Spring naar bijdragen

Maithe

Members
  • Aantal bijdragen

    4
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

Berichten geplaatst door Maithe

  1. Afgelopen vrijdag keek ik zoals nog 2,8 miljoen Nederlanders naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Een grootse show zoals altijd. Maar wat zag ik? Ik zag God. Ik zag een manifestatie van hoe God ons bedoeld heeft: een verlangen naar eenheid en schoonheid en een gave tot scheppen.

    Ik zag al die teams uit al die landen binnen lopen en dacht aan de eenheid die we eigenlijk allemaal zoeken. Dat we allen behoren tot het menselijk ras en eigenlijk graag in eenheid en vrede willen leven. “Build a better world by promoting the Olympic Truce and using sport to forge friendship among the athletes, young people and communities.â€, staat er ook op de website van de Olympic Movement. En God wil graag dat wij in eenheid met Hem leven en met elkaar. Daarom heeft Hij ons een verlangen daarnaar ingegeven. Ieder van ons.

    Daarnaast zijn wij geschapen naar Zijn beeld. We lijken dus op hem. En dit lijkt tot uiting te komen in de door God geschonken behoefte mooie dingen te creëren. Zoals muziek en kunst. En daar zagen we er vrijdagavond genoeg van. “Naar Gods beeld geschapen' (Gen. 1:26) geeft de mens ook gestalte aan de waarheid van zijn relatie met God door de schoonheid van zijn artistieke scheppingen.â€, zegt de Cathechismus van de Katholieke Kerk (CKK).  Deze mogelijkheid te scheppen maakt ons mens, want “kunst is een vrij geschonken overmaat van de innerlijke rijkdom van de mens, die het zoeken naar de levensnoodzakelijke dingen overtreft, dat bij alle levende wezens aanwezig is.â€

    En hoewel ik geen sportfanaat ben en mij de Olympische Spelen niet veel interesseren, kon ik met deze gedachten in het achterhoofd toch meer genieten van al het moois wat ik vrijdag zag. Want ik zag God.

  2. Afgelopen week zag ik op een website het item “Vintage Ad Sexism†Mijn reactie? Verontwaardiging alom.  Dit. Is. Belachelijk. Dat zou nu écht niet meer kunnen. Maar terwijl ik naar beneden aan het scrollen was door de plaatjes met een hand voor de mond geslagen, vroeg ik mij af: “Is het nu wel zo anders?â€

    Nee dus. Vrouwen worden dan wel niet meer neergezet als domme wezens die voor niets anders goed zijn dan het huishouden en het dienen van hun man. Maar ze worden nu wel neergezet als lustobject op een manier die net zo fout is als sommige reclames van weleer. Reclames zijn dus nu nog steeds seksistisch en beledigend. Zie bijvoorbeeld deze top tienlijst van hedendaagse reclames. Of wat te denken van de Axe Effect reclame? Die zijn eigenlijk hetzelfde als reclame nr. 10 uit de vintage ad-lijst.

    Je kunt je afvragen wat erger is: vrouw als minderwaardig wezen of als lustobject. Of is dat bijna hetzelfde?

    Het rare is, we denken vooruitgang te boeken met de rol van de vrouw in de samenleving. Maar sommige dingen zijn blijkbaar onveranderbaar. Zoals hoe we naar vrouwen kijken. Misschien ook niet zo vreemd, als je bedenkt dat God tegen Eva heeft gezegd: “Je zult je man begeren, en hij zal over je heersen.†(Gen. 3:16) God gaf hiermee de consequenties van de zondeval mee. En zo geschiedde.

    Toch is het te hopen dat er iemand in de toekomst de reclames van nu ziet en denkt: ‘Dit kan nu écht niet meer!â€.

  3. Schrijven. Dat doe ik graag. Credible werd mij daarom voorgesteld. Maar dat was even nadenken. Ik weet namelijk niet of ik daar genoeg inspiratie voor heb. En of ik dan weer mensen kan inspireren, weet ik nog zo net niet. Maar er zijn genoeg mensen nu en in de geschiedenis die dat wel kunnen én hebben gedaan. Zoals de heilige Rafca. Een week geleden zag ik een film over haar leven (en lijden). Zij inspireert mij zeker.

    De heilige Rafca. Ik denk niet dat veel mensen haar kennen. Ik kende haar in elk geval niet. Zij was een non en leefde in Libanon in de 19e eeuw. Ze was een bijzondere non. Zo zagen haar medezusters haar als een voorbeeld vanwege haar devotie in stilte en gebed. Haar leven was er ook één van offers en soberheid. Ook heeft ze het leven van een kind gered tijdens de oorlog.

    Maar wat Rafca echt bijzonder maakt en waar ze bekend om is, is haar extreme lijden. Ze vroeg Jezus of ze Zijn lijden mocht ervaren. Dat gebed werd meteen beantwoord met pijn in haar oog. Uiteindelijk heeft ze dertig jaar ondraaglijke pijnen geleden. Ondanks dat bleef ze haar taken vervullen in het klooster tot het niet meer kon en ze blind en verlamd het bed moest houden.

    Echter, bij al dit lijden is ze nooit op klagen betrapt. Ze zag het lijden namelijk als een manier om haar ziel te zuiveren. Zoals goud wordt gezuiverd door vuur. Zij droeg de pijn op aan Jezus en was zelfs verheugd om samen met Hem te mogen lijden. Tijdens een behandeling (waartoe ze verplicht werd door haar overste. Ze wilde dit zelf niet) zei ze steeds: “In uw lijden, o Heer, ter ere van Uâ€.

    Een heftig verhaal. Maar ook inspirerend. Niet dat ik nu van plan ben te bidden voor een dergelijk zwaar lijden. Dat zou ik niet aankunnen. Wat mij zo raakte en waardoor ik vooral geïnspireerd raakte, is haar gerichtheid op en liefde voor Jezus. Jezus was haar alles en ze deed alles voor Hem. Alles voor Zijn glorie.

    Zo wil ik ook leven. Jezus als centrum van mijn leven. De ogen van mijn hart gericht op Hem. En dat Zijn liefde door mij heen naar buiten mag stralen. Want hoewel we natuurlijk niet allemaal zo hoeven te lijden als Rafca, zijn we als christenen wel geroepen tot een leven dat gericht is op Jezus.
    Daarom probeer ik te leven gericht op Jezus en Hem het liefdevolle middelpunt van mijn leven te laten zijn. Om te leven tot zijn glorie.

    Over geïnspireerd zijn gesproken.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid