D@an

Beste Me Moi,

Ik ben al een paar jaar actief in oa. Frankrijk en heb op verschillende plekken gewerkt.

Heb zelf goede ervaringen met Doublea.

Animatie werk is voor mij wel altijd 24/6 geweest.Altijd zondag als vrije dag kunnen reserveren ,maar dat ging niet vanzelf.

Het gemis van een kerk heb ik nooit heel sterk ervaren.

Meestal ripte ik gewoon een dienst van internet om die te luisten.

Op een camping komen heel veel mensen ook Christenen.

En als ze er nog niet zijn dan mag het er wel een x van komen !

Ben altijd "alleen" op pad gegaan ,maar heb me nooit alleen gevoeld.

IK ben er soms ook wel onzeker over maar het komt altijd goed.

Tijdens mijn werkreizen heel veel leuke mensen leren kennen.

Zoveel prachtige kerkjes gezien waarvan de deur altijd openstaat.

Hoewel ik zelf niet Katholiek ben ga ik er toch regelmatig naartoe om te bidden.

Gewoon geweldig,

Succes en vertrouw op God

Niet dat ik weet.

Het mooie is dat ik niet weet wat er gaat gebeuren.

Dingen waar ik eerst nooit open voor stond daar sta ik nu wel open voor.

Als ik praat met mensen, sta ik van mezelf te kijken

Als ik er later op terugblik blijken die gesprekken en uitspraken wel heel dicht bij Daan te liggen.

Als je langskomt zullen we elkaar waarschijnlijk ontmoeten.

Ik wil graag verder kennis maken met jou en de andere lezers op het forum in het getuigenis topic .

Wat jij zo te zien al hebt gevonden

Dat zijn dingen die voor mij nog open liggen.

Ik ben nog niet aangesloten bij een kerk.

De komende weken ga ik lekker naar die kerk.

Het beviel me prima.

Aan het eind van de maand ga ik voor twee maanden weg.

Ik sta er verbaast van wat er allemaal gebeurt.

Ik weet nog niet waarop mijn keuzes uiteindelijk zullen vallen.

Ja ik ben ook bij de kerk van Liset geweest twee keer.

De eerste keer geloofde ik nog niet en was ik nog niet bij mijn oma geweest.

Liset vierde haar verjaardag, het was gezellig.

De volgende ochtend ben ik met haar en Kenneth meegeweest naar de kerk.

Het beviel me wel.

Ik ben vroeger vaker naar de kerk geweest een jaar of tien geleden voor het laatst.

De laatste jaren alleen als er iemand overleed.

Mijn omgeving is deels gelovig.

Hoe dat zit weet ik nog niet precies ik leer mensen nu opnieuw kennen.

Na de dienst heb ik met iemand uit haar kerk gesproken het was heel speciaal.

Aankomende zondag ga ik weer naar de kerk waar Liset ook naartoe gaat

Ik eindig met een bevestiging dat ik het werk van God erken.

vandaaruit kan je denken om de situatie en mijn opvattingen in te schatten. Zoals ik al zeg is wat daarna kwam iets veel mooiers.

Ik ben het zelf ook niet eens met die opvatting over zonde.

Uhm over een aantal dingen kom ik later misschien nog terug

Er is in de tussentijd heel veel anders geworden.

Ook mijn muzieksmaak en de manier waarop ik gitaar speel.

Ik voel een enorme kracht in mij.

Het verhaal gaat meer over het begin nu is alles anders.

Ik kijk door een ander paar ogen.

Deels heb ik geschreven vanuit een beleving van toen.

Hoe ik dingen nu beleef is veel mooier.

Dat heb jij mooi gezegd Liset.

Hieraan wil ik toevoegen dat ik de aanwezigheid van God vooral gevoeld heb door de mooie grote en kleine gebeurtenissen die hier omheen plaatsvonden.

Soms was ik dan samen met Liset of liep ik alleen door een grauwe straat in een achterstandswijk in Arnhem.

Een dag nadat ik bij mijn oma was geweest viel mijn oog op Johannes 3:16

Het lag gewoon op straat omgeven met lege wietzakjes, lege blikjes bier en andere straattroep wat daar rondslingert.

Vooral de kleine dingen maken het voor mij echt supet vet.

Bij elkaar is het iets heeel groots.

En de liefde die ik heb leren kennen daar heb ik nog geen woorden voor.

Een clue dat God niet bestaat ken ik niet.

Dat blijkt ook niet uit de Bijbelteksten die veel voor mij betekenen en waar ik veel herkenning in kan vinden.

Hierbij aangevuld met de dingen die mensen tegen mij gezegd hebben ongelovigen, Moslims en in het speciaal Christenen.

En de Christenen, dat zijn mijn broeders.

Eerst was ik geen volk, nu ben ik Gods volk.

Er lag een jongeren-Bijbel op mijn bank.

Van mijn lieve huisgenootje Lisette.

De mooie verhalen van vroeger schoten naar binnen.

Mijn toenmalige basisschoolleraar uit groep 7 en 8 was mij bijgebleven als een mooi verteller.

Maar mijn Opa hij was de beste !

Het was tien jaar geleden, ik moest wat terugvinden.

Eén zin in het speciaal het was de enige zin die ik echt kende en mij was bijgebleven.

\" Wie in Hem geloofd zal niet beschaamd worden\"

Ik was nieuwsgierig waar die paar woordjes vandaan kwamen.

Had geen idee waar het stond en dat boek was nogal dik bladerde wat en rolde vluchtig met mijn ogen over de woorden heen.

Enkele seconden later vond ik het

\" Opdat ieder die in Mij geloofd eeuwig leven zal hebben

Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige zoon heeft gegeven ;

Zodat ieder die in Hem geloofd niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft â€

(Johannes 3 : 16 )

Dat was toevallig dacht ik.

Drie dagen later bezocht ik mijn oma.

Normaal gesproken spraken wij niet over het geloof mijn oma en haar nieuw man wel.

Zo vaardig als mijn oma is om het geloof in een gesprek te gooien, zo snel kon ik er omheen draaien.

Ik moest er niks van weten.

Het irriteerde mij.

Ik woon op kamers in Arnhem daar irriteerde het mij ook.

Op een bepaald moment vroeg mijn huisgenootje Lisette naar mijn zondes en hoe ik daarmee omging.

Zondes die heb ik niet !

Ik doe gewoon niet alles goed, was mijn antwoord.

Als Lisette over het geloof ging praten irriteerde mij dat niet.

Ik deelde haar gedachtes niet, maar ze werd er vrolijk van en positief.

Iets wat ik wel prettig vond aangezien we in hetzelfde huis wonen en dat is dan aangenaam als je elkaar vaak ziet.

Haar opwekkingsmuziek....

Ik haatte het.

Bijna was ik in staat om met een oude stekker kortsluiting te produceren zodat die zoetsappige herrie eindelijk eens ophield.

Het was als een paar honderd nagels die langzaam over een schoolbord heen gingen.

Haar prachtige stem die erboven uitklonk bracht mij weer op betere gedachtes.

De reis naar mijn oma was minder.

Op het station was me al duidelijk dat er veel vertragingen waren een reis waar ik normaal anderhalf uur over zou doen kwam uiteindelijk uit op ruim 3 uur.

Ik belde mijn oma en besloot toch te vertrekken.

Toen ik daar was waren de omstandigheden gunstig haar man was er niet.

Zijn uitspraken over het geloof irriteerde mij als hij er was geweest dan had ik mijn kaken stijf op elkaar gehouden.

Gelukkig was mijn oma alleen thuis iets wat niet vaak voorkwam als ik langskwam.

Ik vond het ook best wel toevallig en het was leuk om haar weer te zien.

Op dat moment was mijn nieuwsgierigheid groter dan mijn afkeer voor het geloof.

Ik zag de tekst aan de muur hangen en vroeg aan mijn oma waar het in de bijbel stond .

Het was de eerste keer dat mijn oma haar bijbel pakte en ik dat op prijs stelde.

Mijn oma begon te lezen

“ Ik heb een kostbare steen uitgekozen,

die Ik in Sion neerleg en waarop mijn huis gebouwd zal worden,

wie vol vertrouwen op Hem bouwt zal niet bedrogen uitkomen “

( 1 Petrus 2 : 6 )

Het Boek/Statenvertaling werd erbij gehaald en ze liet de originele oude vertaling zien.

Ik vroeg mijn oma naar de gelijkenis tussen Johannes 3 : 16 en dat wat zij net had voorgelezen.

Volgens haar waren er grote overeenkomsten .

Maar bovenal was ze blij verrast dat ik ernaar vroeg en nieuwsgierig was naar de inhoud van de bijbel.

Ze keek ervan op en wist geen houding aan te nemen uiteindelijk trok ze een vragend gezicht.

Ik besloot uit te leggen waar mijn vraag vandaan kwam en wat er gebeurd was.

Mijn oma bleef even stil liep wat door de kamer en vertelde mij dat enkele weken eerder mijn broer had gebeld met een soortgelijke vraag .

Hij sprak voor zijn werk met een man die hem vroeg of hij iets uit de bijbel mocht voorlezen en of hij iets kende wat hij graag wou horen.

Niet zoveel zei mijn broer maar één zin wil ik graag horen; Wie in hem geloofd zal niet beschaamd worden.

De beste man wist het meteen te vinden.

Mijn broer besloot het te controleren door even mijn oma te bellen en het was juist.

Oma vertelde dat dit geen toeval was ,maar Gods werk.

Ik bevestigde haar uitspraak zoveel toeval kon er volgens mij ook niet bestaan !

Ik ben Daan 22 jaar.

Voor wat meer informatie over mijzelf en hoe ik tot het geloof ben gekomen ga ik wat neerzetten bij getuigenissen.

Ik ben in contact gekomen met credible.nl door mijn huisgenootje Liset.

Ik lees hier al een paar weken een beetje mee.

Zelf wat plaatsen was in eerste instantie niet mijn intentie ,omdat mijn intieme omgeving nog niet geheel op de hoogte is van mijn liefde voor God.

De behoefte om die liefde met anderen te delen wordt steeds sterker.

Mensen die mij denken te kennen en mij hier misschien in de toekomst bezig zien nodig ik uit. Om niet alleen mijn woorden te lezen ,maar ook om naar die bigsmile op mijn gezicht te komen kijken als ik over mijn relatie met God vertel.