True Voice

Neen, ik voorzie zeker geen probleem. Ik zie het misschien wel als een meerwaarde. Ik zie het geloof ook een deel van de opvoeding, ongeacht gelovige ouders of niet. Ouders moeten hun kinderen ten alle tijden in staat stellen op een bepaalde leeftijd eigen keuzes te laten maken. Je moet ze dus ook in staat stellen keuzes te maken. Ik heb ook kenissen die gedoopt zijn en zelf niet geloven, maar zij zijn wel in staat gesteld om het geloof op latere leeftijd te beoefenen, want zij zijn wel zo opgevoed, maar hebben hun eigen keuze gemaakt er niets mee te doen. Ook wanneer ik een ongelovige partner zou hebben, dan zou ik het kind alsnog laten dopen en zijn of haar communie laten doen, zodat ze later in staat zou zijn zelf een keuze te maken wat ze daar mee doen. Mijn partner zou dit uiteraard moeten respecteren en moeten inzien dat het onderdeel van de opvoeding is. Ook al zou hij of zij het dat niet vinden, dan zou er sprake moeten zijn van respect van mijn aandeel in de opvoeding.

Moet mijn geloof dan standvastiger worden? Ik heb geen relatie om standvastiger in mijn geloof te worden. En waarom zou een relatie met een ongelovige een relatie niet ten goede komen. Ik denk juist dat op het moment je een relatie aangaat met een ongelovige je voor jezelf ook een beter beeld kan vormen van wat geloof voor je is en wat het voor je kan betekenen. In een relatie is het geven en nemen. Je merkt dan al snel genoeg wat het geloof voor jou is en wat je absoluut niet wilt opgeven. In een goede relatie zal een partner dat respecteren en je daarin bijstaan.

" 14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? "

Er is geen overeenkomst of gemeenschap tussen Licht en duisternis, gerechtigheid en wetteloosheid. Maar het zijn simbioten, het 1 kan niet bestaan zonder het ander. Ze hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan. Gebeurt er iets met de 1, dan gebeurt dat ook met de ander, dat is onvermijdelijk.

"De reden waarom God dit afraad is omdat in die relaties niet op Hem gebouwd en gesteund kan worden. Omdat dit niet kan zal de gelovige partner de band met God minderen t.g.v. zijn/haar partner. Deze persoon zal metname de band met God gaan missen. Vooral in het huwelijk, waarin bij Christenen de relatie met God centraal staat."

Een relatie moet ook niet gebouwd zijn op God, maar op de liefde. En waarom zou een gelovige zijn of haar band met god moeten minderen, omdat zijn of haar partner ongelovig is, die opmerking schijnt hier nogal gemakkelijk te kunnen worden gemaakt... en is vrij gemakzuchtig te noemen. Ik heb altijd nog geleerd dat iedereen een kind van God is, ook zij die niet geloven.

"Je hart is vrij, heb de moed het te volgen."

"De ander kan nog zoveel respect voor jou en je geloof hebben, maar je zult nooit met elkaar op 1 lijn komen te zitten. De ander zal je nooit volledig begrijpen, zal jouw geloof nooit volledig begrijpen. En dat is niet wat je wilt. "

Dit vind ik wel een vreemde constatering. Het bevestigd eigenlijk alleen maar wat tinusd zegt. Het leven is groter dan het geloof alleen. Ook al gelooft die partner niet, dan kan die partner nog wel steeds in jou geloven en jou als persoon respecteren. Ik vind niet dat je het geloof als excuus moet gebruiken om een relatie voor te beindigen of te starten. Het is ook onzin dat je niet op 1 lijn met elkaar komt. Moet alles dan soepeltjes verlopen, zijn tegenslagen juist niet de mooiste en belangrijkste onderdelen van het leven, waar zowel jij als je partner sterker uitkomt dan dat je er in gaat.

Geluk komt voort uit de mens en het wederzijds respect, niet uit het geloof, het geloof is slechts een leefwijze.

"Ik weet het niet. Iemand in mijn naaste omgeving heeft een relatie met een ongelovige jongen, en zij zelf gelooft wel. Dit botst ook. Al is het alleen al tussen de families. Zij zit er ook mee dat hij niet gelooft, al had ze er in het begin meer problemen mee dan nu."

Een relatie heb je met z'n tweeen, niet met een familie. Ik vind het op het hele forum ook een beetje overkomen of dat mensen die niet geloven ook niet te respecteren zijn of dat ze "iets missen" in hun leven. Elkaar respecteren betekent ook van beide kanten water bij de wijn doen. Het feit dat hij niet gelooft betekent niet dat hij alles moet opgeven zodat zij haar geloof kan uitoefen, ook van haar kant zal er sprake moeten zijn van acceptatie.

Ik ben zelf gelovig en heb genoeg vrienden en kenissen die bestaan uit 1 gelovige en 1 ongelovige. Ik heb zelden zulke gelukkige mensen gezien, want zij praten... en niet alleen over hun geloof. Problemen creer je samen en los je samen op, dat zul je in elke relatie zien en in elke relatie tegen komen, ongetwijfeld of je gelooft of niet, zolang je maar in elkaar gelooft.

Ik vind eigenlijk een groot deel van de berichten die ik hier lees erg shockerend anno 2004. Waar hebben we het over; verliefheid, houden van, een flirt of een vriend voor het leven. Wanneer je een ongelovige vriend of vriendin hebt kom je al snel te weten of het wel of niet klikt en of het niet alleen de "blinde" verliefdheid is. Zeker wanneer je al een langere periode met 1 persoon een relatie hebt merk je snel genoeg of de liefde sterk genoeg is om het geloof te dragen.

Ik vind de liefde misschien wel net zo belangrijk als het geloof. Heb je naaste lief; wie zegt dat deze persoon moet geloven. Ik denk dat je juist een sterker karakter hebt wanneer je kunt kiezen met je hart, zowel voor God als voor de persoon van wie je houdt. Geef je je liefde op uit geloofsovertuiging en hou je echt van die persoon, dus ben je al langere periode samen, dan heb je mijns inziens een zwak karakter... er zijn ergere dingen in de wereld dan een relatie hebben met een ongelovige. Wanneer die andere persoon ook echt van je houdt, dan zul jij ook echt niet alleen in die kerk zitten en Godswegen alleen bewandelen.

Maar dan heb ik nu eigenlijk een vraag aan de rest van dit forum: Iedereen die een langere tijd een relatie heeft gehad (met lang bedoel ik anderhalf tot twee jaar) en die het heeft uitgemaakt uit geloofovertuiging. Toen je het uitmaakte voelde je jezelf toen niet ontzettend rot en stond je eigenlijk wel achter die beslissing?

Geloof niet alleen in God, maar ook in jezelf, want hoewel hij een leefwijze is, heb je ook een eigen karakter en gevoelens. Er staat nergens zwart op wit dat jij je gevoel niet mag volgen, ook al liggen deze gevoelens buiten de bijbel.