anuenlil

Dat was net duidelijk, ja Dag Robert-Frans, Dit is prachtig advies. Vooral met de laatste twee alinea's kan ik echt wel wat, dit zijn zaken die ik te weinig hoor. Heel veel dank. Ik laat dit rustig inwerken. Hartelijk, a.

Jezus. Dat bedoel ik dus

Dank voor je begrip, dat ik zeker niet evident vind!!

Oh, juist. Die doctrinaire zaken vind ik persoonlijk niet zo belangrijk.

Ik denk helemaal niet dat ik op zoek ben naar de waarheid, als je met waarheid een soort doctrinele inhoud bedoelt. Dat is echt mijn ding niet. "Een verschil maken vanuit het evangelie", "de geest laten waaien": ik denk niet dat die zaken paradoxaal zijn?

Wat bedoel je met "eer geven aan"? Ik wist niet dat ik dat deed met een eenvoudige handle waarvoor het eerste criterium is 'nog niet ingenomen zijn door andere leden'? Als je liever hebt dat ik mezelf hier "bibliothecaris" noem of zo doe ik dat uiteraard graag. Maar ik zie niet goed in voor welk probleem dat een oplossing zou zijn?

Dag Fv, erg veel dank voor je inzichten, die ik uiteraard snap. Ik vind het echter ook moeilijk ze zo sterk te generaliseren, aangezien ik dan spontaan denk dat Sodom hier is. En dat vind ik moeilijk te aanvaarden. Het lijkt zo beledigend voor onze wereld en de velen die ondanks alles een verschil willen maken, snap je? Hoe en vooral waar maak je dat verschil (en waar niet, zoals je treffend aangeeft)? Mvg, a. Daar zit een goed punt in, maar als historicus meen ik dat die 'kern' van het Christendom echt flinterdun is en vooral door elke generatie opnieuw uitgevonden moet worden. Niets o

Dag Figulus, Ik denk niet dat ik een new-ager ben. Ter verduidelijking: Anu Enlil is vooral een niet-spirituele interesse (ik ben professioneel historicus). Hoe dan ook denk ik zelf (niemand hoeft het daar mee eens te zijn) dat christen-zijn in de 21e eeuw vooral een appèl is, eerder dan een duidelijke identiteit die je kan over-/opnemen. Michel de Certeau was, en blijft, in dat opzicht mijn grootste steun (naast de Bijbel). Maar dat blijft toch wat eenzaam. Ik ervaar de 21e eeuw als een in toenemende mate gefragmenteerde tijd waarin dat navenant des te meer het geval is. En de ervaring v

Beste allen, Dit is iets waar ik al jaren mee zit maar waarvan ik eigenlijk niet goed weet waar ik er mee terecht kan (bij mijn priester durf ik het niet). Ik woon sinds twintig jaar in Brussel na opgegroeid te zijn op het platteland, waar ik op 18-jarige leeftijd wegvluchtte: eerst naar een universiteitsstad, vervolgens voor vele jaren naar het buitenland, en daarna naar Brussel. In tegenstelling tot de meeste Belgen houd ik van de stad en wil ik er eigenlijk niet vertrekken. Maar Brussel is in veel opzichten ook de plaats waar het eerst de zaken zichtbaar worden die elders pas langzamer