Returntolove

En de twijfel was nu net van zijn kant een rode draad in onze relatie, niet echt bepaald 'slim' of opbouwend te noemen...

Zoals elke vergelijking gaat ook die van mij wel ergens mank.

Je bent waardevol genoeg om hem voor het blok te zetten. Hij begon zo goed, dat hij van je hield met of zonder geloof.

Dank je wel Jacobus, ik heb geen behoefte om hem voor het blok te zetten.

Ik ben, ongelooflijk genoeg, tot geloof gekomen en kan het alleen aan God overdragen, de pijn en het verdriet.

Alleen Hij weet wat het beste is voor mij.

Neemt niet weg dat mijn hart nog steeds naar deze jongen uit gaat, ik zie het goede van hem ook.

Ik heb voor mijn gevoel alles gedaan wat ik had moeten doen, meer kan ik niet.

En de twijfel was nu net van zijn kant een rode draad in onze relatie, niet echt bepaald 'slim' of opbouwend te noemen...

Daar heb je misschien wel gelijk in, alhoewel het niet echt matcht met je motto:

"In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn". Bertrand Russell.

Ik zit toch nog best met iets, na het verbreken van de relatie ben ik zo wanhopig geweest dat ik mijn ex mailtjes heb gestuurd, ik had een ander email adres aangemaakt zodat hij niet kon weten van wie het kwam.

Hij vermoedde dat het van mij kwam en hij heeft het meerdere keren gevraagd, waarop ik ontkend heb.

Ik heb hem een tijdje geleden gemaild omdat het me bleef achtervolgen, heb verteld dat ik de emails gestuurd had en dat ik het niet snapte waarom ik het gedaan heb maar dat ik wanhopig was en dat wanhopige mensen soms rare dingen doen blijkbaar..

Ik zei dat ik hoopte dat hij me ooit zou kunnen vergeven.

Hij reageerde dat hij het moedig vond dat ik het hem had verteld maar dat hij het eigenlijk al wist. Dat het hem veel pijn had gedaan zich gemanipuleerd voelde en dat zijn vertrouwen hierdoor was beschadigd.

Maar hij zei ook dat hij hierdoor aan alles ging twijfelen en hij vroeg zich of er nog meer was wat hij moest weten. Hij heeft met vergeven, hij zei dat hij wist dat het met mijn verleden te maken had dat ik het had gedaan.

Ik heb verteld dat er niets anders is, dat ik juist graag open en eerlijk wil zijn en dat de waarheid me bevrijdt.

Juist daarom wilde ik hem alles vertellen, ook al zijn we niet meer bij elkaar.

Ik vind het alleen nog steeds moeilijk, hij heeft me vergeven waar ik echt dankbaar voor ben maar het idee dat hij nu denkt dat onze hele relatie twijfelachtig is geweest, doet me erg veel pijn.

Misschien is dat mijn verdiende loon?

Ik kan hier niets aan doen, kan hem niet overtuigen dat het niet zo is.

Het enige wat ik kan doen is het overgeven aan God, er op vertrouwen dat Hij weet wat het beste is.

AUB niet quoten, bij voorbaat dank!

Hoe kan ik mijn tekst wissen?

Er wordt niet meer gereageerd en ik ben toch beetje huiverig voor herkenbaarheid, vandaar..

Excuus, ik quote steeds terwijl ik probeer mijn tekst te wissen

.

Dubbel

De vraag komt vooruit uit de volgende situatie. Wanneer een baby/foetus dood geboren wordt of nooit geboren wordt. Komt dat door God? Door de natuur? En waar gaat de baby/foetus heen? Hel? Hemel? Nergens?

Ik geloof dat elke dood door satan komt en niet door God. Als een baby/foetus dood wordt geboren, komt dat niet door God. Waar de foetus heen gaat, weet ik niet. Ik geloof dat een foetus van christelijke ouders naar de hemel gaat, maar op een vraag waar een foetus van niet-gelovige ouders naartoe gaat, moet ik het antwoord schuldig blijven.

Dit laatste ga je toch niet menen hoop ik????

Daarbij woont hij niet in NL..

Laat dat geen reden zijn, ik woon in België terwijl mijn lief in Nl woont

En we zijn ook al door moeilijke periodes gegaan, maar we staan er nog steeds

Dank je wel, mij houdt niets of niemand tegen, hem dus blijkbaar wel...

Enne, bij ons is het meer dan 10 uur vliegen afstand...

.

Returntolove schreef:

Ik ben in staat geweest om naar hem toe te komen, kort nadat de relatie verbroken werd door hem.

Omdat ik het face to face wilde afhandelen, eerlijk alles uit wilde kunnen spreken naar elkaar.

Maar dit vond hij geen goed idee, hij zei dat het beter was om de dingen te laten gaan.

jammer, want zo blijf je wel met een enorm onbevredigd en gefrustreerd gevoel achter.

zolang zaken niet uitgebreid afgehandeld zijn en besproken kunnen je deze nog heel lang bezighouden met het uiteindelijke resultaat dat je heel veel zelf gaat invullen.

Hij heeft destijds natuurlijk wel aangegeven wat zijn probleem was met mij/ons, maar het klopt naar mijn idee dus niet.

Omdat, toen ik hem kortgeleden mailde dat ik mijn geloof terug had gevonden, hij terugschreef dat hij heel blij was om dit te horen maar het ook wel had zien aankomen...

En na al die uitspraken hoeveel hij nog met me bezig is elke dag, schreef hij dat het daarom toch beter was om geen contact meer te hebben en dat hij niet hoopte dat zijn woorden me zouden verwarren omdat ze gemengde signalen uitzenden... Maar hij wilde graag eerlijk zijn..

maar aan de andere kant kun je het ook zo zien misschien:

als diegene de moeite niet eens meer wil nemen is hij je aandacht ook niet waard.

dat laatste is wel moeilijk om dat zo te kunnen of willen zien.

maar soms is er geen andere mogelijkheid.

of hij moet zelf tot bezinning komen - misschien heeft hij tijd nodig - kan ook nog.

Maar het niet weten waarom, drukt nog steeds erg zwaar op me.

Ook al zal het niets uitmaken, het is zoals het is, maar toch...

@Returntolove

ik heb het hele verhaal gelezen en er bekruipt me toch een gevoel, wat ik zal proberen uit te leggen.

hij zegt eerst elke dag aan je te denken en dat het hem niet uitmaakt of je nu wel of niet gelooft, maar dat hij er uiteindelijk toch problemen mee heeft.

zodoende is er een einde gekomen aan de relatie.

Dat hij nog steeds elke dag aan me denkt, me niet los WIL laten en nog steeds met dingen met me WIL delen en alles wat hij doet, leest, leert door een lens ziet van mij en dat ik nog steeds een groot gedeelte van zijn hart heb heeft hij kortgeleden nog gemaild, het is inmiddels nu al 6 maanden uit..

nu je wel gelooft - volgens jouw zeggen omdat dat echt vanuit jezelf komt en niet om hem terug te winnen - hoor je niets meer.

zou het niet zo kunnen zijn dat hij het feit, dat je niet geloofde toch gebruikt heeft als reden om de relatie te beëindigen, m.a.w. het als smoes heeft gebruikt en dat er een andere reden voor was, dat hij het niet meer zag zitten?

Ik weet het eerlijk waar niet, ik snap niet waarom hij nu dus niet, bij wijze van spreken, een gat in de lucht springt..

Hij heet op de een of andere manier nooit echt vertrouwen gehad, hij was altijd bang dat als wij samen zouden komen en kinderen krijgen bijv., dat ik er dan vandoor zou gaan.. Vond ik niet bepaald leuk om te horen.

Ik proef meer bindings- en verlatingsangst bij hem..

als dat niet het geval is, kan hij misschien ook denken, dat je zegt te geloven om hem terug te winnen, of wellicht daaraan twijfelt.

als ik nl. zo lees wat hij allemaal zegt en mailt lijkt het er - voor mij - op alsof hij een spelletje met je speelt; wat ook mogelijk is, is dat hij zich gevangen voelt, aangezien de 'belemmering' nu weg is en hij geen reden [qua geloof] meer heeft om jullie relatie af te wijzen.

let wel: ik zeg niet dat dat ook allemaal zo is, maar toch........

als je verliefd bent kan er ook van alles met je op de loop gaan

is er geen eerlijk gesprek hierover mogelijk?

Ik ben in staat geweest om naar hem toe te komen, kort nadat de relatie verbroken werd door hem.

Omdat ik het face to face wilde afhandelen, eerlijk alles uit wilde kunnen spreken naar elkaar.

Maar dit vond hij geen goed idee, hij zei dat het beter was om de dingen te laten gaan.

dat doe ik liever niet online. Dat is te persoonlijk. Sorry.

Ik heb het er onwijs moeilijk mee

Ok, nou als ik kan helpen, ik doe het graag...

Waarom zou je je daar schuldig over voelen?

Wat is er dan allemaal gebeurd?

Daar schaam ik me te erg voor, ik durf alleen maar vergiffenis te vragen aan GOD daarvoor.

En aan haar, je ex-vriendin?

Zij heeft mij vergeven, daarom durfde ik GOD om vergiffenis te vragen.

Dus je bent al vergeven, wat is dan nog het probleem??

Ik denk dat ik gedoemd ben alleen te blijven.

Kom op joh, als zij het waard is, dan vergeeft ze jou en gaan jullie een mooie toekomst tegemoet!

Waarom zou je je daar schuldig over voelen?

Wat is er dan allemaal gebeurd?

Daar schaam ik me te erg voor, ik durf alleen maar vergiffenis te vragen aan GOD daarvoor.

En aan haar, je ex-vriendin?

Het lijkt wel of ik min eigen verhaal lees, zo herkenbaar.

Ik heb dat ook met mijn ex, ik denk nog elke dag aan haar, ze heeft haar Geloof gevonden, maar na alles wat gebeurt is, kan ik haar niet meer terug nemen.

Ik zou me daar erg schuldig over voelen.

Want?

@Returntolove: complex inderdaad.. praten jullie er wel gewoon over?

Laat het een troost zijn, onverwachts kan je zo iemand treffen die helemaal bij je past en door God gegeven lijkt te zijn. Als dat deze jongen niet is, dan volgt die nog. (Ervaring)

Het lijkt beter om helemaal geen contact meer te hebben, we hebben nog wel wat gemaild maar het blijft frustrerend voor mij om te lezen dat hij nog elke dag aan me denkt en me niet los wil laten maar toch geen reden ziet om bij mij te zijn..

Daarbij woont hij niet in NL..

Ik dacht juist dat God ons had samengebracht, het is een heel bijzonder verhaal met ons en het blijft verwonderlijk hoe dit allemaal gelopen is, dat moet toch God's bedoeling zijn geweest..

Het lijkt wel of ik min eigen verhaal lees, zo herkenbaar.

Ik heb dat ook met mijn ex, ik denk nog elke dag aan haar, ze heeft haar Geloof gevonden, maar na alles wat gebeurt is, kan ik haar niet meer terug nemen.

Ik zou me daar erg schuldig over voelen.

Waarom zou je je daar schuldig over voelen?

Wat is er dan allemaal gebeurd?

Ik begrijp je helemaal. Ik heb hetzelfde soortgelijk gehad. Mijn ex-vriendin was geen Christen en ik wel. Omdat ik zoveel van haar hield heb ik dingen gedaan die tegen mijn Geloof in gingen. Daar heb ik zielveel spijt van. Daardoor beeïndigde ik de relatie. Mijn ex raakte daardoor in een diepe depressie en ik voelde me daar verantwoordelijk voor, en hield contact met haar, daar door dacht ze dat ik het opnieuw wilde proberen. We hebben veel gebeld met elkaar en daardoor vind ze ook het Geloof. Ze heeft nu veel spijt dat het over is.

Ik snap je helemaal. Sterkte.

Hoezo snap jij mij dan helemaal? Ik denk dat jij mijn ex beter snapt als ik het zo lees?

Ik begrijp namelijk niet wat hem nu nog tegenhoudt, als hij meent wat hij zegt..

En nee, ik ben niet gaan geloven om hem terug te krijgen maar omdat ik oprecht dat verlangen nu in mijn hart heb...

@ Archillion: Ja hij weet dit maar ik heb het gevoel dat het niet genoeg is voor hem.. Hij twijfelde steeds in onze relatie maar kwam daar dan wel steeds weer op terug.. Hij heeft destijds zelfs een hele liefdesverklaring gestuurd met o.a. dat hij van me hield zoals ik was, met of zonder geloof.

En dat hij met me verder wilde, zelfs wilde trouwen en kinderen krijgen.

Maar de angst bleef hem steeds achtervolgen, dat het niet goed was wat hij deed.

Dat snap ik nu wel maar toen niet, ik accepteerde hem immers ook zoals hij was, in zijn geloof en met alles daar omheen.

Dus hij maakte het daarna toch weer uit, als reden dat we niet hetzelfde centraal hadden in het leven.

Hij weet nu dat ik mijn geloof heb terug gevonden maar hij durft niet meer terug te komen denk ik..

Omdat het al eerder uit is geweest door zijn twijfel.

Het dubbele is dat hij me paar weken nog wel vertelde dat hij elke dag aan me dacht, me niet los wilde laten en met alles wat hij doet, leest of leert, hij dit altijd door een lens van mij ziet...

En de gedachte dat ik straks met iemand anders een relatie zal krijgen, kan hij niet verdragen..

Toch laat hij het hierbij.

Complex!!

[knip]