Izak van Langevelde

Mijn 95-jarige moeder reciteert nog wel 'ns onderstaand gedicht, en ik ben nieuwsgierig waar het vandaan komt.
Weet iemand hier meer over te vertellen?

Citaat

Ninansje

Het zonlicht was ondergegaan in het westen
De starretjes blonken en deden hun best
Het maantje scheen helder met vriendelijke glans
En bescheen net het bedje van kleine Ninans

Een snoeperig Javaantje met wangetjes rond
En oogjes zo kunstig die ieder verstond
Maar buiten werd het donker, het maantje verdween,
want een donkere wolk schoof er vlakke langs heen

Het begon ook te lichten, er kwam ook een slag
Dat het bedje er van dreunde waar Ninansje in lag
Van schrik werd zij wakker, zij gilde van vrees
Zij kon niet bedaren, zij schreeuwde zich hees

De zendeling kwam bij haar en sprak: “Lieve schat,
waarom toch die traantjes, die oogjes zo nat
Gij weet toch geen musje zo klein en zo teer
Valt zonder Gods wille op aarde dood neer.”

Toen ging zij weer liggen en sliep zo gerust
Alsof haar Gods engel in slaap had gesust
En toen zij ontwaakte en het zonnetje scheen
Toen sprak zij “Lieve Heer, nooit zal ik meer bang zijn als Gij spreekt in het weer”