Inck

Ik ben zelf lid van City Life Church in Utrecht, en kan je vertellen dat het (in Utrecht) een hele warme en moderne gemeente is. Het lijkt een beetje op Hillsong. Ik ben er zelf ook in mijn eentje naartoe gegaan, en ben er heel vriendelijk begroet. De welkomstmedewerker maakte even een praatje, en zocht me na de dienst bij de koffie ook even op. Niks om bang voor te zijn, in ieder geval. Ze kijken je niet raar aan als je in je eentje komt. Als je geen praatje wil maken, dan hoeft dat natuurlijk ook niet.

CLC Rotterdam zal wel anders zijn dan in Utrecht, maar het concept moet ongeveer hetzelfde zijn.

... maar is het ook belangrijk de bestaande kerkleden verder te trainen in het christenleven.

Denk je, gezien de eerste post van de topicstarter, dat het daar dan aan ontbreekt in de WC-kerken? Er bekruipt mij bij het lezen van Inck zijn/haar verhaal het gevoel dat deze gelovige zich niet helemaal meer thuis voelt in de eigen kerk. De bedrijfsmatige instelling lijkt hier aan ten grondslag te liggen. Ach, het zou fijn zijn als Inck zelf enige verheldering in deze zaak kan verschaffen.

Het is in onze kerk wel zo dat er verschillende verdiepingsprogramma's zijn. Voor jongeren tot 18 jaar is er het 'open huis'-programma en voor volwassenen vanaf 24 ongeveer is er het 'kring'-programma. Bij beide programma's worden de groepen opgedeelt in kleinere kringen en daar wordt over de Bijbel gepraat en gediscusieerd. VOor jongeren zoals ik is er het 'reflect'-programma. Dat spreekt mij alleen niet aan en heeft ook niets te maken met in kleinere groepen bijbelstudie houden. Bij reflect worden grotere jongerendiensten georganiseerd met lichtshows, etc. Ook zijn er 'mannenavonden' en 'vrouwenavonden' die vooral bedoeld zijn als gezelligheidsavonden.

Het probleem bij al deze programma's is dat je nooit de hele kerk bij elkaar hebt en dat je wel in de groep waar je geplaatst word moet passen. Ik ken verschillende (oudere) kerkleden die zwerven tussen de kringen omdat zij zich nergens thuis voelen, of helemaal niet meer naar kringen gaan. Ik ben één van de jongeren die uit mijn open huis groep is gestapt omdat ik niet bij de groep paste. Daarom zou de algemene kerkdienst ook verdiepend moeten zijn zodat je mij, en alle andere mensen die geen verdieping vinden er bij kunt betrekken. Het is ook zo dat het grootste gedeelte van de kerk meestal wel naar de diensten gaat, maar dat er meestal wel één of meerdere afzeggingen per avond zijn in de kringen. (uit mijn ouders ervaring)

Redding is inderdaad het belangrijkste. Aansluiten bij de popcultuur zie ik niet als oppervlakkigheid. Je neemt de (uiterlijke) kenmerken van de cultuur wel aan, maar niet de negatieve elementen als oppervlakkigheid.

In mijn optiek spreek je nu de topicstarter (en ervaringsdeskundige, zie eerste post) tegen. Wat Inck indirect zegt, is dat het overnemen van de bedrijfsstrategie juist leidt tot oppervlakkigheid en dat hij/zij graag wat meer diepgang in de diensten zou zien. Vraag is nu wat je in dit licht van deze techniek van evangeliseren vindt.

In dit geval wordt door het overnemen van de cultuur de diensten naar mijn idee wel oppervlakkig. Ik hoor nu al tien jaar lang (voorzover ik op mijn achtste naar de preek luisterde) dezelfde soort preken. Er zit voor mij niks nieuws meer bij terwijl ik telkens als ik de bijbel opensla weer dingen zie die mij ontzettend verbazen. Dingen die ik nog nooit gehoord of gezien heb. Zelfs gedeeltes uit bekende verhalen die mij totaal onbekend voorkwamen. Ik kan nu niet zo zeggen dat dit aan Willow Creek ligt, maar de gebeurtenissen die nieuw voor mij waren, waren meestal wel de negatieve dingen.

Willow Creek is een Amerikaanse kerkgemeenschap (...) opkomen voor de zwakkeren en het Evangelie verkondigen zoals het is. In welke bewoordingen dan ook.

Misschien wel goed om te vermelde is dat Willow Creek inderdaad van oorsprong uit Amerika komt. De Willow Creek Community Church is één van de grootste kerken van Amerika en heeft ongeveer 22000 leden. Er kunnen 7000 mensen in hun gebouw.

Even twee inpressies van de diensten: (na tien seconden kan je al wel ongeveer opmaken hoe het er aan toegaat )

Om deze kerk op te starten hebben ze eerst in de omgeving geenqueteerd. Ze hebben aan mensen gevraagd waarom ze uit de kerk bleven en de kerk aangepast aan deze enquetes. Toen de kerk eenmaal gestart was groeide deze explosief.

In 2007 heeft Willow Creek ook toegegeven dat er te weinig aan het geloof van de al gelovigen in de kerk werd gebouwd (http://www.outofur.com/archives/2007/10/willow_creek_re.html). Hierna zijn waarschijnlijk de bijbelstudiegroepen gestart.

... maar is het ook (...) bedrijfsmatige karakter van evangelisatie staat.

Uit de OP lijkt het inderdaad dat de bedrijfsmatige aanpak in zijn kerk door hem niet als positief wordt gezien.

Ik begin steeds meer te denken dat het inderdaad niet positief is. Door deze aanpassingen waardoor de kerk lijkt op een bedrijf is de kerk voor mij niet meer opbouwend. Ik ben iemand die altijd veel creatieve ideeën heeft, maar door de bedrijfsmatige organisatie is het erg lastig om nieuwe ideeën in de kerk te kunnen gebruiken. Je moet de goede connecties hebben, dan kan je iets voor elkaar krijgen in de kerk. De predikant is in onze kerk letterlijk 'de baas', net zoals in een bedrijf en hij lijkt net zo onbereikbaar als de CEO van een groot bedrijf.

Ik hou me nu een tijdje bezig informatie verkrijgen over de organisatie Willow Creek.

Willow Creek is een evangelische stroming waarbij het aantrekken van nieuwe leden centraal staat. De organisatie van Willow Creek heeft gekeken naar de bedrijfswereld. Willow Creek past de technieken die in normale bedrijven gebruikt worden om een product te verkopen toe in de kerk. In de basis komt het er op neer dat de kerk een ‘bedrijf’ wordt dat als ‘product’ het christendom 'aan de man brengt'.

Deze filosofie is terug te zien in de organisatiestructuur. In de kerk is de predikant de ‘CEO’ en heeft deze de kerkenraadsleden en oudsten als ‘managers’ die onder hem staan. Ook de kerkdiensten worden aan de filosofie aangepast. De kerkdiensten worden laagdrempelig gemaakt. Er wordt een moderne praiseband ingezet, sketches en vlaggenshows uitgevoerd. Ook de preek wordt aangepast aan het niveau en de belevingswereld van ongelovigen. Er wordt vooral een positieve boodschap verkondigd waarin lijden, zonde en de eindtijd niet of weinig aan bod komt.

Wat vinden jullie van het organiseren van de kerk op deze (bedrijfsmatige) manier? Is het goed om de kerk alleen te richten op ongelovigen in plaats van op de gelovigen?

Ik zit zelf in een kerk die een lid is van Willow Creek. Ik heb al een tijdje het idee dat ik in de kerkdiensten niet veel leer van de preken die gegeven worden. Het blijft voor mij eigenlijk te veel op een laag (te basis) niveau. Verder is de organisatiestructuur van onze kerk precies zoals in het stukje beschreven wordt. De organisatie lijkt hierdoor heel log te worden.

Ik ga regelmatig naar de Neerlandsch Gereformeerde Kerk in Houten.

Weet niet of andere credible'rs daar ook naartoe gaan? Had niet het doorzettingsvermogen om negen pagina's met kerkstromingen door te lezen

Stiekem is Owl City mijn favoriete artiest.

Maar voor de rest ook Coldplay, Adele, U2, Delirious, Tim Hughes en nog een heel aantal andere niet-christelijke en wel-christelijke artiesten...

Hij is niet grappig , maar wel een van mijn favoriete quotes. Hij is uit de film Narnia: The voyage of the dawn treader.

Reepicheep: "We have nothing if not belief. "

Deze tekst kwam op gelijk in me op toen ik dit topic las. Is wat in deze tekst beschreven wordt op dit moment bezig in Afrika? En is de armoede, hongersnood en dodelijke ziekten (zoals Aids) een gevolg van het openen van het vierde zegel? Of moet dat nog komen en wordt het dus nog erger?