Mammavanmeisje

Veel is meer dan weinig.

Niet altijd dus...

Interpreteer ik het zo goed:

als Jezus zegt: weinigen gaan op de smalle weg en velen op de brede weg lees jij dat andersom?

Ik snap het niet. Voor mijn opvatting staat er dat er veel naar het verderf (de hel?) gaan en weinig naar het leven (de hemel?).

Ik ben oprecht benieuwd of ik dat verkeerd zie.

Hoeveel is "veel"? Hoeveel is "weinig"?

Dat is dus onbepaald.

Ik snap wel dat het precieze AANTAL hiermee onbepaald is.

Maar dat was mijn vraag ook niet in dit topic.

Veel is meer dan weinig.

Heeft de Bijbel dan ook een neurotische fascinatie voor de hel? Het zijn toch gewoon Bijbelteksten. Of geloof je niet in de Bijbel? Kan ook natuurlijk...

Het "velen" en "weinigen" zijn onbepaald. Het feit dat dat gegeven je aanzet tot nadenken is goed. En de vraag "Ik ben het toch niet, Heer?" begrijpelijk, en ook goed - als het gaat om de zorg eventueel "buiten de boot te vallen".

Maar tegelijk:

Mat 26:21 Tijdens de maaltijd zei Hij: ‘Ik verzeker jullie, een van jullie zal Mij uitleveren.’ 26:22 En zij werden zeer geëmotioneerd en ieder van hen begon Hem te vragen: ‘Ik ben het toch niet, Heer?’ 26:23 Hij antwoordde: ‘Hij die samen met Mij zijn brood in de kom doopte, die zal Mij uitleveren. 26:24 De Mensenzoon gaat wel heen zoals over Hem geschreven staat, maar wee die mens door wie de Mensenzoon verraden wordt. Het zou voor die mens beter zijn, als hij niet was geboren.’ 26:25 Toen zei Judas, die Hem wilde uitleveren: ‘Ik ben het toch niet, rabbi?’ Jezus antwoordde: ‘Jij zegt het.’

Dacht je nu echt dat God niet door heeft wie Hem wel en niet verraden, dan wel oprecht zoeken? Zelfs voor wat betreft de grootste twijfelkonten onder die laatste groep?!

Ik snap het niet, velen is meer dan weinigen. Hoezo vind je dat onbepaald? Het komt mij helemaal niet onbepaald over. Als weinig mensen een ijsje krijgen, krijgen veel geen ijsje. Ik word er zo verdrietig van, veel mensen gaan dus bij Satan horen en weinig bij Jezus? Dat kan toch niet! De liefde is toch sterker dan het kwaad?

Mat 3:11 Ik (=Johannes de Doper) dompel jullie onder in water om je tot bekering te bewegen, maar Hij die na mij komt, is machtiger dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om zijn sandalen voor hem te dragen. Hij zal jullie dopen in Heilige Geest en in vuur. 3:12 De wan heeft Hij al in zijn hand en Hij zal zijn dorsvloer grondig reinigen en zijn tarwe in de schuur verzamelen, maar het kaf zal Hij verbranden met onblusbaar vuur.’ [/i]

Wat is nu "door de Machtige gedoopt worden in vuur"?

En waar slaan die beelden "tarwe" en "kaf" voor?

Je kan denken aan een scheiding die tussen mensen wordt aangebracht... Een "tarwe", ander "kaf". Je kan ook denken aan het "in vuur en vlam zetten" van juist ook de gelovige. Om die "uit te puren" en zo ver te brengen het kwaad los te laten. Dan vindt de scheiding juist in ieder individu plaats.

(Dat laatste zou beter passen bij het beeld van de dorsvloer, trouwens. Want dat "kaf" is weliswaar voor de dorser nutteloos, maar het maakt wel onderdeel uit van de oorspronkelijke graankorrel!)

Anyway: de Evangelist waarschuwt al voor het gebruik van "gelijkenissen" in de vertelling!

O, dat van het kaf en koren heb ik nog nooit zo gezien! Dank.

Heeft de Bijbel dan ook een neurotische fascinatie voor de hel? Het zijn toch gewoon Bijbelteksten. Of geloof je niet in de Bijbel? Kan ook natuurlijk...

Nog iemand die op mijn oorspronkelijke vragen in wil gaan? Dat zou fijn zijn.

Welke kant wil je op met je vragen?

Want reacties genoeg: van suggesties "om het domme bijgeloof maar geheel te laten varen" tot suggesties "om vooral toch eens opnieuw inhoudelijk stil te staan bij je geloofsvooronderstellingen" - feitelijk komen ze allemaal neer op een "denk na waar je nu staat en kom in beweging!"

Maar als je er blijvend van overtuigt bent dat jouw voorstelling van die "hel" de juiste is, dan zal je moeten leren leven met je zorgen erover. Denk ik...

Ik kan met veel reacties niet uit de voeten omdat ze gaan over geloofsvooronderstellingen.

Ik haal dingen uit de Bijbel en die dingen roepen vragen op. Ik snap de Bijbel niet.

Nog iemand die op mijn oorspronkelijke vragen in wil gaan? Dat zou fijn zijn.

Het 'velen' en ' weinigen' in de Bijbel intrigeert mij. Het maakt mij ook bang.

Gaan er velen of weinigen verloren? Zijn er in de hemel velen of weinigen?

Mijn rechtvaardige dienaar verschaft velen recht, hij neemt hun wandaden op zich. (Jesaja 53)

Velen zullen zich laten reinigen. (Daniël 10)

De smalle weg, en weinigen die daarop gaan (Matteus 7)

Jezus heeft zich gegeven als losgeld voor velen (Matteus 20)

Velen kwamen tot geloof in Hem (Johannes 10)

Wat zijn jullie gedachten hierover?

Ik vind dat het dubbele van de Bijbel.

Aan de ene kant: 'wie in de Zoon van God gelooft heeft eeuwig leven, wie niet in de Zoon gelooft, die heeft het leven niet'. 'Niemand komt tot God de Vader dan door mij (Jezus)'.

Het geloof in Jezus is dan criterium.

Elders wordt inderdaad ook gesproken over 'oordeel naar daden'.

Het lijkt dan of daarnaast de daden ook meewegen?

Dat komt omdat wij in het westen nog weleens de neiging hebben om geloven en doen als twee aparte dingen te zien. In onze filosofische, Griekse traditie verdelen we immers alles keurig in categorieën, in vakken. Daar is onze wetenschap ook op gebaseerd.

Maar in het oosten en ook in de bijbelse cultuur is dat onderscheid er helemaal niet. Daarin wordt alles als één geheel gezien, waarin niets op zichzelf staat. God is daarin een dynamische kracht, een Persoon waar wij ook deel van kunnen uitmaken, waar we samen de schepping mee voltooien. In zo'n cultuur is iets als de Drie-eenheid dan ook veel minder moeilijk te begrijpen: natuurlijk is alles één, dus zijn de drie Personen Gods dat ook tot in het volmaakte en is die eenheid ook de ene God zelf.

Het onderscheid tussen wat van de natuur is en wat van God, het onderscheid tussen rede en ervaring, zal men dan als heel kunstmatig en geforceerd zien. Al wat goed is is van God en ten diepste ook volmaakt één met God; al wat schitterend, inspirerend, de mens verheffend en waar is is "hemel," is het Rijk Gods.

Geloven en doen vormen dus één geheel en vullen elkaar harmonieus aan. Je gedraagt je immers naar wat je gelooft, maar zéker ook andersom: je gelooft naar wat je doet. Je zult vast weleens meemaken dat je pas zin krijgt om naar die verjaardag te gaan, als je daadwerkelijk gaat en er bent. Of dat je geloof juist versterkt werd doordát je ging bidden en niet dat je pas ging bidden als je geloof sterk genoeg zou zijn.

Daarom kan Paulus rustig zeggen dat je alleen door geloof gered worden en Jakobus vervolgens dat geloof zonder werken dood is. Beiden hebben gelijk, want geloof en werken zijn één.

Bedankt, voor mij is dit een mooi inzicht.

Toch blijft dan wel de vraag: wat als een mens heel goed geleefd heeft maar niet in Jezus gelooft?

Ik denk dat, zo je al in een hel gelooft (en dat doet de TS klaarblijkelijk), je je moet afvragen wie er allemaal in de hel komen. De Bijbel geeft aan dat ongelovigen naar daden beoordeeld zullen worden. En dat je dus, mits je dus in een oordeel en hel etc gelooft, als je luistert naar je eigen geweten je je best zou kunnen voorstellen dat n rechtvaardige God niet zomaar iemand in een hel slingert omdat ie niet geloofde. Of misschien niet 'goed genoeg', of 'juist genoeg' of 'lang genoeg' geloofde. Ik denk dat de Bijbel een heel ander slag mensen in gedachten heeft.

Ik vind dat het dubbele van de Bijbel.

Aan de ene kant: 'wie in de Zoon van God gelooft heeft eeuwig leven, wie niet in de Zoon gelooft, die heeft het leven niet'. 'Niemand komt tot God de Vader dan door mij (Jezus)'.

Het geloof in Jezus is dan criterium.

Elders wordt inderdaad ook gesproken over 'oordeel naar daden'.

Het lijkt dan of daarnaast de daden ook meewegen?

De laatste tijd spelen bij mij vragen over het hiernamaals.

Deze gaan met name over:

1. Hemel/Hel

2. Partners in de hemel.

1. Hemel/Hel

Ik vind het onverdraaglijk dat er kennelijk mensen naar de hel gaan. (Die nl. niet in Jezus geloven). Het wordt nog meer onverdraaglijk als het vrienden of familieleden betreft die ongelovig zijn. Het is zelfs zo dat ik dan maar liever geen kinderen gekregen had, want zij moeten ook kiezen voor of tegen Jezus als ze ouder worden. Er is dus een kans dat ze naar de hel gaan. Dan hadden ze toch beter niet geboren kunnen worden? Het idee van je eigen kinderen in de hel vind ik zo pijnlijk!

2.

Jezus zegt ergens dat er in de hemel geen huwelijk is. Ik snap daar niks van. Ik zou wel eeuwig met mijn man getrouwd willen zijn. De liefde is toch uit God? God is toch liefde? De meeste van geloof, hoop en liefde is de liefde... God hecht veel waarde aan een relatie man/vrouw en wil dat ze trouw zijn etc. En dan is het straks afgelopen of voor niks geweest?

Iemand die hierop reactie heeft?

Tsja, soms vraag ik me ook af hoe het uitgavenpatroon van mensen is...

Wij hebben namelijk zelf min of meer een huis dat 'onder water' staat door dalende huizenprijzen en nog wat redenen, die we vooraf niet konden voorzien.

En toch kunnen we gewoon onze hypotheek betalen (en we verdienen BENEDEN modaal). Verder een beetje zuinig doen.

Maar ja, iedereen heeft 2 auto's, wil 6x per jaar op vakantie, doet boodschappen voor minimaal 150,- per week met 4 personen, wil de mooiste dingen kopen voor in huis en tuin, geeft de kids duur speelgoed etc. etc.

Ik overdrijf nu misschien maar dit zie ik wel vaak om me heen.

Ik zou er persoonlijk sowieso niet aan moeten denken om helemaal thuis te zijn trouwens, maar 3 - 4 dagen kids naar de opvang vind ik ook overdrijven.

In mijn (christelijke) omgeving zie ik toch veel moeders met jonge kids die ongeveer 2 dagen werken, ligt aan de kring waarin ik verkeer misschien.

Wel respect voor ouders die echt gedwongen veel moeten werken omdat ze anders echt in grote problemen komen.

Pfffff, moet even mijn frustratie kwijt. Ik heb net op een ander (niet-christelijk ) Forum een topic geopend over aantal uren werk van een moeder in combinatie met jonge kids. Ik was benieuwd hoe mensen dat doen met opvang etc.

Ik krijg veel reacties waaruit blijkt dat mensen met kinderen 5 dagen + 4 dagen werken (bijv.), of 4 + 4. Ik word een beetje uitgemaakt voor iemand die niet serieus te nemen is omdat ik als moeder 'maar' anderhalve dag werk, naast de 5 dagen van mijn man.

Ik vind het eigenlijk erg triest dat kennelijk zoveel mensen hun kinderen 3 -4 dagen naar een opvang brengen (BSO, KDV etc.). En ik snap het ook niet, mijn kinderen worden doodmoe van BSO, KDV etc.

Sommigen zien opvang zelfs als 'hetzelfde' als thuis, omdat er ook speelgoed, filmpjes zijn en de kids buiten kunnen spelennet als thuis???? Huh?

Onder welke steen heb ik gezeten dat dit de norm is ofzo? De meeste moeders die ik ken werken maximaal 2 dagen of iets meer, maar dan werkt de partner vaak weer minder.

Hoe doen christelijke moeders dit eigenlijk ?