vera78

Ik kan me veel reacties van anderen hier wel voorstellen. Toch moet ik zeggen dat het bij mij persoonlijk zo is dat we het huwlijk wel degelijk belangrijk vinden. Wat gezegd wordt klopt; zwanger, verhuizen, studie etc. Je wereld staat even helemaal op zn kop! Ook nog een trouwerij gaan organiseren? het werd ons allebei allemaal even te veel. Er zijn tijden geweest dat ik het even helemaal niet meer trok. Ben ontzettend blij met wat ik heb nu, en zie ons zoontje als een geschenk uit de Hemel, een kindje gekregen van onze Heer! Trouwen komt zeker, ik bagataliseer het huwlijk zeker niet! Ik denk daarnaast ook dat de Heer wel ziet hoe we in ons hart leven en hoe serieus we in en met elkaar zijn. Is dan op dit moment een huwlijksbriefje met hantekeningen echt zo belangrijk?? HEt gaat toch om je innerlijk, wat er in je hart leeft?? Ik wil zeker dat onze zoon opgroeit in een gezin waar we getrouwd zijn, dat zal echt niet lang meer duren. Maar dat het zoveel moeite moet kosten...Ik krijg daardoor het gevoel alsof onze zoon er niet bij mag horen en dat knaagt..

Kan het in de GVK wel???

Sacerdos, hier gaan mijn nekharen van overeind staan.

Als onze kerk duidelijk deze regels had, waren ze niet hierover met ons in gesprek gegaan! Dat is het nu juist, hier hebben ze geen regels voor. Achteraf denk ik nu, hadden ze die maar WEL gehad, in plaats van eerst te zeggen `dat zal wel los lopen..` en `komt wel goed...` en dan uiteindelijk te horen dat het toch niet los loopt. Dus...ik vind het fijn dat je je hierin wel mengen, maar liever niet op deze manier. Je weet duidelijk niet welke regels er zijn en welke niet.

De betekenis voor mij van de doop is dat dat we daarmee een `verbond` aangaan met God dat we ons kindje gelovig willen opvoeden, omdat het in de gemeente van God gebeurd, zijn daar dus ook getuigen bij, dus de andere gemeenteleden, die je daar in de toekomst evt. op zouden kunnen wijzen. De CGK gebruikt het formulier voor de doop die in meerdere geref. kerken gebruikt wordt. Het huwlijk is (als ik naar het hele begin kijk) ingesteld door God om zo samen 1 te zijn, om samen een weg te gaan die God van ons vraagt, om dus niet te `scheiden` van elkaar. Letterlijk uit de Bijbel "wat God heeft samengevoegd, scheidde een mens niet". Nu, dat is ook onze insteek, het is niet zo dat we tegen een huwlijk zijn, integendeel, we willen het graag en dat zal ook gebeuren. We wonen niet samen om maar van elkaar weg te gaan als het even tegenzit, maar meer omdat het zo nu gelopen is, ik werd zwanger en je komt in een spiraal terecht (en eerlijk gezegd, ben ik tegen de hele uitdrukking `MOETEN trouwen`) Ik zie daarom ook niet direct een hecht verband tussen huwlijk en doop. Het huwlijk heeft God ook ingesteld om mensen te behoeden voor dingen, om de relatie tussen man en vrouw serieus te nemen en de waarde daarvan te zien.

Nou, dit is zo snel even mijn mening.

Ik ben zo wel steeds meer geneigd om te denken `wat maken ze ons nu`, lastig. Mijn vriend die dus qua geloof in de kinderschoenen staat, kan dit al helemaal niet bevatten. Heeft vroeger al zoveel tegenslag en hypocriet gedrag gezien binnen een kerk, en dat werkt dus nu ook niet echt mee. We hebben vanavond weer een gesprek over het `voorstel` van de dominee om toch maar `even te wachten` zoals het gezegd wordt....

Allereerst een ieder bedankt voor het reageren op mijn vraag/probleem van gisteravond!

Ik reageer even op Nienke; ik kan begrijpen dat je teruggrijpt op het formulier voor de doop; ook ik heb deze doorgenomen. Ik ben echter van mening dat een ieder, en ik dus ook, elke dag probeer om te leven zoals God dit van me vraagt. Daarnaast het besef dat je het nooit helemaal goed kan doen. Dus als je komt met de term `van de wereld afkeren en een godvresend levend leiden`, dan denk ik `ik doe mijn best, en ik weet dat ik dingen misschien beter anders had kunnen aanpakken, maar ben ik daarom minder?`. Het is nu eenmaal zo gelopen op de manier die ik omschreef en terugdraaien kan nu eenmaal niet. Mijn manier is vooruitkijken met het leven wat ik nu heb. Trouwen; daarbij denk ik aan de termen `mooiste dag van je leven`, een mooi feest, er mooi uitzien. Een dag die je maar 1 x beleeft in de positieve zin van het woord! En dan is geld wel een issue. Het kan gewoon nu nog even niet, ook al hebben we de voornemens wel! Moeten praktische bezwaren dit in de weg gaan staan?

De dominee zei onlangs tegen me: het is helemaal niet raar om je kind pas later te dopen; hij hoort er toch wel bij dus waarom jullie haast? Nou, dan kan iedereen wel rustig aan doen en hun kinderen laten dopen wanneer het maar uit komt..Ik vind de argumenten tot nu toe gewoon niet duidelijk. Ik heb alle reacties doorgenomen en ben idd ook van mening dat als de kerk naar een ieder persoonlijk wil kijken, en dus ook op die manier naar ons, dat ze het ons niet kunnen onthouden. Het voelt gewoon alsof mijn zoontje er niet bij mag horen, en dat gevoel heeft op dit moment heel erg de overhand, en dat kwetst, want wie zijn mensen om te beslissen? Jezus zegt toch niet voor niets "laat ALLE kinderen tot mij komen, verhindert hen niets!!"

Ik wil graag wat aan jullie voorleggen wat me ontzettend bezighoudt en me verdriet doet.

Mijn vriend en ik zijn lid van de chr. geref. kerk. Eind vorig jaar hebben we een zoontje gekregen; het was een `verassing` voor ons, maar we zijn er ontzettend wijs mee. Ik zelf ben belijdend lid en mijn vriend staat qua geloof nog in de kinderschoenen, en is daarin groeiende. Nu is het zo dat we ons kindje graag willen laten dopen, immers, onze gedachte is dat hij ook bij Gods verbond hoort en ook gedoopt mag worden! Helaas is de kerk toch geneigd daar anders over te denken en vind het lastig dat we (nog) niet getrouwd zijn. Letterlijke opmerking van de dominee toen hij bij ons op bezoek was \" ik zat net onder het gebed te bedenken, haal toch gewoon een trouwbriefje..ben je ervan af\". Terwijl we net een uur hebben gepraat over ons innerlijk geloofsleven en dat dat juist belangrijk is en niet de uiterlijke `schijn`. Ik vind het ontzettend moeilijk en weet niet goed wat ik hiermee `moet`, het is alsof je overgeleverd bent aan wat de kerkeraad maar beslist. Het is toch dat de kinderen bij het verbond van God mogen horen, het is toch juist mooi dat we ons kindje willen laten dopen? Of is het nu echt zo omdat we geen rooie rotcent hebben om te trouwen, God dus niet achter de doop staat??? Dit gaat een beetje mijn pet te boven...heeft iemand tips of aanvulling of een andere zienswijze dat ik het wat beter in perspectief te plaatsen??

Mijn vriend en ik willen gaan samenwonen en over een jaar ongeveer gaan trouwen (geld kwestie). Nu is het zo dat ik lid ben van een kerk en mijn vriend niet meer (negatieve ervaringen uit verleden). toch willen we samen een kerk kiezen waar we ons allebei prettig in voelen en die het samenwonen niet gelijkt afkeurt en waarbij het niet vereist is dat we allebei belijdenis gedaan hebben (heb ik wel gedaan, mijn vriend niet). Wie heeft ook in zo`n situatie gezeten of heeft tips voor mij? alvast bedankt!