Elizabeth

Mister_L,

Het is heel erg mmoi wat je deelt!

Gods zegen

Het gaat me nu niet over het hoe en wat en wel en wee van het dopen als kind, als volwassene of als form van traditie de ja of de nee.

Daar zou dan maar een ander topic voor geopend moeten worden.

Het gaat me er puur om wat vooral christenen in evangelische gemeenten en pinkstergemeenten verstaan onder de doop in de heilige Geest.

Jezus is het Lam van God en tegelijk ook de Leeuw van Juda. Dat is ook tegenstrijdig. Maar wel een leuke gedachtegang trouwens

Ikzelf heb altijd mijn twijfels gehad over het dopen in de Heilige Geest. Wat houdt het in? Waarom gebeurt het? Hoe gebeurt het?

Is er misschien iemand die dit heeft meegemaakt, die hier uitleg over kan geven?

A.U.B. geen meningen geven of het wel of niet bijbels is. Daar gaat het nu even niet over.

Ik ben zelf volwassen gedoopt en ik geloof heel zeker dat bij mijn wedergeboorte (al eerder), de Heilige Geest ook in mij is komen wonen.

Sinds een paar jaar heb ik geleerd Gods stem te verstaan. Ik ben ook echt een ander mens geworden: de Heilige Geest werkt in mij.

Maar waarom dan de doop in de Heilige Geest? Ik ben serieus benieuwd...

Graag weer terug naar het toppic.

Trouwens, het kan ook zijn dat je je zondig voelt om zonden die je doet (elke keer opnieuw) of omdat je een verkeerd beeld hebt van God. Dat kan ook belemmeren om tot Jezus te komen.

Herken je dat?

En wat doe je om weer in de waarheid te staan?

Ik ben juist met dit onderwerp bezig: we hebben nét dat boek aangeschaft. Gelukkig bestaat dit toppic al.

Nog een aanvulling voor NACHTBRAKERS:

Er is een gebedsactie door Opendoors gaande voor Noord-Korea en die zal drie jaar duren (is de planning) en daarvoor zoeken ze nog mensen die 's nachts werken (ziekenhuis, verpleeghuis, ploegendienst, etc.) om de gebedsketting rond te krijgen (ook 'snachts). Je gaat dan bidden voor Noord-Korea en dit is 10 minuten 1 keer in de week s'nachts. Meer info bij Opendoors natuurlijk.

Zondig voelen, ja.

Eén van de meest hardnekkige leugens waar ik intrap, is dat ik me te slecht voel om te bidden. Vaak onstaat het doordat ik soms niet zoveel tijd met de Heer door te breng en dat ik Hem dan teleurstel (voor mijn gevoel).

Ga ik dan weer bidden, dan is dat soms uiterst krampachtig. Ik kom er elke keer wel weer achter, maar er is toch weer even wat tijd voor nodig de waarheid te kunnen zien.

Hebben jullie dit ook wel eens? En hoe kom je dan achter de waarheid op zo'n moment?

Gelukkig laat Hij mij iedere keer weer zien dat ik welkom ben, dat Hij op mij wacht.

Gisteren zat ik ook weer even in zo'n dip (hoewel ik dus vreselijk veel naar Jezus verlang op zo'n moment).

Ik heb ook amandelontsteking en praten gaat dan niet goed, dus ging ik schrijvend bidden: in gedachten bidden en ook opschrijven wat ik bid.

Ik vertelde Jezus dat ik ontzettend veel van Hem hou en dat het me spijt van mijn passieve houding. Ik wilde hem ervan overtuigen dat mijn liefde voor Hem wél oprecht is.

Toen zei de Heer: "Maar Ik weet dat je écht van Mij houdt. Je hoeft me daarvan niet te overtuigen."

Ik was "tien kilo's lichter" na dit antwoord!

Eigenlijk raar dat je weet dat je altijd welkom bent bij de Heer maar dat krampachtigheid je gebed ruineren kan. Gewoon zo'n leugen dat Jezus nu even niet zo geinteresseerd zal zijn in jou en jouw vraag.

Eén van de tactieken van satan: overduidelijk.

Maar ik ben hier sindskort achter gekomen en ben veel alerter geworden op deze leugen. Vandaar dat ik het ook wil delen voor degenen die dit probleem ook kennen.