Sarah4

Ik ben mij ervan bewust dat dit een christelijk forum is. Ik snap dus dat de vraag uit bijbels perpectief wordt gesteld. Alleen tijden veranderen. Ik ben van mening dat niet alles wat in de bijbel staat in letterlijke zin van toepassing is op deze tijd. Vrouwen zouden dan ook niet aan het werk moeten, want in de bijbel staat dat zij de zorg voor kinderen en huis hebben.

Ik geef alleen aan dat als we de tekst letterlijk nemen de vrouw ondergeschikt is aan de man, aangezien de man het hoofd is. Ik gaf dus mijn mening dat ik weiger mij te onderwerpen aan een man.

Ik zou er persoonlijk dus voor kiezen om niet weg gegeven te worden omdat ik kies om samen met mijn toekomstige man (die ik overigens nog moet vinden) verder te gaan en dus samen het gangpad op te lopen.

Greetzzz Sarah

Op maandag 17 september 2007 18:02:23 schreef Eefz het volgende: Mijn vader doet dat wel 17 november. Ik vind dat ook heel mooi! Bijvoorbeeld omdat je het ene gezin verlaat en dan toevertrouwd wordt aan het hoofd van je nieuwe gezin... In de Bijbel staan veel voorbeelden van dat ouders betrokken zijn bij het ten huwelijk nemen/geven van hun kinderen. Ik denk dat het best 'bijbels' is, maar ook weer niet per se moet ofzo!

Ik ben ook niet zo voor het weggeven. Zoals iemand al zei, ik woon al een paar jaar op mezelf. Ik zie het huwelijk ook meer als een nieuw begin, een nieuwe periode in het leven. En die begin je met z'n tween. Ik begrijp dat andere hier anders over denken en dat moet ieder voor zich weten maar deze bovenstaande zin staat me een beetje tegen.

De man is tegenwoordig niet meer het hoofd van het gezin, de vrouw en man hebben een gelijke positie. Jij wordt niet toegevoegd aan het hoofd van een ander gezin. Jullie beginnen zelf een gezin met jullie samen aan het hoofd.

greetzzzz Sarah

Hey Marijne

Ik kan me voorstellen dat je er voor kiest om niet in de kerk te trouwen als je vriend niet gelovig is. Zelf ga ik ook altijd bij mijn ouders naar de kerk, woon ook op kamers en voel me in die gemeente thuis. Ik heb ook een vriend die niet gelovig is, zelf zou ik dus ook niet in de kerk trouwen. Ik vind het idee dat iemand oppert over een zegen vragen tijdens de gewone dienst ook een goed idee. Had ik zelf nog niet aan gedacht.

Het is jullie dag, dus je mag zelf weten hoe je deze invult. Ik kan me voorstellen dat je niet in de kerk trouwt.

Groetjes saar

Ik heb nu 3 en half jaar een vriend. Ik geloof wel, hij niet. Of dit verstandig is? Geen idee, de tijd zal het leren. Maar zijn twee gelovigen bij elkaar een garantie voor een leven samen? In dit topic lijkt het alsof zij die een ongelovige partner hebben niet nadenken o.i.d. Ik denk juist dat zij zich er bewust van zijn hoe zij dit gaan aanpakken en wat dit voor hun betekent.

Ik vroeg me af hoe degenen die in dezelfde situatie zitten denken over trouwen. Zou je in de kerk trouwen en je partner? Niet dat er plannen zijn in die richting. Ben gewoon nieuwsgierig.

Groetjes Sarah

Ik denk dat het ook heeft te maken met wat je gewend bent. Ik ben zelf gereformeerd opgevoed en ben dus als kind gedoopt.

Ik was een jaar geleden bij de belijdenis van een vriendin en weer een vriendin daarvan was niet gedoopt. Die werd dus in 1 dienst gedoopt en deed belijdenis. Alleen zij werd niet met water gedoopt meen ik mij te herinneren.

Maar goed ik denk dat het moeilijk is vast te stellen wat 'mooier' is aangezien elke kerk hier ander mee omgaat. de een kent de kinderoop/belijdenis en de andere opdragen/doop. Maar het komt op het zelfde neer; zowel met opdragen als kinderdoop maak je de keuze niet zelf, dit doen je ouders. Met zowel belijdenis als doop maak je de keuze wel zelf en kies je bewust.

Belijdenis gaat dus ook uit van het eigen, persoonlijk geloof.

Ik ben dus ook niet voor het een of voor het andere en ik vind dus de vraag wat er mooier is. Als je dit topic doorleest lijkt het net of de mensen die als kind gedoopt zijn geen bewuste keuze maken voor het geloof. Dat doen zij dus wel, namelijk door middel van belijdenis. Nou dat wilde ik even zeggen.

Liefs