Ienieminie

Ik weet niet of ik hier goed zit met mijn topic, maar ik heb een vraagje over beproeving. Ik was vanochtend in het boek van Rick Warren - Doelgericht Leven aan het lezen over overgave. Ik vond het heel mooi wat hij in dat hoofdstuk had te vertellen. Aan het eind van het hoofdstuk waarschuwt hij de lezer door te zeggen dat wanneer de lezer zich overgeeft aan God hij of zij het risico loopt beproeft te worden. Voor de mensen die het boek hebben verwijs ik naar Dag 10 eind van pagina 86. Dit heeft me aan het denken gezet. Wat moet ik me voorstellen bij beproeving? Ik ben hier best wel bang van

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd? Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen. Sta jij ook open voor zijn gevoelens? Hoe hij in het leven staat? Misschien ben ik niet uitgebreid genoeg geweest waardoor mijn verhaal voor verschillende interpretaties vatbaar is. Ik zal me verder uitweiden. Mijn vriend en ik hebben een woordenwisseling gehad over mijn geloof wat een nare sfeer met zich meebracht. Hij stel

Beste allemaal, ik heb een lastige taak uit Gods hand ontvangen. Mijn vriend is niet gelovig en we hebben hier vorige week woorden over gehad. Dit maakte mij erg verdrietig. Ik heb hem verteld dat dit me erg zeer doet en dat ik me niet geaccepteerd voel door hem vanwege mijn geloof. Mijn vriend schrok hier erg van en is blijkbaar na gaan denken. Hij vertelde me dat hij graag meer wilt open staan voor mij en wat mij bezig houdt. Hij vroeg of ik hem daarbij wilde helpen. Nu heb ik God gebeden of hij mij wijsheid wilt geven en de kracht om deze taak te volbrengen, maar ik heb geen idee hoe ik

Ik wil graag iedereen bedanken die heeft gereageerd. Ik ondervind hier heel veel steun aan. Ik ben allang blij dat ik niet meer alleen ben, maar dat God bij me is. Bedankt voor de tips! Ik ga hier zeker wat mee doen.

Hallo allemaal, Ik weet niet zo goed waar ik heen moet met hetgeen ik wil zeggen, maar dit is leek me de beste plek. Ik wil eigenlijk even mijn verhaal doen. Het is een vrij lang verhaal, maar ik zal het kort houden. Ik ben inmiddels 23 jaar. Christelijk (gereformeerd vrijgemaakt) opgevoed. Goede jeugd. Goede school. Goede vrienden. Ik kan zeggen dat ik een gezegende jeugd heb gehad. Toch heb ik ooit besloten niet meer te willen geloven. De voornaamste reden is waarschijnlijk mijn eigen (perfectionistisch, sceptisch/kritische) persoonlijkheid en wat mij jaren geleden is overkomen. Het