Yapie

Misschien de tekst: "zo wie niet voor mij is, die is tegen mij."? Uiteindelijk is er de scheiding hemel/hel, mensen die in de hemel komen hebben Jezus gevolgd, leren kennen als Redder, en de mensen die in de hel komen? Hebben zij expliciet satan gevolgd, of zichzelf gezocht en ge-eerd, of door geldzucht verslonden, of allerlei zonde/verslaving nagelopen.... Als je deze categorie onder de noemer "satan" ziet... dan is het dus óf Jezus óf satan... In het paradijs koos de mens voor de satan en de zonde. Uiteindelijk zijn we dus allemaal volgers van Satan, (on)bewust, toch? Alleen de genad

Quote: Op donderdag 11 oktober 2007 11:50:44 schreef Ann het volgende: [...] ja ik zet die spinnen buiten, ik doe geen muggen en vliegen pijn. Ik doe nooit met opzet een levend wezen pijn en dus ook geen insecten. Muizen die worden verwijderd op diervriendelijk manier. We hebben al muizen gehad, mijn pa die zet vergif, en dan doe ik het altijd weg uit mijn kamer Dus nee, ik zet mijn principes nooit aan de kant. En ik ben heel consequent daarin. Dat had je niet gedacht he Dat had ik niet gedacht nee... Dan ben je wel een uitzondering, als vrouw tussen de v

Quote: Op woensdag 10 oktober 2007 23:16:50 schreef Liset het volgende: [...] Ik vind m'n buurvrouw ook vervelend.... Vannacht nog een mug geplet aan de muur. @ Ann: Wat doe je als je een spin op de muur naast je bed zie zitten? Netjes een bekertje erover, papiertje er tussen en buiten weer uitzetten? En zet je ook een pijnvriendelijke val uit voor muizen mocht je die hebben? Of pakken we die met zo'n hardhandig met een blokje-kaas-verleidende ijzeren val waarbij de muis direct zijn nek breekt? Ik bedoel, als je de dieren om je heen geen pijn wil doen, moet je ook

Quote: Op maandag 08 oktober 2007 09:38:16 schreef Pius_XII het volgende: * Herken je het afpingelgedrag? Dat je de zonde gaat bekijken als een 'regel' en hoe daar onder kan worden gekomen? Ja, dat herken ik wel. Soms doe je iets, en knaagt er toch iets vanbinnen. Het nadeel is dat je geweten voor een groot deel gevormd wordt door je opvoeding. Als er 20 jaar lang tegen jou gehamerd wordt dat stelen niet goed is, zul je een stemmetje horen als je echt iets steelt. Als je ouders ook vaak stelen, je groeit op in een criminele omgeving, dán kijk je er heel anders tegen aan. Goe

Quote: Op maandag 08 oktober 2007 00:31:11 schreef E.e het volgende: Als je dat christus leeft in mij heel letterlijk neemt, geniet hij dan mee? Of ben ik dan te blasfemistisch om hier ook maar aan te denken . Mijn vraag is, hoe kan Christus in je leven, en hoe kun je dan toch op de (slaafse?) bevrediging van je eigen lusten uit zijn? Wat ik zelf wil aangeven is dat ik het dus wél als een zonde ervaart omdat ik me er schuldig over voel en dingen in mijn hoofd haal die rechtstreeks tegen de Bergrede van Jezus ingaat. (Wie een vrouw aanziet... e.v.) Het bidden tot God i

@ WEG2 Geen enkel moment van je leven is het verkeerd om hulp te vragen! "Wie Hem aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot." (berijmde psalm)

Quote: Op vrijdag 05 oktober 2007 10:31:40 schreef Dave het volgende: [...] Laat ik het zo zeggen, je tot God wenden als je zondigt is het meest logische, je van God afwenden als je zondigt is onlogisch. Zijn genade heb je juist nodig als je zondigt. Toch is het heel krachtig als je midden in je zonde je kan losmaken en God aanroepen om je hiervan af te helpen. Makkelijk is het in elk geval niet Absoluut niet makkelijk nee. Ik ben het met je eens Dave, dat het inderdaad logisch is als je je tot God wendt als je zondigt. Logisch, in de zin van vergeving vragen. Eig

Quote: Op dinsdag 02 oktober 2007 19:32:46 schreef RobertF het volgende: Het laatste waar deze mensen op zitten te wachten, zijn christenen die ze fanatiek voor kindermoordenaars uitmaken. Oordelen is nog steeds niet aan ons besteed, hoe zondig abortus ook mag zijn. Dat staat (voor mij) ook als een paal boven water. Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt, is imho nog een les waar we heel veel van kunnen leren.

Verrassing, had me er net bij neergelegd dat t dicht was Maar toch bedankt! Ben benieuwd naar de reactie van o.a. Raido, die nog aangaf hierover verder te zullen gaan.

Mijn vraag of onduidelijkheid in dit onderwerp is deze: ik denk dat er sprake van een moord is als je de ziel van het lichaam scheidt. Klinkt misschien wat vreemd, maar als er iemand wordt doodgeschoten, wordt zijn lichaam hier op aarde begraven/gecremeerd, en gaat zijn ziel naar de eeuwigheid. Kijken we naar een bevruchte eicel, zygote, embryo, foetus... wanneer heeft zoiets een ziel? Pas als het helemaal ontwikkeld is? Of heeft diegene al een ziel bij de conceptie?

Quote: Op dinsdag 02 oktober 2007 00:56:04 schreef GenW het volgende: [...]Bijzonder interessant stuk! Bij bovenstaande wil ik echter opmerken dat met bevindelijke prediking niets mis is. Maar dat het pas fout gaat op het moment dat het gepredikte bevinding wordt. Het eerste begrip is namelijk vele malen breder dan het tweede. Helemaal mee eens Ik ben ook redelijk vanuit bevindelijke hoek opgegroeid, maar dan merk ik toch dat ik het op de een of andere manier mis, als ik een dienst bezoek waarbij het totaal níet aan de orde komt. Heel gek, maar als ik een andere k

Ik ga ook eens wat opschrijven, omdat ik er erg mee bezig ben. En het is een zo groot omvattend onderwerp, ook zijn er vele boeken over geschreven. Op dit moment ben ik ook in een boekje bezig: "Bevindelijke prediking." Ik denk dat we eerst onderscheid moeten maken tussen bevinding van de gelovige zelf, en bevinding zoals deze een plaats heeft in de prediking. Als we kijken naar het eerste, de bevinding van de gelovige zelf, dat is (zoals NienkeJ al aanhaalt) de gehele geloofservaring. Bevinding is beleving van het geloof, ofwel: het geloof in zijn werkzaamheid. Een bevindelijke gelovige

Interessant Pius, bij de topic titel dacht ik gelijk al van, ja, geloof is onbewijsbaar. Je kunt wél uitleggen of 'bewijzen' dat het redelijk is, maar het geloof zelf blijft geloof. In dingen die je hoofd soms helemaal niet kunnen bevatten. De relatie met liefde vind ik interessant. Liefde komt als het goed is wél tot uiting, maar geldt dat dan ook als 'bewijs'?

Quote: Op woensdag 26 september 2007 16:57:43 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ja herkenbaar, dat gaat ook in vriendschappen op. Je merkt dat te lief zijn afstoot, dus wat doe je? Ach om eens te compenseren kom je dan ongelovelijk bot uit de hoek, en dan is het weer janken geblazen. Meiden, beslis nou eens iets! Oeh.. zo herkenbaar inderdaad....

Ik herken het ook wel. Met kerkgang bijvoorbeeld... dat je het inderdaad dierbaar wordt omdat er een stuk eigen geloofsbeleving plaatsvindt daar, waar je aan gehecht raakt...dat je God er ontmoet.