Mental_Phoenix

Ehm... nee dat is niet hypcoriet. Ik heb nu ook een ongelovige vriend, waar van ik hou. Hij is voor mij niet een uitprobeersel voor het echte werk, een christelijke vriend. Verre van dat!

Mocht het ooit uitraken, dan zou mijn missie niet zijn om een christelijke vriend te scoren. Liefde overkomt je nu eenmaal. Wanneer een toekomstige vriend mijn geloof niet respecteert, of er niet mee kan omgaan, dan kan er niets tussen ons ontstaan. Daar ligt voor mij de grens. Maar het moet dus nog blijken of ik uberhaupt dan verkering met een andere gelovige zou krijgen.

Maar zoals ik al eerder in dit topic aangaf: ik ben erg gelukkig met mijn huidig vriendje. En na de vijf jaar dat we samen zijn, kan je er vanuit gaan dat we al enige stormen doorstaan hebben. Onze relatie zal niet zo makkelijk kapot gaan. Vooral ook omdat we elkaar respecteren, van elkaar houden, en elkaar niet als testpoppetjes zien!!!!

Uit onderzoek is gebleken dat kinderen die tweetalig opgevoed zijn in het algemeen makkelijker een vreemde taal aanleren.

Geloof is een cultuurbepalend iets in je leven. Het zal misschien wel verbazend klinken, maar een ongelovige kan dezelfde normen en waarden hebben al een gelovige. Het enige verschil is dat de ander niet gelooft.

Als gelovige mag je dankbaar zijn voor wat Jezus voor je gedaan heeft. Maar je hoeft niet te verwachten dat je ongelovige partner dat ook doet. Het is toch volkomen logisch dat diegene dat niet doet, want diegene gelooft dat niet. Hierin moet je elkaar gewoon respecteren. Dus niet je eigen mening bij de ander opdringen, maar ook de ander niet tegen jezelf gaan spiegelen.

Wat kinderen betreft: Anastacia heeft bewezen dat het kan. Als je een gemengd stel bent, moet je over kinderen in ieder geval heel erg goed nadenken. Dat geldt voor mensen met verschillende geloven, maar net zo goed voor mensen met verschillende culturen, rassen, talen, identiteiten, enzovoort.

Christelijke ouders kunnen hun kind geen keus laten. Voor hun is er maar één Waarheid, en die zullen ze ook uitdragen. Bovendien kunnen Christelijke ouders net zo goed met elkaar bakkeleien, en tegenstrijdige signalen afgeven naar hun kinderen. Dit allemaal geldt uiteraard net zo goed voor ouders die allebei niet geloven.

Ouders die allebei niet hetzelfde denken kunnen allebei wel hun kind hun eigen visie meegeven. Het kind kan dan al beseffen dat niet iedereen hetzelfde denkt over dingen, wat wel pedagogisch verantwoord is. Dat dit verwarrend over kan komen op het kind kan waar zijn. Maar dat geldt ook voor andere zaken, zoals ik in de vorige alinea beschreven heb.

De enige reden waarom je als gelovige geen kinderen moet nemen met een ongelovige, is als je partner niet wil dat je jouw geloof met je kinderen deelt. En delen is dus hier niet hetzelfde als opdringen.

Wanneer echt sprake van liefde is, zul je elkaars mening respecteren. Jij als gelovige accepteert dat je partner je kinderen laat weten dat hij niet in God gelooft, en waarom. Je partner accepteert dat jij je kinderen leert dat je in God gelooft, en waarom.

Problemen komen voor in de beste gezinnen, ook in gezinnen waarin de ouders gelijkdenkend zijn.

Ik hou altijd in gedachten dat geen mens op aarde weet wie in de hemel of de hel komen. Dat weet God alleen.

Dat iemand nu niet in God gelooft, wil niet zeggen dat diegene nooit zal geloven. Men hoeft hiermee natuurlijk niet valse hoop te krijgen... Maar dit is ook onderdeel van de realiteit. Het heden is niet de toekomst.

Bovendien kan voor stellen die allebei geloven hetzelfde gelden. Nu ben je allebei Christen, maar wat als je partner stopt met geloven? Nu weet je ook niet zeker of je partner in de hemel komt. Alleen van jezelf kan je het zeker weten, als je echt in God en Jezus gelooft. Over anderen kan je niet oordelen.

Dat je partner hetzelfde gelooft als waarin jij gelooft is wel makkelijker. Wat dat betreft gaat mijn voorkeur daar ook naar uit. Maar net zoals bij Joozt: mijn partner is ook niet Christelijk.

We zijn al meer dan 5 jaar samen, dus het is geen eendagsvlieg.. Hoewel we op sommige punten van mening verschillen, zijn we erg gelukkig met elkaar. Andere stellen hebben andere dingen waarmee ze van elkaar verschillen. Zolang je elkaars mening respecteert en elkaar in waarde laat kan het prima werken.

(Maar je moet wel mensen om je heen hebben waarmee je je geloof kan delen... Dat kunnen ook je vrienden zijn dus)