amor desperado

Tja, dat hele gedoe van combineren van de evolutietheorie en christelijk geloof gebeurt volgens mij omdat men wel graag de evolutietheorie aanvaardt (dat is: meedoen in een gangbaar denken), maar teveel emotionele binding heeft met het christelijk geloof om daar afstand van te doen. Dus worden de geit en de kool beiden maar gespaard. Een volgende generatie maakt dan vanzelf wel eens een keuze. Maar stel dat je nou begint vanuit de evolutietheorie, is er dan zoveel reden om aan te nemen dat de bijbel het bij het rechte eind heeft? Het eerste wat dan in het oog springt is toch wel dat het verha

In een andere discussie kwam ik de reactie tegen "Ik schrok echt". Dat kom ik hier niet tegen, terwijl het geval wat hier genoemd wordt volgens mij véle malen ernstiger is. Hoe komt dat? Zijn we het te gewend? Valt het niet meer op, omdat het zo gewoon is in de wereld om ons heen? Als je er meer over wil lezen, dan kan ik hiernaar verwijzen: Gemeenschap voor het huwelijk?

Vrijgezel zijn op zich is bepaald geen ramp. Het wordt echter pas goed vervelend als een dame mijn hart weer eens gestolen heeft. Dan voelt het heel anders. Dan gaan de dingen al gauw anders dan ik wil, en dan ga ik me zo'n ontzettende loser voelen. Dat gevoel van 'ik behoor niet tot de handige Harry's die zo iemand wel even het hof maken'.