Mechila

Ze gelooft wel dat er iets is... Das n lastig punt, haar ouders zijn allebei overleden en daar hangt ze nog heel erg aan. Dus als ik haar vertel dat Jezus de enige weg is tot God, dan denkt ze niet: 'Oh, ik moet bij Jezus zijn, anders ga ik verloren', maar eerder 'Oh, mijn ouders kenden Jezus niet, dus die zijn naar de hel? Nah, dan moet ik ook niet naar de hemel'. Ze gelooft dat iemand na de dood wel voort blijft bestaan. Ik weet niet precies hoe ze dat ziet, als ster of zo. Maar sowieso "is haar moeder bij haar". Haar moeder had kanker en aan het eind heeft ze een keer gezegd dat ze zich als

Dat is idd mijn houding al. Ik maak het niet mijn probleem, maar ik ben wel haar vriendin en wil haar wel helpen/steunen. Ik heb een God die me al door heel wat narigheid in het leven heeft geholpen. Het voelt alsof ik iets prachtigs in handen heb en me geen raad weet hoe ik dat aan haar kan laten zien... We kunnen er goed over praten, het sluimert allemaal al heel lang, maar het lijkt nu tot een hoogtepunt te komen. Maar ik kan haar geen raad geven, en dat is toch wel wat je als vriendin wilt. Hoe kan ik haar raad geven, als mijn raad gebaseerd is op een relatie met God, die zij niet heeft?

hallo allemaal, ik heb net met een vriendin zitten chatten en zit nu met een probleem, een vraag wat ik moet doen. Ze gelooft niet (ja, in iets... maar ja, het christelijke geloof "is niet voor haar". In 2007 is ze met haar vriend getrouwd, haar eerste en enige vriend waar ze al ruim 6 jaar mee samen was. Ik ken hem zelf niet heel erg goed maar vond hen als stel altijd een beetje uit balans. Gewoon wat betreft intelligentie zitten ze niet echt op hetzelfde niveau. Niet dat een relatie daardoor onmogelijk is, maar ik merkte wel aan haar dat ze het miste om op haar eigen niveau met iemand te c

Quote: Op vrijdag 28 maart 2008 17:05:31 schreef Bonaventura het volgende: [...]Als mens ben je geschapen om God lief te hebben en met Hem om te gaan. De hemel is de totale vervulling van je levensdoel en is dus puur geluk. Kijk, daar kan ik het mee eens zijn. Wat en waar... dat is interessant om over te praten, maar absoluut niet waar het om draait. Dat God er is en wij bij Hem kunnen zijn, dat is waar het om gaat! Van mij part zit ik op het verrotste plekje van de aarde, zolang Hij er is, dan is het goed En dan is het nog het mooie, als toevoeging, dat Hij ons door en door ke

En juist die tunnel komt hier niet terug... Dit verhaal is echt anders

Als je het boek leest zal je merken dat je helemaal gelijk hebt. De schrijver noemt meerdere malen dat hij zich moet behelpen met aardse termen en daardoor dus zijn verhaal moet beperken. Je kan de hemel niet exact beschrijven met aardse termen, tblijft slechts een benadering. De 90 minuten die genoemd worden, zijn aardse minuten. Hij is 90 minuten na het ongeluk weer tot leven gekomen. Daar is de tijd aan afgemeten...

Hey allemaal, ik heb laatst een boek gelezen over de hemel en was benieuwd hoe jullie tegen de hemel aankijken. Kijken jullie ernaar uit om er te zijn, of is t leven hier ook ok en mag dat nog even wachten? Het boek dat ik heb gelezen gaat over Don Piper, een man die bij een auto-ongeluk gestorven is. Na 90 minuten kwam hij weer tot leven... 90 minuten heeft hij in de hemel kunnen kijken. Meestal sta ik behoorlijk sceptisch tegenover (bijna)doodervaringen. Maar dit verhaal is anders. 'Jaja dat zeggen ze allemaal' zal je wel denken. Ik zou zeggen: ik daag je uit, pak het boek en oordeel

op zich wel, maar er liggen natuurlijk nog een heleboel zonden buiten de wet

Ik zag dat veel van jullie ook naar de muziek van Larry Norman luisteren. Ikzelf ken zn muziek (nog) niet, maar weet wel dat mn zussen m geweldig vinden. Vanochtend vertelde mn zus: hij is afgelopen zondag overleden aan een hartstilstand. Ondanks dat ik zijn muziek niet ken, ben ik dankbaar voor wat hij hier heeft gedaan!

dr is denk ik toch n subtiel verschil, tenzij je t hierin ook met me eens bent: neem idd alcoholverslaving als voorbeeld, de een worstelt er jaren mee, zn leven lang, de ander is er idd van de ene op de andere dag van af... of ok, een weekje en dan klaar, verder geen achtervolging... het is niet zwart op wit te stellen dat het altijd een lang proces is, ook niet bij 1 specifieke zonde... Maar verder (of ook hierin) zijn we t helemaal eens thnx voor je bijdrage

Ja idd, ik ben met je eens dat je je leven lang aan t bekeren bent. De zogezegde staat van heiligheid halen we niet hier, daarvoor zijn we mens. Maar streven ernaar, dat is wel wat we doen, met kracht van Hem. Dat is op zich ook niet wat ik bedoelde. Het proces dat de zonde, die je in alle oprechtheid hebt beleden, dat kan lang maar ook kort zijn. Dat is waar ik op doelde. Natuurlijk zit het litteken er hoe dan ook, dat is een feit. Maar het genezingsproces duurt bij de een lang en bij de ander korter, ook zeker afhankelijk van de zonde. In die zin zijn we het cirkeltje weer rond, want ik

Al moet ik zeggen dat ik het met dat 'langdurige' niet eens ben. Het kan lang duren, maar dat is niet bij uitstek zo. Dat ligt denk ik vooral aan de instelling van de persoon, of hij/zij bereid is de genade van God echt te accepteren...

Dank je Robert voor je duidelijke bewoording. Nog een toevoeging, God zal zeker ook liefdevol met je verdergaan en je inderdaad genezen. Hij is blij met je omdat je Zijn kind bent geworden, net als en jong stel dat net een (gewild) kind heeft gekregen. Nederigheid en een moeilijke periode, dat idd, niet goedkoop, maar ook zeker en misschien nog meer, een hele overdosis goddelijke liefde!

Met die visie van onrechtvaardigheid moet je bij God zijn, Hij heeft dit zo bedacht en vastgesteld, daar kan ik niets aan doen. En er is een verschil tussen God kennen en God volgen. Een heleboel mensen kennen God inderdaad, of beter gezegd, ze weten dat er een groep mensen is die beweert dat Hij bestaat. Dan moeten ze eerst nog geloven DAT Hij uberhaupt bestaat. En daarbij komt het dan nog dat je wel die keuze VOOR God moet maken... En helaas, geen keuze is ook een keuze... maar die valt niet goed uit, juist door de rechtvaardigheid van God. Hij had graag gehad dat Hij zo iedereen aan kon n

Als de familie God ook kent, dan zullen ze blij zijn dat de moordenaar tot God is gekeerd, een overwinning in Gods koninkrijk. Hiermee ontken ik trouwens niet dat het wel moeilijk voor ze is, maar juist in moeilijke tijden is God in de buurt, ik spreek uit ervaring. Als de familie God niet kent, dan kennen ze ook de blijdschap/bevrijding achter vergeving niet. Dan heeft God ook pijn omdat Hij hen niet tot zijn gezin kan rekenen. Maar daar ligt die rechtvaardigheid weer...

Als je oprecht spijt hebt van die moord, dan is God genadig genoeg ja. Daar komt de genade het podium op. Als je het over rechtvaardigheid hebt, dan ben je bij God aan het juiste adres. Maar Hij had ons zo lief, dat het Hem vreselijk pijn deed dat Hij ons, door die rechtvaardigheid, niet kon aannemen. Daar is Hij te heilig voor. Daarom is Jezus gekomen en heeft Hij het offer gebracht, waardoor zonden vergeven kunnen worden. Je moet dat alleen wel accepteren, anders zit juist die rechtvaardigheid in de weg. En nee, met touwtjes uit handen geven bedoel ik niet dat God een poppenspeler is, sorr

Een kant en klare handleiding is er niet, bekering verloopt niet altijd hetzelfde. Idd heeft niet iedereen een Paulus bekering. (De bijbel is altijd een boek waar je terecht kan, maar ik weet dat t lastig is/kan zijn daar je weg in te vinden. Ik zal voor later es teksten zoeken, maar zit nu op mn werk) Wat belangrijk is, is je instelling. Wil je echt tot God komen, of is t alleen maar ff uitproberen om te kijken of t wat is? Je hart moet oprecht zijn, en je moet de touwtjes uit handen willen geven, iets dat niet makkelijk is en ook niet in 1x zal lukken. Maar vraag God je te helpen, je zal m

Tuurlijk moet het oprecht zijn... ooit van schijnheilig gehoord? Das niet echt. Denk je dat God zijn Zoon heeft opgeofferd voor mensen die het niet genoeg waarderen om zich oprecht tot Hem te keren? Lijkt me vanzelfsprekend... een bekering die niet oprecht is, is geen bekering... Wat het kost? volledige overgave, de touwtjes uit handen geven aan God, das niet zo makkelijk, maar levert wel veel op. Wat dan, zal je vragen? Nou, een leven met Hem, de moeite waard

[...]Sorry maar ik kan er niet bij dat als ik een gezin met drie kinderen op gruwelijke manier vermoord ik alleen maar even om vergeving hoef te vragen. Even wedergeboren worden en sorry roepen en het is klaar. Zo werkt het toch? Feitelijk gezien is het wel zo simpel, het enige wat je nodig hebt is bekering en wedergeboorte. Maar... dit is niet zo simpel als het lijkt. Het moet wel OPRECHT zijn... En als je oprecht wedergeboren bent, dus ook echt berouw hebt van je zonden, dan verander je ook in je doen en laten. Het is wel simpel, maar het kost veel en daarin is het dus niet goedkoop..

Inderdaad Michie, ik ben het met je eens. Volgens mij is dit onderwerp gewoon erg zwart-wit: Nee, wat hemels gevolg betreft is er geen onderscheid in zonde, alles leidt tot de dood. Zwart dus, maar door de genade van God en het offer van Jezus, kan het zwart Witgewassen worden. Alle zonden. Ook daarin geen onderscheid. Alle zonden gelijkwaardig. Wat aards gevolg betreft ligt het anders, en daarom is het denk ik voor ons mensen zo moeilijk te pakken. Na dit leven zal alles helder zijn, ik beloof het je Lang leve het genadige hart van God :rejoice:

Quote: Op woensdag 20 februari 2008 17:14:09 schreef degelovige het volgende: Ben het er absoluut niet mee eens dat alle zonden even erg zijn. Natuurlijk moet je je zonden proberen kwijt te raken door veel te bidden, maar ik denk dat overspel bijvoorbeeld veel erger is dan iets kleiners als iets bijvoorbeeld in de winkel stelen. Het lijkt mij ook dat overspel meer gevolgen heeft dan jatten, maar voor mij blijft het vrij duidelijk dat er verschil is tussen aards gevolg en hemels gevolg. Aards gevolg is verschillend per zonde, hemels gevolg is en blijft hetzelfde: afzondering van Go

Tuurlijk doet het God meer pijn, dat lijkt me logisch. Maar dat betekent niet dat het uiteindelijke gevolg anders is. Als je als niet-christen goed leeft, een goed mens bent, maar toch dingen doet die voor God niet door de beugel kunnen (al zien wij als mensen ze niet als zo erg...) dan kan God je toch niet in zijn heerlijkheid opnemen, hoe klein je zonden ook zijn, dat kan alleen als je Jezus als verlosser hebt aangenomen. Ik denk dat we met twee onderwerpen tegelijk bezig zijn: 1. Zijn er grote en kleine zonden - afgemeten aan het gevolg op aarde en aan de gevoelens van zowel de mens als

Ik heb m idd ook in mn kast staan, 7 delen in 1 in t Engels, heerlijk taalgebruik (ach ja, ik ben een Engeland-zwijmelaar ) Ik wil ze ook nog in het nederlands, maar dat komt nog wel. Vind het trouwens wel grappig, ik heb deel 1 gelezen toen ik op de basisschool zat, ik was 9. Toen was narnia dus niet in de media, en zo wel, dat kreeg ik dan als ukkie niet mee. Ik weet nog heel goed hoe ik naar mn moeder ben gegaan en heb gezegd: Mama, dit boek is de bijbel met een andere kaft!

Idd, het omdraaien van de vraag is alleen en manier om het niet zozeer vanuit ons oogpunt te bekijken (dan heb je idd gradaties, mee eens) maar vanuit Gods oogpunt. Wat je ook doet, Hij is te Heilig om enige zonde door de vingers te kunnen zien, ook zonde die wij als heel klein beschouwen. Hier en nu is er idd een verschil, omdat wij een aards gevolg zien. In de hemel zal elke zonde maar 1 gevolg hebben: afzondering van God. In die zin is er maar 1 categorie voor alle zonden.

Ik denk dat de vraag verkeerd wordt gesteld, daar m eens om: Zijn er zonden die minder erg zijn dan andere? Ik denk dat het antwoord hierop een welluidend Nee is. God is zo HEILIG dat geen enkele zonde bij Hem in de buurt kan zijn. Natuurlijk is er (in ieder geval menselijk gezien) een onderscheid. De ene zonde heeft (iig menselijk gezien) meer impact dan een andere zonde. Zet maar een genocide tegenover een roddeltje. Het zal aan de Rechtvaardige, Alwetende Rechter zijn om over beide te oordelen en te veroordelen. Ik geloof dat God, door het offer van zijn Zoon, een genocide kan verg