RENEGAAT

Een biechtvader hebben we en gaan we vaak bij langs, maar wij zijn spcifiek op zoek naar een strenger iemand die ons in onze levensweg kan leiden met de nodige rechtlijnigheid. Moeilijk te vinden, misschien bij een traditioneel katholieke kerk?

Wij zijn twee katholiek opgevoede en getrouwde mensjes, die de waarde van de biecht eigenlijk altijd zeer gewaardeerd hebben als instrument om tot verzoening met God en onze medemensen te komen, maar ook om in overgave onszelf beter te leren kennen. In het algemeen is de biecht in ongenade gevallen, dan wel - in onze ervaring - verworden tot een 'soft' gesprek. Wij zijn op zoek naar de mogelijkheid om op geregelde basis onze biecht uit te mogen spreken en in de nodige strengheid begeleid te worden in onze ontwikkeling als christen. Wie weet raad?  

Jawel, maar de suggestie aldaar was om een nieuw topic te openen voor personen die vanuit hun eigen beleving van kloosterlijk in de wereld staan hun ervaringen kunnen delen en elkaar kunnen inspireren in hun levenskeuze en -wandel.

Wij, getrouwd koppel, proberen te leven volgens de regels van een slotklooster, maar beiden met beide voeten in het gewone leven staand en zonder dit met anderen in onze omgeving te delen. Ons leven is een leven in dienst van God in stilte. In dit subforum willen we graag onze ervaringen delen met gelijkgestemden, om zo van elkaar te leren.

Wij beleven onze overgave aan God in overleg met onze (inderdaad: standvastige) biechtvader. De gedeelde biechtvader beschouwen wij als een groot goed: zo leggen wij onze intimiteit in Gods hand, zo kan de biechtvader ons ook als gehuwd koppel sturen.

Wij proberen zoveel mogelijk het getijdengebed te volgen:

1. Regulier beginnen we onze dag met een ochtendwijding/ochtendgebed om 6u, met dagwens en gewijde lezing tot 7u30

2. Op onze vastendag, de vrijdag, staan wij een uur eerder op

3. Op vrijdag, maar natuurlijk ook op zondag, vieren we de Eucharistie. Op andere dagen kan dit niet omdat we beiden werken en de Mis in onze kerk om 11u is.

4. Vooraleer naar ons werk te vertrekken houden we een kort gebed (8u30) en wensen elkaar een goede dag toe

5. Bij thuiskomst vertellen we elkaar onze dag en bidden voor het eten (omstreeks 18u)

6. Bij het naar bed gaan houden we onze dagsluiting

7. De vrijdag is onze aan God gewijde dag, waar we eerder opstaan, onze biecht bij elkaar uitspreken, tweewekelijks ook bij onze geestelijke leidsman biechten, en de dag zoveel mogelijk in stilte en gebed doorbrengen. In de nacht tussen donderdag en vrijdag staan we ook om 0u op om in de stilte van de nacht God te danken.

Benieuwd naar reacties van wie zich op dezelfde manier aangetrokken voelt tot het leiden van een leven volgens de geloften van de monniken...

Het mooiste zou zijn als we hier onze ervaringen zouden kunnen delen in diepe gerichtheid op God…. Een stukje kloosterlijke gemeenschap op internet. Misschien moeten we daar maar een aparte blog over openen?

In vorig bericht: urnen = kunnen, lijden = leiden en voorts heb ik nieuwe naam aangevraagd ).

Ik vind deze discussie ontaarden in een verkeerd elkaar beschimpen. Jammer!

Even antwoorden:

- Renegaat heb ik gekozen als "nieuw geborene", de betekenis die hier opkomt kende ik niet; sorry!

- we leven idd als als dusdanig sinds een klein jaar, met vallen en opstaan; we hebben twee kinderen, maar die zijn de deur uit en steunen ons in ons gelovig in de wereld staan.

Hopelijk urnen we de bespreking verder zetten langs lijnen van de kern van de zaak: hoe kunnen we op dit forum elkaar steunen om in de geest van God een zinvol leven te lijden.

Wij houden ons niet strikt aan de volledige liturgie, omdat we veel waarde hechten aan het meditatief tot ons nemen van de teksten. We ervaren het werk van de stilte als uiterst heilzaam, beslist ook op de vrijdagen die voor ons vrij-dagen zijn, vrij om te bidden, vreugdevol God te danken voor het mooie in ons leven, in stilte verdieping te zoeken, in vasten de vrijheid die versterving geeft te beleven, elkaar te vergeven na onze wederzijdse biecht en tweewekelijks in berouw Gods vergeving te ontvangen. We nemen dan ook de tijd om de geestelijke raadgevingen die onze biechtvader gegeven heeft met elkaar te bespreken, tenzij hij ons dat voor bepaalde punten verboden heeft.

Ons ochtendgebed is op de lauden geïnspireerd, aangevuld met voor elk van ons een tekst die ons persoonlijk op dat moment aanspreekt. Ons thuiskomstgebed zou meer op de Vespers kunnen worden gericht, maar daar is niet zo veel tijd voor. Het voelt overigens goed aan ons gebed te richten op gebeden die ook elders in de wereld gebeden worden, aangevuld met persoonlijke keuzes. Het voelt als een voorrecht om samen met anderen, waar ook, op hetzelfde tijdstip dezelfde gebeden te mogen ontvangen.

De gedeelde biechtvader beschouwen wij als een groot goed: zo leggen wij onze intimiteit in Gods hand, zo kan de biechtvader ons ook als gehuwd koppel sturen.

Wij proberen zoveel mogelijk het getijdengebed te volgen:

1. Regulier beginnen we onze dag met een ochtendwijding/ochtendgebed om 6u, met dagwens en gewijde lezing tot 7u30

2. Op onze vastendag, de vrijdag, staan wij een uur eerder op

3. Op vrijdag, maar natuurlijk ook op zondag, vieren we de Eucharistie. Op andere dagen kan dit niet omdat we beiden werken en de Mis in onze kerk om 11u is.

4. Vooraleer naar ons werk te vertrekken houden we een kort gebed (8u30) en wensen elkaar een goede dag toe

5. Bij thuiskomst vertellen we elkaar onze dag en bidden voor het eten (omstreeks 18u)

6. Bij het naar bed gaan houden we onze dagsluiting

7. De vrijdag is onze aan God gewijde dag, waar we eerder opstaan, onze biecht bij elkaar uitspreken, tweewekelijks ook bij onze geestelijke leidsman biechten, en de dag zoveel mogelijk in stilte en gebed doorbrengen. In de nacht tussen donderdag en vrijdag staan we ook om 0u op om in de stilte van de nacht God te danken.

Dank voor alle aanmoedigen en excuses dat ons leven in ascese kennelijk ook misverstanden oproept. Ons leven in matiging, luisterbereidheid en reinheid (voor ons de vertaling van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid) beleven wij in openheid naar de wereld toe maar met de diepte die de verstilling en versterving ons bezorgen. Onze wekelijkse vastendag is een dag van innerlijke vreugde, onze biecht bij elkaar brengt ons dichter bij elkaar, onze tweewekelijkse biecht bij een priester helpt ons intenser te luisteren naar het Woord. Doelbewust hebben we dezelfde biechtvader, zodat hij ons elk apart maar ook als koppel kan kennen en naar God's genade kan begeleiden. We willen deze ervaring graag delen...

Dank voor alle aanmoedigen en excuses dat ons leven in ascese kennelijk ook misverstanden oproept. Ons leven in matiging, luisterbereidheid en reinheid (voor ons de vertaling van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid) beleven wij in openheid naar de wereld toe maar met de diepte die de verstilling en versterving ons bezorgen. Onze wekelijkse vastendag is een dag van innerlijke vreugde, onze biecht bij elkaar brengt ons dichter bij elkaar, onze tweewekelijkse biecht bij een priester helpt ons intenser te luisteren naar het Woord. Doelbewust hebben we dezelfde biechtvader, zodat hij ons elk apart maar ook als koppel kan kennen en naar God's genade kan begeleiden. We willen deze ervaring graag delen...

Dank voor de aanmoedigende woorden! Voor wie het niet begrijpt: (1) dit is niet ons van de wereld afwenden, integendeel: het is in stilte er volop voor de wereld zijn vanuit onze betrokkenheid die we uiten in gebed, getuigenis en overgave; (2) die begrijpt dan ook niet waarom er monniken en kloosterzusters zijn die in zilte en gebed hun solidariteit met de wereld beleven, in dienst van God.

De intentie die we aanhouden bepalen we in ons ochtendgebed, als we om 6u opstaan en in de stilte van het ochtendgloren onze dag opdragen. Dank voor jouw gebed en jouw suggesties!

We willen het ideaal van het slotklooster in onze relatie gestalte geven: biddend, in gehoorzaamheid, armoede en kuisheid onze stille bijdrage leveren aan een betere wereld. Ons aanbieden aan God om de zonden van de wereld, ook die van onszelf, te vergeven. En inderdaad doen we dit in stilte omdat we geen bewondering willen, maar ingetogen mede-leven. Zoals op deze website...

Volop in het leven staand, maar op zoek naar gedeelde verdieping, verstilling en versterving, willen mijn vrouw en ik de stap zetten naar gedeeld leven als kloosterlingen: een leven dat zo dicht mogelijk aansluit bij het kartuizer-ideaal. Leven dus in zoveel mogelijk stilte, eenvoud en kuisheid maar zonder dit naar derden te uiten (want dat zou hoogmoed zijn). Dagelijkse uitgebreide contemplatie, wekelijks een dag in vasten en absolute stilte doorbrengen, wekelijkse biecht bij elkaar en tweewekelijks bij een priester.

Verzoek om ons hierin te steunen, door gebed en aanbevelingen...