thanh2468

Die wetenschap neem ik bijzonder serieus. Binnen het terrein waarvoor die wetenschap ontwikkeld is, en uitgaande van zijn eigen principes. En uit die uitgangspunten volgt dat die wetenschap geen uitspraken kan doen over de bovennatuurlijke zaken waarvan zij al direct gesteld heeft deze niet als "wetenschappelijke verklaring" te dulden...

Genesis' spreken over "God en schepping" valt al vanaf het eerste begin buiten het terrein van die wetenschap. Vooropgesteld dat je die wetenschap serieus neemt.

Hallo Hendrik,

Ik denk dat de wetenschap juist wel uitspraken mag doen over het wel/niet bestaan van god. Omdat de wetenschap dingen bestudeert die bestaan. De wetenschap probeert verbanden te leggen tussen die dingen, theorien. Dus wanneer men zou stellen dat bepaalde krachten bestaan, komt men automatisch terecht in het domein van de wetenschap.

(PS: Ik hoop dat ik niet te aanvallend overkom vanwege mijn ongeloof in bovennatuurlijke krachten.)

Het uitgangspunt van die wetenschap is naturalistisch: men verwacht bij het onderzoeken van "die dingen die bestaan" al bij voorbaat dat natuurwetten "het al bestieren", en dat er niet zoiets bestaat als "een bovennatuurlijk verschijnsel". Wanneer je een dergelijk uitgangspunt hanteert, kan je op grond van je waarnemingen niet concluderen dat je het niet-bestaan van dat bovennatuurlijke hebt bewezen.

Daarbij: als God Zich in zijn interactie met de mens enkel aan zijn eigen natuurwetten zou houden, dan zou de wetenschapper Hem niet waarnemen, omdat Hij schuil gaat achter die wetten;

zou Hij een eenmalig wonder verrichten (tegen die wetten in), dan is God voor die wetenschapper nog niet bewezen (want het fenomeen is niet reproduceerbaar);

en zou Hij dat wonder keer op keer herhalen als Hem om die reproduceerbaarheid gevraagd wordt, dan heeft de wetenschapper in zijn ogen een nieuwe wetmatigheid ontdekt, maar nog steeds God niet.

(En mocht Bonjour meelezen, en denken: "Mijn bakje chips dan? Dat lege bakje is nog steeds niet door God gevuld!": al zou dat bakje intussen wél op wonderbaarlijke wijze gevuld zijn met chips: dan nog gaat het om een persoonlijke godservaring van Bonjour. Weliswaar een totaal andere godservaring dan die van mij, maar een persoonlijke ervaring die niet als godsbewijs "in wetenschappelijke zin" opgevat kan worden. Omdat het dan volgens de wetenschapper nog steeds om anekdotisch bewijs zou gaan. En daarbij de betrouwbaarheid van Bonjour betwijfeld zou kunnen worden...)

Als ik vanuit jouw standpunt naar god kijk en er dus vanuit gaat dat god de scheppende kracht is van onze natuurwetten.

1)Moeten we god dan niet beschouwen als kracht in plaats van als wezen? Het probleem als we dit zouden doen, is dat er christelijke waarden rondom deze kracht zouden vervallen. Hoe zouden we deze god dan kunnen definiëren, moeten we het woord god dan nog gebruiken?

2)Als god meer is dan alleen een scheppende kracht en werkelijk een persoonlijkheid zou bezitten. Hoe maakt hij dan onderscheidt tussen goed en kwaad als persoon? God is tenslotte gebonden aan onze interpretatie. Zijn morele waarden zijn de onze. Dus de manier waarop hij goed/kwaad definieert, is afhankelijk van de persoon die in hem gelooft.

Als wij dus met onze interpretatie het godsbeeld kunnen veranderen, welke invloed zal dit dan hebben op de natuurkrachten waarin wij leven?

3) Stel dat de waarheid is dat god het universum geschapen heeft samen met de natuurkrachten. Waarom is de natuur dan zo wreed? Bijvoorbeeld de sluipwesp. God heeft de macht om het ontstaan van de mens in de hand te werken, dan kon hij ook het bestaan van de sluipwesp hebben voorkomen en tegelijk de populaties prooidieren in bedwang houden. Is god goed of slecht? Op het antwoord van deze vraag is een heel geloof gebouwd dus is ze wel belangrijk.

[

Jij sluit min of meer uit dat die religie van God/een god afkomstig is, ik sluit die mogelijkheid niet uit.

Waarom een God introduceren en als het ook zonder kan? Het geloof in een schepper (Genesis)is een axioma waar geen grondslag voor is.

Vooropgesteld dat je de wetenschap serieus neemt.

Die wetenschap neem ik bijzonder serieus. Binnen het terrein waarvoor die wetenschap ontwikkeld is, en uitgaande van zijn eigen principes. En uit die uitgangspunten volgt dat die wetenschap geen uitspraken kan doen over de bovennatuurlijke zaken waarvan zij al direct gesteld heeft deze niet als "wetenschappelijke verklaring" te dulden...

Genesis' spreken over "God en schepping" valt al vanaf het eerste begin buiten het terrein van die wetenschap. Vooropgesteld dat je die wetenschap serieus neemt.

Hallo Hendrik,

Ik denk dat de wetenschap juist wel uitspraken mag doen over het wel/niet bestaan van god. Omdat de wetenschap dingen bestudeert die bestaan. De wetenschap probeert verbanden te leggen tussen die dingen, theorien. Dus wanneer men zou stellen dat bepaalde krachten bestaan, komt men automatisch terecht in het domein van de wetenschap.

(PS: Ik hoop dat ik niet te aanvallend overkom vanwege mijn ongeloof in bovennatuurlijke krachten.)