Adhd-Christen

Ps en het bovengenoemde voorstel biedt ook geen oplossing voor 'weigerambtenaren'. Men stelt immers voor, dat het burgerlijk huwelijk zoals dat nu wordt vormgegeven, moet blijven bestaan voor wie geen kerkelijk huwelijk verkiest.

@Computoon Dat er bij sommige gemeenten een inkomenstoets is, wist ik niet. Maar ook op de 'betaalde dagen' kun je de ceremonie net zo eenvoudig of uitgebreid maken als je wilt. Als jij aangeeft dat je geen toespraak wilt en alleen, in aanwezigheid van de getuigen, de vragen wilt beantwoorden en het contract ondertekenen, dan kan dat altijd. Er is geen enkele abs of babs, die je zal dwingen er meer van te maken. Als je mensen een echte keus wilt geven, zou ik daarom eerder pleiten voor een kerkelijk huwelijk dat meteen ook een wettelijke huwelijksstatus geeft. Het hierboven genoemde voorstel houdt eigenlijk niets nieuws in. Dat was meer mijn punt.

Hoewel het begrijpelijk is, dat je graag meer zou wíllen voelen/ervaren, is het feit dát je gelooft op zich genoeg. Het kijken van die mooie voorbeelden; die mensen die keer op keer kunnen getuigen van wonderlijke Godservaringen... En begrijp me niet verkeerd hoor, het kan ook dat God Zijn nabijheid op die manier toont. Maar ons geloof moet daar niet van afhangen. Geloven op basis van mooie gevoelens en ervaringen is makkelijk. Maar geloven zonder die gevoelens, dát is pas geloven! God heeft Zijn aanwezigheid in mijn leven laten zien, maar niet door gevoelens; eerder aan de hand van concrete gebeurtenissen, waar biddend geloof en gelovend bidden aan vooraf ging. Je bent op de goede weg! Je bidt, je leest in de bijbel... en dat is genoeg. God zal Zijn aanwezigheid in je leven gaan laten zien, Maar weet dat dat soms in hele kleine dingen kan zijn. Misschien moet je leren die dingen te herkennen. En leren Zijn stem te herkennen. Maar weet dat Hij er altijd is, altijd was en altijd zal zijn. lees eens ps 139

Eigenlijk kan dat toch al? Er zijn zo veel mensen, die op een gratis dag in het gemeentehuis trouwen, met alleen getuigen. Dat kan zelfs op een andere dag dan het kerkelijk huwelijk (zolang burgerlijk huwelijk eerder wordt gesloten dan het kerkelijke). Dan ga je gewoon in je doordeweekse kloffie, toespraak is niet verplicht (alleen wettelijk vereiste vragen beantwoorden) en binnen een kwartier sta je weer buiten.

Op de rest reageer ik nog wel, maar... happy birthday to me.... ik ga taart eten.

Nog van harte gefeliciteerd!

Ik hoop dat ik je vraag dan voldoende beantwoordt heb. En geen zorgen, ik zag en ik zie geen slechte bedoelingen in je vragen.

Voor nu iig wel. Bedankt daarvoor!

@RobertF inderdaad is het onmogelijk om de eeuwigheid, of de relatie daarvan tot de tijdelijkheid, in woorden te vatten. Daarom begrijp ik dat dat ook geldt, voor wat een katholiek gelooft over het vagevuur. Dat ik zo doorvraag, heeft danook niet als rede, dat ik een bewijs van je wil ofzo en allerlei argumenten. Ik probeer alleen de katholieke visie op het vagevuur, en vooral het bidden voor mensen die daar dan in zouden verblijven, te begrijpen.

In eerdere gesprekken met katholieken heb ik nl gemerkt, dat wanneer we ons best doen elkaar te begrijpen, we naast onze verschillen ook veel overeenkomsten blijken te hebben. Wanneer we de bijbelse opdracht tot het bewaren van de eenheid wíllen gehoorzamen, is het begrijpen van elkaars standpunten en het wegwerken van vooroordelen, een belangrijk begin.

Bovendien vind ik het ook gewoon enorm interessant

Punt is dat hier al vanuit wordt gegaan dat wij een balk hebben en zij een splinter. Maar de vraag is: waarom zou het niet andersom kunnen zijn? Is het niet beter om er altijd vanuit te gaan dat jijzélf een balk hebt en de anderen slechts een splinter? Is het eigenlijk niet erg hoogmoedig om er zomaar meteen vanuit te gaan dat de ander wel een balk zal hebben?

Inderdaad! De bijbel zegt nl niet, dat we allemaal een balk hebben, waar we nooit vanaf komen en dus nooit iets over de splinter van een ander kunnen zeggen.

@Nem-biztos Wat de bijbel zegt, is dat áls we een balk hebben, we die eerst moeten verwijderen, voordat we aan de splinter van een ander beginnen. Dit gaat er ook over, dat we niet mogen oordelen en de bijbel zegt ook, dat wij met dezelfde maat gemeten worden, als waarmee wij anderen meten. De bijbel zegt echter ook, dat we elkaar in liefde moeten vermanen. Ik hoop en bid toch zo, dat je begrijpt dat ik je niet wil veroordelen, maar je het volle leven met God zo gun!

@Olorin Zo zie ik de eeuwigheid iig niet. Dat probeerde ik in mijn eerdere posts duidelijk te maken: eeuwigheid is niet te meten aan tijd en plaats.... is sowieso niet te meten en dus geen lineair bestaan en daarmee ook niet gelijklopend aan onze tijdlijn. Omdat wij echter nog wel aan de tijd gebonden zijn, kunnen we dat niet volledig bevatten? Tgt bestaat de tijd wel 'ergens' binnen de eeuwigheid. Eeuwig leven is daarom naar mijn mening niet iets dat we 'krijgen' na ons overlijden, maar iets dat we 'hebben' indien we in Christus zijn. Joh. 16 zegt bijv ook: "Opdat eenieder die in Hem gelooft eeuwig leven HEBBE" (en dus niet '...eeuwig leven krijgt').

.....Al met al een onderwerp waar we niet over uitgedacht raken.... ooit zullen we het echt begrijpen

@RobertF Heb je laatste reactie inmiddels goed gelezen en begrijp denk ik weer iets beter hoe de RKK het vagevuur en de eeuwigheid ziet. Ons 'beeld' van de eeuwigheid komt (vrijwel, zoniet helemaal) overeen. Het vagevuur blijf ik net iets anders zien. Tenminste.... het idee van 'compleet gereinigd worden van alle gevolgen van de zonden' deel ik. Naar mijn idee is dit echter iets, dat na ons overlijden meteen gebeurt door de ontmoeting met Christus. Daarom kan ik nog steeds het bidden voor overledenen in het vagevuur plaatsen.....

@RobertF aangezien ik met gsm ingelogd ben, kan ik max aantal tekens per bericht invoeren. Vandaar tweede helft van mijn reactie(2/2) pas na jouw reactie op eerste helft (1/2). Hoop dat het zo niet te verwarrend is....

2/2 (gsm: max aantal tekens)..... die begint wanneer het leven op aarde ophoudt. De tijd is ergens in die eeuwigheid geschapen en kan niet in tijd gemeten worden. Eigenlijk vind ik de uitdrukking 'uit de tijd gaan' daarom ook heel treffend. De eeuwigheid is dan ook niet iets na dit leven. De eeuwigheid IS.(en hoe ik nu ook naar woorden zit te zoeken, uitleggen kan ik het niet...) Bidden voor mensen in het vagevuur kan ik daarom niet echt plaatsen. Dat roept nl een idee op, alsof dat wél aan tijd gemeten wordt; 'nu zitten ze nog in het vagevuur, maar later, als ze hun straf uitgezeten hebben, gaan ze door naar de hemel'. Nogmaals. Ik schrijf met welgemeend respect. Dus mocht mijn woordkeus aanstoot geven, of kwetsen, weet dan dat dit zeer zeker niet zo is bedoeld. En wederom sta ik van harte open voor correctie, aanvulling enz.

Ok, zo wordt het me weer een stukje duidelijker. Met deze uitleg kan ik wel verder. Dat wil, met alle welgemeende respect, uiteraard niet meteen zeggen dat ik deze visie meteen kan delen, maar iig is er weer een met de protestantse paplepel ingegoten vooroordeel weggenomen, wat betreft de relatie van katholieken tot de heiligen

Over het vagevuur heb ik uiteraard eerder gehoord. Ook heb ik begrepen, dat de RK leer hierover (oa) gebaseerd is op 1 korintiërs 3:10-15. Het vuur waar in deze tekst over gesproken wordt, heb ik echter altijd uitgelegd als de ontmoeting met Christus. Wanneer we voor Hem komen te staan kan nl geen zonde blijven bestaan; onze zonden zullen dan door dat vuur verteerd worden, maar wijzelf niet, want wij worden juist gered doordát zijn vuur onze zonden verteert. Het vagevuur zie ik dan ook niet als een specifieke plek. De hemel overigens ook niet; de eeuwigheid is een andere dimensie, niet aan tijd en plaats gebonden. Dus niet een hele lange tijd zonder eind, die begint wanneer.... 1/2

Met mijn stelling "iedereen overtreed regels" wil ik van mijzelf niets goedpraten.... alleen bedoel ik daarmee "de pot verwijt de ketel....".

Dát is waar ik het steeds over heb.

"Voor de mensch spreeckt over het mijne

laat hem kijken naar het sijne

Vindt hij dat zonder gebreecke

mag hij vrij over het mijne spreecke"

En dát is waar het in mijn contact met mede-christenen mis loopt. Men ziet mijn splinter, maar niet de eigen balk.

Voor mij staat het helemaal niet ter discussie of mensen regels overtreden of niet; iedereen doet dat.

Maar dat is het punt niet.

Kies jij ervoor, om doelbewust Gods regels aan je laars te lappen, of iig die regels van God, die jou het minst goed uitkomen? Of is jouw hart erop gericht, om Jezus in ALLES te volgen (komen we weer terug op de letterlijke betekenis van het woord Christen, zie mijn eerdere post; niet zelf verzonnen........)?

Of kies jij ervoor, om wel bij God te willen horen en ook een heleboel goede dingen te willen doen, maar daar waar het misschien moeilijk kan worden bij voorbaat al te zeggen: 'op dat punt ga ik niet veranderen, wat er ook gebeurt'.

Ik ga met jou niet eens de discussie aan, of jouw relatie met een man én een vrouw in God ogen wel of niet goed is. Natuurlijk heb ik daar mij mening over, maar laten we het daar nu even niet over hebben.

De vraag is: ben jij bereid om volledig Gods wil te zoeken voor je HELE leven. En als dat dan consequenties zou hebben voor de relatie zoals je die nu met twee personen hebt, zou je dan bereid zijn daar een punt achter te zetten.

Op onze snufferd gaan we als Christenen allemaal dagelijks.Dat heb je als je in beweging komt. De vraag is dan ook niet, hoe vaak we vallen, maar of we sowieso bereid zijn de route af te gaan leggen die Hij voor ons uitstippelt.......... ondanks alle pijn, moeite en tegenslag. En zijn we bereid om zichtbare opstakels, die ons kunnen doen vallen, uit de weg te ruimen?

Wij belijden dat de heiligen niet gestorven zijn, maar juist nog véél meer leven dan wij op aarde. Zij zijn immers verenigd met God en verlost van alle kwaad en alle zonde. God is immers geen God van doden, maar van levenden. Zij die met Christus leven, zullen nooit sterven, al zullen ze dan tijdelijk gescheiden worden van hun lichaam tot de wederkomst van Christus met alle engelen en heiligen.

Ik schreef het even in de taal van de wereld en de taal zoals die veel op Credible wordt gebruikt. Daarom gebruikt ik ook aanhalingstekens.

Mijn vraag is dus eigenlijk: Waarop baseer je dat gerechtvaardigde mensen die al het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld zouden bidden voor huidige christenen die nog niet het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld?

Heb je de Hebreeen-brief er op nagelezen? Dat die 'wolk van getuigen' (=de gelovigen die, 'overleden' zijn)voor ons bidt, daar twijfel ik niet aan. Zij bidden voor ons, en sporen ons aan de wedloop te volbrengen.

Zoals ik in mijn eerdere post schreef, bestaat het lichaam van Christus uit álle gelovigen; zowel zij die hier op aarde zijn, als zij die bij God zijn.

@ RobertF Je maakt het nog iets duidelijker voor mij; geen middelaars, maar medegelovigen die voor je bidden. Blijft voor mij toch het dilemma bestaan: geen contact met geesten van overledenen, maar wel bidden tot overledenen? Waar ligt de grens??? Dát vind ik een lastige.

Het punt wat ik echter wilde maken met mijn vorige post (meer richting de protestanten, waar ik me als gereformeerd opgevoede evangelische ook toe reken), was dat er op zich niets tegen het 'vereren' van heiligen is; zoals ik een kaarsje brand bij de foto van mijn overleden dierbaren, gewoon omdat ik daardoor even extra aan hen denk, zo kun je ook een kaars branden bij de 'afbeelding' van een heilige; gewoon om even extra aan hem/haar te denken.

Zeggen wij ook niet vaak genoeg: "Die of die persoon mag nooit vergeten worden?"

De één geeft de foto van haar overleden man elke dag een kus, de ander legt bloemen bij het graf van zijn broer en weer een ander steekt 's avonds een kaarsje aan bij haar dierbaren die niet meer hier op aarde zijn. Ik doe dat laatste, en ga ook naar hun graven, om bloemen te leggen. Het graf van mijn opa en oma maak ik altijd even schoon, zorg dat het er goed bij ligt. Op die manier 'eer' of 'vereer' (voor mij is er geen verschil) hen ook.

Nu zullen er vast mensen zijn, die de discussie aangaan over het verschil tussen een foto en een beeld, maar dat vind ik geen argument;

Als ik geen foto had van mijn vriendinnetje, mijn opa's en oma, mijn ooms en tantes......... dan zou ik waarschijnlijk ook een andere manier/ander symbool zoeken, om hen toch te kunnen blijven herinneren.

Zo zie ik de beelden van heiligen ook. (Katholieken, verbeter me alsjeblieft als ik iets verkeerd zie).

Hoewel de heiligenverering, zoals die in de RKK gepraktiseerd wordt, nog altijd tegen mijn 'protestantse gevoel' ingaat (wat natuurlijk volledig subjectief is), ben ik er wel anders over gaan denken. Wat me daarbij vooral bezig houdt, is de Hebrëen-brief, waarin gesproken wordt over de 'wolk van getuigen' waardoor wij omgeven zijn. Wat mij daaruit iig duidelijk is geworden, is dat de overleden gelovigen veel dichter bij ons zijn, dan ik altijd gedacht heb. Ze moedigen ons aan, in de wetloop die wij als christen lopen! Dat we eerbied moeten hebben voor de overledenen, daar twijfel ik niet aan. Bovendien moeten we beseffen, dat het lichaam van Christus uit àlle gelovigen (op aarde én id eeuwigheid) bestaat. Wij zijn dus iig met hen verbonden. Of ik hen moet aanspreken als middelaars tussen God en mij, dat denk ik niet. Één middelaar, zegt de bijbel: Jezus Christus. Maar ook ik brand vaak een kaarsje bij de foto van mijn overleden vriendin; gewoon om even aan haar te denken. Eigenlijk 'vereer' ik haar zo ook!

De zoektocht hier op het forum is/was naar mensen die zonder oordelen helpen om me te

verdiepen in het geloof.

Was.

Niet meer.

Er lijken gewoon geen Christenen te zijn die zonder te oordelen Christen kunnen zijn, buiten de groep mensen die ik al om me heen heb verzameld. Eerlijkheid wordt namelijk direct gestrafd met veroordeling.

Ik weet dat je hier op Torgrem reageerde, maar omdat je tgt je reactie algemeen maakt, wil ik daar toch op reageren: als je mijn reactie goed leest, zie je dat ik niet oordeel. Ik geef zelfs aan, dat alleen jij en God zelf kunnen weten, of jij je christen kunt noemen aan de hand van de definitie die ik citeerde (letterlijke betekenis van het woord Christen, volgens online encyclopedie). Ik ga daar helemaal geen oordeel over geven. Zoals je uit mijn onderschrift kunt opmaken, ga ik er vanuit dat alleen God het hart kent.

Wel vind ik dat ik mijn mening over zaken mag geven, zoals ik deed over de noodzaak van de verbondheid met het lichaam van Christus.

@eulogia even een off-topic vraagje, gewoon uit nieuwsgierigheid: hoe lang is het geleden dat jij tot bekering bent gekomen?

Zo'n twintig jaar geleden.

ok, da's best een hele lange tijd. Had trouwens nog wel op je laatste reactie gereageerd, maar om de één of andere reden wordt mijn reactie alleen weergegeven, wanneer je de berichtweergave sorteert, zoals ik in mijn bericht van 21.44 beschrijf..?!

Ok.... dit is heel vreemd: tussen mijn laatste post en de laatste post van eulogia heb ik nog een andere reactie geplaatst. Wanneer ik de berichtweergave oplopend op datum sorteer, wordt deze niet weergegeven. Wanneer ik echter aflopend op datum sorteer, zie ik 'm wel...?!

@eulogia even een off-topic vraagje, gewoon uit nieuwsgierigheid: hoe lang is het geleden dat jij tot bekering bent gekomen?

@eulogia Natuurlijk maakt Christus ons vrij van zonde (en dus ook van twijfel). Tegelijkertijd spreekt de bijbel echter over zaken als 'wetloop' en 'geestelijke strijd'. Die termen duiden erop, dat het allemaal niet vanzelf gaat: het zal moeite kosten, om zo te leven als God dat van ons vraagt. Twijfel is dus ook voor een wedergeboren Christen onontkoombaar. Dat wil niet zeggen dat we ons er bij neer moeten leggen, integendeel: we moeten er biddend mee naar God. Maar totdat Jezus terug komt, zullen wij telkens strijd hebben met onze zondige natuur. Lees romeinen 7 maar eens, waarin Paulus vertelt, dat hoewel hij het goede wil doen, het kwade toch steeds weer omhoog komt.

Ook vertelt de bijbel ons, dat wij in God's handen zijn, zoals klei is in de handen van de pottenbakker (Jer 18:6). Daarvoor is wel onze bereidheid nodig, om gekneed te worden. Wanneer wij er vanuit gaan, dat we alles al weten, omdat we wedergeboren zijn, geven we God ook niet de mogelijkheid ons te corrigeren. Pottenbakken is een proces....!

Het woord Christen is afgeleid van Christus. Christus is een titel die alleen Jezus draagt en je kunt dit het beste vertalen met 'de Gezalfde'. Jezus was de Gezalfde van God! (Handelingen 4:26)

Hebreeuws Grieks Nederlands Turks

Messias Christos Christus Mesih

Zoals je hierboven kunt zien hebben de woorden Christus, Mesih en Messias allemaal dezelfde betekenis. Ze komen alleen uit een andere taal. 'Christen zijn' betekent dan ook dat je Jezus Christus toebehoort.

Hem toebehoren, Zijn eigendom zijn........ dat betekent dus dat het niet meer gaat om wat ík wil, wat ík prettig vind, wat ík mooi of goed of leuk vind.

Ik ben van Hem. Wat niet betekent, dat ik nooit meer fouten maak, of dat ik in alle details altijd de waarheid weet, maar wel dat mijn hart er op gericht is, om Hem te volgen, Zijn wil te doen en dus ook alles eerst aan Hem voorleg voordat ik een keuze maak.

Over jouw manier van geloven, ga ik niet oordelen. Maar een Christen ben je, wanneer je aan bovenstaande definitie (citaat) voldoet.

Ik zou kunnen zeggen: ik voel me geen koningin, ik ben koningin........ maar de feiten bewijzen het tegendeel.

Je bent vrij in wat je wilt geloven. Maar als jij daadwerkelijk een Christen wilt zijn, zal je uitgangspunt toch echt het volgen van Christus in ALLES moeten zijn.

Dit betekent ook, dat je Hem telkens weer vraagt om je te laten zien wat nog niet goed is. En dat je bereid bent om dat te veranderen. Als je bij voorbaat al dingen uitsluit; dingen die je beslist nooit zult veranderen, geeft je Christus niet volledig de ruimte.

De vraag is dus nu niet, of jij je goed voelt bij hoe je leeft. Maar of je bereid bent, die levenswijze te veranderen als Christus jou zou laten zien dat Hij het anders wil.

Ben jij een Christen? Ben jij Zijn eigendom? Mag Hij ALLES met jou leven doen wat Hij wil?

Dat is de vraag. En dat vraagt iets over je hart, dus alleen God en jijzelf kunnen die vraag beantwoorden.

Dan nog iets over geloven zonder kerk:

De Bijbel zegt niet alleen dat wij 'van' Christus zijn, wanneer wij ons leven aan Hem gegeven hebben. De Bijbel zegt ons ook, dat wij dan deel uitmaken van Zijn lichaam waarvan, zoals al eerder hier aangehaald is, Hijzelf het hoofd is.

Hoe kan het ene lichaamsdeel zonder het andere leven? Dan sterft het af! Een arm die losgehakt is van een lichaam houdt het niet lang vol; die gaat rotten. Een nier die uit een lichaam gehaald is, heeft geen enkele functie meer.

Zo zijn wij Christenen, delen van het Lichaam van Christus, nutteloos en ten dode opgeschreven wanneer wij los van het Lichaam proberen te leven.

En welke kerk Jezus zou kiezen als Hij hier op aarde terugkomt? ZIJN KERK! Hij zal Zijn kerk herstellen. Er zal dan helemaal geen sprake meer zijn van allerlei verschillende denominaties. Nu al vormen alle gelovigen (in Christus) samen Zijn kerk, Zijn lichaam, maar dan zullen we samen de ENE, VOLMAAKTE KERK vormen; Zijn bruid......... wat een bruiloftsfeest zal dát zijn!

Ik kan ook best wel eens twijfelen over wat ik de volgende dag zal gaan eten, maar dat is geen geloofskwestie.

Ik denk niet, dat iemand in deze discussie dat soort twijfel bedoelt. Om terug te gaan naar het oorspronkelijke onderwerp: goedgelovig.nl was vast niet op zoek naar liedjes, waarin de schrijver/zanger zich afvraagt wat hij morgen zal gaan eten.

Als ik, reagerend op dit onderwerp, spreek over twijfel dan heb ik het daarom ook uitsluitend over geloofsquesties.

Maar ging er eigenlijk vanuit dat dat vanzelfsprekend was.........

Twijfel op zich komt niet van God.

Ook niet als je twijfelt over dingen die je voor waar aan nam en het niet zijn?

Dat is een goede vraag. Zelf heb ik het wel meegemaakt, dat God mij liet inzien dat mijn mening over zaken moest worden bijgesteld. Waar ik soms aan twijfelde, was dan of het echt wel God was die tot me sprak. Gebed en het lezen van Zijn woord haalt bij mij de twijfel altijd weg. Dit zou misschien kunnen betekenen, dat God mijn twijfel gebruikt om mij tot nieuwe inzichten te brengen. Ik denk echter, dat de twijfel opzich niet van God komt, maar zoals alles gebruikt God ook de twijfel ten goede voor wie hem liefhebben. Wat ik met mijn statement iig niet bedoelde, was dat je als christen alles weet en nooit je mening hoeft bij te stellen. De bijbel zegt echter niet, dat de Geest twijfel brengt over zonde, gerechtigheid en oordeel, maar dat de Geest OVERTUIGT van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Twijfel op zich komt niet van God.

Ook niet als je twijfelt over dingen die je voor waar aan nam en het niet zijn?

Dat is een goede vraag. Zelf heb ik het wel meegemaakt, dat God mij liet inzien dat mijn mening over zaken moest worden bijgesteld. Waar ik soms aan twijfelde, was dan of het echt wel God was die tot me sprak. Gebed en het lezen van Zijn woord haalt bij mij de twijfel altijd weg. Dit zou misschien kunnen betekenen, dat God mijn twijfel gebruikt om mij tot nieuwe inzichten te brengen. Ik denk echter, dat de twijfel opzich niet van God komt, maar zoals alles gebruikt God ook de twijfel ten goede voor wie hem liefhebben. Wat ik met mijn statement iig niet bedoelde, was dat je als christen alles weet en nooit je mening hoeft bij te stellen. De bijbel zegt echter niet, dat de Geest twijfel brengt over zonde, gerechtigheid en oordeel, maar dat de Geest OVERTUIGT van zonde, gerechtigheid en oordeel.