vera78

Ik kan me veel reacties van anderen hier wel voorstellen. Toch moet ik zeggen dat het bij mij persoonlijk zo is dat we het huwlijk wel degelijk belangrijk vinden. Wat gezegd wordt klopt; zwanger, verhuizen, studie etc. Je wereld staat even helemaal op zn kop! Ook nog een trouwerij gaan organiseren? het werd ons allebei allemaal even te veel. Er zijn tijden geweest dat ik het even helemaal niet meer trok. Ben ontzettend blij met wat ik heb nu, en zie ons zoontje als een geschenk uit de Hemel, een kindje gekregen van onze Heer! Trouwen komt zeker, ik bagataliseer het huwlijk zeker niet! Ik denk

Kan het in de GVK wel???

Sacerdos, hier gaan mijn nekharen van overeind staan. Als onze kerk duidelijk deze regels had, waren ze niet hierover met ons in gesprek gegaan! Dat is het nu juist, hier hebben ze geen regels voor. Achteraf denk ik nu, hadden ze die maar WEL gehad, in plaats van eerst te zeggen `dat zal wel los lopen..` en `komt wel goed...` en dan uiteindelijk te horen dat het toch niet los loopt. Dus...ik vind het fijn dat je je hierin wel mengen, maar liever niet op deze manier. Je weet duidelijk niet welke regels er zijn en welke niet.

De betekenis voor mij van de doop is dat dat we daarmee een `verbond` aangaan met God dat we ons kindje gelovig willen opvoeden, omdat het in de gemeente van God gebeurd, zijn daar dus ook getuigen bij, dus de andere gemeenteleden, die je daar in de toekomst evt. op zouden kunnen wijzen. De CGK gebruikt het formulier voor de doop die in meerdere geref. kerken gebruikt wordt. Het huwlijk is (als ik naar het hele begin kijk) ingesteld door God om zo samen 1 te zijn, om samen een weg te gaan die God van ons vraagt, om dus niet te `scheiden` van elkaar. Letterlijk uit de Bijbel "wat God heeft same

Allereerst een ieder bedankt voor het reageren op mijn vraag/probleem van gisteravond! Ik reageer even op Nienke; ik kan begrijpen dat je teruggrijpt op het formulier voor de doop; ook ik heb deze doorgenomen. Ik ben echter van mening dat een ieder, en ik dus ook, elke dag probeer om te leven zoals God dit van me vraagt. Daarnaast het besef dat je het nooit helemaal goed kan doen. Dus als je komt met de term `van de wereld afkeren en een godvresend levend leiden`, dan denk ik `ik doe mijn best, en ik weet dat ik dingen misschien beter anders had kunnen aanpakken, maar ben ik daarom minder?`

Ik wil graag wat aan jullie voorleggen wat me ontzettend bezighoudt en me verdriet doet. Mijn vriend en ik zijn lid van de chr. geref. kerk. Eind vorig jaar hebben we een zoontje gekregen; het was een `verassing` voor ons, maar we zijn er ontzettend wijs mee. Ik zelf ben belijdend lid en mijn vriend staat qua geloof nog in de kinderschoenen, en is daarin groeiende. Nu is het zo dat we ons kindje graag willen laten dopen, immers, onze gedachte is dat hij ook bij Gods verbond hoort en ook gedoopt mag worden! Helaas is de kerk toch geneigd daar anders over te denken en vind het lastig dat we (

Mijn vriend en ik willen gaan samenwonen en over een jaar ongeveer gaan trouwen (geld kwestie). Nu is het zo dat ik lid ben van een kerk en mijn vriend niet meer (negatieve ervaringen uit verleden). toch willen we samen een kerk kiezen waar we ons allebei prettig in voelen en die het samenwonen niet gelijkt afkeurt en waarbij het niet vereist is dat we allebei belijdenis gedaan hebben (heb ik wel gedaan, mijn vriend niet). Wie heeft ook in zo`n situatie gezeten of heeft tips voor mij? alvast bedankt!