beresjit

Ik heb de film ook gezien en vond het eerlijk gezegd een matige film. Je hoeft de film niet te gaan kijken als 'bijbelse' film, maar ook puur als Hoolywood spectakel is er weinig aan. Ik ben wel benieuwd naar waar het beeld vandaan komt dat de gevallen engelen Noach de ark hebben laten bouwen. Volgens mij zijn er buiten-bijbelse bronnen die over Noach spreken dus wellicht komt het uit één van deze bronnen?

Amen, Brother

Ik denk dat het niet juist is dat je als kinderlijk gelovige nooit een vraag zou mogen stellen. Het kan toch dat je iets niet snapt of als veel onheil je overkomt en je vraagt 'waarom'. Maakt dat direct een ongelovige van je? Ik denk dat je juist een kinderlijk gelovige bent als je met al je vragen bij Hem komt. Je hoeft niet kinds te worden om kinderlijk te zijn. Inderdaad geen uitvluchten zoeken in allerlei zaken buiten God, maar alles aan Hem voorleggen

Hallo,

Ik ga nu niet proberen uit te leggen wat kinderlijk geloof is, want dat kan ik helemaal niet. Maar ik wil je vertellen wat mij laatst is overkomen.

Mijn zoontje is nu 6 bijna 7 en gaat altijd al met ons naar de kerk, eerst bij de oppasdienst en later naar de kinderkerk. Hij zit op een christelijke school gaat naar de zondagschool en thuis zijn we actief met woord en gebed bezig. Soms is het moeilijk te peilen wat een kind er nu van mee krijgt. Heeft het wel geloof of hoe kijkt het tegen het geloof aan?

Een tijdje geleden had ik het met hem over Jezus en de verhalen uit de bijbel. Ik was met heel veel woorden en gestamel aan het uitleggen hoe het geloof in elkaar zat, maar werd onderbroken door mijn zoontje. Hij vroeg: Is dan alles uit de bijbel écht waar? Ik was even stil en wist niet goed wat ik zeggen moest. Natuurlijk is alles echt waar, dat heb ik 'm toch altijd wel voorgeleefd, dacht ik. Niet net zoals sinterklaas vroeg hij. Nee niet net als sinterklaas, Jezus heeft echt geleefd en door hem mogen wij in de hemel komen. Oké.... zie hij.

En dat is nu kinderlijk geloof. Oké. en verder niets. Geen theologieen, geen dogmatieken, gewoon oké. Wij willen altijd maar veel te veel mitsen en maren, het gaat erom dat je het onvoorwaardelijk aanneemt dat Jezus jouw zaligmaker is. Dat kan alleen als je weer wordt zoals een kind is. Een kind neemt het gewoon aan en stelt geen verdere vragen.

Mijn zoontje heeft mij toen meer geleerd dan ik hem ooit zal kunnen leren, en hij had het niet eens door. Ik bid God dat hij altijd zal blijven geloven zoals hij nu doet.

Hallo,

Hier kan heel veel over gezegd worden denk ik.

Ik denk hierbij aan het verhaal van de tien melaatsen. Ze kwamen alle tien bij Jezus en werden alle tien gered (van hun ziekte). Er kwam er echter maar één terug bij Jezus. Hij had niet alleen de genezing gezocht maar zag in Jezus zijn redder in alles. Zo komen wij ook tot Jezus, onze ouders brengen ons ten doop. In deze doop zegt Jezus eigenlijk dat we deel mogen hebben aan het verbond wat Hij heeft gesloten. Hiervoor is geen geloof nodig alleen het feit dat we tot Jezus komen (of worden gebracht) is al genoeg om 'genezen' te worden. Ik geloof echter niet dat de doop persé nodig is voor redding. Wij hebben ons ongeboren kindje moeten afstaan aan de dood en ik geloof zeker en vast dat het is opgenomen door zijn Here en Zaligmaker

Willen we echter gered worden dan moeten we ook wel terug komen, zoals de samaritaanse lepra-lijder. Hoe iemand zijn/haar bekering ervaart is voor ieder weer anders, daar zijn vele boeken over geschreven. Met Bunyan wil ik zeggen dat het niet uitmaakt hoe je tot Jezus komt, als je maar komt.

Groeten, kees

Bedankt voor je reactie, erg interessant om te lezen. Hopelijk nog eens tot ziens in weer een ander topic.

Ik denk/geloof dat het kwaad (in de vorm van de duivel) inderdaad geen enkele rol speelde. De duivel probeerde de mens te verleiden, maar de mens had geen enkele rede om te kiezen voor het kwaad, ze had immers beschikking over het goede, ze was notabene aangesteld als 'baas' van het paradijs. De mens had de 'slang' de mond moeten snoeren en had hiervoor ook de macht van God gehad.

De vijandschap tussen de duivel en de mens wordt pas na de zondeval uitgesproken dus in de tijd van het paradijs speelde dit nog geen rol.

Begrijp me goed, ik ben het niet met je oneens ik heb alleen moeite met de macht die je m.i. toekent aan het kwaad. Als deze macht echt zo groot zou zijn dan zouden we ons de vraag kunnen stellen of het eigenlijk wel de schuld van de mens is dat ze in zonde viel. Valt God dan niet veel te verwijten, hij had het kwaad immers bij de mens vandaan kunnen/moeten houden.

Maar dit heeft Hij juist niet gedaan omdat de mens immers de keuze had om God te volgen of het kwaad na te jagen. De mens heeft gekozen voor het kwade en is hiervoor volledig aansprakelijk. Hierdoor zijn we ook volledig afhankelijk van Christus en kunnen we verder niemand (God) anders de schuld geven.

Het kwaad had geen enkele rol hoeven spelen, we hadden nog altijd in het paradijs kunnen leven zonder enige hinder te moeten ondervinden van het kwaad. In de toekomst zal het weer zo zijn dat de mens weer in volledige harmonie met God kan leven zonder gehinderd te worden door het kwaad. Het kwaad zal er wel zijn, maar in de hel die bereid is voor de duivelen. Daar verlang ik naar en ik hoop dat we elkaar verder zullen helpen op de weg van het geloof. Ik waardeer je lange antwoord in ieder geval Fijn om met anderen te kunnen 'praten' over dit soort zaken.

Groeten, Kees

De macht van de satan is gepland en gewenst. Want goed krijgt pas betekenis als er kwaad bestaat. En liefde krijgt pas een essentie van warmte als er ook liefdeloosheid bestaat.

Hier heb ik moeite mee. Is het echt zo dat ware liefde pas betekenis krijgt als er haat bestaat? etc. Hoe moeten we dan het paradijs zien toen de mens nog in volmaakte harmonie samenleefde met God. De satan bestond al, maar voor de mens speelde deze geen enkele rol, slechts de omgang met God deed ertoe. De mens genoot met volle teugen van al het goede dat God hen had gegeven, maar had geen idee van wat er aan slechts, vuils, kwaads, etc. buiten God en het paradijs kon zijn.

groeten, Kees

Wanneer wij, als christenen, de bijbel niet volledig als waar beschouwen, waar is dan de grens? Is Jezus wel echt de Zoon van God? Is Hij wel echt opgestaan uit de dood? Als deze vragen bij ons leven, wat is dan nog de inhoud van ons geloof?

Dus als ik het goed begrijp beschouwt men de bijbel pas volledig waar als men alles letterlijk neemt wat er staat? Maar.... sommige stukken nemen we dan weer niet letterlijk, en andere weer wel, maar als iemand vragen stelt bij de uitleg van Gen. 1 en 2 dan is dat verkeerd, want dat moeten we letterlijk nemen??? Het wordt wel een beetje moeilijk hoor op deze manier.

Als opmerking bij de laatste zin uit de quote: Dit soort vragen leven zeer sterk bij mij, maar daar kan ik zelf weinig aan doen. De intelligentie hebben we van de Schepper meegekregen en ik zie niet in waarom ik daar geen gebruik van zou mogen maken als ik bepaalde vragen heb over bijv. onze oorsprong. Waarom bang zijn om het geloof te verliezen? Is het geloof dan werkelijk slechts gebouwd op het geloof in een bepaalde uitleg van het scheppingsverhaal? En hoe moet dat dan als er over 50 jaar misschien wel onweerlegbaar bewijs wordt aangevoerd voor een evolutie (let op. geen evolutietheorie of darwinisme waarbij de mogelijkheid van God wordt uitgesloten.)? Raken we dan al ons geloof kwijt?

Groeten, Kees