Charlotte123

Nee maar ik bedoel ook niet dat hij hetzelfde als mij moet geloven. Maar we hebben nu een halfjaar en hij is ook net een halfjaar in contact gekomen met God. Maar hij wil geloven zegt die; maar hij KAN nog niet alles geloven. Onder geloven versta ik dat je onvoorwaarderlijk veel van God en Jezus houdt en alles voor hem over hebt. Dat snapt hij nog niet; dat vind ik logisch na zo'n korte tijd; want je geloof moet groeien. Maar daarom was mijn vraag ook; moet ik het nu uitmaken omdat het toch vaag blijft of hij ooit voor God wil gaan of niet, of moet ik hem helpen en samen een weg vinden. Maar dan word het ook lastiger want naarmate onze liefde langer standhoudt wordt het lastiger een punt achter de relatie te zetten als we niet samen achter God staan.

bedankt, ik denk dat ik het ook nog een kans moet geven

Jullie hebben gelijk.

alleen hij Gelooft dat God bestaat, en Jezus. Alleen hij wil nog niet alles geloven wat er in de bijbel staat; zoals dat God mensen zoals Herodes toestemming geeft om allemaal baby'tjes te doden. Dat soort dingen begrijpt hij niet. Maar verder wil hij het wel heel graag geloven, en gaat hij mee naar de kerk voor zich zelf! dat zegt die ook heel duidelijk. Dus ik zie zeker wel een kans dat op een dag dat die vol overtuiging kan zeggen dat die de bijbel aanneemt.

Moet ik het dan als nog geen kans geven?

Bedankt voor jullie reactie allemaal! ik wil toch nog even reageren want er zijn een paar dingen die ik anders bedoelde.

Ik ben het met jullie eens dat het aan mijzelf ligt, dat heb ik ook benoemt en dat is ook logisch. Ik ben tenslotte degene die voor God leef en dat samen met mijn partner ook wil. Ik ben er sterk van overtuigd dat een christen geen huwelijk kan hebben met een 'heiden' om het zo maar te zeggen; want over het begrip 'Ongelovige' veel commotie. Dat komt omdat een christen het allerbelangrijkste wat er is in zijn leven niet kan delen met zijn partner. Ik zou niet weten hoe ik mijn kind later moet vertellen dat papa niet gelooft en ik wel. Dat lijkt me onmogelijk. Dus ik ben ervan overtuigd dat het niet werkt,

Alleen ik moet nu die lastige keuze maken want of ik maak het uit; of ik doe er alles aan om hem zoveel mogelijk van het christelijke leven te laten zien; en wat wij geloven. ik denk er dus aan om samen naar Alpha-cursus te gaan. En ik laat het aan God over. Bidden doe ik; maar ik vind het moeilijk om er hoogte van te krijgen wat ik nou precies moet doen.

En dan wil ik nog even zeggen dat Dingo gelijk heeft, daar ben ik het ook mee eens; het is net zo moeilijk om geen seks te hebben met een christen als met een heiden, daar ben ik van overtuigd; maaar je staat er dan wel samen achter, én hoeft niet voor jezelf te zeggen ; nee ik wil het niet. hij heeft respect voor mij en wil als het moet wel 20 jaar wachten maar toch is het voor hem ook lastig.

Wonderfulstar; ik ben het niet met je eens dat ik niet voor zijn eigen persoon ben gevallen maar op hoe ik WIL dat hij is. Ik ben verliefd op hem geworden om hoe hij is , dat die niet gelooft; dat maakt niet uit voor mij of ik dan niet of wel verliefd op hem kan worden; ik wil alleen dat die gelooft om verder met hem te gaan. Dat is toch logisch?

Beste lezers,

Ik zat vandaag wat rond te surfen over dit onderwerp op het net en kwam op deze site. Ik had er nog nooit van gehoord en vind het super hoe hier over het geloof gepraat wordt. Naar aanleiding van alle berichtjes over dit onderwerp dacht ik dat het wel slim is om er zelf ook een te plaatsen omdat ik nog niet echt het antwoord vind op mijn probleem.

Het zit zo; ik heb nu al een halfjaar een vriend en ben erg gek op hem. Zelf ben ik van kinds af aan christelijk opgevoed met dank aan mijn ouders. Ik heb het geloof altijd gezien als het ware geloof en was erg actief in de kerk. Vereniging, cathechesatie en 2x per week naar de kerk was gewoon voor mij, en ik vond het ook leuk om te gaan. Sinds een halfjaar heb ik dus een vriend die niet gelovig is. In het begin was hij erg geinteresseerd en ik dacht dat het wel goed zou komen en dat God met alle plezier hem zou laten bekeren (dat is erg nuchter maar toch). Nu is hij nog steeds wel geinteresseerd alleen IK zelf ben het probleem. Ik raak steeds meer van het geloof af en wordt in allerlei verleidingen gebracht bijvoorbeeld met sex, ik ben een voorstander dat sex bij het huwelijk hoort en wacht daar ook op; maar het is erg moeilijk. Ik ben erg bang dat het niet gaat werken en dat ik mij er alleen maar mee in de problemen werk. Dus ik twijfel sterk of ik het niet moet uitmaken om het contact met God te behouden. maar de gedachte alleen al doet ontzettend pijn om mijn vriend te verliezen. Voor mij speelt de vraag nu heel erg:

God of mijn vriend, en ik ben er sterk van overtuigd dat als ik voor het een kies, de ander verlies.

Kunnen jullie mijn keuze misschien beinvloeden?