Lisanne1989

En God zegt:

Kom kind, je hoort bij mij.

Want jij bent niet 'ik' maar wij zijn 'wij'.

Wij zijn samen, je hele leven.

Ik wil je alleen maar liefde geven.

Soms doet het leven pijn,

maar mijn armen zullen om je heen zijn.

Want ik geef om je, ik zie licht in jou.

Weet, dat ik heel veel van je hou.

Je bent klein, maar o zo lief,

kleintje, je bent mijn hartendief.

Dus leef met mij en pak mijn hand,

want ik breng je naar dat land,

waar je altijd hebt willen zijn,

fris, zonnig en rein.

Dat is mijn geschenk wat ik je wil geven,

het eeuwige leven...

Er is altijd een innerlijke kracht van de liefde in jezelf te vinden. Soms is deze nog bedekt, nog niet boven water gekomen in je hart. God heeft ons lief. Als je hem in je hart laat leven, heb je liefde voor God, voor jezelf en voor je naasten. Dit zorgt voor een eenheid van liefde onder elkaar, een liefdevolle relatie tussen God van boven, jezelf en de mensen om je heen.

Laat de liefde werken, en dan begrijp je ook wat liefde inhoudt.

De gedachte niet van jezelf te houden kan inweze een verzinsel van jezelf zijn in je hoofd.

Dankjewel

Nee. hij is getrouwd, en heb hem zeker al 5 jaar niet meer gesproken. En misschien ook beter zo Voor mijn gevoel is het, dat het voorbestemd is dat ik Marijn leerde kennen, om God te leren kennen, voor een relatie met God.

Gemaakt : augustus 2007

“06 -10-2008 Dit verhaal maakt deel uit van de weg naar God en waarheid in mijn leven.â€

EVIDENCE: your basis for belief or disbelief; knowledge on which to base belief

RECHTSTREEKS BEWIJS VAN GOD

Twijfelt U? Kunt U het zich niet voorstellen, dat een almachtige God U geschapen heeft, uw leven tot op de bodem kent, vorming geeft aan uw leven, en zelfs U vormt? Vind U dat moeilijk? Volgt U alle gebeurtenissen in uw leven, en denkt U er wel eens aan terug, hoe het nou eigenlijk precies verliep? Kunt U daar niet Gods hand in zien? Staat U wel eens stil bij toevalligheden, en blijft U standvastig volhouden dat zoiets maar toeval is?

Een God? Ja. Het is de waarheid. Voel het maar.

Ik heb hier een verhaal over rechtstreekse bewijzen van God van boven, die Hij mij gegeven heeft. Daarom vraag ik U de tijd te nemen om dit te lezen, voor als U twijfelt aan Gods bestaan of zijn nabijheid.

[ik bad, en smeekte God om een teken op de volgende dag met zijn naam, ‘Marijn’. Toen hoorde ik een innerlijke stem, die zei: ‘Ik zal het je geven’. De volgende dag was ik bij mijn familie. Toen heb ik die dag op 2 manieren deze naam gehoord.]

Lees voor het hele verhaal hieronder…

Ongeveer 4 jaar geleden leerde ik een jongen kennen. Niet op de gewone manier, maar via MSN (chatprogramma). Deze jongen heette Marijn, en hij was 16. Zelf was ik 14. We begonnen met elkaar te praten. Over van alles. Dit werd steeds meer, totdat we elke dag zomaar samen praatten. Het ratelen der woorden had geen eind. Behalve als de computer kuren had, of de stroom uitviel. Hij praatte over zijn leven, en ik over het mijne. Af en toe wisselden we wat foto’s en dergelijke uit. Wij deelden iets heel moois samen. Zo’n band had ik vrijwel met niemand.

Destijds had ik een relatie met iemand, die ik bij mij op school leerde kennen. Een jongen die door zijn stiefvader geslagen werd, zijn echte vader voor het eerst ontmoette in de tijd dat ik iets met hem had, en zijn moeder had een longziekte.

Hij leefde nogal in een donkere wereld. Nieuwe deuren gingen voor mij open. Het luisteren naar harde rockmuziek en andere duistere muziek was zijn favoriet, en werd zo ook mijn favoriet. Wist ik veel…Ik was 14 ( Hij 16), en dit alles was compleet nieuw voor mij. Al wil ik dit niet als excuus beschouwen. Zo werd mijn rustig en vredig leventje veranderd in donder en bliksem, wat mij dingen liet zien zoals duisternis, haat en ellende. Hij bleek ook zowat zijn hele leven heftig aan automutilatie (zelfverwonding) te doen, waar ik later pas achter kwam nadat ik het had uitgemaakt. Ik heb al zijn littekens en verwondingen op zijn armen gezien. Ik had nog nooit van automutilatie gehoord, maar schrikwekkend en verwarrend was het zeker. Naast boosheid kwam er ruimte voor angst. Ik was een echte puber en zette me soms zelfs vijandig op tegenover mijn ouders.

Mijn hart was niet meer zoals het vroeger was. Dit alles hoorde niet in mijn leven. Maar zo verliep het wel.

Dan had ik Marijn. Die jongen waar ik elke dag mee MSN-de. Hem sprak ik elke dag, en ik begon voor hem meer te voelen dan dat ik voor mijn huidige vriend voelde. Daarom maakte ik het uit met mijn vriend, en dit was maar goed ook. Ook al had ik Marijn nooit gezien. In deze periode van mijn leven kwam er ruimte voor de waarheid. Maar wat was die waarheid dan? Heftige discussies vonden plaats. Zowel met mijn ex-vriend, als met Marijn. Mijn ex-vriend zei dat God niet bestond, en was er zelfs hatelijk over. Hij lachte mij uit als ik over een God begon, en zei bijvoorbeeld: ‘Ga jij maar lekker naar je kerkje’. Zijn theorie was die van de oerknal en evolutie. Daarnaast was hij een Einstein freak, en was hij heel erg in natuurkunde geinteresseerd. Marijn vertelde dat hij in een God geloofde, en niet in evolutie. Hij geloofde in een schepping. Hij was christelijk opgevoed, en ging zondags naar de kerk. Zelf ben ik niet christelijk opgevoed, en kom ik uit een gezin waarbij niemand in een God gelooft, of zich er enigszins maar in verdiept. Zelf geloofde ik wel dat er meer moest zijn, maar op dat moment wist ik niks over het geloof, God en Jezus. Mijn ogen waren toen nog gesloten. Mijn hart was in boosheid, woede en angst verkeerd. Alles werd negatief, en was ontzettend verwarrend. Ik was mijzelf volledig kwijt. Nou speelde pubertijd ook een rol.

Marijn deed veel met mij. Ik vertelde hem dat ik verliefd op hem was. Hij zei dat hij dat ook op mij was, en van mij hield. Ik begreep niet echt waarom. In het begin was het nog niet zo serieus, maar onze relatie werd steeds krachtiger en voller. Ik voelde mij aan hem verbonden. Het liefst dook ik mijn computer in, en raakte ik hem aan. Lappen tekst vlogen over mijn beeldscherm. Lieve woordjes van mij, en lieve woordjes van hem. We hielden van elkaar, en maakten plannen voor de toekomst. We hadden besloten om met elkaar te gaan trouwen. Hij kende mijn hart, en ik mocht deel uitmaken van zijn hart. We hadden elkaar nog nooit ontmoet, maar dat maakte geen verschil uit voor de liefde die we voelden. Ik hield van hem. Zielsveel. Bij hem had ik rust. Het voelde zo vredig.

Zo’n twee jaar ongeveer heb ik hem op deze manier gekend. Dit was bijzonder. Helaas was ik in die tijd mezelf niet. Ik was verward, vermoeid, en in mijn leven was een grote onrust. Ook was het erg verward om op iemand verliefd te zijn, die ik nooit in het echt had gezien, en niet in het echt kende. Daarnaast was ik bang en kon ik door de stof in mijn leven de juiste weg niet zien. Hem, die ik het hoogstnodig had, die kende ik niet. Daarmee bedoel ik God.

Op ener van een manier durfde ik nooit met Marijn af te spreken. Ik was bang dat ik hem kwijt zou raken, en hem niet meer op de manier zou kennen zoals ik hem kende. Ik probeerde verschillende keren het contact met hem te verbreken, maar kwam altijd weer bij hem terug, omdat ik hem dan miste. Langzamerhand kregen we een soort van ruzies (dankzij mij). Over msn kon je toch van alles zeggen. Maar alles wat hij zei tegen mij, dat raakte mij altijd diep. Het liep op een gegeven moment tot zover, dat ik het definitief uitmaakte, omdat ik niet meer wist of ik nou echt van hem hield of niet. Toen kreeg hij een nieuwe vriendin, en daarom verbrak ik het contact over msn definitief. Dit was in augustus 2005.

En weg was hij. Net zo snel als hij in mijn leven kwam, vertrok hij er ook weer uit. Dit door mijn eigen schuld.

DE TEKENS

Marijn probeerde ik te vergeten, ook al zat hij altijd in mijn hoofd.

In juni 2006 begon ik te beseffen dat ik Marijn ontzettend miste. ( Ik had tenslotte 2 jaar lang dagelijks met hem zitten msnen, en we zeiden tegen elkaar dat we van elkaar hielden.) Ik dacht veel na over de relatie die ik met Marijn had gehad, en ook over God.

In deze tijd zocht ik ook wel naar God, maar ik kende hem nog steeds niet. 16 juni 2006 zat ik zo erg met Marijn in mijn hoofd, dat ik tot God ging bidden. ( 1 van de eerste keren, dat ik dit serieus met volle geloofsovertuiging deed) Ik vroeg Hem of Hij mij de volgende dag een duidelijk teken wilde geven met de naam Marijn, in het geval dat het voorbestemd was dat ik Marijn had leren kennen. Hier smeekte ik om. Ik hoorde een innerlijke stem die zei: ‘Ik zal het je geven’. Dit geloofde ik dan ook.

De volgende dag was ik bij mijn familie in Zeeland. Het vriendinnetje van mijn kleine nichtje (Roos) zei tegen mij: ‘Weet je hoe ik mijn caviaatje heb genoemd? Ik heb hem Marijntje genoemd. Dat vond ik wel een leuke naam.…’.

Bam. Dat meisje stond recht voor mijn neus met haar bruine ogen, en zei dit tegen mij. Was dit toeval? Hoe kan dit? Ik kon even niet helder nadenken. Nog geen minuutje daarna kreeg mijn tante een bloemensetje. Ik hoorde opeens iemand Rosemarijn zeggen. Dit hoorde ik wel minstens 6 x achter elkaar uit verschillende monden. Het woord zoefde achter elkaar door mijn oren. Mijn eigen familie zat over het kruid ‘Rosemarijn’ te praten, die in het plantensetje zat. God was hier. Het leek even alsof ik in een trans zat.

Nu had ik duidelijk bewijs van Gods bestaan, en tegelijkertijd wist ik dat het voorbestemd was dat ik Marijn ontmoette. (Al was het alleen maar om God te leren kennen) Toch had ik nog enige twijfel. Ik wilde nog 1 teken. Daarom vroeg ik God of hij mij aankomende week nog 1 teken wilde geven met de naam Marijn.

Het weekend daarna gingen we weer naar dezelfde familie in Zeeland. Ik zat naast mijn kleine nichtje op de bank, en zij zat haar klasgenootjes aan te wijzen op een klassenfoto. Toen zei ze twijfelend:’ Hee, waar is Marijn? Die staat niet op de foto.’ Dus ik zei: ‘wie, Marijn?’ waarop zij zei: ‘ja die was toen ziek geloof ik, ik weet het niet’. Daar was weer een teken van God, want dit zou tè toevallig zijn.

De naam Marijn komt nog steeds veel voor in mijn leven. Dit ook wel omdat ik nu altijd op zijn naam gefocust ben. Elke keer als ik de naam van Marijn hoor, weet ik dat God heel dicht bij mij is, en wat hij voor mij gedaan heeft.

Na de tekens die ik had gekregen heb ik nog meer om tekens gevraagd, en deze ook rechtstreeks van boven gekregen.

* 21 maart 2007 bijvoorbeeld zei ik tegen God: Laat mij morgen 2x de naam Marijn horen, met mijn oren. (Dit wilde ik om te kijken of God zo machtig is dat hij dit kan, en of Hij echt bij mij is)

En ja… Hij is zo machtig, en is bij mij.

Want precies de volgende dag zat ik s’avonds vlees te eten, en ik zei toen tegen mijn moeder: ‘Heej, er zitten dennennaalden in mijn vlees’. Ik wist niet wat het was en had het ook nog nooit eerder op. Mijn moeder zei: ‘ Ja Rosemarijn, dat is Rosemarijn.’ Daar hoorde ik de naam Marijn, 2x met mijn oren.

* Nu ga ik naar de kerk. (Vaak alleen, want ik ken haast niemand die ook gelovig is)

Maar ik weet dat ik dan niet alleen ben, omdat God bij mij is. Want 1 van de keren dat ik naar de kerk ging werd er een jongetje gedoopt. Marijn heette hij. Zijn naam stond ook op het liturgieblad. En dan besef ik dat ik op de goeie plek en weg zit, en God bij mij is. Ik heb meer momenten in mijn leven gehad dat zijn naam voorkwam. Dan weet ik dat ik op de goede weg zit, en God het zo bedoelt heeft.

* 9 juli is de verjaardag van Marijn. Ik dacht: op deze dag zal vast de naam ‘Marijn’ in mijn leven voorkomen. Omdat hij jarig is op die dag. Ik weet niet hoe God dat fikst, maar dit is inderdaad ook gebeurd. Op 9 juli 2007 zat ik in de bus van een reisorganisatie op Kreta, richting mijn vakantiebestemming (appartementje). Dit was de eerste dag van mijn vakantie. Deze bus zat vol met Nederlandse vakantiegangers. Voor mij zat een meisje, en voor haar zat haar broer. Ze riep hem, en hij heette ‘Marijn’. Ik heb dit niet verkeerd verstaan, want ze heeft hem duidelijk verschillende keren zo genoemd. Alsof God precies weet wat ik denk. ( Nou weet Hij dat ook, net zoals Hij weet wat U allemaal denkt. )

Ik weet dat God heel mijn leven al bij mij was. Nu weet ik dat Jezus mij verlossing geeft, en God mijn Vader is. Hij heeft mij gered. Nu weet ik dat Jezus mij altijd al kwam halen, en voor mij wilt zorgen. Ik weet dat Hij van mij houdt. Zo houdt Hij ook van U, en wilt Hij als een Vader voor U zijn. Hij wilt dicht bij U zijn. U kan hem niet ontlopen, want Hij ziet U altijd.

U hoort bij Hem. Hij is uw bron. De bron van het leven.

Kom… zegt Hij. Kom, en pak mijn hand vast. Wij zijn samen.

Kom in mijn armen, bij mij ben je vrij.

Wat moet God verdrietig zijn, dat zoveel mensen Hem niet zien…

Waarom, waarom zien ze Hem niet?

Ik ben blij dat ik deze getuigenis heb mogen maken.

Gods liefde,

Liefs,

Lisanne

Hoi ,

ik ben Lisanne 22 jaar en ben hier op deze site beland omdat ik God meer in mijn leven wil.

Daarnaast ben ik ook op zoek naar een maatje, met wie ik lekker openminded kan praten over God en het geloof

Dus iemand die interesse heeft? Dan kan je reageren, zou ik wel leuk vinden

Ik ben zelf niet christelijk opgevoed, en ga ook weinig naar de kerk. Ook heb ik maar 1 christelijke vriendin. De rest gelooft allemaal niet. Maar ik zelf ben er 100% zeker van dat God bestaat. Of dit nou een christelijk geloof is, of alleen een geloof in een God en liefde, daar ben ik nog niet helemaal uit. Ook ben ik nog elke dag druk bezig met het zoeken naar God, dit doe ik dan ook vanuit mijn tenen.

Verder ben ik er ook wel van overtuigd dat er een strijd gaande is op deze aardbol, tussen het goede en het kwaade, en heb ik altijd het gevoel dat er iets mis gegaan is, en nu de tijd (een hele lange tijd) nodig heeft voor herstel. Soms kan ik best wel filosofisch denken, maar probeer wel nuchter te blijven.

Mijn hobby's zijn verder buiten fietsen, piano spelen, winkelen, boeken lezen, muziek luisteren, werken en heel belangrijk: leuke dingen doen met vrienden. En natuurlijk ook met God praten en delen. Soms trek ik ook mijn wandelschoentjes aan en ga buiten een stuk lopen (uiteraard alleen als de zon schijnt), om even tot rust te komen. Dan geniet ik het geluid van de vogeltjes, spelende kinderen en toeterende auto's.

Oke, ik wacht rustig af op tegenreacties!

Groetjes,

Lisanne