rudi

Danny, Bedankt voor het zoekwerk.Grote deels ben ik het zeker mee eens. Het is alleen met dit gedeelte waar ik wat vragen over heb. We kunnen het ook zo zeggen: Eerst verhardt Farao zijn hart, d.w.z. hij staat God niet toe daarin te werken; dan verhardt God het hart van Farao, d.w.z. hij werkt daarin niet meer. Als ik het vrij vertaal... God is (nog) in staat om van ezels kinderen te maken , van steenezels niet ? Klinkt mij wat fatalistisch.Duidt aan dat je niet meer terug kunt als je een bepaalde grens overschrijdt ? Van kwaad tot erger... Mvg, Rudi

Moeten we alle plagen gaan aflopen en de reactie daarop van de farao en zijn dienaren ? Inderdaad, na plaag 6,8,9,10 staat expliciet vermeld dat de Here het hart van de farao en zijn dienaren verhardde. Echter niet na plaag 7 ! Daar staat een gelijkaardige reactie gelijk voor plaag 1 (na het slangengevecht). Het is maar van welke invalshoek je het bekijkt.. Mvg, Rudi

Tja, Ik deel die denkwijze niet. Farao was ook al koppig bij de andere plagen.Het ging dus al van de eerste plaag in vervulling.De uitdrukking dat God zijn hart verhardde drukt alleen uit dat hij maar koppiger en koppiger werd. Waar de Farao altijd zelf voor koos ! Zie ook het schriftgedeelte in Romeinen 9 . Het gaat daar over de uitverkiezing . De uitverkiezing is niet in tegenspraak met de vrij wil.Het heeft te maken met het point of view. Mvg, Rudi

Quote: Op vrijdag 08 oktober 2004 12:09:59 schreef Oogje het volgende: Sjaloom tijgertje, Een offer in het OT was altijd letterlijk. Figuurlijke offers kende men niet, er was geen sprake van vergeestelijking zoals wij die nu soms willen toepassen. Wat er stond moest gebeuren, zeker als je het beloofd had. Wees daarom heel voorzichtig met beloften doen aan God, je zult ze altijd moeten nakomen. Een belofte die je doet moet je altijd nakomen aan God ? Ben ik intussen blij dat God me heeft laten zien dat dat niet (meer) zo is. Dat ik geen (domme) dingen moet beloven (aan Go