Jill-

Ik ben er ook nooit meer geweest. Ik heb nog één gesprek gehad waarover ik vertelde, waarbij hun eigenlijk alleen maar bleven aandringen om terug te komen en er geen ruimte was voor mijn kijk of gevoel over de situatie dat ik het heb afgesloten. 

Bedankt voor de uitleg en alle reacties! Ik heb een hoop stof tot nadenken. 

Ik heb later nog een gesprek gehad met de voorgangers. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze alleen Gods werk hadden gedaan. Ik kreeg er nog een paar Bijbelteksten bij ook waaruit bleek dat dat hun taak was, en dat Jezus het ook deed. De voorgangster zei uiteindelijk wel dat het voor haar ook heel vervelend was om te doen, maar dat God dat van haar vroeg, anders had ik nu de duivel nog in me gehad. En hun heel er veel van mij hielden, en hun alleen maar het beste voor mij wilden.

Een Exorcisme is er overigens nooit geweest, dan verlaat er iets het lichaam of wordt iemand overgenomen door een ander persoon dat is nooit aan de orde geweest. Het liep eerder soort van uit de hand met bidden. Zelf had ik daar achteraf gezien van te voren beter mijn grens in moeten aangeven en niet tijdens. Hij begon heel normaal met bidden en legde zijn hand op mijn hoofd. Na een tijdje begon hij steeds harder op mijn hoofd te duwen, ik moest mezelf ook echt tegenhouden en begon hij in tongen te praten. Toen ik aangaf niet meer te willen pakte de voorgangster mij beet, waarna ik me begon te verzetten en de oudsten volgden. Uiteindelijk begon de voorganger ook te schreeuwen dat de duivel geen recht had op mij en nog veel meer. Op dat moment had ik geen idee meer wat ik moest doen, hoe laat je iets weggaan wat er niet is?! Uiteindelijk begon ik moe te worden van het tegenstribbelen en gillen, toen ik merkte dat hoe rustiger ik werd hoe meer hun het idee hadden dat ''het'' wegging, ik me heel stil ben gaan houden. Toen ze klaar waren was iedereen blij dat ik vrij was. Voorganger vroeg me ook hoe ik me voelde, en uiteraard voelde ik me zo vrij als een vogeltje, veel te bang dat hij nog een keer zou gaan bidden. 

Dus overgaan op vervolging ?! 1 Ben ik ermee akkoord gegaan, en 2 zijn hun zo overtuigd van hun goede werk dat je dat zelf met een vervolging niet gaat veranderen. 

26 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Voor de duidelijkheid is het wel makkelijk om te bevestigen of het de door mij aangehaalde tekst betreft. Ter voorkoming van een niet op zijn plaats zijnde exegese.

Ja, dat is hem. Ik heb hem nog even nagezocht in mijn eigen bijbel, krijg al een knoop in mijn maag alleen al bij het lezen van de tekst. 

Zojuist zei thom:

Terug naar wat.. kun je je afvragen. 

Als je, net als ik in mijn jeugd, er altijd ´middenin´ hebt gezeten maar 'het' je niets deed, waarom wil je daarnaar terug. Is het een sociale warmte of aandacht dan  begrijp ik het, maar terug naar ´geloven wat afkeer en twijfel bracht´ dan zou ik eerst verder gaan onderzoeken naar wat werkelijk geloven inhoudt. 

 

Maar 'het' deed me zeker iets.

Bij ons thuis was het ook vrijwillig, dus ik ben niet voor niets zoveel jaar naar de kerk gegaan. Ik ben opgedragen en op mijn 13e al gedoopt. In die tijd heb ik zeker God ervaren. Door wat er allemaal gebeurd is, voelde het geloof niet meer als liefde als iets wat ik fijn vond, uiteindelijk was het alleen nog maar moeten. Dus om antwoord te geven op je vraag, terug naar God.

Ik hoor graag de uitleg nog over de bijbeltekst en waar hij dan wel op slaat.

Ik weet dat ik nu met een hele andere kijk de kerk weer inga. Vrouw van de braderie wilde gister ook nog voor me bidden maar die boot heb ik afgehouden. Dat vertrouw ik toch nog niet helemaal.. Dat ik me ongemakkelijk voelde was meer iets van mezelf. Ik denk dat ik het het beste uit kan leggen als dat je met een vriend een taak moet uitvoeren. Die vriend doet al het werk en jij staat er maar een beetje bij. Uiteindelijk krijgen jullie uitgebreide complimenten van iemand, diegene zal denken ahh, dankjewel! En jij zal er een beetje ongemakkelijk bijstaan omdat je credits krijgt voor iets wat je niet gedaan hebt. Uiteindelijk voelt dat voor mij ook zo. Dus al had ik daar gestaan en ging ik nog 2 keer per week naar de kerk, draaide nog mijn diensten in de kinderkerk, verrichtte nog werk bij mensen thuis en las nog trouw mijn bijbel dan had ik haar woorden waarschijnlijk iets beter kunnen ontvangen.

Van mijn 3e tot mijn 16e heb ik in een pinkstergemeente gezeten. In mijn tienerjaren heb ik aardig in de knoop gezeten met mezelf. Ik heb een psychische aandoening waar ik nu medicijnen voor slik waardoor het heel erg goed gaat. Destijds lag het altijd aan mij, had ik niet genoeg vertrouwen in God dat hij me beter kon maken, en daarom ging het zo slecht met me. Ik begon me daar toen steeds meer tegen te verzetten, tegen de voorgangers, het geloof en de kerk. Tot op een avond de voorgangers met een paar oudsten voor de deur stonden om te "praten". Uiteindelijk bleek ik de duivel in me te hebben. Ze zouden alleen voor me gaan bidden, maar uiteindelijk heb ik alles bij elkaar gejankt en gegild. Mijn moeder heeft later wel toegeven dat ze had moeten ingrijpen, ze vertrouwde die voorganger blind en hij zei dat het er bij hoorde. Ik ben ook heel lang boos geweest op God. Wat was zijn doel hiermee? Als ik dit soort dingen moest doen om een kind van hem te zijn, dan maar niet.

Nu liep ik vandaag op een braderie, werd aangesproken of ik jezus kende, ik heb ja gezegd, maar niet verteld dat ik al een aantal jaar niet meer naar de kerk ben geweest. Ze vertelde wat God voor haar betekende, zei vervolgens ook best wel random dat die mensen van mij houden, maar God nog veel meer van mij houdt, nog veel meer dan wie dan ook. Ik wist niet wat ik terug moest zeggen, het voelde echt heel erg ongemakkelijk. Dat ze zo vrijwillig omdat ze zoveel liefde voelt voor God dingen wilt doen. , dus niet van "het moet anders kom je niet in de hemel en de eindtijd is nabij" Nu heeft ze me uitgenodigd om zondag te komen. Kan je weer terug?

Tijdens de kinderdienst hebben we een keer een bijbeltekst gehad en ik kan hem niet meer vinden. Hij gaat erover dat als je het geloof kent/hebt gekend, en je verloochent het geloof, je niet meer terug kan keren. Of het was iets met je rug toekeren. Als iemand hem weet, kan iemand hem uitleggen? Ik heb in de afgelopen jaren mijn rug geleert naar het geloof, en ook vaker dan eens gezegd dat ik er niet meer in geloof.