Merel1998

Heel erg bedankt iedereen! Dat lucht op

Ik ben niet gedoopt, maar geloof wel (mag van m'n ouders me niet laten dopen, zij geloven niet).

Als ik bid, hoort God dat dan of niet omdat ik niet gedoopt ben?

even een lang verhaal . Ik weet niet goed in welk topic ik dit moet plaatsen, maar ik heb wat vraagjes en dingetjes die ik bij niemand kwijt kan.

Nou, ik ben Merel en ik ben 16 jaar.

Ik ben niet gedoopt en heb nooit in God geloofd tot een paar jaar terug. Ik kan veel argumenten tegen God en De Bijbel bedenken. Ik had altijd het gevoel dat godsdienst voor domme mensen was.

Nu als ik er over nadenk kan ik nog steeds van alles tegen het geloof inbrengen (de klassieke discussie), maar het lijkt een soort van instinct om in God te geloven.

Het begon toen ik een eetstoornis kreeg. Soms bad ik tot God zonder echt door te hebben wat ik deed, dat ik aan iemand bad van wie ik niet geloofde dat Hij bestond.

Ik praatte toen wel eens met mensen met een eetstoornis die gelovig waren en snapte niet hoe zij konden geloven dat hun God ze een eetstoornis zou geven. Zo iets afschuwelijks zou God toch niet doen?

Nu begin ik het te begrijpen. Het heeft me sterker, maar ook gevoeliger en meelevender gemaakt.

Voor m'n familie en vrienden zou ik de tijd terug willen draaien en geen eetstoornis krijgen, maar voor mezelf zou ik die ervaring, hoe afschuwelijk dan ook, voor geen goud willen missen. Het heeft me de persoon gemaakt die ik nu ben, waar ik trots op ben.

Nu lijkt het me geen toeval dat ik een eetstoornis gekregen heb. Ik heb het gevoel dat het met een reden gebeurde. Toen ik dat besefte begon ik echt in God te geloven.

Mijn ouders zouden nooit accepteren dat ik gelovig ben. Ze zeggen vaak dat gelovigen eng zijn, dat ze de hele Bijbel uit hun hoofd kennen (wat blijkbaar eng is ofzo), dat ze geen humor hebben of dom zijn. Daarom ben ik ook niet gedoopt en nog nooit naar de kerk gegaan.

Ik ben nu in De Bijbel aan het lezen. Die Bijbel hebben we van m'n oma gekregen. Ik had hem toevallig voor Latijn nodig, dus ligt die nu op mijn kamer en kan ik er eindelijk in lezen.

Tot een paar weken geleden accepteerde ik echt niet dat ik in God zou kunnen geloven. Dit komt vooral door mijn opvoeding. Voor Latijn hebben we nu een protestantse leraar en we moeten de Bijbel vertalen. Hij begon de eerste les met dat hij gelovig was en geloofde in de waarheid van De Bijbel. Toen ik vroeg wat hij hiermee bedoelde zei hij dat hij geloofde dat deze wereld geen toeval was, maar dat er een bepaald idee achter zat en dat hij gelooft in God.

Toen kwam het echt binnen. Dat was het antwoord waar ik naar op zoek was geweest. Ik vind het nu prachtig dat ik de kans krijg om De Bijbel te lezen en te luisteren naar preken online (de kerk in mijn stad neemt de preken op en zet ze op internet).

Toch zou ik graag echt een keer naar een kerk gaan. Ik moet alleen wel wat jaartjes wachten, want m'n ouders zouden me nooit naar een kerk laten gaan.

Ik heb wel nog een paar vraagjes die ik niet makkelijk kon vinden (waarschijnlijk omdat iedereen deze dingen weet).

1. Mag je op elk moment van de dag een kerk binnenlopen (ik wil onze kerk een keer van binnen zien)? Of is een kerk vaak gesloten?

2. Wie heeft de boeken van De Bijbel geschreven? Ik weet dat Mozes sommige (5?) heeft geschreven, maar hoe weet hij (en andere schrijvers) wat er gebeurt is? Heeft God dat aan hen doorgegeven ofzo?

3. Wat is het verschil tussen priester en pastoor?

4. Wat betekent gereformeerd?

5. Kennen alle christenen echt De Bijbel helemaal uit hun hoofd?

6. Kan ik als 16-jarige zonder dat m'n ouders dat weten gedoopt worden?

Alvast heel erg bedankt!