Hoe ik God heb leren kennen

[Jasper86 0]

Ik ben opgegroeit in een gezin dat nooit heeft gelooft in God. Helaas leek er in het gezin zelfs een taboe te heersen op het geloof. Maar dit is bij mij veranderd. Plotseling. Hier mijn getuigenis van hoe God in mijn leven is gekomen.

Iedereen heeft wel eens een periode dat het moeilijk gaat in het leven. Elke keer als ik zo een moment had, dan bad ik tot God: \"Heer, als U bestaat, wilt U zich dan aan mij openbaren en mij kracht geven om door deze periode te komen.\" Helaas voelde ik er toen niks bij.

In die periode ging ik nog wel eens met mijn ex naar de kerk. Waarom weet ik niet. Ik had er altijd een zeer bijzonder gevoel: ik voelde me er veilig, fijn, geborgen. Een gevoel dat zich niet makkelijk laat omschrijven. Helaas wuifde ik het in die periode weg. Ik dacht dat het kwam doordat de kerk zo een bijzonder mooi gebouw is, met een speciale sfeer.

Op een avond lag ik op bed en keek ik naar het programma Helpdesk Live. Hier sprak men over Jezus en de belangrijke rol die Hij speelde in het leven van vele mensen. Op dat moment gebeurde er iets bijzonders. Het gevoel dat ik had in de kerk kwam terug. Vele malen sterker dan ik het ooit gekend had. Ik wist dat dit Jezus was. Ik wist dat dit het antwoord was op mijn gebeden. Hoe ik dat wist weet ik niet, maar ik kon het niet ontkennen. Het was er opeens.

Dit gevoel heeft mij nooit meer losgelaten. Sinds die avond ben ik me gaan verdiepen in het geloof. Ik wou weten wie God was. Ik wou weten waarom Jezus zo bijzonder was. Ik wou hen leren kennen. Het begon simpel: ik zocht wat rond op Google. Daarna volgde ik een cursus Waarom Jezus. Uiteindelijk begon ik met het lezen van de Bijbel en bad ik elke avond tot God. Eerst vroeg ik Hem enkel om inzicht en wijsheid, maar later voerde ik vaker gewone gesprekken over mijn problemen, wat ik wilde, hoe ik me voelde en vragen over mijn geloof.

Mijn geloof groeide. Als een olievlek: het begon met een zoektocht in Google en uit zich nu met het lezen van de Bijbel en het dagelijks bidden. Ik leerde ook een Christen kennen, waarmee ik gesprekken begon te voeren. In het begin van mijn zoektocht voelde ik me erg ongemakkelijk (onthoud mijn afkomst: een gezin zonder enige geloof, waar het zelfs taboe leek) maar mijn vertrouwen in God groeide en groeide.

Nu leef ik dagelijks met God. Sterker nog: ik wil zoveel mogelijk tijd aan Hem besteden. Ik bid elke dag, zoek elke dag op Google en probeer zo vaak mogelijk te lezen uit de Bijbel. Mijn liefde voor Hem wordt met de dag groter en ik ben ontzettend blij voor die ene avond tijdens Helpdesk Live. Eindelijk heb ik gevonden wat ik mijn hele leven kwijt was. Het gevoel dat ik die avond had is ook terug, maar dit keer blijvend en sterker. Iets zegt mij dat dit de Heilige Geest is die in mij leeft. Het is onbeschrijflijk, maar prachtig. Wellicht kennen jullie het gevoel.

Helaas ben ik niet in staat om naar de kerk te gaan. Ik heb een erg lichte vorm van autisme: het syndroom van Asperger. Dit uit zich bij mij voornamelijk in Sociaal Fobische klachten. Ik ben niet bang voor mensen, maar ik vind het moeilijk om de eerste stap te nemen om onder mensen te komen. Toch voel ik dat God mij help met mijn Asperger. Dat hij mij kracht en steun geeft.

Dit is mijn verhaal. Helaas heb ik het overnieuw moeten schrijven, want zojuist ging er iets fout op het forum.

Tot slot voor de mensen die bidden tot God met de vraag of hij zich wilt openbaren: sta open. Kijk goed om je heen en wuif je gevoelens niet weg. De kans is groot dat Hij zich al toont.

Ik ben erg blij dat God zich aan mij heeft willen openbaren en dat ik nu mag leven met Jezus in mijn hart. De genade van God...Ik heb er geen woorden voor.

[Xenos 0]

Wauw broer. Wat heerlijk om te zien hoe God tot jouw hart gesproken heeft en hoe er een zaadje in je hart is gekomen, dat is gaan groeien tot een boom. Gods werken zijn ondoorgrondelijk.

Wilde je nog een getuigenis geven van een Amerikaanse predikant, Paul Washer:

Ik heb zelf zo'n beetje alle preken van hem die online staan gekeken en ben er echt door gegroeid. Hier heb je er een paar:

http://www.youtube.com/results?search_query=paul+washer&searc h_type=

Als je meer wilt is er een website: link

Daar staan nog meer van zijn preken.

Gods zegen geliefde broer,

Chris

[Étoile 0]

Quote:

Op vrijdag 19 december 2008 02:13:05 schreef Jasper86 het volgende: Ik ben opgegroeit in een gezin dat nooit heeft gelooft in God. Helaas leek er in het gezin zelfs een taboe te heersen op het geloof. Maar dit is bij mij veranderd. Plotseling. Hier mijn getuigenis van hoe God in mijn leven is gekomen. Iedereen heeft wel eens een periode dat het moeilijk gaat in het leven. Elke keer als ik zo een moment had, dan bad ik tot God: \"Heer, als U bestaat, wilt U zich dan aan mij openbaren en mij kracht geven om door deze periode te komen.\" Helaas voelde ik er toen niks bij. In die periode ging ik nog wel eens met mijn ex naar de kerk. Waarom weet ik niet. Ik had er altijd een zeer bijzonder gevoel: ik voelde me er veilig, fijn, geborgen. Een gevoel dat zich niet makkelijk laat omschrijven. Helaas wuifde ik het in die periode weg. Ik dacht dat het kwam doordat de kerk zo een bijzonder mooi gebouw is, met een speciale sfeer. Op een avond lag ik op bed en keek ik naar het programma Helpdesk Live. Hier sprak men over Jezus en de belangrijke rol die Hij speelde in het leven van vele mensen. Op dat moment gebeurde er iets bijzonders. Het gevoel dat ik had in de kerk kwam terug. Vele malen sterker dan ik het ooit gekend had. Ik wist dat dit Jezus was. Ik wist dat dit het antwoord was op mijn gebeden. Hoe ik dat wist weet ik niet, maar ik kon het niet ontkennen. Het was er opeens. Dit gevoel heeft mij nooit meer losgelaten. Sinds die avond ben ik me gaan verdiepen in het geloof. Ik wou weten wie God was. Ik wou weten waarom Jezus zo bijzonder was. Ik wou hen leren kennen. Het begon simpel: ik zocht wat rond op Google. Daarna volgde ik een cursus Waarom Jezus. Uiteindelijk begon ik met het lezen van de Bijbel en bad ik elke avond tot God. Eerst vroeg ik Hem enkel om inzicht en wijsheid, maar later voerde ik vaker gewone gesprekken over mijn problemen, wat ik wilde, hoe ik me voelde en vragen over mijn geloof. Mijn geloof groeide. Als een olievlek: het begon met een zoektocht in Google en uit zich nu met het lezen van de Bijbel en het dagelijks bidden. Ik leerde ook een Christen kennen, waarmee ik gesprekken begon te voeren. In het begin van mijn zoektocht voelde ik me erg ongemakkelijk (onthoud mijn afkomst: een gezin zonder enige geloof, waar het zelfs taboe leek) maar mijn vertrouwen in God groeide en groeide. Nu leef ik dagelijks met God. Sterker nog: ik wil zoveel mogelijk tijd aan Hem besteden. Ik bid elke dag, zoek elke dag op Google en probeer zo vaak mogelijk te lezen uit de Bijbel. Mijn liefde voor Hem wordt met de dag groter en ik ben ontzettend blij voor die ene avond tijdens Helpdesk Live. Eindelijk heb ik gevonden wat ik mijn hele leven kwijt was. Het gevoel dat ik die avond had is ook terug, maar dit keer blijvend en sterker. Iets zegt mij dat dit de Heilige Geest is die in mij leeft. Het is onbeschrijflijk, maar prachtig. Wellicht kennen jullie het gevoel. Helaas ben ik niet in staat om naar de kerk te gaan. Ik heb een erg lichte vorm van autisme: het syndroom van Asperger. Dit uit zich bij mij voornamelijk in Sociaal Fobische klachten. Ik ben niet bang voor mensen, maar ik vind het moeilijk om de eerste stap te nemen om onder mensen te komen. Toch voel ik dat God mij help met mijn Asperger. Dat hij mij kracht en steun geeft. Dit is mijn verhaal. Helaas heb ik het overnieuw moeten schrijven, want zojuist ging er iets fout op het forum. Tot slot voor de mensen die bidden tot God met de vraag of hij zich wilt openbaren: sta open. Kijk goed om je heen en wuif je gevoelens niet weg. De kans is groot dat Hij zich al toont. Ik ben erg blij dat God zich aan mij heeft willen openbaren en dat ik nu mag leven met Jezus in mijn hart. De genade van God...Ik heb er geen woorden voor.

Mooi zeg Sterkte in je verdere zoektocht en voor vragen kun je ook hier op Credible terecht

[de vegaloog 0]

Mooi verhaal, niet te lang, niet teveel uitgeweid over irrelevante zaken. Knap voor een Aspergiaan! (Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van deze vorm van buitenaards leven, dus ik mag dat zeggen! ) Als het jou zo gaat als mij, dan spreken wij elkaar vast nog vaker. Voor Assi's zoals jij en ik is dit een heerlijke plaats. Geen persoonlijk contact, geen fysiek contact, en toch kun je heel veel kwijt en tegelijkertijd oppikken.

Welkom, welkom, welkom!

vrgr. de vegaloog

[Eulogía 0]

Echt super mooi verhaal! Gods Zegen!

[Jasper86 0]

Bedankt voor de reacties iedereen!

Xenos: Zojuist heb ik geluisterd naar Paul Washer en ik vond het een prachtige getuigenis. Ik zal zeker meer van hem beluisteren. Bedankt voor de tip!

de Vegaloog: Een forum is inderdaad een heerlijke plaats voor Assi's. Je kan er rustig nadenken over de teksten die je er vind en er zeer veel van leren.

[Femkita 0]

Prachtig verhaal. Altijd heerlijk om te horen hoe Jezus in mensenharten leeft!

Heel veel geluk met je zoektocht!

[Gast Anon_phpbb]

wauw geweldig hoe jij God heb mogen leren kennen zeker heel bijzonder!

Veel geluk met je verdere zoektocht.

[Godfriend 0]

@TS hoe gaat je omgeving er nu mee om?

[Bronze 0]

Quote:

Op vrijdag 19 december 2008 02:13:05 schreef Jasper86 het volgende: Ik ben opgegroeit in een gezin dat nooit heeft gelooft in God. Helaas leek er in het gezin zelfs een taboe te heersen op het geloof. Maar dit is bij mij veranderd. Plotseling. Hier mijn getuigenis van hoe God in mijn leven is gekomen. Iedereen heeft wel eens een periode dat het moeilijk gaat in het leven. Elke keer als ik zo een moment had, dan bad ik tot God: "Heer, als U bestaat, wilt U zich dan aan mij openbaren en mij kracht geven om door deze periode te komen." Helaas voelde ik er toen niks bij. In die periode ging ik nog wel eens met mijn ex naar de kerk. Waarom weet ik niet. Ik had er altijd een zeer bijzonder gevoel: ik voelde me er veilig, fijn, geborgen. Een gevoel dat zich niet makkelijk laat omschrijven. Helaas wuifde ik het in die periode weg. Ik dacht dat het kwam doordat de kerk zo een bijzonder mooi gebouw is, met een speciale sfeer. Op een avond lag ik op bed en keek ik naar het programma Helpdesk Live. Hier sprak men over Jezus en de belangrijke rol die Hij speelde in het leven van vele mensen. Op dat moment gebeurde er iets bijzonders. Het gevoel dat ik had in de kerk kwam terug. Vele malen sterker dan ik het ooit gekend had. Ik wist dat dit Jezus was. Ik wist dat dit het antwoord was op mijn gebeden. Hoe ik dat wist weet ik niet, maar ik kon het niet ontkennen. Het was er opeens. Dit gevoel heeft mij nooit meer losgelaten. Sinds die avond ben ik me gaan verdiepen in het geloof. Ik wou weten wie God was. Ik wou weten waarom Jezus zo bijzonder was. Ik wou hen leren kennen. Het begon simpel: ik zocht wat rond op Google. Daarna volgde ik een cursus Waarom Jezus. Uiteindelijk begon ik met het lezen van de Bijbel en bad ik elke avond tot God. Eerst vroeg ik Hem enkel om inzicht en wijsheid, maar later voerde ik vaker gewone gesprekken over mijn problemen, wat ik wilde, hoe ik me voelde en vragen over mijn geloof. Mijn geloof groeide. Als een olievlek: het begon met een zoektocht in Google en uit zich nu met het lezen van de Bijbel en het dagelijks bidden. Ik leerde ook een Christen kennen, waarmee ik gesprekken begon te voeren. In het begin van mijn zoektocht voelde ik me erg ongemakkelijk (onthoud mijn afkomst: een gezin zonder enige geloof, waar het zelfs taboe leek) maar mijn vertrouwen in God groeide en groeide. Nu leef ik dagelijks met God. Sterker nog: ik wil zoveel mogelijk tijd aan Hem besteden. Ik bid elke dag, zoek elke dag op Google en probeer zo vaak mogelijk te lezen uit de Bijbel. Mijn liefde voor Hem wordt met de dag groter en ik ben ontzettend blij voor die ene avond tijdens Helpdesk Live. Eindelijk heb ik gevonden wat ik mijn hele leven kwijt was. Het gevoel dat ik die avond had is ook terug, maar dit keer blijvend en sterker. Iets zegt mij dat dit de Heilige Geest is die in mij leeft. Het is onbeschrijflijk, maar prachtig. Wellicht kennen jullie het gevoel. Helaas ben ik niet in staat om naar de kerk te gaan. Ik heb een erg lichte vorm van autisme: het syndroom van Asperger. Dit uit zich bij mij voornamelijk in Sociaal Fobische klachten. Ik ben niet bang voor mensen, maar ik vind het moeilijk om de eerste stap te nemen om onder mensen te komen. Toch voel ik dat God mij help met mijn Asperger. Dat hij mij kracht en steun geeft. Dit is mijn verhaal. Helaas heb ik het overnieuw moeten schrijven, want zojuist ging er iets fout op het forum. Tot slot voor de mensen die bidden tot God met de vraag of hij zich wilt openbaren: sta open. Kijk goed om je heen en wuif je gevoelens niet weg. De kans is groot dat Hij zich al toont. Ik ben erg blij dat God zich aan mij heeft willen openbaren en dat ik nu mag leven met Jezus in mijn hart. De genade van God...Ik heb er geen woorden voor.

Mooi om te zien hoe God je laat ervaren door Zijn Geest dat Hij bestaat.

Ik heb zelf niet zoals jij een autisme, maar was zelf wel erg onzeker en ikzelf durfde niet echt onder mensen te komen.

Maar God zag mijn hart en zag dat ik constant keuzes maakte tegen die angst in.

En nu heeft God die angst al grotendeels weggehaald, ik durf steeds meer de wildvreemdste mensen aan te spreken.

En ik geloof dat als jij constant stappen neemt tegen datgene in wat je moeilijk kun, dat God je hart zal zien en het zal verwijderen.

Gewoon stapje voor stapje, niets is verplicht.

Maar wie juist keuze maakt voor God tegen datgene in waar hij juist bang voor is, diegene zijn degene die het hardst veranderen.

[Jasper86 0]

Als eerst wil ik mijn excuses aanbieden voor mijn afwezigheid op het forum. Helaas heb ik in een (korte) periode gezeten, waarin ik niet lekker in mijn vel zat. Hierdoor stond mijn relatie met de Here Jezus helaas op een laag pitje. Ik kon niet de tijd vinden om te bidden en/of te lezen in de Bijbel. Ik was Hem niet vergeten, in tegendeel, want ik voelde Zijn aanwezigheid en vroeg me bij de moeilijke keuzes af wat Jezus gedaan zal hebben, maar ik kon de tijd niet vinden om met Hem te spreken en Hem beter te leren kennen.

Toch denk ik dat deze tijd een belangrijke rol speelde in de groei van mijn geloof en bij het versterken van mijn relatie met de Here Jezus. Ik heb dan weliswaar niet gewerkt aan mijn directe relatie met Hem, maar ik heb - en dit is mijns inziens minstens zo belangrijk - de tijd gehad om te werken aan het fundament van deze relatie. Ik heb al mijn gedachten op een rijtje kunnen zetten en kan nu weer fris en met nieuwe energie verder werken aan het versterken van mijn geloof.

Om met Jezus' gelijkenis uit Matteüs 13 te spreken: het mosterd zaadje groeide (te) hard. Ik heb nu de tijd gehad om de struik te snoeien en recht te zetten. Daarnaast heb ik de grond opnieuw kunnen bemesten. Zo zie ik het.

Quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 15:28:56 schreef Godfriend het volgende: @TS hoe gaat je omgeving er nu mee om?

Op dit moment weet mijn directe omgeving nog niet van mijn geloof af. Wel zijn er enkele vrienden die ik het heb verteld en welke het positief (of, in ieder geval, zonder negatieve uitspattingen) opvatten. Elke keer weer durf ik meer mensen op de hoogte te stellen van mijn besluit om de Here Jezus te aanvaarden als mijn redder. Het ligt er maar net aan of ik er een goed gevoel over heb om het te vertellen of niet.

Toch realiseer ik me nu (na het werken aan het fundament) dat mijn omgeving eigenlijk niet hoeft te weten dat ik geloof. Ik geloof immers niet voor een ander, maar om mijn eigen leven te verbeteren en invulling te geven. Het is niet iets dat van de daken afgeschreeuwd hoeft te worden. Of ik nu geloof in het geheim op mijn kamer, of in het openbaar op straat: ik heb mijn hart geopend voor Jezus, en daar ben ik erg blij mee.

Het is ook wat Bronze zegt, en die inzicht - hoe simpel ook - had ik voordat ik ging werken aan het fundament nog niet, maar deze had ik zeker nodig: Gewoon stapje voor stapje, niets is verplicht.

Misschien vertel ik het mijn directe omgeving ooit, misschien ook nooit. Of en wanneer dit gebeurd zal de tijd leren, maar het is niet verplicht. Zolang ík maar weet wat de Here Jezus voor mij gedaan heeft en dat hij ook voor mij stierf aan het kruis, en zolang ik maar weet hoeveel God de wereld heeft gegeven om de relatie tussen Hem en mij te verbeteren, zolang ik dat weet kan ik hiervoor dankbaar zijn en Hem een eeuwig plaatsje geven in mijn hart.