opzoeknaar25

Dat mag je vinden maar ik lees en voel dan iets en reageer daarop, later zie ik ook de nuance wel een beetje ben erg gevoelig voor die dingen.

Laat ik zeggen dat ik je zeker niet de mond probeer te snoeren, je reactie kwam over als een soort aanval! En daar raakte ik wel door van slag. En onbegrepen slachtoffer, dat is niet eens aan de orde. Ik stelde een vraag hoe het samenhangt met vergeving in het geloof.

Kijk normaal gesproken hoeft niemand die dingen te weten want een contact met justitie is niet openbaar in mijn geval is dat wel zo. Vandaar de vraag.

Wat iemand ook gedaan heeft, die persoon is mij geen verantwoording schuldig zolang die persoon goed is in het contact met mij. beetje van slag door comment van net

Oplichting is een zwaar delict thans is het een zware benaming.

Zoals gezegd ik heb niets gedaan dus heb ook geen schade te herstellen. Heb twee partijen schadeloos gesteld omdat ik vond dat ze niet de dupe moesten worden van de situatie. Maar ik voel weinig voor het bespreken van het inhoudelijke dossier dat is namelijk iets van mij. Het ging om de vraag hoe het zit met vergeving in het geloof en het feit dat God vooruit kijken maar mensen die zeggen te geloven maar dat niet doen.

Ik ben altijd van het goede van de mens al heeft iemand verkeerde dingen gedaan iemand kan altijd veranderen iemand moet altijd de kans krijgen

@MarinusCopy Hoe jij het bericht opvat is verkeerd, en misschien heb ik de nuance verkeerd gelegd. Ik ben beschuldigd van. Ik ben van mening dat het geen oplichting is want ik ben zelf nergens beter van geworden en er waren nooit slechte intenties. De rechtzaak loopt nog en al zou ik het wel gedaan hebben dan nog verdien ik een tweede kans. Het gaat om de basis dat ik met dat verleden geconfronteerd word continu omdat het te vinden is op internet omdat iemand dat erop heeft gezet.

Vandaar de vraag of ik in het geloof of mijn zoektocht mensen kan tegenkomen die me daarop beoordelen en me veroordelen en hoe komt het dan dat God er wel voor me zou zijn en me wel vergeeft?

Wel een klein beetje van slag door de post van MarinusCopy.

Om de situatie nog beter te schetsen ik was 18 toen ik beschuldigd werd ik word q2 van 2011 26!

Mag ik heel brutaal zijn te vragen tot welke groep jij behoord

1 van de dingen die ik tegenkom op mijn zoektoch naar God en mijn verdieping het geloof is dat er altijd gezegd word \"Oordeel niet Hij is de enige die mag oordelen\" Nu heb ik een verleden wat niet echt iets is om trots op te zijn. Ik ben in het verleden in aanraking geweest met justitie niet om een zwaar delict maar om een financieel delict zijnde oplichting. Er zijn dus mensen benadeeld en ik hou tot op de dag van vandaag vol dat ik dat niet met opzet heb gedaan. De zaak loopt nog in hoger beroep maar op allerhande forums ben ik voor rotte vis uitgemaakt en staan al mijn gegevens online.

Nu geeft dat problemen bij het leren kennen van mensen omdat we in een internet cultuur leven dus iedereen heeft meteen een beeld. Mijn werkgevers doen lastig en ben veel werk kwijtgeraakt en tot zelfs een woning die ik zou huren van een christelijke stichting is mij afgenomen op de dag dat ik net een vloer had laten leggen onder grote druk.

Daarom vraag ik me dus af, waarom accepteren mensen mij niet? Ga ik dit bij Christenen ook tegenkomen? Waarom zou God mij wel accepteren en vergeven en kijken naar de toekomst?

Ik wens iedereen een fijne kerstavond overigens!

Maar wat is nu het beste om te beginnen.

De bijbel als boek beginnen te lezen lijkt me erg ingewikkeld en ben beter in gesprekken dan in lezen eerlijk gezegd.

Dank voor de mooie reacties.

Ben erg moe en toch blijf ik nadenken over alles.

Misschien dat ik morgen in Rotterdam maar eens een kerk ga opzoeken gewoon om er even te zijn.

Soms vind ik het wel raar want ik heb een leven wat in mijn ogen heel erg in strijd is met het geloof. Heb een dochter van 4 ben uit elkaar met de moeder, ik ben gek op wijn en feesten. Maar aan de andere kant hang ik wel erg aan vastigheid end oe weer niet aan korte relaties die maar om 1 ding draaien.

Denk soms gewoon dat ik mezelf gek aan het maken ben

Als Hij niet naar je verleden kijkt maar enkel naar nu en naar de toekomst zouden andere mensen die waarde aan Hem hechten dat dan ook niet moeten doen? Al is moeten een beladen woord natuurlijk.

Mijn verleden heeft te maken met het simpele feit dat ik door diverse samenlopen van omstandigheden en jeugdige onverstandigheid te maken heb gehad met justitie.

Even een vraag waar ik me druk om maak.

Ik heb een verleden, dit is redelijk opgeblazen maar mensen hebben daardoor snel een mening over me die vaak negatief is wat me erg veel pijn doet. In hoeverre kan ik daar in mijn zoektocht ook tegenop lopen?

Hallo Mark en Eulogia,

Ik heb geen bijbel, heb er wel eens in gelezen maar ik stond er toen nog niet open voor. Mijn manager heeft me aangeraden op internet te zoeken omdat ik door mijn verleden redelijk terughoudend ben in contact met mensen face 2 face in de eerste instantie hij wilde me dus niet in een alpha cursus zetten. Hij geeft die zelf. Sinds kort ben ik weg bij dat bedrijf.

Ik snap dat mijn dochter niet alles kan meteen maar ik ben bang dat ik verkeerd begin of dingen niet goed doe wat me uiteindelijk alleen maar onrustig maakt.

Heb fouten gemaakt in mijn leven en daarvan geleerd maar soms denk ik ook dat het leven wat ik heb niet samengaat met het zoeken naar God of het vinden van rust in het geloof. Misschien klinkt dat raar ik wil graag en sta ervoor open maar soms weet ik het even niet. Bang om mensen pijn te doen omdat ik er wel kritisch tegenoversta zo nu en dan.....en wil geen mensen pijndoen.

Hallo,

Ik ben een jongeman van 25 jaar die in zijn leven erg veel heeft meegemaakt, die fouten heeft gemaakt en daarvan heeft geleerd met een verleden wat soms niet steeds achtervolgd en waarmee ik te pas en te onpas mee geconfronteerd wordt. Ik ben beschadigd maar niet gebroken. Ik heb uit een eerdere relatie een dochter van 4 jaar waar ik ontzettend veel van hou.

De laatste maanden ben ik erg onrustig en een manager van mijn bedrijf heeft het advies gegeven op zoek te gaan naar God, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik kan best gesloten zijn en dat maakt het lastig daarnaast weet ik ook gewoonweg niet hoe ik moet beginnen en waar. Ik ben gewoon bang dat ik het niet vind of dat ik er alleen maar onrustig van wordt.

Mijn ouders zijn gelovig maar ik heb er nooit iets van meegekregen vanuit huis en heb geen contact meer met ze. Wie kan mij helpen?