Labeo

Ja, ik snap dat je dat zegt.

Hallo,

Ik heb al een tijdje last van eenzame en depressieve gevoelens. Ik heb bepaalde verlangens in mijn leven die op het moment niet in mijn leven zijn, en mijn leven voelt ontzettend leeg. Ik wil bijvoorbeeld erg graag iets doen met tieners, bijvoorbeeld een leiding zijn op een christelijke tienergroep. Maar ik wil me niet 'opdringen' en ik wil hier dan voor gevraagd worden, dan weet ik ook dat het Gods leiding was. Daarnaast verlang ik naar meer intens contact met mede christelijke jongeren. (ik ben 21)

Nu vraag ik me af of dit niet enorm egoïstisch is. Want ik heb God, dan heb ik toch alles wat ik nodig heb? Maar aan de andere kant, God heeft mij gemaakt met mijn verlangens. Ik ben een mens die ook op aarde behoefte heeft aan contact met anderen en aan een zinvolle invulling van mijn leven. Anders wordt mijn leven wel heel erg moeilijk. Ik huil elke dag omdat ik me zo somber en beroerd voel.

Het is een constante tweestrijd. Ik heb nu mijn verlangens voor Gods troon gelegd en wil ze laten rusten. God kent mijn verlangens en ik heb ze aan Hem gegeven, mijn hele leven heb ik in Zijn handen gelegd. mag ik er nu van uit gaan dat Hij er wat mee gaat doen? Mag ik er vanuit gaan dat God de leiding zal nemen over mijn leven? Dat Hij een plan heeft met mijn leven?

Zo gaat het echt niet verder.. Ik wil een zegen kunnen zijn voor andere mensen.

Ik moet voor school iets leren, en dit komt er ook in voor, maar eigenlijk kan ik het er niet mee eens zijn. Wie is het hiermee eens en waarom?

Dit is het stukje

----------------------------------------------

13.0 Uitgekozen

Vaak hoor je mensen zeggen: 'Stel dat ik in Marokko geboren was, of dat mijn ouders geen Christen geweest zouden zijn, zou ik dan wel geloven?!' Met andere woorden, is het niet toevallig dat je in een Christelijk gezin bent geboren? Nee, het is geen kwestie van een willekeurig noodlot, het is een persoonlijke keuze van de levende God. Soms groeien mensen dan ook in het zelfde gezin op en kiest de een voor en de ander tegen God. Ook daarachter ligt de keuze van God. Geloof is een geschenk van God. Niemand kan de ander het geloof geven, behalve God. Je wordt niet uitgekozen omdat je zelf ging geloven, maar je werd uitgekozen om te geloven.

-------------------------------------------------

Sorry hoor, maar dit betekent dus dat God de mensen uitkiest om te geloven? Dus je kunt er dan niks aan doen of zo als je dan niet gelooft?

Ja, dat is waar ik zit er alleen een beetje mee, dat hij misschien dat andere meisje nog leuk vindt. Maar als ik naar mezelf kijk: ik ga niet met iemand afspreken als ik eigenlijk verliefd ben op een ander. Maar dan denk ik: miss wil hij haar wel jaloers maken, niet dat het zo'n type is. Of dat hij haar, door mij vergeet?

Nu stuurt hij me alweer een berichtje hoe het vandaag op mijn werk was enzo. Hij denkt wel aan me

Mijn relatie is nu ongeveer een maand/5 weken uit. En daar ben ik blij mee.

En ik ben nu alweer helemaal verliefd.

Ik ben nu ook meer naar de kerk gegaan enzo de laatste 6 weken, en ik heb best veel contact met een man. Ik weet niet of hij mij echt leuk vindt, want ik weet dat hij, tot iig een maand geleden een ander meisje erg leuk vond! (Hij weet niet dat ik dit weet) En dat meisje ken ik ook. Maar zij is niet verliefd op hem. Dus ze hebben niks met elkaar gekregen.

Maar, het is allemaal zo lastig. Ik heb erg veel contact met hem, we zien elkaar ongeveer 2 x in de week met kerk aangelegenheden, maar we appen wel en ik ben er ook afgelopen dinsdagavond geweest. Was super gezellig en echt een klik. En de afgelopen paar dagen zijn we alleen maar met elkaar aan het praten via fb. enzo telkens berichtjes.

Maar nu is het wel zo dat ik natuurlijk net uit een relatie kom van 1,5 jaar. Dat is niet zomaar iets. En hij was tot voor kot verliefd op een ander meisje (misschien zelfs wel nog steeds, geen idee??)

Misschien ziet hij het ook wel gewoon als vriendschap.

Wat denken jullie; moet ik mijn gevoel naar hem uitspreken of gewoon even afwachten?

En is het niet raar om nu al weer te daten met een ander?

Ik zet stiekem zijn achternaam al achter de mijne, zó leuk vind ik hem.

Ook is het zo dat ik deze klik nooit met mijn ex heb gevoeld.

Maar wanneer kun je weer een relatie hebben nadat het uit is? wat is normaal?

Ironisch dat je dit dan zegt. Je zou het vreemd vinden als God zich geheel om jou zou bekommeren, maar van je vriend verwacht je een zo exclusieve liefde, dat hij eigenlijk zelfs geen exen zou mogen hebben. Dus van God verwacht je die liefde niet, terwijl God je die nu juist kan geven, maar van je vriend wel, terwijl hij ook maar een mens is, 1 uit de miljarden.

ja maar ik bedoelde God houdt van alle mensen, van alle miljarden mensen. Mijn vriend niet. Dus waarom zou God zich om mij druk maken. Er zijn nog miljarden anderen.

Maar héél erg bedankt voor je reacties Robert Frans! het heeft mij écht geholpen en een beetje de ogen geopend. Vooral dit sprak me aan:

Ãs hij dan ook écht alles voor jou, of moet hij nog veel veranderen, voordat je echt vertrouwen in hem kunt stellen? Houd je werkelijk van hem zoals hij is, of enkel van een ideaalbeeld dat je van hem hebt en waaraan hij zich beter maar kan conformeren? Weet je wanneer een relatie echt het meest bestendig is? Als je de ander steeds meer leert kennen, maar desondanks toch van hem blijft houden. Als je je beseft dat de ander jou nooit volmaakt en onverdeeld zal kunnen liefhebben, omdat hij immers maar een mens is, maar je al genoeg hebt aan zijn nabijheid, aan het horen van zijn stem. Omdat je van jezelf ook weet dat jij hem nooit volmaakt zal kunnen liefhebben en je het niet verdiend hebt zoveel goede gaven en zegeningen te ontvangen.

Daar heb ik echt wat aan gehad. Als het de afgelopen dagen niet zo goed ging en ik me rot voelde las ik weer even je 'commentaar' (haha) door en ja, dat hielp mij enorm!!!!!

Bedankt!!!

Het eerste van al de geboden is: Hoor, Israël! de Heere, onze God, is een enig Heere.

En gij zult den Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart, en uit geheel uw ziel, en uit geheel uw verstand, en uit geheel uw kracht. (Markus.12:30)

Je hebt gelijk, ik ben ook echt bezig om mijn vriend te bekeren (meenemen naar kerk enz.)

bedankt voor het delen van het lied

'Tijd' is ook een product van Gods schepping. Ik denk niet dat een begrip als 'vooraf' toepasbaar is op God. Plus dat engelen kennelijk ook een vrije wil hebben, weinig vrije keuze meer als je daar de keuze door laat afhangen.

Hij is toch alwetend?

Is ook helemaal niet raar. En ik denk dat het ook heel inspirerend is als een moslim uit liefde voor God zich inzet voor Hem en zijn/haar medemens.

maar hun zetten zich in voor allah dus niet voor God

Admod note:
Reactie op verwijderd bericht ook verwijderd.

Banken die milieu bewust proberen te beleggen en te investeren. (Niet alleen qua milieu trouwens, ook humanitair, in micro krediet voor 3de wereld bijvoorbeeld.)

In Nederland zijn dat ASN en Triodos.

Van die laatste ben ik trouwens lid.

oke klinkt goed.

Nu je het zegt zeggen die namen mij wel wat.

Eerlijk gezegd snap ik dit niet zo goed. Je zegt in je eerste post dat je zielsveel van hem houdt. Maar hier concludeer je zo ineens "Misschien kan ik maar beter stoppen met de relatie. En even aan mezelf werken."

Als je zoveel van hem houdt, dan zou ik verwachten dat alleen de gedachte al om te stoppen met je relatie misselijkmakend voor je is. Hoe komt het dat je er dan toch zo voor openstaat om de relatie wel te beeindigen?

Uhm nou kijk.

Het doet mij zóveel pijn, dat ik de gedachte dat ik het uit zou kúnnen maken, verlossend vind. Omdat ik dus ergens dan wéét ik dat nare gevoel en die jaloezie dan niet meer heb. Snap je?

Maar als ik dan met mijn vriend ga praten en hij word een beetje moe van mijn gezeur, en hij reageert bijvoorbeeld even een tijdje niet, dan word ik gek en moet ik hem spreken.

Het is meer een soort gevoel van; Ik weet dat ik het uit kan maken. Dus het jaloerse gevoel wat ik heb, kán dus worden gestopt. Daar staat tegenover dat ik hem kwijt ben. Maar, dan ben ik in ieder geval van mijn jaloerse gevoel al.

Of ik ook echt daadwerkelijk de stap zal kunnen zetten om het uit te maken, geen idee.

maar ik moet wel snel een keuze maken, want hij denkt aan samenwonen. En het kan ook niet heel lang doorgaan. Hoe langer we doorgaan, hoe moeilijker het straks wordt als we toch uit elkaar gaan.

Zou kunnen, maar op zich kan ook het bewust ongehuwd leven het beste een positieve keuze zijn, wil je daarin geluk vinden.

ik denk niet dat ik me dan ooit echt gelukkig ga voelen. iedereen wil een maatje.

Je kunt het ook zo zien: blijkbaar heeft hij zoveel liefde in zich, dat hij daarvan royaal kan uitdelen. Zodanig, dat hij én van zijn exen onvoorwaardelijk kon houden én nu van jou.

Tjonge, wat heeerlijk dat hij zo enorm veel van zijn ex hield. Dat vindt ik gewoon een nare gedachte. Vind je niet dan? Dat jouw grote liefde, van wie je zo enorm veel houdt, alles al heeft meegemaakt met een ander. Dat er liefde is gedeeld met een ander.

Het enige wat mij op de been houdt is de gedachte dat hij zegt dat hij nog nooit zoveel van iemand heeft gehouden als van mij. Hij is ook nog jong (21). Hij zegt nog nooit zoveel voor iemand te hebben gevoeld en dat hij niets met een ander was begonnen als hij wist dat ik bestond.

Wat zou jij hem aanraden; het uitmaken of naar andere mogelijkheden zoeken. Misschien wel therapie. Want is het niet verdrietig dat wanneer twee mensen zo van elkaar houden, onzekerheid de relatie stuk maakt?

ik zou er alles aan doen om hem ervan te overtuigen dat hij voor mij alles is. En ik zou mezelf ook verdrietig voelen als ik dat kennelijk niet overtuigend genoeg kan vertellen.

Jaloezie is een raar ding.

Wat denk je: wie heeft meer recht op jaloezie:

Jij die moeite hebt met keuzes in het verleden,

of God die jou keuzes zonder Hem ziet maken

voor het heden en de verre toekomst?

Waarom zou God zich daar zo druk om maken? ik ben maar 1 uit de miljarden.

Eigenlijk zou iedere christen geen foute kleding moeten dragen, alleen bij 'groene banken' bankieren, vegetarier moeten zijn, geen bont dragen etc

wat zijn groene banken of is dit een hele domme vraag?

Nee maar dat vind ik ook. Ik probeer ook altijd zoveel mogelijk fair trade te kopen etc.

En ik draag ook geen bont nee maar dat zou ik sws niet doen aangezien dat belachelijk duur is.

Alhoewel, ik draag weleens leer. Dat is ook gewoon dier.

Ik deel je gevoelens hier!!

ok ben ik iig niet de enige die zo denkt

Eens, wederom. Ik heb zelf ook wel mijn sores, maar ik bid voornamelijk voor mijn directe omgeving, dat God hun harten moge breken voor de dingen die Zijn hart breken, en verder vooral voor de armen, de hongerigen, de slachtoffers van geweld, dieren in laboratoria, dieren in de bontindustrie etc.

haha ja ik bid ook voor dieren ook bio industrie enzo ben ik ook fel tegen. ik eet ook al 3 jaar vegetarisch

Ohja en als mensen zich afvragen waarom ik dit hier op dit forum vraag.. in mijn directe omgeving kreeg ik geen bevredigend antwoord. En ik dacht dit is een forum met veel christenen.

Ik wil héél graag in de God van de Bijbel kunnen geloven. Ergens weet ik ook wel dat Hij bestaat, denk ik. Maar daarom kom ik dus hier. Ik wil graag de mening van andere christenen; hoe kijken zij naar zulke onderwerpen?

snap je.

1. Geen mens is zo uniek en zo volmaakt, dat ze exclusieve liefde, zelfs nog met terugwerkende kracht, mag eisen van de ander. Zelfs God doet dat niet; Hij vind het geen probleem als je vroeger andere goden met liefde hebt gediend, als je nu maar bij Hem blijft. Strenger handelen dan God is over het algemeen geen goed idee.

Ik en mijn vriend zijn weer bij elkaar. Ik kan niet zonder hem en hij niet zonder mij.

Ik hou ontzettend veel van hem. Hij heeft mij ook eigenlijk nooit een reden gegeven dat ik jaloers zou moeten zijn.

Hij zegt ook dat hij nooit aan een andere relatie was begonnen, als hij wist dat ik rondhuppelde. Hij zegt dat hij dan meteen naar mij toe was gerend, dat we bij elkaar horen, dat we voor elkaar gemaakt zijn. En dat hij nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft. En dat hij zijn andere relatie op een schaal van 1 tot 10 een 2 geeft, en onze relatie een 10.

Maar toch, blijf ik het zo moeilijk vinden. En anderen vinden dat vaak heel gek. Daarom denk ik; er is wat mis met mij. Misschien moet ik eerst even aan mezelf gaan werken voordat ik verder kan met een relatie. Ik wil mijn vriend geen pijn doen!

Ik denk persoonlijk, op basis van wat zij hier schrijft, dat ze daar wel goed aan gedaan heeft. En soms kan het juist een echte akte van liefde zijn om een relatie te verbreken, bijvoorbeeld omdat je de ander iets beters gunt. Hoe vreselijk dat ook kan zijn.

Ja precies. ik wil niet zijn hele leven op de kop gooien.

Wat ik in haar posts lees, is een zodanig diep wantrouwen jegens de vriend, dat er inderdaad nauwelijks sprake nog kan zijn van een relatie. Ze verwacht dus, zo lees ik, van een vriend dat hij haar onvoorwaardelijk en geheel op de eerste plaats zet, zodanig, dat er nooit iemand anders voor diegene op die plaats heeft gestaan. Zij vraagt een liefde zo puur en zo exclusief, dat als Onze Lieve Heer dat nu direct van ons zou vragen, wij allemaal onvoorwaardelijk verloren zouden zijn. Ze stelt mijns inziens dus een volstrekt onmogelijke eis aan een relatie.

ja klopt. maar aan de andere kant; de gedachte dat hij met iemand anders is geweest maakt mij ongelukkig. moet ik dan maar doorgaan? misschien ben ik wel zo'n persoon die bestemd is om voor eeuwig alleen te zijn en ben ik niet geschikt relatie materiaal.

1. Geen mens is zo uniek en zo volmaakt, dat ze exclusieve liefde, zelfs nog met terugwerkende kracht, mag eisen van de ander. Zelfs God doet dat niet; Hij vind het geen probleem als je vroeger andere goden met liefde hebt gediend, als je nu maar bij Hem blijft. Strenger handelen dan God is over het algemeen geen goed idee.

nee oke ik weet ook wel dat het onredelijk is. Dat wéét ik. Maar toch word ik zo ongelukkig. Maar hoe zou jij het vinden?

3. Als je vriend al een jaar met je optrekt en geen ander erop nahoudt, en daar kun je maar het beste gewoon vanuit gaan, dan is er mijns inziens geen enkele reden om hem te wantrouwen als hij zegt dat zijn liefde voor jou echt en puur is. En al zou hij ook net zo van zijn ex hebben gehouden, wat dan nog? Dat is nu verleden tijd en hij houdt nu, zo lees ik in je posts, duidelijk en veel van jou. Een goede relatie is ook gebaseerd op vertrouwen. En zoals ik al zei, méér liefde dan hij wil geven, kun je van een mens niet vragen. Zo'n exclusieve liefde kun je alleen van God vragen.

het is gewoon een rottig gevoel dat hij ook van iemand anders gehouden heeft. Ookal zegt hij zegt dat hij nu van mij véél meer houdt. Ik weet niet. Ik heb moeite om dat te kunnen geloven.

Je wilt wel in God geloven. Mag dat ook Allah, Krishna, Zeus of Ba'al zijn?

Nee, want de God zoals beschreven in de Bijbel is wel de meest liefhebbende God die er is. Het Christendom is anders. Gebaseerd op pure, echte liefde. Dat is het geloof waar ik naar opzoek ben, en dat is ook de liefde waar ik naar op zoek ben. Ik vind het idee van God zó fijn. Maar daarnaast vindt ik ook dat veel geloven weinig hout snijden. Bijvoorbeeld het Hindoeïsme ofzo. Dat is ooit 4000 jaar geleden ontstaan door mensen die zelf goden gingen bedenken. Ik bedoel, come on.

Ik las elders trouwens dat je leven nogal op zijn kop staat, momenteel... Sterkte!! En laat je vooral vasthouden door je Heer en Heiland. Opdat ook jij uiteindelijk (achteraf) de conclusie mag trekken dat Hij dat gewoon al al die tijd deed. En dan delen we een ervaring...

Sjalom!

ja klopt bedankt.

Het zijn zo te horen vooral je eigen gedachtenspinsels (die echt behoorlijk alle kanten opgaan hehe) die je parten spelen.

haha ja klopt

Is "een klein beetje logisch" dan wel genoeg voor je??? Of bedoel je hier dat e.e.a. zo sluitend moet zijn, dat je er nooit meer een spelt tussen kan krijgen?? (NB: ik ben ook zo'n "herkauwer", dus ik weet wat ik je vraag...)

het allerliefste geen speld tussen te krijgen. Het allerliefste zonder vragen waar je toch niet uitkomt en zonder onrechtvaardigheid. Het allerliefste dat elk mens op aarde gewoon gelijk behandeld wordt. Het doet mij erg veel pijn als ik eraan denk dat er talloze onschuldige mensen zometeen veroordeeld zullen worden en niet bij God kunnen wonen, terwijl ik zometeen wel in de hemel terecht kom. Dan hoef ik zo'n God ook niet. ik wil een rechtvaardige God die iedereen gelijk behandeld en die iedereen gelijke kansen krijgt. Ik wil niet een uitzondering zijn ofzo.

En je gelooft niet om in de Hemel terecht te komen (das idd wel een veel gemaakte fout die veel christenen en gemeenten maken, imho), je gelooft om een instrument van Liefde en Rechtvaardigheid te zijn. Je gelooft niet voor jezelf, maar je gelooft omdat je gelooft en hoopt dat er meer is dan we kunnen zien, dat geven belangrijker is dan krijgen, dat rechtvaardigheid zal geschieden, dat er een einde aan honger en ellende zal komen... je gelooft (om)dat God goed is.

ja oke dat is wel zo. ik denk ook dat ik me misschien teveel bezighouden met hoe andere mensen geloven en me daar dan aan ga ergeren. Maar ik moet kijken naar wat in de Bijbel staat. Het likt wel alsof sommige mensen zich niet druk maken over deze onderwerpen. En dan vertellen ze heel vrolijk dat ze tijdens de aanbidding zijn 'aangeraakt' door God en zijn liefde voelden en dat ze weer kracht kregen voor deze week, bla bla.

Het enige wat ik dan denk is: hmm oke en in de Filipijnen zijn er een hoop mensen die helemaal NIKS meer hebben en hun complete familie kwijt zijn. Laat God zich daar dan even zorgen over maken i.p.v. de stomme dingen waar wij Nederlanders ons druk om kunnen maken. Dus God wil die rijke Nederlanders tijdens de aanbidding wel aanraken maar hij bekommert zich niet om dat meisje op de Filipijnen die haar hele familie kwijt is en niks meer heeft? Ik denk dat God daar meer nodig is. Die dingen zijn heel klein vergeleken bij wat daar gebeurt.

En dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar op dit moment heb ik het zelf ook niet gemakkelijk, maar op de een of andere manier kan ik niet bidden voor kracht voor mezelf. Dat vindt ik egoïstisch. Ik rooi mijn eigen dingen wel, want ik heb het -ook al heb ik het voor mijn doen heel moeilijk- heel goed vergeleken bij een heel aantal mensen. Ik bid wel tot God. Maar dan probeer ik Hem te aanbidden. Dan probeer ik voor gerechtigheid te bidden.

@topicstarter reageren mag ook via PM. Negeren mag ook.

sorry.

Trouwens het heeft me al wel een klein beetje de ogen geopend. Veel van jullie zeggen dat het niet duidelijk is hoe God zal oordelen en dat je erop moet vertrouwen dat Hij rechtvaardig is. Sommigen zeggen ook dat misschien moslims o.i.d. ook in de hemel kunnen komen, bijvoorbeeld door hun levenshouding. Mmm, ja misschien. Wel interessant.

Ik had een interessant gesprek met mijn moeder die zei dat de mensen die op deze aarde Hem kenden, ook een grotere verantwoordelijkheid droegen. Dus als ik later voor Zijn troon sta, zal er aan mij zwaarder worden gewogen dan aan iemand anders die Hem niet kende of zoiets.

het blijft moeilijk.

Ik heb er net met me vriend over gehad. En het is nu uit. Hij kan er niet meer tegen.

klopt. ik was net met hem aan het praten.

Hij zegt net tegen mij dat hij wel een band had met zijn ex, maar dat het niets is vergeleken bij wat ik met hem heb.

Ik geloof hem niet.

Je hebt gelijk. Misschien kan ik maar beter stoppen met de relatie. En even aan mezelf werken.

omdat ik er gewoon gek van word, van de gedachte dat hij ook van iemand anders heeft gehouden.

Ik weet niet waarom ik dat heb. Maar ik weet wel dat ik er niet mee kan omgaan en dat ik elke keer een pijnlijke steek in mijn hart voel als ik aan hem en zijn exen denk.

Is het onzekerheid? is het ..iets anders? geen idee.

Maar het verpest mijn geluk.

Hoi

Ja het klopt wel, ik ben ook enorm onzeker, ik vraag ook altijd 100 keer om bevestiging als hij wat tegen me zegt (zoals: ik hou van jou).

Ik weet gewoon niet HOE ik dit kan overwinnen.

Ik wil gewoon een man voor wie ik de eerste, enige en ware liefde ben.

Ik denk trouwens dat mijn vriend ondertussen wel een beetje klaar is met mijn gezeur..

jullie schrikken mij niet af hoor haha.

ik heb alles even rustig doorgelezen en wat mij opvalt is dat eigenlijk niemand antwoord heeft.

Skippy weet mijn onzekerheden goed te benoemen;

Als ik je goed begrijp, komen bijna al je vragen er eigenlijk op neer dat je het moeilijk vindt dat volgens het christendom je Jezus moet aannemen om naar de hemel te gaan. En dat terwijl er heel veel goede redenen zijn waarom veel mensen niet geloven, bijvoorbeeld omdat ze in een heel andere cultuur leven, of omdat het in hun karakter zit. Dat voelt oneerlijk.

ik hoop dat ik dat quoten goed doe anders ziet het er straks heel raar uit haha.

Skippy zegt dat er nergens staat dat mensen die níet geloven in de hel komen. Oké allemaal leuk en aardig. Maar toch spoort de Bijbel aan om te geloven. En waarom? Juist, opdat we eeuwig leven zullen krijgen. Dat betekent dat mensen die niet geloven dat dus niet krijgen. Wat is anders het nut van geloven?

Misschien komen die mensen wel niet in de hel, maar ergens waar het heel saai is ofzo haha. Dan is het nog steeds onrechtvaardig dat wij wel in die leuke hemel zijn.'

Ook zegt Skippy dat mensen wel in de hemel kunnen komen door dingen die ze voor medemensen hebben gedaan. Maar ergens anders in de Bijbel staat toch ook zoiets dat je niet door goede daden in de hemel kun komen?

Anyway ik vind je openingspost een van de meest relevante serie vragen die ik hier in een tijd gelezen heb. Ik heb precies dezelfde vragen, maar dan vanuit een ander uitgangspunt

Bedankt.

Geloven" betekent ook vertrouwen, Pinkiepink... Ik heb twijfels genoeg... Maar die leveren me ook geen "normaal leven" op...

Ergens in het leven "moet" een mens de sprong wagen om te "vertrouwen"...

ik zit nu eenmaal zo in elkaar. Ik neem niets aan voor zoete koek. Ik denk over werkelijk alles na. Noem een onderwerp en ik kan me er de hele dag druk om maken. Ik wil best geloven in God, maar dan moet het toch ook wel een klein beetje logisch zijn allemaal.

Hoi!

Ik heb een jaar nu een relatie met mijn vriend. Ik hou zielsveel van hem en hij ook van mij. Maar toch is er 1 ding wat onze mooie relatie verstoort en dat is; jaloezie.

Ik ben namelijk hartstikke jaloers. In het begin van onze relatie totaal niet, maar hij is nu zoveel voor mij gaan betekenen dat ik gewoon zo jaloers ben.

Het ergste voor mij is het feit dat hij al eerder een relatie heeft gehad van 1 jaar. Ik denk hier zó vaak aan, terwijl die relatie 2 jaar geleden al uitging.

Ik denk dan gewoon aan dat hij ook zoveel van haar hield enz.

Zelf zegt hij dat hij nog nooit zoveel heeft gevoeld voor iemand als voor mij, en dat hij, toen hij met mij kreeg pas echt wist wat echte liefde inhield. En dat zijn ex niet op nummer 1 stond bij hem en ik wel, bla bla.

Ook zijn vrienden zeggen dat ik hem heb veranderd. Ik ben gelovig en mijn vriend niet, maar zijn vrienden zeggen dat het door mij echt een lieverdje is geworden (dit was hij niet, drugs enz.) Zaterdag zij 1 van zijn vrienden dat hij het zo bijzonder vond dat ik op zijn pad was gekomen om hem te veranderen, en een andere vriend zij dat ik de enige vrouw was die hem tot nu toe zo veranderd heeft enz.

Maar.. aan de andere kant denk ik weer aan die ex. Hij heeft tegen mij een x gezegd dat hij zoveel van haar hield. en dat ze een band hadden, dat hij het zo kut vond dat het uit was, dat ze elk weekend bij elkaar waren, ze zijn ook al samen op vakantie geweest.

Ik weet het gewoon niet. Aan de ene kant is onze liefde mooi, puur en speciaal, maar aan de andere kant is het zo pijnlijk en gebroken door zijn ex. Ik kan hem ook gewoon niet geloven dat hij meer om mij geeft dan om zijn ex toen.

Stel ik me aan? Is er iets mis met mij? Tips?

Moet ik het uitmaken en aan mezelf of mijn onzekerheid gaan werken? Of moet ik deze jongen niet laten lopen?

Bedankt.

Oke, maar er staat toch in het alom bekende Johannes 4:16;

'Opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven heeft'

Dus die anderen gaan wel 'verloren'.

En inderdaad, later staat er dat je ook naar je daden wordt beoordeeld.

Ik heb iets heel interessants gelezen, waarin staat dat de Here God alle mensen die niet in Hem hebben geloofd, dat Hij ze niet voor eeuwig straft, maar dat Hij ze slechts ter dood brengt. Wel interessant

Hallo!

De laatste tijd heb ik enorm veel problemen met het aannemen van het christelijke geloof.

Ik stuit tegen zo onwijs veel dingen op, dat het voor mij bijna onmogelijk wordt om te geloven.

1 van die dingen is bijvoorbeeld het feit dat ik christen ben omdat ik hier in Nederland ben geboren in een christelijk gezin. Wat gebeurt er met -bijvoorbeeld- al die moslims? Kunnen hun er ECHT wat aan doen dat ze niet christen zijn? Worden zij maar in de hel gegooid omdat ze niet in Jezus geloofden? Als ik in een islamitisch gezin was geboren, dan was ik misschien (waarschijnlijk) moslim geweest. Is dat dan rechtvaardig en eerlijk? Deze mensen zijn opgevoed met het islamitische geloof, dan is het toch niet raar dat ze daarin geloven. Je kunt ons toch niet vergelijken met hun.

En waarom is het christendom dan waar en niet de islam, of een andere godsdienst?

Ook bijvoorbeeld het feit dat de duivel bestaat. De duivel is gecreëerd door God. Het is een gevallen engel. Maar God weet toch alles van te voren? Waarom laat hij dat dan gebeuren?

Ook gewoon puur het feit dat je in Jezus moet geloven om in de Hemel te komen. Als je dus je hele leven goed hebt geleefd, eerlijk bent geweest, altijd mensen hebt geholpen etc., dan kan je dus toch nog in de hel worden gegooid. Is dat een God van liefde?

Ook nog een ding: Kun je er echt iets aan doen dat je niet gelooft? Als God mensen heeft gemaakt zoals ze zijn, dan zorgt Hij er toch ook voor dat deze mensen harten hebben die God niet kunnen accepteren? Geloven in een God zit ook een beetje in je karakter. Sommige mensen zijn nou eenmaal rationeel en willen keiharde bewijzen, anderen die zijn gemakkelijker. Maar ja, dat is je karakter wat God heeft gemaakt, toch?!

God en de kerk passen vaak binnen ons christelijke leventje. Maar kijk ook eens naar andere mensen, andere culturen. Zou jij in Jezus geloven als je in een ander land was geboren? Misschien zat je dan wel elke dag in een moskee. Zou jij in Jezus geloven als je in een of andere Afrikaanse stam was geboren waar iedereen 1000 jaar achterloopt op ons?

Vaak hoor ik mensen in mijn gemeente zeggen dat ze tot God hebben gebeden en dat Hij heeft geluisterd en er echt iets mee heeft gedaan. Dan denk ik: 'Oh, dus God trekt zich wel het lot aan van jou, maar niet van andere mensen?'

Het is gewoon zo lastig. Aan de ene kant wil ik dolgraag willen geloven in Hem. Ik kan ook niet geloven dat dit alles is ontstaan zónder een machtig maker. Maar als ik naar de wereld kijk en dan de Bijbel lees, kloppen zoveel dingen gewoon niet.

Iemand die mij kan helpen om er toch uit te komen? Waarom geloven jullie het wel?

Wat mij hier een beetje aan stoort is het feit dat deze pedofiel in een hoekje wordt gedrukt.

Hij is pedofiel, nou en?

Iedereen doet zonden, en God maakt geen onderscheid in zonden. Voor God is deze pedofiel net zo zondig als wij. Daarnaast kan deze man er ook nog eens niets aan doen dat hij pedofiel is. Ik moet denken aan het bijbelverhaal waarbij een vrouw moest worden gestenigd, en zegt; Wie van jullie zonder zonden is mag de eerste steen gooien.

Ik krijg bij dit topic een beetje het gevoel dat wij ons boven de pedofiel verheffen.

Een pedofiel verbieden in de kerk, ik zou niet weten op welke grond je dat zou moeten doen. (hij moet natuurlijk wel van de kids afblijven, maar als je in de kerk zit, zit je toch niet in een afgesloten kamertje met een kind)

Ik heb sinds kort een nieuw vriendje

Maar er is ook een probleempje; hij is met zijn ex al naar bed geweest.

Ik ben zelf ook geen maagd meer dus het is heel hypocriet van mij, maar ik heb hier zo ontzettend veel last van, dat hij alles wat wij delen ook al met een ander heeft gehad.

Alles wat wij doen, ik weet dat ik niet zijn eerste was en dat hij deze gevoelens ook al met een ander heeft gedeeld.

Als ik eraan denk word ik gewoon jaloers, terwijl ik natuurlijk weet hij nu niks meer voor haar voelt.

Dat komt ook omdat het tussen mij en mijn ex helemaal niet zo serieus was en hij met zijn ex wel een serieuze relatie heeft gehad. Hij voelt voor mij wel als mijn 'eerste'

Wie kent dit probleem en hoe kan ik het loslaten? Is het raar om er met hem over te praten?

En, hoe kijkt God er tegenaan als je met meerdere mensen voor het huwelijk het bed hebt gedeeld, is dit in Zijn ogen erg? Want je leest toch in de Bijbel ook dat de godvrezende Koningen meerdere vrouwen hadden? Als God dit erg vond had Hij er toch wel wat van gezegd?