crocop

Mijn vriendin en ik doen wel aan handwerk en orale seks, maar (voorlopig) niet aan neuken, wat vinden jullie daarvan? En zij is christelijk, ik niet, hoe kijkt de bijbel daar tegenaan?

Beste Crocop!

Ik herken erg veel van wat je schrijft. Ik herken vooral bij mezelf dat ik nogal 'feitelijk' ben ingesteld. Na jarenlang van "wel geloven, maar toch dat knagende gevoel of het wel allemaal 'klopt'", ben ik uiteindelijk uitgekomen op het boek "Gefundeerd Geloof" van Rob van Weghe. Dit boek probeert via logisch redeneren en een hoop wetenschap bewijzen te vinden voor God en Jezus en of de Bijbel waar is en doet dat - in mijn ogen - behoorlijk overtuigend.

Dit boek is voor mij een buitengewoon interessante eye-opener gebleken. Misschien is het ook iets voor jou om te lezen. Ik heb me speciaal op Credible geregistreerd om deze tip te kunnen plaatsen

Hey bedankt voor je reactie, tot nu toe de enige zinnige haha.(kom op jongens, evangeliseren toch?) Ik zal eens kijken of het wat is. Ik heb wel een stuk in een misschien vergelijkbaar boek gelezen "Ik heb te weinig geloof om atheist te zijn", de auteur ben ik even kwijt. Van wat ik er van gelezen heb is was het een heel fijn boek om als (twijfelende)christen even wat kant en klare support te krijgen, 'logische' argumenten en verklaringen die je net even dat duwtje geven dat je graag wil hebben. Echter als neutrale nuchtere lezer met een beetje kritische houding en kennis van logica loop je al vast voordat het over het geloof zelf gaat. Maargoed niet te snel oordelen, ik zal er eens naar kijken, thanks!

Is het emotionele of 'voelende' aspect van geloven als argument niet naief? Ik heb vaak gesprekken met christenen die aanhalen dat als je het met je verstand niet meer kunt begrijpen of de antwoorden niet weet, nog altijd dat stukje 'geloof' hebt om op terug te vallen/vertrouwen.

Als ik bid dan bid ik naar God, dan 'voel' je God. Je praat tegen de God die je je voorstelt, zelfs als God niet in zijn grootsheid voor te stellen is, kun je niet bidden naar niets, er is een mentale voorstelling van. Ik snap dat het echt voelt, zeker als je er mee opgevoed bent, maar kun je dan claimen dat deze God bestaat?

Als ik opgroei terwijl iedereen zegt dat de islamitische God de enige God is, dan voel ik dat gevoelsmatig als waarheid tot ik op latere leeftijd een kritische houding kan aannemen en andere bewijzen kan analyseren. Vanaf daar is er nog het schuldgevoel tegenover deze God die ik altijd gekend heb, en de sociale druk van mijn omgeving, etc.

Als ik mijn dochter van jongs af aan steeds zeg dat ze lelijk is, dan zal ze opgroeien denkende dat ze lelijk is en het zal ontzettend veel moeite kosten deze denkbeelden te herstellen. Wat als mijn dochter van jongs af aan van al haar naasten hoort dat ze lelijk is, hoe kan ze dan opgroeien denkende dat ze mooi is?

Of mensen met trauma's, waarbij een enkele gebeurtenis genoeg is om dit voorgoed in de hersenen te prenten en hun gedrag (en geloof) compleet te veranderen. Zelfs bij fobieen, waarbij men meestal weet dat het een irreele angst betreft, reageren de hersenen gevoelsmatig alsof het een reeel gevaar is.

Ik bedoel maar, als het idee van God(of iets anders) er van jongs af aan ingeprent is, dan zegt dat niets over de waarheid, toch?

Dan zouden we de Bijbel als waarheid moeten aantonen, om vanuit daar tot een correct geloof/ de juiste God te kunnen komen? Gaten en onwetendheid opvullen met een gevoelsmatig 'geloof' is dan een beetje je kop in het zand steken vind ik.

Bedankt voor de reacties!

Ik woon in de omgeving van Middelburg/Vlissingen. Ik ben laatst met mn vriendin naar de kerk geweest maar dat was (nog)niet echt mijn ding. Ik had moeite met het gegeven dat er zo veel ingevuld wordt, maar natuurlijk is de dominee voor christenen een soort van tussenschakel. Ik kan me zo niet 1 2 3 voorbeelden voor me halen maar jullie begrijpen vast wel waar ik tegen aanloop hier. Ik geloof dat dit een protestants hervormde kerk was maar dat weet ik niet zeker.

Wie is God volgens jullie? Is God alleen in de christelijke leer te vinden of zijn er ook andere wegen? Was God er niet al voordat er christenen waren?

Ik heb ook moeite met de noodzakelijkheid van Jezus als (enige)verlichamelijking van God. Op de universiteit leer ik dat volgens de huidige historische bronnen Jezus waarschijnlijk een geestelijk leider van een subgroep van de Joden was, pas honderden jaren later zijn de profetieen in de Tenach aangepast in het oude testament en Jezus wordt 'ineens' de messias. Dus waarom Jezus?

In hetzelfde rijtje staat dan de vraag of de Bijbel het letterlijk woord van God is? Dit houdt wetenschappelijk/logisch gezien weinig stand lijkt me. Misschien is het ook niet nodig om dit te geloven/hiernaar te leven om een relatie met God te hebben? Dat is wat ik denk op dit moment. Hoe letterlijk moet ik alles nemen? Ben ik een zondaar en ga ik naar de hel als ik mijn leven zo als 'heiden' voortzet? Is God er voor iedereen of alleen voor christenen? Uhm dat was het even voor nu, etenstijd. Alvast bedankt

Hallo beste mensen,

Ik had een aantal vragen waar sommigen van jullie mij misschien mee verder zouden kunnen helpen. Ik ben zelf gedoopt maar vrij opgevoed, ik was als klein kind wel gelovig in de zin dat ik dacht dat er een God bestond. Daarna ben ik meer 'agnost' geworden, ik wist het niet, ik zag het niet, ik voelde het niet, maar ergens geloofde ik nog wel dat er meer was en ik ben al die tijd toch wel blijven zoeken. Ik heb een tijdje psychologie gestudeerd, daarna heb ik een tijd filosofie gestudeerd en in mn vrije tijd heb ik me veel ingelezen in verschillende religies en denkwijzen. Uiteindelijk ben ik nu redelijk blanco van geloof en verkeer ik in een staat van niet weten. Nu is het zo dat ik een christelijk meisje heb ontmoet en we hebben het vaak over onze levensbeschouwingen. We leren elkaar veel en soms verrijken haar perspectieven zeker de mijne. Ik probeer mezelf open te stellen voor waar zij in gelooft maar mijn behoefte naar logica gooit vaak roet in het eten. Ik kan dingen gewoon niet zomaar aannemen, hoe mooi het ook klinkt allemaal. Ik wil het begrijpen en ervaren. Waar begin ik?

Ze heeft me aangeraden gewoon in de Bijbel te gaan lezen, maar daar kom ik niet uit. Zo veel mogelijke interpretaties en tegenstrijdigheden. Wat moet ik letterlijk lezen, wat allegorisch of symbolisch? Letterlijk woord van God of mensenhanden?

Ik bid wel eens, of proberen in ieder geval, en dan praat ik tegen wat er nog over is van mijn gevoel van een hogere macht, of naar mijn idee van de christelijke God, etc. Ik vraag dan om mij het juiste pad of God te laten zien, om hulp mijzelf open te stellen, om steun, etc. Wat moet ik hiervan verwachten, zal God zich laten zien aan hen die hem niet zien, maar dat wel graag willen? Hoe bid ik eigenlijk?

Past er een God in mijn kritische, wetenschappelijke wereld? Hoe is de wisselwerking bij jullie tussen kritisch onderzoeken en je geloof in God? Kun je God logisch verklaren of is dat niet de bedoeling? Bewust zijnde van het feit dat mensen alles kunnen geloven en het daarna ook gaan zien en ervaren, of het nou goden, een fobie of een hallucinatie etc is, waar plaats ik God dan? Buiten dit domein lijkt me, maar hoe?

Sorry voor het rommelige en verwarrende stukje, het is laat en ik heb nu zomaar opgeschreven wat er in me op kwam. Hopelijk krijg ik hier in ieder geval wat verduidelijking.

Alvast bedankt voor jullie reacties