vrouwke

Ik vind op dat soort ervaringen het woord bovenaards meer van toepassing omdat de beleving zelf heel natuurlijk voelt. De grootste gebeurtenissen in mijn leven (zoals zwangerschap en de dood van mijn vader) zijn op bizarre wijze aangekondigd door dieren. Zulke idiote, volkomen onwaarschijnlijke gebeurtenissen dat ik op het moment dat ik het meemaakte wist dat er iets heel groots te gebeuren stond. Zeker als het om de dood gaat zijn dat boodschappen die een ongekende, bovenaardse troost bieden.

Tegen mijn kinderen zeg ik; als je het eens echt niet meer weet, als het je echt te zwaar wordt, roep dan met heel je hart om hulp. Ik garandeer je dat die hulp komt. Soms direct en als een regelrecht wonder, een andere keer de dag of twee dagen erna in de vorm van de kracht die je krijgt uit een onverwacht bezoek of telefoontje van een dierbare of in de vorm van een film of theaterstuk waarin een scene voorkomt die je midden tussen de ogen raakt omdat die in een flits het inzicht geeft dat je verder helpt. De liefde die je ervaart, de liefde voor jou die je om je heen voelt bij dit soort ervaringen, is dat een bovennatuurlijke ervaring? Is het Jezus? God?

Hij is er, die hulp, dat staat vast. Het is er en helpt je en troost je en beschermt je. Ik wil het geen naam geven want God zeggen impliceert dat het niet Allah of Buddah kan zijn terwijl het niet anders dan een en dezelfde kracht kan zijn die goed is en je letterlijk bijstaat in het leven.