marielle1989

Ja maar zo'n type is het niet. Hij wil zo graag zijn best doen. Maar hij heeft weinig dicipline en wilskracht. Hij vind het heel moeilijk zich te uiten en vlucht overal in.. van alcohol tot drugs. Overigens gebeurde het vreemdgaan vorig jaar. En is hij sindsdien altijd trouw geweest. Zelfs zijn broer vertelde mij dat. Hij deed echt zijn best. Hij wilde mij niet kwijt.

Amen daar hoop ik nu heel erg op

Ja, het lijkt niet stabiel, maar het is ook niet niets 8000 kilometer van elkaar verwijdert te zijn en elkaar iets meer dan 6 weken in het jaar te zien. Dat vreemdgaan was toen hij onder invloed was van alcohol. Hij heeft daarna grote spijt gehad en ik heb echt lang getwijfelt of ik hem daarna wel terug wilde. Maar toch bleek het sterker te zijn dan we dachten en ben ik daarna zelfs nog 2x daar naartoe geweest. Het is moeilijk te begrijpen.. maar als wij samen zijn.. lijkt het net alsof een puzzelstukje in elkaar past. Hij heeft wat ik niet heb en ik heb wat hij niet heeft aan goede eigenschappen. Daarom vraag ik God om hulp en gebeden voor hem aangezien Hij degene is die mij heb gezegd nu te breken met hem.

Het zijn geen voorwaarden Kurt. Maar ik heb gemerkt dat onze relatie van 1.5 jaar al lastig was zonder Jesus. En ik merkte ook dat het nog lastiger was toen ik Jesus aan had genomen. Vergeet niet, hij heeft hem al eens aangenomen. En dat weet hij nog precies te vertellen wat, hoe, etc. Maar hij geeft nu niets om het leven. Het enige wat hij zegt is dat hij naar de: "Next level" wil. Het interesseert hem niet dat zijn ouders zijn school betalen, zijn schulden die hij in Nederland had opgebouwt hebben afgelost en hem weer ondanks dat hij 24 is, in huis hebben genomen. Hij weet zelf niet wie hij is en waar hij voor staat. Maar ik zie iemand met zoveel goede eigenschappen, want hij kan het wel. Ik hou van hem ookal heeft hij mij pijn gedaan. Maar ik heb gewoon gemerkt dat hij in de weg stond tussen mijn band met de Heer. En een gevoel dat ik moet loslaten krijg ik niet voor niets. I love that guy to pieces.. echt ondanks alles wat we hebben meegemaakt. Maar het moet nu zo gaan.

Ja, het rare was. Ik ging gewoon een keer mee naar haar kerk. Die zit namelijk in Den Haag. Mijn eigen kerk is een kerk van een Pinkstergemeente, maar veel Curacaoenaars en Surinamers wat ik erg gezellig vind. Crossroads is internationaal, met Engelstalige dienst en hoewel ik Engels fantastisch vind(The Message is ook Engels)zit het reizen ernaar toe me dwars. Ik moest toen half 7 mijn bed uit zondag en dat zou ik niet wekelijks trekken. Crossroads is ook in Amsterdam maar ook dat is nog wel reizen in tegenstelling tot die Pinkstergemeente.

Over die vriend. Nee ik heb wel voor hem gebeden, maar ik ben klaar met hem. Ik krijg nog 140 euro van hem die ik in goed vertrouwen gaf, maar ik hoor nu niets meer van hem. Hij viel me op mijn verjaardag lastig en ik merkte steeds als ik hem in mijn leven weer binnen liet gaat het fout. Het was een hele nare tijd. Een goede vriend van me zei toen: Mensen die paranormaal zijn, zijn eigenlijk paranoide. Ik ben het met hem eens. Ik zag overal opeens dingen en hoorde alles, ik leefde in angst. Zo niet fijn. Hij zei me ook dat ik dingen van zijn 'gaves' over ging nemen en dat ik 'bezoek' kreeg. Nee, dat soort dingen niet meer!

Het mooie was, elke keer als ik daar aankwam keek hij mij zo aan. Hij zei ook elke keer. Jou ogen lijken net diamentjes. (Terwijl hij zelf hele unieke ogen heeft) Hij heeft mij ook vaak gezegd dat ik hem op het rechte pad hield. Wat ik niet snap is.. iets meer dan een maand geleden belde hij mij eens dronken op. Hij vertelde dat ik HET meisje was. Dat hij ernaar uit keek om samen op 1 continent te zijn. Dat hij mij soms slecht had behandelt dat ik het aller beste verdien en dat hij ipv ik daar, hij hier naartoe zou komen. Volgens mij weet hij heel goed dat God op zijn hart heeft geklopt meerdere malen om hem binnen te halen.. ook door mij. Hij zegt het zelf soms: zonder mijn moeder en haar gebeden was ik nu dood geweest. (Hij heeft 2 autoongelukken overleefd) Maar als ik vroeg: "Waarom ga je niet terug naar Hem." Zegt hij: Ik wil niet straks in de hemel elke keer happy happy zijn en bidden en dat alles een groot feest is. Zijn moeder zegt dat hij kens praat (betekent onzin).

P.s. Dank jullie voor jullie gebeden!

Hoi Allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Ik wil graag een verhaal met jullie delen.

In januari 2009 heb ik een relatie gehad met iemand die zei dat hij paranormaal was. Uiteindelijk was het iemand die satanistische dingen aan het doen was. Nadat die relatie heel heftig eindigde in dat mijn langstkennende vriendin een relatie met hem kreeg (had ze aan elkaar voorgesteld), was ik even 'genezen' van het andere geslacht.

Ik leerde via een online spelletje die ik met een vriend speelde iemand kennen. Het klikte wel en we waren aan de praat geraakt. Hij was geboren op Curacao maar woonde in Nederland(voor alleduidelijkheid: een blanke curacaoenaar). Dat zou niet voor lang duren, want het ging slecht hier en hij verlangde eigenlijk weer naar zijn vertrouwde eiland. Op een gegeven moment kreeg ik in de gaten dat zowel die vriend, als hij en nog een jongen mij wel leuk vonden. Ik was er totaal niet mee bezig. Totdat ik een droom kreeg over de jongen uit Curacao met wie ik aan het zoenen was in die droom. Ik vond het zo raar want ik had nog nooit zo over gedacht. Ik durfte het ook niet te vertellen, maar aangezien hij toch weer daarnaartoe ging besloot ik het te vertellen. Ik had verwacht dat hij mij uit zou lachen; niets bleek minder waar. Hij zei dat hij ook een soort gelijke droom over mij had gehad. We spraken af om elkaar te zien. (Hij woonde in Rotterdam.. ik in de buurt van Amsterdam). Hij zou 2 mei 2009 teruggaan, dus we spraken 1 mei af. Tot overmaat van ramp versliep ik me die dag (dag na Koninginnedag). Hij vroeg mij of ik 2 mei nog op het vliegveld wilde staan, maar dat vond ik geen goed idee. Ik had een gevoel dat hij en ik spijt daarvan zouden krijgen.

Ik had gedacht dat we elkaar nooit meer zouden spreken. Immers staat Curacao bekend als een zonnig eiland, mooie stranden, waarom zou je dan online zijn? Maar het contact bleef en groeide. Ondertussen leerde ik zijn moeder ook kennen die erg geloofde. Zij keurde een 'internet-relatie' niet goed.

Hij zei me vanaf het begin af aan al dat ik eens naar Curacao moest gaan. Het idee begon al meer te spelen. Ik was 19, zou daar alleen heen gaan(ging tot nu toe altijd met ouders naar Spanje), naar een jongen die ik eigenlijk nog nooit had gezien. Na veel geruzie heb ik de reis geregeld en 19 juli 2009 stapte ik vol goede moed het vliegtuig in. Iets zei me dat ik dit moest doen. (Ik was overigens toen nog niet-gelovig.) Eenmaal daar aangekomen na 12 uur vliegen was het erg warm.. het wachten bij de douane duurde en duurde, maar zenuwachtig was ik niet, eerder nieuwsgierig. Toen ik een stap om de hoek deed bij arrivals(daar sta je dan in de buitenlucht) stond hij opeens voor me. Ik kon het niet geloven. Die jongen met wie ik maanden aan het chatten, bellen, skypen/webcammen was. Hij had een blik in zijn ogen alsof hij de loterij had gewonnen. Het was voor ons beide erg onwerkelijk dus de auto rit was alleen maar stiekem naar elkaar kijken en verlegen niets zeggen. We gingen naar het appartement wat ik had geboekt wat een straat uitlopen was van zijn ouderlijk huis, waar hij woonde. Om een lang verhaal kort te maken. Het was echt liefde op het eerste gezicht. Zijn moeder werd echtelijk woest op ons, maar in de tweede week ben ik haar gaan ontmoeten. Het bleek een van de gezelligste avonden van mijn leven te worden. We gingen zelfs salsa dansen in de huiskamer. Na 17 heerlijke dagen moest ik gaan. Op de dag dat ik vertrok noemde zijn moeder mij de dochter die ze nooit had gehad. (Ze heeft drie zonen) en gaf mij The Message New Testament. Ik was in die tijd zo onwetend en niet gelovig. Hij geloofde tot zijn 18e totdat hij ging rebelleren tegen zijn moeder en naar het verplichte naar de kerk gaan en hij zei me dat hij er totaal vanaf was gestapt. Ik had dus verwacht dat hij mij zou uitlachen of dat hij boos op zijn moeder zou worden om dat aan me te geven. Maar hij zei me: \"Dat moet je lezen, er staat veel logica in.\"

Na de vakantie hadden we een lange afstandrelatie. Het is ook een paar keer uit geweest, zelfs een keer nadat hij was vreemdgegaan. Maar op de een of andere manier zei iets me niet los te laten. In december 2009 mocht ik nog een keer daar naartoe, dit keer verbleef ik 3 weken in zijn ouderlijk huis. Ik sliep in zijn kamer, hij op de grond bij zijn broer. Ook hier een fantastische tijd gehad, natuurlijk met wat ups en downs.

In maart dit jaar ging het weer uit. Hij wilde mij niet meer spreken en verbrak al het contact. Ik werd helemaal gek en was zo verdrietig. Opeens stuurde mijn 'schoonmoeder' mij Gods Loveletter. Wij hadden soms wel eens gesprekken over de Bijbel en het geloof en elke keer zei ze me: Jesus houdt van je. Ik sloeg het altijd in de wind. Maar nadat ik die Loveletter op youtube zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik bleef die hele dag huilen en had toen besloten Hem aan te nemen als mijn Redder. Ik begon veel te bidden en in de Message te lezen.

Na veel gebeden te hebben besloot ik hem een brief te sturen dat ik hem miste in mijn leven en dat er wat moois was gebeurd. Ik kreeg wonderbovenwonder een reactie terug dat hij mij ook miste en dat hij me weer wilde spreken. Ik had hem vertelt dat ik Jesus had aangenomen. Dat maakte voor hem niet zoveel uit. We bleven praten en opeens was het weer 'aan'.

In juni ben ik voor 5 weken daar geweest. Again veel mooie dagen maar ook mindere. Het is ook niet niets om echt een relatie te hebben in die weken dat je er bent. Ik heb daar aan de ene kant erg tegenop gezien. Want mijn vriend blowde en dronk soms tot dronken aan toe. Bovendien was seks ook een issue nu ik Hem had aangenomen. Ik heb daar wat ruzies over gehad en ik heb ook gezondigd. Ik merkte dat als ik daar was ik minder ging bidden en daar kreeg ik veel spijt van toen ik terug kwam.

Nu twee weken geleden ging ik naar de Kerk Crossroads met de tante van hem die hier in Nederland woont. Op de weg terug kreeg ik opeens een gevoel: Ik moet hem loslaten. Ik was verward, want loslaten.. waarom? Maar ik begon steeds meer te voelen dat het leven wat hij nu leidt niet is met God. Afgelopen vrijdag vertelde hij mij opeens dat hij een break wilde. Normaliter als zoiets gezegd werd, was het helemaal mis: last van me buik, misselijk, in paniek. Nu was ik compleet rustig. Ik zei: oke. Ik kwam erachter dat hij naar een meisje gaat sinds twee weken geleden. Zij haalt hem elke keer op om 11 uur savonds en hij komt om 4 uur snachts thuis. Hij zegt dat zij niets ermee te maken heeft. Hij kan opeens niet meer: ik hou van jou terug zeggen. Ook zei hij dat hij alleen vrienden met haar is, dat ze weet dat wij een relatie hebben/hadden en dat het toch niets zou worden, omdat ze in januari gaat verhuizen.

Ik heb het gevoel dat het uit moest, omdat ik moet groeien in mijn geloof en relatie met God. En dat hij weer Jesus in zijn hart moet aannemen. Zoniet is deze relatie gedoemd te mislukken. Het jammere ervan is dat ik bijna klaar ben met mijn studie en dat ik over 2 maanden als ik geslaagd was, zou kijken of ik daar naartoe kon emigreren. Ik zeg altijd dat ik door hem God heb mogen leren kennen, maar dat God mij eigenlijk naar hem heb gestuurd.

Ik hoop dat dit niet al te lang lezen was en dat jullie voor mij willen bidden. Ik heb het erg moeilijk nu.

Liefs,

Marielle