Karin

Dat laatste wat je quote heb ik op een christelijke site gelezen. Een jongen vroeg zich af of het zijn geloof in de weg stond als hij zijn zaad doneerde aan echtparen die geen kinderen kunnen krijgen. Dat was de reactie die hij kreeg.

Ik schrok best wel van dat antwoord. Daardoor kreeg ik ook het gevoel dat God het af zou keuren als ik bij hem bleef, terwijl ik wist dat het fout was wat hij deed (een kind buiten het huwelijk krijgen).

Bedankt voor je reactie wat betreft liefde. Doet me goed dat het ook zo gezien kan worden

Super bedankt voor de reacties! Ik weet niet zeker waarom ik er moeite mee heb, had juist veel meer weerstand vanuit de Christelijke kringen verwacht, waardoor ik me schuldig begon te voelen door bij hem te blijven. Deze antwoorden doen me dus best wel goed.

Omdat ik eerder deze opmerking heb gelezen over sperma donorschap:

'Dat een echtpaar dat naar de norm van Gods Woord wil leven, van deze weg gebruik zou maken, lijkt mij tamelijk onwaarschijnlijk. In onze kringen wordt over het algemeen immers door christelijke ethici gesteld, dat de weg die jij wilt gaan, gezien moet worden als overspel. Daarmee heb je in feite mijn antwoord. Kinderen worden naar de normen van de Schrift verwekt en geboren binnen de veilige omheining van een huwelijk tussen een man en een vrouw'.

Ik denk dat vooral het gedeelte dat hij een kind krijgt met een ander me raakt. Omdat ik vanuit het geloof heb meegekregen dat een kind geboren wordt uit liefde van de ouders. Als hij met iemand een kind krijgt, zou dat met mij moeten zijn, zijn vriendin.

Nu kan zijn lesbische zus dit natuurlijk nooit meemaken zonder zijn hulp. En aan liefde zal het kind ook van de 2 moeders niets te kort komen.

Vooral als ik naar de toekomst kijk wordt dit een lastige situatie. Hij creëert nu bewust een gebroken gezin. Wanneer wij later kinderen zouden krijgen, heeft hij altijd een kind met een andere vrouw.

In zekere zin zet hij dus nu het geluk van zijn zus, voor zijn eigen/ons geluk. Wat ook wel een heel mooi iets is als ik er zo naar kijk. Hij geeft heel veel om zijn familie.

En als ik dan deze reactie lees: '39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf' dan is het juist een erg goed gebaar omdat het vanuit liefde voor zijn zus wordt gedaan.

Hij begrijpt mijn gevoelens zeker wel, vooral dat hij zijn eerste kind met een ander krijgt. Iets wat ik zo'n groot wonder vindt. Maar hij zou niet met het verdriet van zijn zus en zijn ouders kunnen leven. Ik begrijp dan ook dat hij in dit geval voor zijn familie kiest hierin.

Ik weet niet zeker of ik het hier juist plaats, maar ik wil dit toch graag met andere Christen bespreken.

Ik heb misschien een aparte vraag. Maar ik zit in een lastige situatie en weet niet zeker hoe ik er naar moet kijken vanwege mijn geloof. Graag zou ik advies willen op dit gebied. Hoe God staat tegenover de volgende situatie. Ik heb nu een half jaar een relatie met mijn vriend. Aangezien ik al wat ouder wordt, is het al snel serieus gaan worden en willen we binnenkort gaan samenwonen. Het gaat erg goed en het voelt ook erg goed tussen ons. Beter dan de relaties die ik tot nu toe heb gehad. Hij is zelf niet gelovig. Wat ik zelf wel jammer vind, maar ik vind het nog steeds voor ieder een eigen keuze.

Het enige wat in de weg staat is het volgende. Hij heeft een lesbische zus. Zij heeft al zes jaar een gelukkige relatie met een andere vrouw. Beide vrouwen zijn al dertig jaar oud en hun kinderwens wordt steeds groter. De zus van mijn vriend (ik noem haar even Roos) is onvruchtbaar. Zij wil graag samen met haar vriendin (ik noem haar even Sanne) een kind. Hier hebben ze natuurlijk een sperma donor voor nodig. Om het kind zo veel mogelijk van hun samen te laten zijn, genetisch gezien, hebben ze ongeveer een jaar geleden aan mijn vriend gevraagd om sperma donor te worden voor hun kind. Dit wordt dan bij Sanne kunstmatig ingebracht. Omdat het sperma dan van de broer van Roos is, hebben ze toch het gevoel dat het kind van hun samen is. Mijn vriend is enkel de sperma donor en staat het kind volledig af aan Roos en Sanne. Hij ziet het dan ook niet als zijn kind. Dat ziet niemand van hun zo. Voor hun is het echt het kind van Roos en Sanne. Ik heb hier toch best moeite mee aangezien ik het technische gedeelte dat mijn vriend de biologische vader is van het kind moeilijk los kan laten. Hoe kijkt God/de kerk naar zo’n soort donorschap? Mijn vriend wil het erg graag doen voor zijn zus omdat hij haar graag gelukkig wil zien. Zijn ouders zijn er ook vol vreugde over. Ik gun Sanne en Roos natuurlijk ook al het geluk van de wereld. Ik begrijp goed dat zij ook een kinderwens hebben. Maar toch ligt het gevoelig bij mij.

Waar ik mee zit is het volgende. Zijn keuze zou ik zelf nooit gemaakt hebben, ik zou nooit draagmoeder worden voor iemand anders. Mijns inziens past het donorschap ook niet helemaal binnen het geloof. Maar hij is zelf niet gelovig dus voor hem gaat het niet tegen zijn principes in, en ik vind wel dat ieder zijn eigen keuzes mag maken.

Maar wat zegt het over mij als ik bij hem blijf naar aanleiding van zijn keuze? Verder is onze relatie heel erg goed. Ik wil hem eigenlijk echt niet kwijt, maar hij ziet hier nooit vanaf. Dit gaat sowieso gebeuren.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik hoor graag de meningen van anderen. Bedankt alvast.