Leraje

Dat hij het niet een tweede keer zal doen in de toekomst kun je niet zonder een toekomende tijd beschrijven. Dat zegt niks over wat er in de verleden tijd gebeurd is hè.

Dat is moedwillig verkeerd lezen en dat weet je best. En hoe kom je er bij om er zomaar vanuit te gaan dat ik er geen ervaring mee heb

Mja ik vind er nogal een verschil tussen iemand kwetsen en iemand verkrachten, maar dat zal dan wel aan mij liggen. Het is in ieder geval een foutje die een partner van mij niet twee keer zal maken.

Dat ben ik helemaal met je eens hoor Maar omdat je zei "Ik kan me alleen moeilijk voorstellen dat wanneer je wereld vergaat, je niet alles eraan doet om er tegenin te gaan..." Er zijn dus situaties waarin iemand dat niet doet die toch heel begrijpelijk zijn

Alleen gebeurt het dus wél dat mensen gedwongen worden en niet overgehaald, ook binnen het huwelijk. Ookal houden ze van elkaar. (hoewel ik mijn vraagtekens heb bij wat voor soort liefde dat is). Of misschien juist, want volgens mij vinden de meeste verkrachtingen plaats binnen relaties - iig met mensen die je ként en zou moeten kunnen vertrouwen.

Op vrijdag 26 december 2008 11:20:05 schreef Diana het volgende: @ CvW: Ja we zijn het denk ik met elkaar eens [...]Of je nu heel erg tekeer gaat of niet, je zal altijd een manier van afkeer kenbaar maken... Zoiets onderga je niet met een lach zonder op enige wijze kenbaar te maken dat je het niet zou willen. Een hoofdwegdraaien, zelf niet erop ingaan zijn m.i. ook manieren om aan te geven dat je niet wilt... Ik kan me alleen moeilijk voorstellen dat wanneer je wereld vergaat, je niet alles eraan doet om er tegenin te gaan... [...]Maar hoe is het dan als bijvoorbeeld de een nooit zin in seks heeft? Als je gaat wachten totdat je allebei heel graag wilt heb je misschien 1 keer per jaar seks... Je hebt denk ik niet altijd op precies hetzelfde moment evenveel zin erin.

Dan heb ik er nog een: stel jij bent twaalf en je leraar/ouder/oom/opa zegt dat het moet, dat je niet kunt tegenstribbelen want (vul maar in: als iedereen erachter komt wordt je weggehaald van je huis, doe ik je pijn, doe ik je familie pijn, erger nog doe jíj je familie pijn want als jij je niet zo slecht had gedragen, zou ik dit niet doen). Zou jij dan vechten? Zou je überhaupt echt duidelijk kunnen aangeven dat je niet wilt?

En als je in een huwelijk zit waarin een nooit zin heeft in seks, dan zal verkrachting zeker niet helpen of wel? Dan moet je een manier uit gaan vinden waarop je wél weer allebei zin hebt in seks. Maar dwingen gaat daar nooitnooit positief bij werken. (Je hebt wel gelijk dat je niet altijd evenveel zin hebt, maar het is zaak daar samen uit te komen. Niet dingen doen die je op dat moment echt niet wilt.)

En als je te bang bent om 'te keer te gaan'? Omdat je bedreigd wordt, of je familie, of op een andere manier gechanteerd bent? Dan zou het opeens geen verkrachting meer zijn?

En in het algemeen - natuurlijk is het ook binnen een huwelijk verkrachting: alsof een man (of vrouw) het recht heeft om zijn(/haar) partner altijd op elk willekeurig tijdstip te nemen, ongeacht of de ander zelfs maar wíl?

Op vrijdag 12 december 2008 01:19:19 schreef Nynthe het volgende: [...] * zingt * Let's talk about sex baby Leuk onderwerp! Ik weet dat ik er, nou ja, aangenaam uit zie en gezellig gezelschap ben, maar ik ben veel meer dan dat. Ik heb wat te vertellen, heb een mening, heb intresse, normen, waarden enz enz. Ik ben dus meer dan een lekker ding, een zak drop en vind het ook best beledigend om zo benaderd te worden. Als er nu iemand op me afkomt die me meteen probeert te versieren of met de boodschap 'ik vind je leuk' komt, denk ik meteen 'Je kent me helemaal niet. Je ziet me gewoon staan en wil mijn lichaam, that's it.' Ik krijg dan ook heel snel het idee dat iemand we wil gebruiken als een veredelde rechterhand zeg maar, en daar pas ik gewoon voor.

Dat vind ik wel interessant, eigenlijk. Ik heb er zelf totaal geen problemen mee als iemand op mij afstapt omdat hij me er leuk uit vind zien. Dat ik een heleboel meningen en ideeën heb, komt hij dan in het gesprek erna wel achter Uiterlijk (of nou ja, fysieke aantrekkingskracht, uiterlijk is daar niet het enige in natuurlijk) is wel een van de dingen die goed moeten zitten in een relatie, naast een mentale klik moet er ook een fysieke klik zijn anders blijft het vriendschap.

Maar goed, dat gezegd hebbende moet de man in kwestie natuurlijk vervolgens wel geïnteresseerd zijn in die meningen en ideeën van mij, anders mag ie met z'n rechterhand in een hoekje gaan zitten. Ik wil ook meer zijn voor iemand dan alleen gewoon iemand met wie hij seks kan hebben, er moet meer interesse zijn dan alleen fysiek.

Dus eh eigenlijk zeg ik precies hetzelfde als jij. Wat was mijn punt dan nou... oh ja dat het wat mij betreft alleen geen punt is als hij me in eerste instantie wel benadert op basis van uiterlijk, als hij ook maar geïnteresseerd is in wat ik verder te melden heb.

Wat de liefdeloze seks betreft, ik heb het wel eens meegemaakt en het was wel okee, maar ik doe het niet vaker denk ik. Vind seks domweg leuker in een relatie, als je elkaar steeds beter leert kennen enzo. Met een sexbuddy zou het een ander verhaal zijn, maar als ik én bevriend ben met iemand, én graag seks met hem heb, waarom zou het dan geen echte relatie worden? (maar okee, mijn beeld van relaties is momenteel dus eerder praktisch dan romantisch ).

Seksloze liefde zie ik overigens ook niet zo zitten Dat wil zeggen, perioden waarin het minder gaat om fysieke of relationele problemen, okee, daar is waarschijnlijk niet onder uit te komen, maar als de seks in de basis niet goed zit (aantrekkingskracht en een 'klik', dat je ook allebei de dingen doet en wilt die de ander lekker vind),..nouja zo'n relatie wil ik niet.

Dat weet ik wel zeker, zélfs als de man er geen aandacht aan besteedt (Hoewel het natuurlijk wel leuker is als de man in kwestie wél wat aandacht voor je heeft, maar ik denk dat dat andersom ook zo is).

Dat bedoel ik helemaal niet, natuurlijk weet ik dat 'wilde' en 'wou' allebei goed zijn (in tegenstelling tot 'wouden'). Hij vroeg of het nóg korter kon, 'ik wou dat ik een vriendin had'. Nou ja, zo dus.

Okee, dat is nu écht een schoolvoorbeeld van selectief lezen. God verbiedt hier het verminken van je lichaam omdat er iemand is gestorven. In veel culturen toont men aan dat men rouwt door bijvoorbeeld zijn haar af te knippen, een vingerkootje af te snijden, zich door as te rollen ("in zak en as zitten"), of door een bepaalde tatoeage te zetten. God wijst hier dus díe gebruiken af. Over het zetten van tatoeages omdat je Hem wilt eren, zegt hij helemaal NIETS.

LEZEN, Ronny. Alsjeblieft.

Op dinsdag 21 juni 2005 23:33:10 schreef Rick het volgende: [...] ik wou dat ik een vriendin hád (kan'ie nog korter?) En Joozt, wat bedoel je: zijn jullie nou toch weer bij elkaar?

Ik wou?

Ik heb een kruisje en een pentagrammetje en ik ben noch christelijk, noch wicca. Beide hebben voor mij een betekenis die eigenlijk niks met religie te maken hebben. Dat vind ik geen reden om ze niet te dragen.

*gaat kijken in hoeverre haar vriendje overeenkomt met de eisen van essie*

- mannelijk

- hetero

- single (nou ja, voor we wat kregen)

- volwassen

- interessant

- prettig gestoord

- intelligent

- sociaal

- betrouwbaar

- boeiend

- diervriendelijk

- sexy

- ruimdenkend

- chaotisch

- impulsief

- goed gekleed

- socialistisch

- zelfstandig

- muzikaal

- mooi

- lief

- gek

- lekker

- kinky

- romantisch

- hygiënisch

- gezellig

- gek op dieren

- niet-rokend

- eerlijk

- open minded

- respectvol

- beleefd

- aardig

- avontuurlijk

- bijzonder

- zichzelf

He, Mortal, zo onredelijk zijn ze helemaal niet

Sorry, ben al bezet

Nee, dat zeg ik, juist een positief effect. Als je getrouwd bent, denk je wel twee keer na voor je uit elkaar gaat. Als je 'alleen maar' samenwoont, is het minder werk om van elkaar af te komen.

God ís de natuurwetten. Ik neem aan dat jij aan wilt sturen op wonderen die buiten natuurwetten om optreden, maar ik denk dat Spinoza in zo'n geval zou zeggen dat, als de mogelijkheid ertoe bestond, het ook zou gebeuren. Dus ik denk dat hij wonderen niet zou beschouwen als iets dat buiten de natuur staat.

Mja, kijk, zo bedoelt Spinoza dat niet. Hij bedoelt dat alles wat is, noodzakelijkerwijs bestaat omdat God alles 'bevat'. Dat wil zeggen dat daar ook mensen bijhoren met overmatige beharing of tien wratten of desnoods alles tegelijk. Hij bedoelt niet dat ménsen alles moeten zijn.

Marcoooooo - God kán niet optreden buiten de natuur, volgens Spinoza, want hij staat niet buiten de natuur. De natuur is God, of een noodzakelijke uitdrukking van God. De natuurwetten evengoed.

Dat deden veel gelovigen. Tenminste, zij noemden God volmaakt. Dat volmaakt zijn houdt echter in dat hij alles is, dus tja. Spinoza is gewoon consequent

Dat heb je mis. Spinoza ziet God niet als een transcendente god, maar een immanente God. God is niet bovennatuurlijk, God ís de natuur. Geen oerkracht maar een alles zijn. Want als God volmaakt is, dan kan het niet anders dan dat hij (het?) álles is.

Een kleine toevoeging: volgens Spinoza kijken mensen naar de wereld door een vooroordeel, en dat vooroordeel houdt in dat mensen denken dat alles een doel heeft. Omdat wijzelf vanuit doelen redeneren, denken we dat de hele werkelijkheid dat doet. Daarom denken (of dachten, in zijn tijd) mensen dat de natuur geschapen is tot doel van ons, en wij tot doel van God.

Echter, als God een doel zou hebben, dan betekent dat dat hij iets begeert. Als God iets begeert, dan betekent dat dat hij iets ontbeert. En als God iets ontbeert, is hij niet volmaakt. Een volmaakte God zou nooit een wereld scheppen, omdat hij dat scheppen met een doel zou doen.

De wereld kan dus alleen maar een deel van God zijn.

Ik zou pas trouwen als ik zéker wist dat ik mijn leven met iemand wilde delen, en daarvoor ook alles op alles zou willen zetten. Nu ben ik bang dat ik dat nooit zeker ga weten, dus of dat huwelijk er ooit komt, weet ik niet.

Wel heb ik het vermoeden dat een relatie langer standhoudt als je getrouwd bent - je moet dan immers een veel grotere stap maken om uit elkaar te gaan, waardoor je waarschijnlijk ook meer moeite zult doen om de relatie toch te laten werken.

Heel af en toe surf ik eens rond op deze site. Echt posten doe ik niet, heb dan ook niet echt iets nuttigs toe te voegen. Nu vroeg ik me echter toch iets af waar ik de mening van christenen over wil horen. Ik volg namelijk een vak 'geschiedenis van de filosofie' en zit momenteel Spinoza te lezen.

Spinoza's godsbeeld spreekt mij persoonlijk heel erg aan. Ik vraag me af hoe christenen (en eventuele joden/moslims/paganisten/etcetera) hier nou tegenover staan.

Wat zegt Spinoza dan eigenlijk? Ik zal daarvoor maar even iets kopiëren uit mijn lesstof. Alles zelf opschrijven, is wel heel veel werk

Ik citeer:

"Het idee van een geschapen substantie is zinledig: als een substantie geschapen zou zijn, is hij qua zijn afhankelijk van iets anders en daarmee bestaat hij dus niet per se. Met andere woorden: de substantie kan alleen maar causa sui zijn, oorzaak van zichzelf. Maar dat betekent, dat alleen God de substantie kan zijn.

God is de enige substantie, al de rest is een eigenschap van God. De natuur of de

werkelijkheid is niet geschápen door God, de werkelijkheid ís God (Deus sive Natura).

God drukt zich uit in een oneindig aantal attributen, waarvan wij er twee kennen: denken en uitgebreidheid. Die drukken zich vervolgens weer uit in een oneindig aantal modi, zoals deze gedachte die ik nu heb of dit papiertje hier.

Spinoza betitelt God als een volkomen vrij en tegelijkertijd volkomen noodzakelijk wezen: Vrij is diegene die uitsluitend bestaat of handelt

op grond van de noodzaak van zijn eigen wezen en dus niet bepaald wordt door iets van buiten

(autonomie-begrip). De gehele natuur vloeit op noodzakelijke wijze uit God voort. Toeval is een subjectieve illusie (cf. de Stoicijnse filosofie!)

Spinoza lost ook Descartes’ dualisme op: lichaam en ziel zijn geen substanties, maar modi,

die de uitdrukking vormen van een en dezelfde substantie. Lichaam en ziel zijn twee kanten van

dezelfde medaille. Spinoza is een monist.

Samengevat:

* Mens is een samenstelling van modi

* Mens maakt qua lichaam en geest deel uit van de natuur

* Eindige menselijke geest staat tegenover de oneindige geest van God

*Menselijke geest is een deel van God’s oneindige geest."

Spinoza's theorie houdt dus ook in dat alles voorbestemd is, in zoverre dat het gewoonweg onmogelijk is voor de werkelijkheid om anders te zijn dan ze is.

Voorbeeld: Ik loop in de stad en kom daar een vriendin tegen die ik al een lange tijd niet heb gezien. "Da's toevallig," zeggen we dan, maar dat is dus niet toevallig. Ik had namelijk een nieuwe broek nodig en was net een uurtje vrij tussen de college's door, dus het was lógisch dat ik op dat moment in de stad was.

Op dezelfde manier is haar aanwezigheid daar logisch - ze ging iets leuks doen met haar vriendje, omdat ze hem al een dag niet had gezien. Hij wilde graag een ijsje eten bij een bepaalde tent. Dat verklaart dus haar aanwezigheid op dat punt.

Na dat ellenlange verhaal is mijn vraag dus, wat jullie hier nu precies van vinden?