Moeizamer.. & ook nog verliefd?

[leyla 0]

Hallo,

Heb een tijdje geleden ook al een keer iets geplaatst hier (sorry dat ik alleen maar kom om zelf te vragen) Maar op dit moment ben ik gewoon een beetje moe van alles en weet het even niet meer..

Te beginnen;

M’n vriend & ik zijn nu bijna 3 jaar bij elkaar. In die 3 jaar is er redelijk veel gebeurt. Eerst zijn (vrij heftige) Depressiviteit. Toen dat net een beetje op de rails was overleed mijn vader plotseling. Daar is het denk ik een beetje ‘misgelopen’.

Op dat moment had ik totáál geen behoefte om het te verwerken in de kroeg o.i.d. maar mijn vriend wel. Het werd normaal om een paar keer in de week te feesten & uittegaan. In die ‘fase’ had hij een ander meisje ontmoet wat eerst heel vriendschappelijk bleek te zijn van zijn kant en ik hem ook blindelings vertrouwde.

Dat meisje ging het slachtoffer spelen van bepaalde dingen en mijn vriend wou de reddende engel spelen. In plaats om haar uit het wereldje van sex&drank te trekken is hij er juist ingegaan en is vreemdgegaan met haar. Heb hem toch een kans gegeven en we zijn doorgegaan.

Op dat moment was het natuurlijk ook nog heel erg, maar het drong niet echt door wát hij gedaan had, omdat het nog maar ongeveer een half jaar geleden was dat mn vader plots stierf.

Maar nu.. Dit alles is nu krap een jaar gebeurt (vanaf het vreemdgaan) Het lijkt alsof het nu pas eruit komt? Ik houd nog wel van hem, en geef hem wel een kus bijv. maar er is niet veel intimiteit meer en merk dat ik wat afstandelijker word. Terwijl we eerst allebei redelijk ‘klef’ waren. Ook begint het een beetje te benauwen als hij begint over trouwen, kinderen etc. Terwijl we het hier normaal gesproken altijd vrij serieus over konden praten.

Nu komt er óók nog bij.. dat hij wat nieuwe vrienden (betere) ontmoet heeft, waarvan één mijn aandacht steeds meer begint te trekken. Niet dat die bepaalde vriend enigszins ‘bijzondere aandacht’ voor mij heeft of geeft, maar toch begint het steeds meer op een verliefdheid te lijken? Kriebels, minder eetlust, als ik bijv. een smsje krijg hoop ik dat ’t van hem is, maar niet van mn vriend.. Terwijl het niet zo is dat die bepaalde vriend mij iets geeft wat ik bijv. mis bij mn eigen vriend. (zoals het bij sommige relaties voorkomt)

Hierdoor word ik gewoon écht moe van alles.. weet het allemaal even niet meer. Het is niet zo dat ik bijv. wat ga uitspoken met die jongen, of iets met die verliefdheid ga doen. Maar alleen het idee dat ik tijdens deze relatie verliefd word op een ander?

Ik weet gewoon echt niet wat te doen.. Iemand tips? Of iets in deze richting meegemaakt?

Thx..

[mohamed 0]

Quote:

Op maandag 18 augustus 2008 13:11:30 schreef leyla het volgende: Hallo, Heb een tijdje geleden ook al een keer iets geplaatst hier (sorry dat ik alleen maar kom om zelf te vragen) Maar op dit moment ben ik gewoon een beetje moe van alles en weet het even niet meer.. Te beginnen; M’n vriend & ik zijn nu bijna 3 jaar bij elkaar. In die 3 jaar is er redelijk veel gebeurt. Eerst zijn (vrij heftige) Depressiviteit. Toen dat net een beetje op de rails was overleed mijn vader plotseling. Daar is het denk ik een beetje ‘misgelopen’. Op dat moment had ik totáál geen behoefte om het te verwerken in de kroeg o.i.d. maar mijn vriend wel. Het werd normaal om een paar keer in de week te feesten & uittegaan. In die ‘fase’ had hij een ander meisje ontmoet wat eerst heel vriendschappelijk bleek te zijn van zijn kant en ik hem ook blindelings vertrouwde. Dat meisje ging het slachtoffer spelen van bepaalde dingen en mijn vriend wou de reddende engel spelen. In plaats om haar uit het wereldje van sex&drank te trekken is hij er juist ingegaan en is vreemdgegaan met haar. Heb hem toch een kans gegeven en we zijn doorgegaan. Op dat moment was het natuurlijk ook nog heel erg, maar het drong niet echt door wát hij gedaan had, omdat het nog maar ongeveer een half jaar geleden was dat mn vader plots stierf. Maar nu.. Dit alles is nu krap een jaar gebeurt (vanaf het vreemdgaan) Het lijkt alsof het nu pas eruit komt? Ik houd nog wel van hem, en geef hem wel een kus bijv. maar er is niet veel intimiteit meer en merk dat ik wat afstandelijker word. Terwijl we eerst allebei redelijk ‘klef’ waren. Ook begint het een beetje te benauwen als hij begint over trouwen, kinderen etc. Terwijl we het hier normaal gesproken altijd vrij serieus over konden praten. Nu komt er óók nog bij.. dat hij wat nieuwe vrienden (betere) ontmoet heeft, waarvan één mijn aandacht steeds meer begint te trekken. Niet dat die bepaalde vriend enigszins ‘bijzondere aandacht’ voor mij heeft of geeft, maar toch begint het steeds meer op een verliefdheid te lijken? Kriebels, minder eetlust, als ik bijv. een smsje krijg hoop ik dat ’t van hem is, maar niet van mn vriend.. Terwijl het niet zo is dat die bepaalde vriend mij iets geeft wat ik bijv. mis bij mn eigen vriend. (zoals het bij sommige relaties voorkomt) Hierdoor word ik gewoon écht moe van alles.. weet het allemaal even niet meer. Het is niet zo dat ik bijv. wat ga uitspoken met die jongen, of iets met die verliefdheid ga doen. Maar alleen het idee dat ik tijdens deze relatie verliefd word op een ander? Ik weet gewoon echt niet wat te doen.. Iemand tips? Of iets in deze richting meegemaakt? Thx..

Ik vind het bewonderenswaardig dat je niks met je verliefdheid doet, vooral omdat je vriend wel vreemd is gegaan. Die verliefdheid kan ook deels een illusie zijn welke je projecteert om iemand, omdat je misschien ontevreden bent.

Tips kan ik je niet geven, maar bedenk voor jezelf wat je wilt, dat is volgens mij het eerlijkst, wil je nog wel verder met je vriend of niet?

Succes!

[metalhead4christ 0]

De moeder van mijn vriendin heeft een keer gezegd tegen haar: 'je komt eigenlijk altijd wel 'een beter' iemand tegen, maar omdat je aan je man vast zit doe je er niks mee'. Natuurlijk is dit in een relatie waar het huwelijk nog niet speelt anders, maar het is wel iets om je voor je ogen te houden. Je hebt nu 3 jaar met je vriend en daar al het nodige in meegemaakt. Als je nu bij hem weg zou gaan zou je ook al de fijne en minder fijne tijden meenemen. Natuurlijk maakt het feit dat hij met iemand vreemdgegaan is het allemaal heel complex, en ik persoonlijk zou dan ook niet zo snel met die persoon verder willen gaan denk ik.

Maar hou jezelf dus voor de ogen. Je 'zit' nu aan hem vast, en je kan nu nog weg, maar dan neem je wel veel mee, en het is waarschijnlijk (zelf geen ervaring, maar moet er niet aan denken dat zoiets tussen mij en mn vriendin zou gebeuren) heel erg als je uit elkaar zou gaan.

Het idee dat het moeizamer gaat is heel logisch, want een relatie gaat natuurlijk niet altijd over rozen. Probeer in ieder geval met elkaar te praten, en ook nu jij nog met dit zit, en je vriend ongetwijfeld ook, probeer er met elkaar over te blijven praten, want dat is wel de beste manier om het op te lossen.

[leyla 0]

Thx voor de reacties!

@mohamed; Bewonderenswaardig.. Mischien, toch heb ik soms wel sterk de neiging om die persoon nog even een extra smsje te sturen. Of er is een stemmetje die zegt ‘Hij heeft jou ook bedonderd’ Maar daartoe wil ik mezelf niet verlagen. Ik denk dat ’t idd ‘tussen de oren zit’ en wel overwaait. Maar het voelt toch rot, dit kan ik ook niet uitspreken tegen mn vriend, aangezien het een heel gevoelig typ is. Ook wil ik niet dat hij dan bijv. anders naar zijn goede vriend gaat kijken.

@metalhead4christ; Het is ook echt heel moeilijk. We hebben letterlijk lief&leed met elkaar gedeeld. (wat tot nu toe meer leed was in mijn ogen) Dan denk ik soms, wanneer komt nou die leuke tijd die de meeste stellen eerst altijd ervaren? Zijn al die problemen mischien ‘hints’ van God? Aan de andere kant, ik weet nu wel wat ik aan mn huidige vriend heb. Maar soms ook weer niet dmv het vreemdgaan, het vertrouwen is nog steeds niet optimaal terug.

Daarom is het allemaal zo lastig. Als ik met mn vriend over onze relatie begin klapt hij dicht en word heel onzeker. Ik kan hem ook echt niet vertellen over mn ‘bevlieging’ van zijn vriend. Ik weet zeker dat ‘t ‘m nekt en het tussen hun vriendschap gaat staan.. Pfff..

[anastasia 0]

Zet even voor jezelf op een rijtje wat je zo aantrekkelijk vind aan die vriend. Is het uiterlijk, of karakter eigenschappen. Heeft je vriend die eigenschappen niet? Spreek dan niet met je vriend over die jongen, maar over die eigenschappen. Heb je zelf die eigenschappen, zo nee, ontwikkel ze dan. Wat heb je van die vriend nodig datje niet krijgt van je vriend en wat je jezelf ook niet geeft? Waarom geef je jezelf dat niet. Hoe kun je jezelf dat wel geven?

Verstandig dat je er niet aan toegeeft, het zou heel gemakkelijk zijn. Vertrowuen in je vriend komt niet in één keer, dat realiseer je je. Maar wellicht was hij ook na zijn depressiviteit doorgeslagen naar de andere kant (feestvieren e.d.) Is dat een patroon bij hem? Of gewoon een kwestie van weer in balans moeten komen? Geen excuus natuurlijk om vreemd te gaan, maar wellicht wel een manier om het beter te begrijpen, een plaats te geven.