Geestelijk leiderschap en kinderen

[Barnabas 177]

De schrift zegt dat een geestelijk leider een goed bestuurder van zijn gezin moet zijn.

1 Timotheüs 3;2-5: "Een opziener nu moet onberispelijk zijn, de man van één vrouw, beheerst, bezonnen, eerbaar, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen, niet verslaafd aan wijn, niet vechtlustig, niet uit op schandelijke winst, maar welwillend, niet strijdlustig en zonder geldzucht. Hij moet goed leiding geven aan zijn eigen huis, zijn kinderen onderdanig houden, in alle waardigheid. Want als iemand niet weet hoe hij leiding moet geven aan zijn eigen huis, hoe zal hij voor de gemeente van God zorg dragen?"

Hieruit kunnen we opmaken dat een geestelijk leider groeit door zijn leiderschapkwaliteiten te ontwikkelen door in den beginne voor zijn eigen gezin te zorgen. Als jonge man kan hij leren met mensen (zijn eigen kinderen) om te gaan en gaandeweg groeien zijn capaciteiten om te leren, te vermanen en sociaal leiding te geven. Immers betreft leiding geven het begeleiden van mensen opdat zij opgebouwd worden in het woord Gods. Hij dient in staat te zijn zijn kinderen ondergeschikt te houden. Daarmee toont Hij aan dat Hij in staat is het heft in handen te houden en geschikt is om gezag uit te oefenen over de gemeente waarvoor hij verantwoordelijk is.
Daarnaast dient Hij in staat te zijn zijn kinderen te bestraffen en in praktijk te brengen het woord Gods waarin staat om te tuchtigen. Spreuken 13;24: "Wie zijn stok spaart, haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, streeft naar vermaning voor hem.". Wie liefheeft tuchtigt zijn eigen kinderen opdat zij gelukkig worden en niet in de vallen van de duivel terecht komen.

Zo ook wordt er van de vrouw in Spreuken 31 gezegd dat zij zorgt voor het onderhoudt van het gezin. Dat is ook voor haar de basis van haar leidinggevende capaciteiten over de diensmeisjes waarvan gezegd wordt dat zij die in dienst heeft. Daaruit blijkt dus dat zij leiding kan geven. Ook zij is begonnen met de zorg voor kleine kinderen en is doorgegroeid tot leidinggevende over haar huishouden.

Ook Deborah was een geestelijk leidster die de wet van Mozes in acht nam. Of zij kinderen had wordt niet gemeld. Er staat echter ook (Psalm 113:9): "Die de onvruchtbare doet wonen in haar gezin: een blijde moeder van kinderen. Halleluja!". Haar kinderen waren het volk van Israël, zij wordt daarom een moeder Israëls genoemd. Deze kinderen had zij niet zelf gebaard, nochthans gunt God haar het moederschap over hen (Richteren 5:7); "De dorpen lagen verlaten in Israël, ze lagen verlaten, totdat ik, Debora, opstond, tot ik opstond, een moeder in Israël."
Daarbij geldt dat ook Deborah gegroeid is van moeder over kleine kinderen tot begeleiding en rechtspraak over hen waarbij zij rechtsprak volgens de wetten die Jehovah God door Mozes gegeven had. Zo dat niet haar eigen kinderen zijn geweest waren dat kinderen van anderen die zij mocht begeleiden waarbij zij hen deed opgroeien tot evenwichtige mannen en vrouwen zoals ook van de vrouw in Spreuken 31 geschreven staat dat haar zonen bestuuders in het land werden.

Ook Mordechai was een man die geestelijk leider werd en ook Hij begon met de opvoeding van Esther. Zijn taak was haar op te voeden tot een evenwichtige vrouw die tot haar recht kwam in de Heere en dat is wat Esther geworden is. Zij werd koningin in plaats van Wasti die door ongehoorzaamheid aan haar man de koning weggestuurd werd van zijn aangezicht waarbij haar haar koninklijke waardigheid ontnomen werd. Esther gaf het goede voorbeeld doordat zij ondergeschikt bleef aan haar man, de koning der Meden en Perzen. Na de overtreding van Wasti was de koning immers in woede ontstoken en had een wet doen uitvaardigen waarbij vastgesteld werd dat een man heer en meester diende te zijn in zijn eigen huis. Dat houdt in dat een man gezag uitoefent over hetgeen onder hem gesteld is. Esther hield zich daaraan, zij bleef ondergeschikt aan de mannen onder wiens verantwoordelijkheid zij stond en zo redde zij haar volk. Door haar ondergeschiktheid kreeg zij grote invloed bij haar man en was in staat, mede dankzij haar tact waarbij zij op correcte wijze omging met haar schoonheid en deze gebruikte om de koning te behagen zodat zij om hem kon informeren dat een boosdoener (Haman die de Joden haatte) van plan was haar volk, en daarbij Mordechai om te brengen. Haman handelde uit eerzucht en had gelogen tegen de koning waarbij hij de koning had trachten om te kopen om hem te doen geloven dat de gelovigen (de Joden die Jehovah aanbaden) verkeerd bezig waren. De daad van Esther was één van grote moed omdat zij haar leven moest wagen om toegang tot de koning te krijgen. Vanwege haar verstand en goed gedrag lukte dat haar en dat was mede te danken aan de opvoeding van Mordechai.

De kinderen van deze geestelijk leiders groeiden op tot volwassen mensen met een gezond ego waardoor zij de last van hun verantwoordelijkheid konden torsen. Zij waren in staat met hun leiderschap te zegenen en te blijven staan in hun waardigheid. Zo ook Jezus die tegenover een gewelddadige overmacht bleef staan in Zijn identiteit. In plaats van zielig te worden stond Hij de invloed van de boze niet toe en hield de deur gesloten voor hem. Zo ook Esther die aan op risico van sterven zichzelf gaf. Zij volbracht haar taak met verve.

Het blijkt dus dat het van groot belang is om veel tijd en aandacht (en energie) te besteden aan het opvoeden en begeleiden van kinderen tot volwassenheid. In eerste instantie zijn het de eigen ouders die hiervoor in aanmerking komen maar God kan in Zijn genade tot de kinderen besluiten kinderen door "ooms en tantes" of anderen die het woord Gods vrezen en in acht nemen op te laten voeden.

15 augustus 2022 bewerkt door Barnabas

[Dat beloof ik 836]

Hoe moet dan als er sprake is van meerdere vrouwen, zoals in de bijbel heel gebruikelijk. Is er dan nog steeds één gezin of zijn dat meerdere gezinnen?