@Elisabeth

In de Kalachakra Tantra, een voor (Tibetaanse) boeddhisten heilig geschrift, wordt anders gesproken over een oorlog die ontketend zal worden waarbij "demonische slangen", waaronder Jezus, vernietigd zullen worden. Er zou "wereldvrede" gerealiseerd worden door deze "heilige" oorlog, maar dan wel één zonder vrijheid en op boeddhistische leest geschoeid!

Het boeddhisme is geen vreedzame, tolerante religie. Demonen komen in het (Tibetaanse) boeddhisme zeker voor!

Er zijn wel degelijk christenen die iets doen, hoor

http://www.baptisten.nl/media/img/Downl ... 011-01.pdf

(pagina 9)

Die kilo knallers op de kerkbbq zijn idd heel herkenbaar, maar wat doe je eraan? Nou, een pakketje vegaspul meenemen, bijvoorbeeld.

Ik merk dat er een discussie gevoerd wordt over ´mag het wel of mag het niet´. Ik kan iets vertellen over mijn eigen ervaring. Voordat ik christen werd, had ik ook lesbische gevoelens. Ik zat ook bij een clubje les/bi meiden die eens in de ong. 3 weken bij elkaar kwam. Toen ik tot geloof kwam, merkte ik dat de gevoelens langzaam maar zeker verdwenen. Dat verbaase mijzelf ook nogal... Kennelijk was het niet de weg die God voor mij in gedachten had.

Ik zou niet willen zeggen ´homoseksualiteit mag niet van de bijbel, God vindt ´t een gruwel´, want ik weet zelf hoeveel pijn dat kan doen. Ik vind alleen wel, dat homo-zijn tegenwoordig ook een bepaalde identiteit of een manier van leven is, die je kan aannemen. Je hoort bij een bepaalde groep (de homoscene) en er wordt dan ook van je verwacht dat je je op een bepaalde manier gedraagt. Dit geldt denk ik met name voor jongens, dat als ze homo zijn, ze zich ook `zo` gedragen. Soms is het zelfs zo, dat wanneer een jongen een beetje een zachtaardig karakter heeft, of als een meisje een beetje stoer is, er in bepaalde kringen van zo iemand gezegd wordt: die zal wel homo/lesbisch zijn, en dat zo iemand dan (het gaat soms nog om kinderen) niet veel anders kan dan aan dat verwachtingspatroon te voldoen. Ik merkte bij dat lesbo-clubje in ieder geval, dat het niet erg gewaardeerd werd als je zei dat je misschien toch hetero was. Alsof je dan een soort verrader was.

Als een vriend of vriendin over homoseksuele gevoelens zou vertellen zou ik me afvragen of dat wel echt zo is, of dat ze bijvoorbeeld nog niet toe is aan een relatie met een man, of dat hij denkt dat men van hem verwacht dat hij homo is. Ik zou daarover praten zonder meteen proberen te beoordelen, of het van God wel of niet mag. Als je het in gebed bij Hem brengt zal je vroeg of laat wel zien wat Zijn plan is.

Het zou voor mij er inderdaad van afhangen, wat andere scholen in de buurt te bieden hebben én hoe dogmatisch de plaatselijke vrije school is in de antroposofie. Hoeveel ruimte er is voor een christelijke visie. Als je naar een christelijke school gaat, kan je ook een negatief beeld ontwikkelen over het christendom, doordat

- Je ziet dat de meester of juf die net over Jezus vertelde dat kind dat gepest wordt niet helpt

- Er wordt verteld dat Jezus van je houdt, maar je ondertussen wel een enorme druk voelt om goed te scoren op de cito-toets

- Er wordt verteld dat iedereen er mag zijn zoals ie is, maar je ondertussen dat niet zo voelt (doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg mentaliteit)

- Er de hele tijd zoveel nadruk ligt op dingen als 'arme kinderen in Afrika helpen' en dergelijke, dat je na acht jaar je buik helemaal vol hebt van het geloof, doordat je nooit aan jezelf mocht denken

- Er op school weinig aandacht is voor gevoelens, kunstzinnigheid en respect voor de natuur

Bovenstaande dingen heb ik iig wel ervaren op de christelijke school in mijn dorp. (ben uiteindelijk wel christen geworden.)Ik zou dus idd goed rondkijken en verschillende scholen vergelijken, alle scholen hebben voor- en nadelen. Die zou ik tegen elkaar afwegen.

Als je in je leven niks met God te maken wilt hebben, waarom zou je na je leven opeens wel dicht bij God (willen) zijn? Ik geloof dat de hel een plek is waar je helemaal op jezelf teruggeworpen bent, omdat God er daar niet voor je is. Hij heeft die mensen als het ware bij het afval gegooid, dat is ook de betekenis van gehenna. Of dat dan voor altijd is... dat weet ik niet precies.

Alweer een tijdje geleden dat dit een levend topic was, maar hoewel ik verder niet zoveel met kinderen heb (heb ze ook nog niet), vind ik dit wel een interessant onderwerp.

De vrijeschool lijkt me mooi vanwege de aandacht voor het kunstzinnige, ambachtelijke, de natuur, etc. Op zich lijkt het me een goed schoolsysteem, met een veel breder aanbod dan op de ´normale´ scholen te vinden is. Verder lijkt me dat, als ik op enkele websites van vrije scholen kijk, de scholen vaak heel mooi en met zorg zijn ingericht met natuurlijke materialen en zachte kleuren. Op sommige andere scholen is het maar een zooitje (en dat kan ik weten omdat ik een blauwe maandag de pabo heb gedaan). En wat ik ook heel goed vind is dat kleuters nog gewoon kleuter mogen zijn. Wat dat betreft kan ik me wel voorstellen dat ik aan de vrijeschool zou denken, mocht ik een kind krijgen.

Toch vind ik dat je er niet omheen kan dat de vrije school niet met het christendom te rijmen is. Er wordt niet gelooft dat Jezus echt is opgestaan, het gaat om het goddelijke in jezelf ipv de God in de Bijbel, het christendom staat gelijk aan boeddhisme en new age, er wordt gelooft dat Steiner een soort verlicht persoon was enzovoort.

Zouden er ook christelijke vrijescholen bestaan, die al het ´occulte´ hebben weggelaten?

Weet iemand dat?