Salomotje

"even" mijn ervaringsbericht delen:

1. Als uitgangspunt onderstel ik dat ieder christen toch wel waarde van het huwelijk ziet

dus het huwelijk heeft wel degelijk een waarde.

(ook stel ik als basis dat men NIET denkt snel te moeten trouwen want dan "mag" men geslachtsgemeenschap hebben - dit is waarschijnlijk de meest domme reden om te trouwen)

Mijn situtie: Me vriendin en verloofde heb ik leren kennen in een huiskring van een baptistengemeente. Na tijd werd het verkering en dus serieus met ons. Allebei studenten toen. Allebei geen financiele steun achter de rug behalve wettelijke stufi

Na een tijd heeft men het zeker ook eens over verloving/trouwen etc. en hoe iedereen er tegen aankijkt. voor ons allebei trouwens zijn we de eerste partner, nooit eerder iemand gehad. seks laat ik bewust buiten beschouwing want dit is het onderwerp niet.

(laat staan de vraag waar seks dan nu voor een ieder begint....bij zoenen, strelen, intens bezig, bijna naakt voor mekaar, naakt voor mekaar, daadwerkelijk vrijen)

Hierover hadden we onze grenzen en regels gewoon vrij snel gezet, btw.

Nou, na een tijd heb je het dus over trouwen en vertel je mekaar hoe je zo iets voor je ziet, wat je allemaal bij mensen hebt geobserveerd etc.

Zo heb ik ouders die allebei christenen waren en toch gingen scheiden. Nou...duidelijk dat christen zijn geen garantie is voor een gezonde/goede relatie of later een happy huwelijk.

Wij waren na 1,5 jaar op het punt om te weten dat we het leven met mekaar willen delen en onze relatie verder uit willen bouwen (zo als het bedoeld is want je hebt niet verkering puur omdat het ff leuk is maar het doel is een verbond met mekaar, een hechte, trouwe relatie). Maar wat doen, als studenten heb je geen geld om te trouwen. Schulden maken? Weet men wat een gemiddled huwlijk kost? 7500 Euro is low budget. 10.000-15000 is gemiddeld. Waar nemen en niet stelen? Bovendien lees ik de bijbel zo dat het niet goed is om schulden te maken dus dat doe ik alleen als het niet anders kan.

Alleen voor de gemeente gaan trouwen want dit is toch het wettelijke stuk, dan later nog een keer kerkelijk? Of gewoon allebei maar dan in een hele kleine kring familie?

Onze situatie was dus beetje dit.

1. Iedereen wil toch wel een echt huwelijk met feest erbij, een leuke dag wat minimaal 7500 of meer zou kosten. Vooral vrouwen hebben nogal hun fantasieen en dromen hierover.

2. Zelf bijna geen geld omdat het geld van stufi voor huur/eten etc. weg was en door bijbaan we al zelf voor collegegeld op moesten komen en ouders geen steun kunnen bieden.

3. Bijbel bestudeerd en gebeden over onderwerp samenwonen/trouwen. Ook met andere mensen hieroer gepraat etc.

Opties? Voor de gemeente gaan trouwen want dan ben je toch ook voor God getrouwd (kerk vraag je eigenlijk maar om de zegen). Dit was geen optie voor ons.

Heel klein en intiem bruiloft. Ook geen droom van ons.

Vanuit de bijbel en ons gebed hebben we er allebei los van mekaar een vrede over gehad om de stap te nemen, met mekaar onderling in het bijzijn van een ander christen een verbond te doen en al wel samen te gaan wonen en pas later te trouwen. Samenwonen niet als een testfase (ook al is dit een -zoals ik achteraf vind - heeeeel handig bijkomend effect) maar echt als een verplichte stap. Zo hebben we ons voor mekaar (niet voor familieleden/vrienden) toen verplicht en voor mekaar gekozen en soort prive ondertrouw gedaan en mekaar ook verkeringsringen gegeven. We gingen samenwonen ook al kregen we hier veel kritiek uit onze omgeving (familieleden) en dit is trouwens tot heden zo. De baptistengemeente waar we graag lid van hadden willen zijn heeft het niet toegstaan omdat we nog niet getrouwd zijn maar al wel samenwonen (daarmee zijn we een slecht getuigenis van Christus)

Maar wij zijn er super blij mee! God heeft ons bevestiging gegeven over die keus en we hebben er geen enkel moment spijt van. Alleen spijt van ander christenen die ons veroordelen en schuldig spreken ipv naar hun eigen schuld te kijken of onze situatie proberen te begrijpen. Jezus gebruikte trouwens heel vaak een situatieve ethiek, dus niet een ethiek volgens de vaste regeltjes zus en zo.

In over 4 weken hebben we dan ons echt huwelijk inclusief feest want intussen is ervoor gespaard en alles in rust gepland. Ik heb overhaaste bruiloften gezien en ken niemand die er achteraf niet toch wat spijt van heeft.

Dit was mijn/ons verhaal. Misschien helpt het zoekenden in dezelfde situatie. Lees vooral de bijbel en bid hierover en kijk waar je vrede mee kunt vinden. Probeer uiteraard je eigen egoistisch verlangen/denken hierbij bewust opzij te leggen en te kijken wat God je echt op je hart legt.

PS: Als men met de bijbel beredeneerd. Hele andere cultuur. De meisjes werden toen met 13-15 jaar gewoon weggeven aan een zoon van de buurman/mede Israelit die een hoge reputatie had. Betaald hebben de ouders. Getrouwd zijn was een soort sociale zekerheid dat men als vrouw verzorgd zou zijn van eten/dak over het hoofd. Door die jonge leeftijd van trouwen toen denk ik trouwens ook dat daarom geen heel duidelijke uitspraken te vinden zijn over zelfbevrediging want het was toen niet zo een onderwerp van belang.

Ook is niet alles altijd ff helder maar zullen we ons gezond verstand moeten gebruiken. Ik weet niet of elke vrouw vroeger altijd met hun man blij was en er echte, oprechte liefde in het spel was. En de mannen konden hun seksuele behoeftes vaak bij een medevrouw (polygamie) of knecht gewoon uitleven.

Wij zijn blij om in deze maatschappij te leven en vrij voor mekaar te hebben gekozen met alle gevolgen. Een verplichte, hechte relatie met mekaar als man een vrouw, zo als het God volgens onze mening bedoeld heeft, een band van (vrijwillige) liefde.

PS: Wat als de liefde koud wordt? -> grappig verhaal hierover

1. Iedereen houdt van zijn familie, dit is makkelijk, toch? Wat nou als de eigen partner soort onbekend wezen is geworden?

-> Jezus heeft geleerd om je naasten lief te hebben....dus heb hem/haar gewoon lief!

Owkee...maar wat nou als de eigen partner vijandig tegen me doet?

-> Jezus heeft geleerd om zelfs voor je vijanden te bidden en deze lief te hebben! Dus we komen er niet van los.....we moeten van ons partner houden.

Voor de mannen....hebt uw vrouw lief zoals christus de gemeente lief heeft gehad (dus tot in de dood)