Citaat van de dag

[Modestus 134]

Hierbij presenteer ik citaten uit de bloemlezing uit de waardevolle ascetische werken genaamd Filokalia. De citaten hier zijn vermoedelijk van Makarius van Egypte  vertaald uit het Engelse editie van Filokalia. Het zijn beweringen met een diepe betekenis. Ze brengen de spirituele en ascetische ervaring over die gedurende tientallen jaren door de strijders van Christus is opgebouwd. Ze brengen het wereldbeeld van heremietmonniken over en onthullen het pad dat ze hebben afgelegd naar spirituele perfectie, volledige zuivering door het vuur van de Heilige Geest, om de contemplatie van God te krijgen met de spirituele ogen van het hart ... We kunnen ze niet volledig imiteren, maar we kunnen hun instructies gedeeltelijk toepassen in ons leven in de wereld. Om dit te doen, moeten we naar hun woord luisteren en ermee ons laten inspireren.
Aandacht ❗ Het lezen van de Philokalia kan je leven veranderen door je ogen te openen voor de spirituele realiteit.

Ik heb niet elke dag de tijd voor dit werk, maar wel af en toe. 

De heilige Makarios de Grote leefde van 300 tot 390. ln zijn jeugd was hij een herdersjongen maar toen hij daarna monnik wilde worden, presten zijn ouders hem tot een huwelijk. Later vond hij toch de mogelijkheid om als kluizenaar te gaan leven in de woestijn, eerst bij Nitria, later in de nog afgelegener woestijn bij de berg Sketis. Op veertigjarige leeftijd werd hij priester gewijd voor de monniken die zich daar langzamerhand hadden gevestigd. In de verschillende woestijnen van Egypte leefden in die tijd zo’n 5000 kluizenaars. Tijdens de ariaanse overheersing werd hij verbannen naar het Nijl-eiland‚ maar toen hij daar de gehele bevolking tot het christendom had gebracht, liet men hem weer naar zijn oude standplaats terugtrekken. Door deze ervaringen begon hij tevreden over zichzelf te worden; toen liet God hem zien hoe twee gewone huisvrouwen uit de stad, die wel naar het geestelijk leven verlangden maar geheel in beslag genomen waren door hun gezin, grotere verdienste bij God bezaten dan hijzelf met al zijn zichtbare heiligheid. Bekend is ook van hem een merkwaardige ervaring: een schedel die door de wind was blootgewoeld in de woestijn, sprak tot hem en zei afkomstig te zijn van een afgodspriester die in de hades was, maar dat de smarten van de hadesbewoners gelenigd werden wanneer voor hen gebeden werd. Verder bezitten we van Makarios nog verschillende gebeden en een waardevolle verzameling van 50 homilieën over het geestelijk leven, die volgens sommigen eigenlijk van de heilige Antonios afkomstig zijn. Bron

1. We ontvangen redding door genade en als een goddelijke gave van de Geest. Maar om de volledige mate van deugdzaamheid te bereiken, moeten we ook geloof en liefde bezitten, en strijden om onze vrije wil met integriteit uit te oefenen. Op deze manier beërven we het eeuwige leven als gevolg van zowel genade als gerechtigheid. We bereiken de laatste fase van spirituele volwassenheid niet door goddelijke kracht en genade alleen, zonder dat we enige moeite doen; maar aan de andere kant bereiken we ook niet de uiteindelijke mate van vrijheid en zuiverheid als resultaat van onze eigen ijver en kracht alleen, los van enige goddelijke hulp. Als de Heer het huis niet bouwt, zegt men, en de stad niet beschermt, tevergeefs waakt de wachter, en tevergeefs zwoegen de arbeider en de bouwer (vgl. Ps. 127:1-4).

                                          

Oorspronkelijke Engelstalige text van Filokalia https://www.holybooks.com/wp-content/uploads/Philokalia.pdf

25 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

2. Wat is de wil van God waartoe de heilige Paulus ons aanspoort en uitnodigt om te bereiken (vgl. 1 Thess. 4:3)? Het is totale reiniging van zonde, bevrijding van de schandelijke hartstochten en het verwerven van de hoogste deugd. Met andere woorden, het is de zuivering en heiliging van het hart die tot stand komt door volledig ervaren en bewuste deelname aan de volmaakte en goddelijke Geest. 'Zalig zijn de reinen van hart', wordt er gezegd, 'want zij zullen God aanschouwen' (Matt. 5:8); en nogmaals: 'Wees volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is' (Matt. 5:48). En de psalmist zegt: 'Laat mijn hart oprecht zijn in Uw verordeningen, dan zal ik niet beschaamd worden' (Ps. 119:80); en nogmaals: 'Dan zou ik niet beschaamd worden, als ik oog zou hebben voor al Uw geboden.' (Ps. 119:6). En aan de persoon die vroeg: “Wie zal de berg des Heren beklimmen, of wie zal staan op Zijn heilige plaats?” De psalmist antwoordde: “Hij die rein is van handen en zuiver van hart” (Ps. 24:3-4), dat wil zeggen, hij die de zonde in daad en gedachte volledig heeft vernietigd.

[Modestus 134]

3. De Heilige Geest, wetende dat de onzichtbare en verborgen hartstochten moeilijk te verwijderen zijn - want ze zijn als het ware geworteld in de ziel - laat ons door de psalmist zien hoe we ons ervan kunnen zuiveren. 'Reinig mij van mijn verborgen afdwalingen', schrijft de psalmist (Ps. 19:12), alsof hij wil zeggen dat we door veel gebed en geloof, en door ons volledig tot God te wenden, in staat zijn om, met de hulp van de Geest, ze te overwinnen. Maar dit is op voorwaarde dat ook wij ertegen strijden en streng over ons hart waken (vgl. Spr. 4:23).

[Modestus 134]

4. Mozes geeft figuurlijk aan dat de ziel niet in wil tussen goed en kwaad moet worden verdeeld, maar alleen het goede moet nastreven; en dat het niet de tweeledige vruchten van deugd en ondeugd moet cultiveren, maar alleen die van deugd. Want hij zegt: ’Ploeg niet op uw dorsvloer met de dieren van een andere soort, zoals os en ezel, samen; maar span dieren van dezelfde soort samen en dors zo uw koren' (vgl. Deut. 22:10). Dat wil zeggen, laat deugd en ondeugd niet samenwerken op de dorsvloer van je hart, maar laat alleen deugd daar werken. Opnieuw zegt hij: 'Weef geen vlas tot een wollen kledingstuk, of wol tot een linnen kledingstuk' (vgl. Deut. 22:11); en: 'Verbouw geen twee soorten fruit samen op hetzelfde stuk land' (vgl. Deut. 22:9). Evenzo moet je een dier van de ene soort niet paren met een dier van een andere soort, maar gelijkaardig met gelijkaardig paren. Dit alles is een verborgen manier om te zeggen dat je deugd en ondeugd niet samen in jezelf moet cultiveren, maar dat je je doelbewust moet toewijden aan het produceren van de vruchten van deugd; en je moet je ziel niet delen met twee geesten - de Geest van God en de geest van de wereld - maar je moet haar alleen aan de Geest van God geven en alleen de vruchten van de Geest oogsten. Om deze reden schrijft de psalmist: ’Ik heb al Uw geboden voor recht gehouden, maar elk leugenpad heb ik gehaat.' (Ps. 119: 128).

[Modestus 134]

Vast voor het aangezicht van de Heer naar uw kracht, want hierdoor zult u van uw ongerechtigheden en zonden worden gezuiverd; het verheft de ziel, heiligt de geest, verdrijft de demonen en bereidt je voor op Gods aanwezigheid. Als je al een keer hebt gegeten, probeer dan dezelfde dag geen tweede keer te eten, voor het geval je extravagant wordt en je geest verstoort. Op deze manier heb je de middelen om anderen te helpen en om de hartstochten van je lichaam te doen versterven. Maar als er een vergadering van de broeders is, en je moet een tweede en een derde keer eten, wees dan niet ontevreden en nors. Integendeel, doe graag wat je moet doen, en als je voor de tweede of derde keer hebt gegeten, dank God dan dat je de wet van de liefde hebt vervuld en dat Hij zelf voor je zorgt. Ook komt het voor dat je door een lichamelijke ziekte een tweede en een derde keer of vaker moet eten. Wees hier niet verdrietig over; als je ziek bent, moet je je ascetische arbeid voorlopig aanpassen, zodat je de kracht kunt herwinnen om ze weer op te pakken. (Evagrius Ponticus, blz. 17)

29 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

5. De maagdelijke ziel die met God verenigd wil worden, moet zich  zuiver houden niet alleen van openlijke zonden zoals onkuisheid, moord, diefstal, vraatzucht, roddel, valsheid, hebzucht, gierigheid enzovoort; maar in nog grotere mate moet het zichzelf zuiver houden van verborgen zonden, zoals begeerte, eigenwaarde, liefde voor populariteit, huichelarij, liefde voor macht, sluwheid, boosaardigheid, haat, ongeloof, afgunst, eigenliefde, aanstellerij en andere van dit soort dingen. Volgens de Schrift zijn deze verborgen zonden van de ziel net zo verderfelijk als de openlijke zonden. 'De Heer heeft de beenderen verstrooid van hen die de mensen willen behagen', staat er (Ps. 53:5. LXX); en: De Heer zal de bloedige en bedrieglijke man verafschuwen’ (Ps. 5:6), aldus duidelijk makend dat bedrieglijkheid voor God net zo weerzinwekkend is als moord. Nogmaals, het telt onder de 'werkers der ongerechtigheid' degenen die 'vrede spreken tot hun naaste maar kwaad in hun hart hebben' (Ps. 28: 3), en elders spreekt het van degenen die wetteloze daden in hun hart begaan (vgl. Ps. 58:2). Er staat ook: 'Wee u, wanneer mensen goed over u spreken' (Lukas 6:26) - dat wil zeggen, wanneer je de mensen goede dingen over jou wilt horen zeggen en wanneer je hun glorie en lof aanhangt. Het is waar dat degenen die goed doen niet helemaal aan de aandacht kunnen ontsnappen. Inderdaad, de Heer Zelf zegt: 'Laat uw licht schijnen voor de mensen' (Matt. 5:16), hoewel hier wordt begrepen dat we goed zouden moeten doen voor de glorie van God en niet voor onze eigen glorie of omdat we naar de lof van mensen verlangen. Als dit niet het geval is, dan ontbreekt het ons aan geloof, zoals de Heer duidelijk maakt als Hij zegt: ‘Hoe kun je geloof hebben als je ontvangt eer van elkaar, en zoekt niet de eer die van de enige God komt?’ (Johannes 5:44). De heilige Paulus gebiedt ons alles te doen, zelfs te eten en te drinken, tot glorie van God; ‘want’, zegt hij, ‘of je nu eet of drinkt of iets anders doet, doe het ter ere van God’ (1 Kor. 10:31). En Sint Johannes stelt haat gelijk aan moord als hij zegt: 'Wie zijn broer haat, is een moordenaar' (1 Johannes 3:15).

30 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

6. 'Liefde verdraagt alle dingen, aanvaardt geduldig alle dingen; liefde faalt nooit' (1 Kor. 13:7-8). Deze zinsnede 'faalt nooit' maakt duidelijk dat zelfs zij die geestelijke gaven hebben ontvangen, nog steeds kunnen wankelen, tenzij ze door de meest volledige en actieve liefde van de Geest totale verlossing van de hartstochten hebben gekregen: Ze zijn nog steeds in gevaar, en moeten in vreze strijden tegen de aanvallen die op hen gelanceerd worden door de geesten van het kwaad. Sint-Paulus toont aan dat niet in gevaar zijn om te vallen of aan hartstocht te worden blootgesteld zo'n verheven staat is dat de tongen van engelen, profetie, alle kennis en gaven van genezing zijn niets in vergelijking ermee (vgl. 1 Kor. 13:1- 8).

1 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

7. Sint-Paulus heeft hier het doel van de volmaaktheid aangegeven, zodat iedereen, die zijn armoede beseft in het licht van een dergelijke rijkdom, er intens naar mag verlangen en voorwaarts mag streven langs het spirituele pad totdat hij het bereikt. Zoals gezegd: ‘Ren, opdat je je doel zult bereiken’ (vgl. 1 Kor. 9:24).

8. Zichzelf verloochenen (vgl. Matt. 16:24) is bereid zijn alles op te geven ter wille van de broeders en in niets de eigen wil te volgen, of iets te bezitten behalve de eigen kleding. Hij die deze staat bereikt en zo van alle dingen bevrijd is, doet alleen met vreugde wat hem gevraagd wordt te doen. Hij groet alle broeders, en vooral de
oversten en degenen die zijn aangesteld om de lasten van het klooster te dragen, als heren en meesters om Christus' wil. Op deze manier gehoorzaamt hij Christus die zei: 'Wie onder u de eerste en de meest vooraanstaande wil zijn, laat hij de laatste van allen zijn en de dienaar en slaaf van allen' (vgl. Marcus 9:35), zonder glorie, eer of lof van de broeders aan te trekken voor zijn dienst en gedrag. Hij dient de broeders met volledige welwillendheid, met liefde en eenvoud, niet met uiterlijke vertoon en het oog op populariteit, maar zichzelf in alles als schuldenaar beschouwend.

[Modestus 134]

Onderricht voor de machthebbers.

9. De oversten van de gemeenschap, die een grote last dragen, moeten de sluwe plannen van het kwaad bestrijden met het wapen van nederigheid, opdat ze niet vanwege het gezag dat ze uitoefenen over hun ondergeschikte broeders trots worden en zo handelen in hun eigen nadeel in plaats van voordeel. Ze zouden als meelevende vaders moeten zijn, zich in de naam van God gevend lichamelijk en geestelijk ten dienste van de gemeenschap, waakend over de broeders en zorgend voortdurend voor hen als kinderen van God. Uiterlijk mogen ze de rang van overste niet verloochenen, zoals bij het geven van bevelen of advies aan de meer ervaren monniken, of bij het straffen of berispen van iemand wanneer het nodig is, en bij het aanmoedigen waar dat nodig is, anders, op grond van het feit dat ze nederig of zachtaardig zijn, zullen ze verwarring in het klooster brengen door de juiste volgorde van superieuren en ondergeschikten niet te handhaven. Maar innerlijk, in hun eigen gedachten, zouden ze zichzelf moeten beschouwen als onwaardige dienstknechten van al hun broeders, en als leraren aan wie de kinderen van de Heer zijn toevertrouwd; en met onvoorwaardelijke goede wil en vrees voor God moeten ze alles doen wat ze kunnen om elk van de broeders geschikt te maken voor elk goed werk, wetende dat de beloning die ze van God zullen ontvangen voor dergelijke arbeid groot en onvervreemdbaar zal zijn.

[Modestus 134]

10. Er zijn tijden dat de dienstknechten, wiens taak het is om de jongeren te onderwijzen, niet aarzelen in alle liefdadigheid om hen te slaan omwille van discipline of goed gedrag, zelfs als zij die ze straffen de kinderen van hun eigen meesters zijn. Evenzo moeten superieuren degenen van de broeders straffen die discipline nodig hebben, maar niet uit woede of hoogmoed, of voor persoonlijke wraak, maar met mededogen en met het oog op hun hervorming en geestelijk gewin.

[Modestus 134]

11. Wie met de deugden gestempeld wil worden, moet vóór alles en te allen tijde de vreze Gods en de heilige liefde nastreven, het eerste en grootste van de geboden (vgl. Matt. 22:38). Laat hem voortdurend de Heer smeken om deze liefde in zijn hart te zenden, en laat hem zo vooruitgaan en groeien, en het door genade dag na dag vergroten door de onophoudelijke en ononderbroken herinnering aan God. Door ijver en door inspanning, bezorgdheid en strijd wordt hij in staat liefde voor God te verwerven, die in hem door de genade en milddadigheid van Christus wordt gevormd. Door zulke liefde kan het tweede gebod, liefde voor de naaste (vgl. Matt. 22:39), gemakkelijk bereikt worden. Laat deze twee primaire geboden voorrang hebben op de andere en laat hem ze meer nastreven dan de andere. Op deze manier volgen de secundaire geboden vanzelf op de primaire. Maar als hij dit eerste en grote gebod verwaarloost, de liefde voor God die met goddelijke hulp wordt gevormd vanuit onze innerlijke gezindheid, ons zuivere geweten en onze leven-gevende gedachtenis aan God, dan kan hij als gevolg van deze verwaarlozing het tweede gebod niet deugdelijk en zuiver volbrengen, dat vereist gewoon de uiterlijke ijver van de dienst. Want het bedrog van het kwaad, vindend het intellect leeg van de herinnering aan God, en van liefde en verlangen naar Hem, zal ervoor zorgen dat de goddelijke geboden hard en moeizaam lijken, aanwakkerend in zijn ziel gemopper, wrok en klachten over het moeten dienen van de broeders; of het zal hem bedriegen met de aanmatiging van eigengerechtigheid, hem vullend met arrogantie en hem doend denken dat hij van groot belang is en achting waard, en dat hij de geboden volledig heeft vervuld.

5 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

12. Wanneer een mens denkt dat hij de geboden perfect onderhoudt, is het duidelijk dat hij zich vergist en dat hij een van hen overtreedt, aangezien hij zichzelf beoordeelt en zich niet onderwerpt aan de ware rechter. Maar wanneer, in de woorden van de heilige Paulus (vgl. Rom. 8:16), de Geest van God samen met onze geest getuigt, dan zijn we inderdaad Christus waardig en zijn we kinderen van God. Dit is echter niet het geval wanneer we ons alleen rechtvaardigen op basis van wat we zelf denken. Het is niet de mens die zichzelf aanprijst die te vertrouwen is, maar hij die Christus aanprijst (vgl. 2 Kor. 10:18). Wanneer een man de herinnering aan en de vrees voor God mist, is het onvermijdelijk dat hij zal verlangen naar glorie en zal zoeken voor lof van degenen die hij dient. Zoals is al uitgelegd, wordt zo iemand door Christus een ongelovige genoemd; want Hij zegt: 'Hoe kunt u geloof hebben als u van elkaar eer ontvangt en niet de eer zoekt die van de enige God komt?' (Johannes 5:44).

[Modestus 134]

13. Zoals gezegd kan liefde voor God worden bereikt door de grote strijd en inspanningen van het intellect in heilige meditatie en in niet-aflatende aandacht voor al het goede. De duivel daarentegen belemmert ons intellect, laat het zich niet wijden aan goddelijke liefde door de herinnering aan het goede, maar verleidt de zintuigen met aardse verlangens. Want het intellect dat ongestoord in de liefde en de herinnering aan God verblijft, is de dood van de duivel en, om zo te zeggen, zijn strop. Daarom kan alleen door het eerste gebod, liefde voor God, de echte liefde voor de broeder worden gevestigd, en eenvoud, zachtmoedigheid, nederigheid, integriteit, goedheid, gebed en de hele mooie kroon van deugden kan worden geperfectioneerd. Er is daarom veel strijd nodig, en veel innerlijke en onzichtbare arbeid, veel nauwkeurig onderzoek van onze gedachten en training van de verzwakte waarnemingsorganen van onze ziel, voordat we onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad, en de gekwelde krachten van onze ziel kunnen versterken en nieuw leven kunnen geven door het ijverige streven van ons intellect naar God. Want door altijd zo aan God vast te houden, wordt ons verstand één geest met de Heer, zoals de heilige Paulus het uitdrukt (vgl. 1 Kor. 6,17).

[Modestus 134]

14. Degenen die streven naar de staat van deugd moeten ernaar streven de geboden te vervullen door in deze innerlijke strijd, arbeid en meditatie onophoudelijk dag en nacht te volharden, of ze nu bidden of dienen, eten of drinken, of iets anders doen. Op deze manier, als er iets goeds tot stand komt, zal het tot Gods eer zijn en niet tot hun eigen eer. De vervulling van de geboden vormt voor ons geen moeilijkheid of moeite, wanneer het wordt vergemakkelijkt door de liefde van God en wanneer deze liefde verlost het van alles wat belastend is. Zoals gezegd, de hele inspanning van de vijand is erop gericht het intellect af te leiden van de herinnering, vreze en liefde van God, en het door middel van aardse vormen en verleidingen af te leiden van wat echt goed is naar wat goed lijkt te zijn.

8 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

15. De patriarch Abraham, toen hij Melchisedek, de priester van God, ontving, bracht hem een offer van de eerstelingen van de aarde en verkreeg zo zijn zegen (vgl. Gen. 14:19-20). Door dit voorval geeft de Geest aan dat de eerste en hoogste elementen van onze samenstelling - het intellect, het geweten, de liefdevolle kracht van de ziel - in eerste instantie als een heilig offer aan God moeten worden aangeboden. De eerstelingen en de hoogste van onze ware gedachten moeten voortdurend toegewijd zijn aan de herinnering aan Hem, verdiept in Zijn liefde en in onuitsprekelijk en grenzeloos verlangen naar Hem. Zo kunnen we dag na dag groeien en vooruitgaan, geholpen door goddelijke genade. Dan zal de last van het nakomen van de geboden ons licht lijken te zijn en zullen we ze foutloos en onberispelijk uitvoeren, geholpen door de Heer Zelf vanwege ons geloof in Hem.

[Modestus 134]

Hij die het leven in Christus leidt, is de gerechtigheid van zowel de Wet als de natuur te boven gegaan. Heilige Paulus geeft deze aan toen hij zei: 'Want in Christus Jezus is geen besnijdenis noch onbesnedenheid' (vgl. Gal. 5:6). Met besnijdenis bedoelde hij gerechtigheid volgens de Wet; door onbesnedenheid zinspeelde hij op natuurlijke rechtvaardigheid of billijkheid. (Maximus de Belijder 62, blz. 387)

[Modestus 134]

16. Welke deugd is, wat betreft uiterlijke ascetische beoefening, de belangrijkste? Het antwoord hierop is dat de deugden met elkaar verbonden zijn en als het ware een heilige sequentie volgen, de een afhankelijk van de ander. Gebed is bijvoorbeeld gekoppeld aan liefde, liefde aan vreugde, vreugde aan zachtmoedigheid, zachtaardigheid aan nederigheid, nederigheid aan dienstbaarheid, dienstbaarheid aan hoop, hoop aan geloof, geloof aan gehoorzaamheid en gehoorzaamheid aan eenvoud. Evenzo zijn de ondeugden met elkaar verbonden: haat met woede, woede met trots, trots met zelfachting, zelfachting met ongeloof, ongeloof met hardvochtigheid, hardvochtigheid met nalatigheid, nalatigheid met traagheid, traagheid met onverschilligheid, onverschilligheid met lusteloosheid, lusteloosheid met gebrek aan uithoudingsvermogen, gebrek aan uithoudingsvermogen met genotzucht, enzovoort met alle andere ondeugden.

[Modestus 134]

17. De duivel probeert al het goede dat een mens zou doen te bevuilen en te verontreinigen door zijn eigen zaden ermee te vermengen in de vorm van zelfachting, aanmatiging, gemopper en andere dergelijke dingen, zodat wat we doen niet gedaan wordt voor God alleen, of met een blij hart. Abel bracht een offer aan God van het vet en de eerstelingen van zijn kudde, terwijl Kaïn geschenken aanbood van de vruchten van de aarde, maar niet van de eerstelingen; en daarom keek God gunstig naar de offers van Abel, maar schonk geen aandacht aan de gaven van Kaïn (vgl. Gen. 4:3-5). Dit laat ons zien dat het mogelijk is om iets goeds op de verkeerde manier te doen - dat wil zeggen, onachtzaam, of minachtend, of anders niet in godsnaam maar voor een ander doel; en om deze reden is het onaanvaardbaar voor God.

[Modestus 134]

God heeft ons gemaakt opdat we 'deelgenoten van de goddelijke natuur' zouden worden (2 Petr. 1:4) en deelgenoten in Zijn eeuwigheid, en zodat we zouden worden zoals Hij (vgl. 1 Johannes 3:2) door vergoddelijking door genade. Het is door vergoddelijking dat alle dingen opnieuw worden samengesteld en hun bestendigheid bereiken; en het is ter wille van haar dat wat er niet is, tot stand wordt gebracht en tot bestaan wordt geroepen. (Maximus de Belijder 42, blz. 408)

13 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

Als we God zowel in naam als in werkelijkheid willen toebehoren, laten we dan strijden om de Logos niet te verraden aan de hartstochten, zoals Judas deed (vgl. Matth. 26:14-16), of om Hem niet te verloochenen zoals Petrus deed (vgl. Matth. 26:69-75). De Logos verloochenen is door angst falen om het goede te doen; Hem verraden is bewust kiezen om zonde te doen. (Ibidem)

14 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Piebe 84]

34 minuten geleden zei Modestus:

Als we God zowel in naam als in werkelijkheid willen toebehoren, laten we dan strijden om de Logos niet te verraden aan de hartstochten, zoals Judas deed (vgl. Matth. 26:14-16), of om Hem niet te verloochenen zoals Petrus deed (vgl. Matth. 26:69-75). De Logos verloochenen is door angst falen om het goede te doen; Hem verraden is bewust kiezen om zonde te doen. (Ibidem)

Wij zijn geen uitverkoren discipelen die later uitgezonden werden als apostelen. Nergens staat dat de gewone christen volmaakt moet zijn, integendeel zie Matth. 19:21.

[Modestus 134]

Hebreeën 12:14

Mattheüs 5:48

15 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 134]

18. De kroon op elke goede inspanning en de hoogste prestatie is ijver in gebed. Doordat God ons leidt en een helpende hand biedt, komen we de andere deugden te verwerven. Het is in gebed dat de heiligen gemeenschap ervaren in de verborgen energie van Gods heiligheid en innerlijke eenheid ermee, en hun intellect zelf wordt door onuitsprekelijke liefde in de aanwezigheid van de Heer gebracht. ‘Gij hebt mijn hart verblijd’, schreef de psalmist (Ps. 4:7); en de Heer Zelf zei dat 'het koninkrijk der hemelen in u is' (vgl. Lukas 17:21). En wat betekent het koninkrijk dat binnenin is, behalve dat de hemelse blijdschap van de Geest duidelijk op de deugdzame ziel is gestempeld? Want al in dit leven krijgt de deugdzame ziel door actieve gemeenschap in de Geest een voorproefje en een voorspel van de verrukking, vreugde en geestelijke blijdschap die de heiligen zullen genieten in het eeuwige licht van het koninkrijk van Christus. Dit is iets wat de heilige Paulus ook bevestigt: ‘Hij troost ons in onze verdrukkingen, zodat wij anderen kunnen troosten in elke verdrukking door de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost zijn’ (2 Kor. 1:4). En passages in de Psalmen wijzen eveneens op deze actieve blijdschap en troost van de Geest, zoals: 'Mijn hart en mijn vlees hebben zich verblijd in de levende God' (Ps. 84:2. LXX); en: ‘Mijn ziel zal gevuld worden met merg en vet’ (Ps. 63:5).

[Modestus 134]

19. Net zoals het werk van gebed groter is dan ander werk, zo vereist het ook meer inspanning en aandacht van de persoon die er vurig aan toegewijd is, opdat de duivel hem dit niet zou ontnemen zonder dat hij zich ervan bewust is. Hoe groter het goede dat iemand onder zijn hoede heeft, hoe groter de aanvallen die de duivel op hem uitvoert; daarom moet hij streng waken, zodat vruchten van liefde en nederigheid, eenvoud en goedheid - en, samen met hen, vruchten van onderscheidingsvermogen - dagelijks kunnen groeien vanuit de standvastigheid van zijn gebed. Deze zullen zijn vooruitgang en toename in heiligheid duidelijk maken, en zo anderen aanmoedigen soortgelijke inspanningen te leveren.

[Modestus 134]

20. Niet alleen draagt de heilige Paulus ons op om onophoudelijk te bidden en te volharden in het gebed (vgl. 1 Thess. 5:17; Rom. 12:12), maar ook de Heer wanneer Hij zegt dat God hen zal rechtvaardigen die Hem dag en nacht aanroepen (vgl. Lukas 18:7) en raadt ons aan om te waken en te bidden (Matt. 26:41). We moeten daarom altijd bidden en de moed niet verliezen (vgl. Lukas 18:1). Korter gezegd: wie volhardt in het gebed moet veel strijd leveren en zich meedogenloos inspannen om de vele obstakels te overwinnen waarmee de duivel zijn ijver probeert te belemmeren - obstakels zoals slaap, lusteloosheid, lichamelijke verdoving, afleiding door gedachten, verwarring van intellect, zwakte, enzovoort, om over kwellingen nog maar te zwijgen, en ook de aanvallen van de boze geesten die gewelddadig tegen ons vechten, ons tegenwerken en proberen te voorkomen dat de ziel God nadert wanneer ze Hem werkelijk en onophoudelijk zoekt.