fladdervlinder

Hooi!

Even een kleine update, het is nu al zó lang geleden!

We hebben hierna nog een paar keer afgesproken, met elkaar gegeten.

De laatste keer was ik echt zó verliefd! Maar het is nu helemaal klaar, hij vind me leuk & aantrekkelijk, maar heeft geen behoefte aan een relatie. Ik natuurlijk teleurgesteld, voelde me, afgewezen, (haha, duhh, hij hééft me ook afgewezen, haha) huilen etc. , was ook echt boos op hem, voelde me een beetje opgelicht ofzo.. Maar goed, ik heb hem toen een tijdje ontweken uit zelfbescherming, eerst ff bijkomen zeg maar.. En nu: ik zie hem amper meer, hij is ook bijna nooit meer bij de dingen waar we elkaar eerst altijd tegenkwamen, gesprekken gaan niet zo vloeiend etc. meer als eerst, kortom: de vriendschap is ook een beetje over. Eerst baalde ik ervan, met vlagen nog steeds. Aan de andere kant; hij is het overduidelijk niet waard en vind de vriendschap ook niet bijzonder genoeg om er nog aan te werken. Omdat ik het idee heb dat het zijn schuld is, (hij doet tegenstrijdig; had ik al verteld over dat ie zich afvroeg dat bij onze 'meer dan vrienden, geen relatie-relatie' ook zoenen hoorde? pff) vind ik dat hij mag z'n best mag doen als tie het weer goed wil hebben; ik heb het er mee gehad:)

Dus dat!

Hoe is het ver?der gegaan

Nou, niet echt.. Want we zijn dus gewoon hele goede vrienden, eigenlijk.. Maar er is wel een soort spanning, dus misschien dat het ooit nogkomt.. Ik weet alleen niet of hij die kans erg groot acht..

Hoi allemaal!

Ondertussen is er best wel een hoop gebeurt. Voor de vakantie was ik er een beetje klaar mee, inmiddels hebben we gepraat, ik was super zenuwachtig.. Hij voelde al aan waar het over zou gaan, en we hebben er best wel open over gepraat. Ik vertelde hem dat ik hem voor de vakantie leuk vond, maar toen hij zei dat hij niet toe was aan een relatie, ik er helemaal klaar mee was. Op vakantie kwam ik een andere jongen tegen, die vroeg of ik een keer af wilde spreken, dat was best gezellig, maar wel heel dubbel. Toen Ik na de vakantie die ander weer tegen kwam en vertelde over de date, vond ik daarna dat ik het hem echt nog moest vertellen wat ik van hem vond. Dus dat heb ik toen gedaan, met heb afgesproken en het verteld. Hij zei dat hij mij ook leuk vind,en aantrekkelijk, maar dat hij niet verliefd was, dat hij wel spanning voelde, en dat zijn opmerking over dat hij niet toe was aan en relatie misschien meer voorkwam uit bindingsangst, maar dat hij niet wist of het wat zou kunnen worden tussen ons. Aan het einde vroeg hij me of er iets was tussen vriendschap en een relatie, waarop ik zei dat dat misschien was wat wij hebben, dat beaamde hij..

Dus, dat is hoe het nu is..

'Ik zou dat niet kunnen want ik denk dat je jezelf te kort doet. Wat als hij straks wel iemand tegenkomt waar hij het zeker van weet? '

Hij twijfelt niet, hij zegt dat hij er niet aan toe is. Wat dat betreft ben ik dus de twijfelaar, omdat ik niet weet of ik het hem moet vertellen... Ik kan me daar best bij neerleggen, ik twijfel dus vooral of ik het moet zeggen. Maar nu ik vriendschappelijk met hem om ga, begin in steeds meer te twijfelen of ik eigenlijk wel echt verliefd was.. Ik ben er niet echt meer verdrietig om. Dat zou dan eigenlijk maken dat het probleem is opgelost:p maar daar twijfel ik ook over:p

Gister hebben we weer samen gegeten, was heel gezellig:) Ik ben benieuwd hoe het verder gaat..

Haha, die van de baby's is leuk:)

Haha, jullie denken dat hij dus niet bedoeld wat hij zegt? Hmm, dat maakt het nog ingewikkelder.. Ik geloof wel dat hij er nog niet aan toe is, dus ik laat het gewoon. Mocht het toch niet zo zijn, kom ik daar vast vanzelf achter. Voor nu zijn we vrienden, misschien dat ik het hem nog eens vertel, maar de gezelligheid die we nu samen hebben, wil ik er niet voor op het spel zetten:)

Hhmm, ja helaas wel.. Hij nodigde mij uit om te komen koken, saampies.. Het was enorm gezellig, en we hebben heel veel gepraat, maar het was niet nodig dat ik het vertelde, omdat we op het onderwerp relaties uitkwamen. Hij zei dat hij er niet aan moest denken nu al een langdurige relatie te hebben.. Dat leek me vrij duidelijk:) Wat niet maakt dat het nu makkelijker is, omdat ik nog steeds twijfel over of ik het had moeten zeggen, en of ik dat nu als nog moet doen, ook al is zijn antwoord vrij duidelijk..

Oké, best duidelijk, de meesten vinden dus dat ik het moet zeggen.. Hebben jullie toevallig ook ideeen over hoe ik het moet zeggen? Dus zeg maar 'wanneer' ik dat moet zeggen? tijdens het sporten lijkt mij namelijk niet zo'n goed idee

Maar het vervelende van de situatie is, dat als het niet wederzijds is, onze vriendschap niet meer zal zijn als eerst, en het samenwerken in het bestuur waar we in zitten, ook erg lastig kan worden..

Hoe geven mannen hints?

Hij is dus uit eindelijk niet mee geweest naar het gala. Ik had hem een roze brief geschreven, waarop hij wel heel leuk reageer, maar hij kreeg geen vrij ervoor. Hij kan het inderdaad vriendschappelijk opgevat hebben, bij ons worden er ook bak vrienden meegenomen maar meestal is dat uiteindelijk stiekem toch meer dan een vriend:p

We praten vrij veel, sporten af en toe samen, eerst smsten we wel eens, maar dat is tegenwoordig niet het geval meer..

Hij heeft trouwens ook een keer gezegd dat hij niet zo goed is in subriele hints/vrouwen begrijpen, ik had toen het idee dat hij zich versprak, hij zei iets als: 'dan weet je dat voor later', iets in die richting..

Frustratie alom: waarom snappen mannen dat niet? (ik heb hem zelfs meegevraagd naar een gala met een hele goede smoes, maar blijkbaar geloofde hij die smoes:s helaas kreeg hij geen vrij:( )

en wat maakt dat namen dan niet zelf zo'n stap maken? is dat niet ook een reden dat hij er niet over begint (stel dat het wederzijds is?)

Bedankt voor jullie reacties!

Hoooi!

Al een hele tijd ben ik vrienden met een hele leuke jongeman. Sinds anderhalf jaar, vind ik hem stiekem toch wel heel erg leuk. Ik heb het idee dat we toch wel een beetje flirten zo nu en dan, maar zoals het een vrouw betaamt, zoek ik ook overal wat achter (zie overal hints in etc.)

Ik vraag me even af; Mag je als jongedame initiatief nemen op het gebied van relaties? Ik doel dan vooral op het 'de liefde verklaren' aan de heer.

Heel snel wordt gezegd; 'Ja, gewoon doen!' Maar in boeken lees je ook vaak dat het juist goed is om de heer het te laten zeggen, omdat dit goed is voor zijn zelfvertrouwen. Daarnaast ben ik bang dat je je, doordat je als vrouw de eerste stap zet, je ook aangeeft 'wat voor' relatie het wordt; en ben ik bang dat ik altijd degene zal blijven die begint met iets.. ( en in het ergste geval dus zelfs degene zal zijn die hem na 6 jaar ten huwelijk vraagt, omdat hij het niet doet.. haha)

Ik ben benieuwd wat jullie vinden! (vooral mannen? )

Woooww, dit is zóóó herkenbaar! (ik loop een beetje met hetzelfde )

Leuk om te lezen dat het bij jou goed is 'afgelopen'!!