De Genade tegenwerken

[BookerT 0]

Ik besluit deze overproductieve avond met dit topic.

Ik zal wat gedachten ordenen die ik heb en sommige indrukken die ik heb delen, en sommige vragen die ik heb vragen. Ik heb soms het idee dat mensen hun eigen genade tegen kunnen werken door heel strikt bepaalde regeltjes te volgen, die in zichzelf niet slecht zijn, maar doordat ze ze zo serieus nemen de genade tegenwerken. Ik zie soms topics,en ik heb daar zelf ook aan meegedaan in een vroeger stadium, waarin gevraagd word of dit en dat wel kan, terwijl het hele idee van het christendom is, is dat er genade is. Natuurlijk is dit geen vrijbrief om maar te zondigen, maar ik heb in mijn geval gemerkt dat je heel erg aan regeltjes en wetten vasthouden kan resulteren in het tegenovergestelde; je kan je er niet aan houden, word gefrustreerd, word vrij rebels en ontwikkelt je in tegenovergestelde richting. Ik heb een tijd lang vrij liberale opvattingen gehad en verzuimde de kerkgang. Toch merkte ik de leegheid die ik eerst niet had. Maar ik wou niet terug naar dat wettische geloof wat ik aanhing. Een groot geweten en een dwangmatige persoonlijkheid in combinatie met religie kan een hel zijn kan ik je vertellen. Ik heb het geloof een tijd lang ervaren als een last, als een kankergezwel wat op aarde voort woekerde. Zeker als psychiatrisch patient(een label waar ik niet teveel aan hecht, hak immers geen lichaamsdelen van mensen af en ben ook niet crimineel) word je in sommige kringen gezien als een prooi die genezen kan worden.

Wat ik me soms afvraag is of je de Genade ook tegen kan werken door een te grote nadruk te leggen op (ongeschreven) regels en een God die regelmatig straft. Ik zocht een kerk , misschien wel onbewust, die regels en duidelijkheid heeft(wat ik met mijn autisforme persoonlijkheid wel nodig hebt) en tegelijkertijd ook een stuk vrijheid bied. Tel daarbij op dat ik in de Eucharistie begon te geloven en dat ik via een geleidelijk proces meer in de katholieke dogma's ging geloven. Van streng evangelisch naar libertair en van libertair naar katholiek-sympathisant en van daar uit weer naar katholiek als het goed is. Verwacht 31 mei gevormd en gedoopt te worden, hoewel de twijfel soms nog toeslaat. Maar God is geen boeman die twijfel veroordeelt, of ziektes af doet als ongeloof. Iedere christen kan zijn redding verspelen, maar vergeet de Genade niet, die Red, en de Heilige Maagd die voor ons bid.

Dit zijn gedachten die ik even wou delen, reacties zijn welkom.

[mackie 0]

@BookerT, je zei: "Ik zie soms topics,en ik heb daar zelf ook aan meegedaan in een vroeger stadium, waarin gevraagd word of dit en dat wel kan, terwijl het hele idee van het christendom is, is dat er genade is. Natuurlijk is dit geen vrijbrief om maar te zondigen, maar ik heb in mijn geval gemerkt dat je heel erg aan regeltjes en wetten vasthouden kan resulteren in het tegenovergestelde; je kan je er niet aan houden, word gefrustreerd, word vrij rebels en ontwikkelt je in tegenovergestelde richting"

Ik denk dat je hier, al dan niet bewust, o.a. op mij doelt. En je hebt helemaal gelijk. Ik vraag ook de kleinste dingen omdat ik gewoonweg niet weet hoe er precies in zo'n geval moet worden gehandeld en zelfs nu heb ik nog van dergelijke vragen. Als ik het niet weet ga ik constant erover nadenken wat de oplossing is e.d. Ik word er zelf soms ook helemaal gek van omdat het mijn hele dag in beslag neemt. Ik kom niet meer aan mijn studie e.d. toe. Ik heb er een paar dagen geleden met een priester over gepraat en hij zei ook dat je niet teveel bezig moet zijn met je zonden omdat je ten eerste ook goede dingen doet, niet alleen slechte en ten tweede het allemaal niet zo wettisch is. Als je alleen maar bezig bent met wat je allemaal verkeerd doet dan leef je volgens hem niet in de Genade.

"Iedere christen kan zijn redding verspelen, maar vergeet de Genade niet, die Red, en de Heilige Maagd die voor ons bid."

Ik snap alleen niet zo goed waarom je deze zin plaatst? Wat bedoel je in deze met redding verspelen..? Alvast bedankt!

gr. mackie

[wateengedoe2 0]

De katholieke regels zijn de strengste, de katholieke omgang ermee de soepelste. En waarom? Omdat die regels geen wetboek zijn, maar een streven naar heiligheid. Iets waar we - met de genade van God - niet te licht over moeten denken en doen, maar van de andere kant iets waarvan we ook mogen weten dat zelfs de grootste heiligen op aarde zich er niet altijd aan konden houden. Het wordt pas een probleem als je op een calvinistische manier met de katholieke regels omgaat. Daar lenen die regels zich eenvoudigweg niet voor, omdat ze te streng, te perfect zijn en het gewoonweg niet menselijk is om bij alles en altijd eraan te voldoen.

[mackie 0]

@wateengedoe2, kun je mij kort uitleggen wat precies de calvinistische leer manier is?

gr. mackie

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zaterdag 13 september 2008 13:23:10 schreef mackie het volgende: @wateengedoe2, kun je mij kort uitleggen wat precies de calvinistische leer manier is?

Een voorbeeld: als katholiek ben je verplicht om op zaterdagavond of zondag de Mis bij te wonen. Dat niet doen, is een doodzonde. Mijn ouders zijn vandaag 40 jaar getrouwd en straks ga ik naar hen toe. Morgen hebben we de gehele dag een (verrassings)uitje met het gezin, we vertrekken om half 10. Er is dan geen tijd om naar de Mis te gaan, want helaas zijn er geen vroegmissen meer om 7 uur ofzo. Vanavond vanaf half 7 heb ik ook geen tijd, omdat ik moet reizen en nog enigszins op tijd aankomen. Nu heb ik het geluk, dat er om vijf uur een Mis is in een klooster hier in de buurt. Daar ga ik heen. Er is echter een goeie kans dat die net vandaag niet doorgaat en ik dus tevergeefs bij die kerk sta zometeen. Het is heel katholiek om dan te denken 'OK, nu stap ik in de trein naar mijn ouders en ga vanavond en morgen het heugelijke feit van hun huwelijksjubileum vieren - dat vindt God even belangrijk of nog wel belangrijker dan dat ik in een spagaat ga liggen om alsnog naar de Mis te kunnen.'. Hopelijk wordt het d.mv. dit voorbeeld wat duidelijker wat ik bedoel

[mackie 0]

In hoeverre is het dan nog zinvol om het als een doodzonde aan te rekenen, terwijl dit in praktijk niet zo is..? Is dat dan een soort van drukmiddel?

gr. mackie

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zaterdag 13 september 2008 13:45:36 schreef mackie het volgende: In hoeverre is het dan nog zinvol om het als een doodzonde aan te rekenen, terwijl dit in praktijk niet zo is..? Is dat dan een soort van drukmiddel?

Nee, zoals gezegd: het is een streven naar heiligheid. En in de praktijk wordt het nog steeds als (objectieve) doodszonde aangerekend. Of het dat subjectief ook is, valt pas te bezien als ik dit aardse leven verlaat (zo ik het tegen die tijd niet opgebiecht zou hebben). Er is geen heilszekerheid in dit aardse leven. Overigens hoef je daar niet heel zwaar over te denken ofzo, hoor, want er is wel de hoop op heil en die is heel sterk (althans bij mij dan toch)

Overigens getuigt jouw vraag wel gelijk van hoe de calvinistische insteek is: regels zijn er om gevolgd te worden en die regels zijn dan ook haalbaar (anders kun je immers niemand verplichten zich eraan te houden). De katholieke regels zijn menselijkerwijs gezien niet haalbaar; ze zijn er ook om gevolgd te worden, maar niet tot het uiterste. Wat altijd vóór gaat is de liefde. Het zou niet van liefde voor mijn ouders getuigen als ik vanavond om half 11 kom aankakken omdat ik om 7 uur nog naar de Mis wilde.

[mackie 0]

@wateengedoe2, je zei: "Het zou niet van liefde voor mijn ouders getuigen als ik vanavond om half 11 kom aankakken omdat ik om 7 uur nog naar de Mis wilde."

Ik snap helemaal wat je bedoelt, maar toch kwam direct in mij op dat je God lief moet hebben boven alles dus ook boven je ouders?

gr. mackie

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zaterdag 13 september 2008 14:09:51 schreef mackie het volgende: Ik snap helemaal wat je bedoelt, maar toch kwam direct in mij op dat je God lief moet hebben boven alles dus ook boven je ouders?

Dan snap je het toch niet helemaal Door mijn ouders lief te hebben, heb ik God lief.

Jezus zei hem: ‘U zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangen heel de Wet en de Profeten.’

(Mt 22:37-40)

[diakio 0]

Quote:

Op zaterdag 13 september 2008 00:27:21 schreef BookerT het volgende: Wat ik me soms afvraag is of je de Genade ook tegen kan werken door een te grote nadruk te leggen op (ongeschreven) regels en een God die regelmatig straft.

Quote:

Maar God is geen boeman die twijfel veroordeelt, of ziektes af doet als ongeloof. Iedere christen kan zijn redding verspelen, maar vergeet de Genade niet, die Red, en de Heilige Maagd die voor ons bid.

Amen!

[mackie 0]

ok