payt

Hoe weet je het verschil tussen een demoon en een psychische aandoening?

Hebben we niet allemaal last van een babbelend egootje dat de hele dag door gaat met z'n commentaar en eindeloze verhalen en wensen, verlangens, afwijzingen, gemanipuleer, schemaatjes, etc? En je kunt er bijna niets aan doen.. het gaat maar door, ook als je wilt dat het stopt. En wat is dan eigenlijk datgene dat wil dat het stopt?

Het is alsof het een entiteitje op zich is.. en als je je er door laat meesleuren, dan kan het denk ik inderdaad een demonische ervaring zijn, als je het in die terminologie wilt gieten.

Ik zie geen reden om te geloven dat er een extern naargeestig wezentje bezit van je neemt.. dat klinkt mij een beetje te middeleeuws en simpel.

Goede vraag, wie is de ware kerk?

Het is al even aangehaald in dit topic. We lezen op een aantal plaatsen dat WIJ de tempel zijn waarin God woont. Dus jij bent de kerk. Onze hoop op glorie is niet dat God ergens in een gebouw woont, of in de toekomst een keer aan het zwerk verschijnt, maar:

kol 1:26 Namelijk de verborgenheid, die verborgen is geweest van alle eeuwen en van alle geslachten, maar nu geopenbaard is aan Zijn heiligen;

Aan wie God heeft willen bekend maken, welke zij de rijkdom der heerlijkheid dezer verborgenheid onder de heidenen, welke is Christus onder u, de Hoop der heerlijkheid;

Sommige vertalingen zeggn ' Christus IN u, de hoop der heerlijkheid', en dat is denk ik meer correct. Tenslotte wil Christus IN zijn tempel leven. Maar tot de tijd dat dit gebeurt is Christus nog een verborgenheid. Deze verborgenheid wordt geopenbaard (onthuld) aan wat dan heiligen worden genoemd.

En dat is denk ik de ware kerk: mensen die deze openbaring nastreven, of hem al hebben meegemaakt.

Tja ze worden gebruikt als metaforen in de bijbel en in de Griekse mythologie. Als je boeken als Openbaring letterlijk gaat lezen dan slaat het nergens op. Het is duidelijk dat het een symbolisch boek is. En deze symboliek voert zich in de hele bijbel door. Je hebt er niets aan als je het alleen letterlijk leest.

Je ziet het ook terug in matt 3

11Ik doop u met water tot bekering, maar Hij, die na mij komt, is sterker dan ik; ik ben niet waardig Hem zijn schoenen na te dragen; die zal u dopen met de heilige Geest en met vuur.

Om de 1 of andere reden neemt men de doop in water letterlijk, terwijl het overduidelijk is dat de doop in vuur symbolisch is (staat voor beproeving, zuivering). Zoals ik het zie zijn ze beide sytmbolisch. Dopen in letterlijk water levert alleen een nat voorhoofd op, en je hebt er verder niets aan.

De doop in water symboliseert bekering nadat we eerst alleen aardsgericht zijn geweest. Dat zijn de 1e 2 elementen. vervolgens maken we ons los van de 'aarde' (identificatie met materie en ego) en bevinden ons symbolisch gezien in de lucht. Het laatste stadium is de doop in het vuur, wat staat voor de geest. Dit is een stadium van beproeving waarin alles wat niet waarheid is in je beproefd en 'verbrand'wordt.

In psalmen 66 zie je het hele verhaal kort samen gevat:

10Want U hebt ons beproefd, o God,

U hebt ons gelouterd, zoals men zilver loutert.

11U had ons in het net gebracht,

U had een knellende band om ons middel gelegd,

12U had de sterveling over ons hoofd doen rijden. (aarde, aardsgerichtheid)

Wij waren in het vuur en in het water gekomen, (bekering en beproeving in vuur en water)

maar U hebt ons uitgeleid naar de overvloed. (resultaat is bevrijding)

Mijn lichaam sterft, maar dat wat ik werkelijk ben niet. Dat is onsterfelijk. vlees vs geest, tijdelijk vs eeuwig, uiterlijk vs innerlijk..

2 kor 4:16 Daarom vertragen wij niet; maar hoewel onze uitwendige mens verdorven wordt, zo wordt nochtans de inwendige vernieuwd van dag tot dag.

Want onze lichte verdrukking, die zeer haast voorbij gaat, werkt ons een gans zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid;

Dewijl wij niet aanmerken de dingen, die men ziet, maar de dingen, die men niet ziet; want de dingen, die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen, die men niet ziet, zijn eeuwig.

Paulus stel hier de tijdelijke zichtbare dingen tegenover het onzichtbare eeuwige, en het uiterlijke tegenover het innerlijke.

De vraag is dus: waar vind je je identiteit in? Als je je alleen op je uiterlijke aspect richt, dan weet je dat dat een tijdelijk en vergankelijk iets is. Richt je je op het innerlijke onvergankelijke dan vind je het eeuwige leven.

De dood is in bijbelse zin de staat waarin we ons bevinden als we ons met iets anders associeren dan met de geest.

De geest is leven, en leven naar 'het vlees' is de dood.

Rom 8: 5 Want die naar het vlees zijn, bedenken, dat des vleses is; maar die naar den Geest zijn, bedenken, dat des Geestes is. 6 Want het bedenken des vleses is de dood; maar het bedenken des Geestes is het leven en vrede; 7 Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich der wet Gods niet; want het kan ook niet. 8 En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.

Je kunt dus hier en nu levend of dood zijn, afhankelijk van waar we onze identiteit in vinden. We beginnen eigenlijk als dode schepsels in Adam, en kunnen leven vinden in de laatse Adam. We gaan van dood naar leven, niet andersom.

Interessant onderwerp.

De vier elementen (of eigenlijk 5) komen uit de Griekse mythologie. In de bijbel geven ze fases van geestelijke ontwikkeling aan.

We beginnen allemaal op het aardse nivo. Je zou het aardsgerichtheid kunnen noemen. We voelen dat er liets lijkt te missen in ons leven, maar zoeken de opvulling nog in aardse zaken.

Dan komt het element water. Dit element vinden we bijvoorbeeld terug in het verhaal van de zondvloed, waarin geillustreerd word hoe dit element ons kan verheffen van de aarde en al het 'aardse' in ons uitroeit.

Dan is er het element lucht. We lezen bijvoorbeeld dat we Jezus ontmoeten in de lucht. Dit geeft een verdere staat van ontwikkeling aan waarin we de innerlijke Christus vinden.

Dan is er vuur, wat staat voor de beproevende werking van God in ons. We zullen allemaal gezouten worden door vuur, wie de waarheid nog niet gevonden heeft bevind zich eigenlijk in de poel des vuurs. We zien in de bijbel ook vaak dat het vuur datgene wat niet van God is vernietigd, zoals in Sodom en Gomorra. De brandende struik is een voorbeeld van hoe dat vuur niet datgene verbrand wat wel van God is.

Vuur verbind hemel en aarde, en transformeert.

En tenslotte is er het vijfde element, en dat is eigenlijk de geest/het geestelijke/ God. (ether).

We komen deze elementen regelmatig tegen in de bijbel, soms worden ze direct genoemd, en soms worden ze geimpliceerd.

We zien bijvoorbeeld in openbaring 16 dat de eerste engel zijn schaal over de aarde uistort, de derde over de rivieren en wateren, de vierde op de zon zodat de mensheid leed onder de hitte van de zon (vuur), en tenslotte giet de zevende engel zijn schaal leeg in de lucht.

En zien we hoe deze elementen een rol spelen in de geestelijke ontwikkeling, Het eindresultaat is dat het 'voorbij ' is. De elementen van het ego vallen dan uiteen en verdwijnen (steden, eilanden, bergen) in wat een grote aardbeving word genoemd. Dit alles beschrijft een innerlijk proces, een transformerende realisatie van de waarheid.

Een aantal andere passages waarin de elementen worden genoemd zijn: job 38:24-25, spreuken 30:4, psalm 104:3-5, psalm 135:7

Ah ja eerste Adam en laatste Adam.. dit is denk ik een van de belangrijkste patronen in de bijbel. Maar je hebt er niets aan als je niet weet waar het over gaat, zoals dat met de meeste zaken in de bijbel zo is.

Want wie is de eerste Adam, en wie de laatste? Als je ze niet herkent in je eigen wezen, dan wordt het een lange zoektocht.

Paulus beschrijft het hele verhaal uitvoerig in 1 kor 15:

Is er een natuurlijk lichaam, dan bestaat er ook een geestelijk lichaam. 45 Aldus staat er ook geschreven: de eerste mens, Adam, werd een levende ziel; de laatste Adam een levendmakende geest. 46 Doch het geestelijke komt niet eerst, maar het natuurlijke, en daarna het geestelijke. 47 De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk, de tweede mens is uit de hemel.

En dat is het dus in een notendop. We beginnen als mens met ons te associeren met ons natuurlijke lichaam. Dan bevinden we ons in de staat van 'eerste Adam'. We zien dan het geestelijke nog niet, en zoeken ons heil in aardse/natuurlijke zaken.

Een ander beeld van die staat van zijn is die van de tweeling die Rebekka zal baren:

‘Twee volken zijn er in je schoot,

volken die uiteengaan nog voor je hebt gebaard.

Het ene zal machtiger zijn dan het andere,

de oudste zal de jongste dienen.’

De kinderen bleken natuurlijk Jacob en Esau te zijn. Uiteindelijk zou Esau Jacob dienen. Jaconb en Esau zijn een beeld van de 1e en de laatste Adam. Esau staat voor de natuurlijke mens, die als eerste geboren wordt, en Jacob voor de geestelijke, laatste mens.

En zijn er nog vele andere voorbeelden in de bijbel. Denk bijvoorbeeld aan Kain en Abel, die ook eenzelfde beeld neerzetten.

Het gaat er om dat die principes in ons herkennen. We zien dat we als mens eerst onder de invloed van het natuurlijke komen. Het natuurlijke is in feite het zintuiglijke lichaam, met zijn gedachten, ideeen opinies en filosofien. We denken in eerste instantie dat we dat zijn. Dat is de eerste Adam.

Maar er kan een keerpunt komen waarin we zien dat we niet die oppervlakteverschijnselen zijn, maar datgene wat er aan ten grondslag ligt. Noem het maar het geestelijke lichaam. Dat is de laatste Adam, of de 2e mens.

Die ammekeer komt volgens Paulus in een ondeel ogenblik. Het is een plotselinge realisatie.

51 Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden, 52 in een ondeelbaar ogenblik, bij de laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden en wij zullen veranderd worden. 53 Want dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen en dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen.

Die bazuin is eigenlijk het door God geinspireerde inzicht, en dat is het moment van verandering waarin je ziet dat je niet het vergankelijke lichaam bent, maar het onvergankelijke. Dat is de overwinning van de dood. Paulus definieert in romeinen 8:6 associatie met 'het vlees' als de dood. Die dood wordt dan overwonnen, want je ziet dan dat je niet 'het vlees' bent.

Ik vraag me af of de bedoeling van vasten nou is dat je letterlijk geen voedsel neemt. Wat kan daar ooit het doel van zijn?

Ik denk dat het eigenlijke vasten het niet tot je nemen van geestelijk voedsel is. Geestelijk voedsel zijn mentale zaken (gedachten) die je je eigen maakt (opeet). Dus daar stop je dan een tijdje mee.. je 'eet' even geen gedachten, zogezegd.

In moderne taal noemt men dat meditatie. Je laat je gedachten voor wat ze zijn, je sluit als het ware de 'deur' van je 'huis' (daar waar je 'woont'), en het resultaat is uiteindelijk stilte. En in stilte leren we God kennen.

matt 6:6 Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.

Dat is vasten: je afsluiten voor de invloeden van buitenaf en God zoeken in 'het verborgene'.

haha.. dank voor je reactie mystic

Er is niets mis met het lichaam. Alleen is het denk ik handig als je weet welke rol het vervult. Het is niet verwerpelijk, alleen heeft het beperkingen.

De problemen onstaan pas als je met dat beperkte lichaam met zijn beperkte verstand gaat proberen 'naar God toe te groeien'. Als het om God gaat, dan valt er voor dat lichaam en ons egootje niets te halen.

maar je hebt gelijk, veel mensen proberen dat toch. Men probeert zichzelf acceptabel te maken met allerlei do's en dont's, clubjes, kringen, gebeden, liedjes, belijdenissen en nog 10.000 andere hoepels waar je doorheen kan springen. Maar werkt het?

Dus we komen weer terug op wat Paulus de geest en het vlees noemt:

-Het vlees kan God niet kennen

-De geest is 1 met God

En dat is een stukje herkenning in jezelf, Dat kan inderdaad een proces zijn.. hoewel het voor sommige mensen ook een omslag van de ene op de andere seconde is.. maar andere mensen doen er idd langer over.

Mooi onderwerp, vrijheid! Want wie wil er nu geen vrijheid?

Dus de vraag is dan: hoe vinden we vrijheid?

joh 8:32 U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.’

Aha! Dat is een belangrijke sleutel, denk ik. Blijkbaar is het niet kennen van de waarheid dus de reden dat we niet vrij zijn. We zijn dan wat Jezus 'slaaf van de zonde' noemt.

Maar wat is dan de waarheid? Kunnen we die kennen? Ik ben bang dat het antwoord nee is als we zijn aangewezen op ons eigen denken.

rom 8:7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen.

Dus die waarheid is niet een intellectueel iets wat we met ons eigen verstand kunnen aannemen. Het is iets wat er ver te boven gaat.

Toch is de waarheid ontzettend dichtbij. Het is ook zelf-evident, anders zou het 'de waarheid' niet zijn. De waarheid is dat wat hier en nu is.. altijd. Maar om de 1 of andere reden zien we dat niet, en zien we alleen datgene wat ons eigen ikje ons voorprojecteert. Dus wat moeten we doen om van die slavernij van ons ikje af te komen?

Het antwoord is eigenlijk simpel. We moeten van de invloed van dat ikje af. In de bijbel heeft men het over kruisigen van onszelf.

Het resultaat is dan wat we Paulus in gal 2 zien zeggen:

Met Christus ben ik gekruisigd: 20 ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij.

En Christus is synoniem met de weg, de waarheid en het leven. Alleen via die weg, de waarheid en het ware leven vinden we bevrijding. En dat is natuurlijk niet de persoon Jezus van 2000 jaar geleden, maar datgene wat Hij vertegenwoordigde in zijn leven; de waarheid, het ware leven, de weg.

Hier mijn poging om een antwoord te geven op de vraag 'Waar komt het kwaad/satan vandaan?'.

Ik denk dat deze vraag het best te beantwoorden is met het voorbeeld van je eigen leven. In mijn optiek is de bijbel een soort spiegel waarin we ons eigen leven en wezen kunnen zien, dus ik zal het op die manier ook proberen een bijbelse verbintenis te geven.

Laten we beginnen bij het begin. Als we als pasgeboren de wereld in komen, dan kunnen we nog geen onderscheid maken tussen onszelf en de wereld. We bestaan als middelpunt van onze ervaring, waarin zaken verschijnen en verdwijnen. We zijn als het ware 1 met de wereld; het is 1 ervaring.

Dan, als we opgroeien, leren we van de mensen om ons heen dat we een lichaam zijn in een wereld, en we leren ondercheid te maken tussen onszelf en de wereld. Er begint ook een stemmetje in ons te praten, en op gegeven moment denken we we dat we dat stemmetje zijn. We verliezen de wereld waar we eens 1 mee waren, en krijgen er een sterflijk lichaam voor terug. Dit verlies zal ons ons hele leven blijven achtervolgen, want we willen die eenheid en schijnbare onsterflijkheid weer terug.

En dat is het verhaal van Adam en Eva in het paradijs. Het paradijs is de eenheid met alles, en we maken die val uit het paradijs mee als we ons stemmetje (de slang) gaan geloven en de vrucht van de boom (onze gedachten) eten (del van ons laten maken).

Dat is de val van eenheid met dat wat is (God) naar een eigen ikje. Dat eigen ikje voelt zich geen deel van alles wat is; het denkt dat het zich tegen externe factoren moet verdedigen. Het zoekt naar de vervulling van eenheid met God, maar kan kan het nooit vinden. Het grijpt alles aan wat die vervulling lijkt te brengen, maar het vindt nooit die echte vervulling.

En daar komt het kwaad vandaan. Ons eigen ikje is een kwetsbaar iets, en voelt zich alsof het zich moet verdedigen tegen factoren die zijn fortje van ideeen, geloven, standpunten, etc bedreigen. Daarintegen is het ook weer heel makkelijk te vleien door zijn standpuntjes te bevestigen.

Ikjes zijn instabiel, en wie zich mee laat slepen door zijn ikje kan rekenen op woelige tijden. In de bijbel wordt dat gegeven dan ook regelmatig beschreven als een woelige zee waarop we met ons scheepje (ons ikje) rondvaren.

Dat ikje is dus die tegenstander (satan) en de aanklager (diabolos / duivel) waar we mee te maken hebben. Dit zijn dus geen exterene entiteiten, maar is iets wat we allemaal heel goed herkennen.

Hallo mensen, mijn eerste reactie op dit forum. Nadat ik ontdekte dat 'Het goede nieuws'is opgehouden met bestaan, heb ik me hier aangemeld. Had ik misschien al eerder moeten doen, want het ziet er hier een stuk levendiger uit..

Maar hoe dan ook, nu naar het onderwerp van deze discussie:

Kunnen we dichter naar God groeien? Ik denk het niet. Des vraag is: wie is de 'ik' die naar God toe wil groeien? Paulus zegt het zo in rom 8:

5 Want zij, die naar het vlees zijn, hebben de gezindheid van het vlees, en zij, die naar de Geest zijn, hebben de gezindheid van de Geest. 6 Want de gezindheid van het vlees is de dood, maar de gezindheid van de Geest is leven en vrede. 7 Daarom dat de gezindheid van het vlees vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich niet aan de wet Gods; trouwens, het kan dat ook niet: 8 zij, die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.

We beginnen allemaal met de gezindheid van het vlees, en zijn in die zijn 'dood' in de ogen van God. Er is NIETS wat 'het vlees' kan doen om God te behagen, of dichter bij God te komen.

Dat wat hier 'het vlees'geni=oemd wordt is eiogenlijk onze associatie met ons fysieke lichaam, en ook met het zintuiglijke en de gedachten die dat voortbrengt. Je bent geen van die dingen, maar datgene wat daaraan ten grondslag ligt.

Dat vlees moet dan ook 'sterven' in ons, zijn grip verliezen. En dan komt de geest aan het roer te staan.. en die geest IS God. Dichterbij kan niet.

Dus dan komen we tot de volgende conclusie:

-Datgene wat niet uit God geboren is (het vlees) kan niet dichterbij God komen

-Datgene wat uit God geboren is, is al 1 met God.