Genade en/of goede werken

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 10:26:40 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Als je een betere term hebt, hoor ik het graag

Nou, je geeft zelf al aan dat het geloof niet wordt ingestort bij de doop; een andere term voor een fenomeen dat niet bestaat lijkt me niet echt nodig. Maar om toch maar een gooi te doen: ik zou bij geloof instorten (dus doop even achterwege gelaten) eerder zeggen: uitnodigen tot geloof, zoiets.

[Raido 0]

Quote:

uist;wat kunnen protestanten toch onzin uit kramen.

Wat ben jij een akelig vervelend mannetje soms. Ik typte alleen maar iets wat ik dacht (en dus niet goed gedacht had) en om dan op basis van mijn reactie 'alle protestanten' te verwijten dat ze onzin uitkramen.. Als ik jou als uitgangspunt zou nemen voor het katholicisme, zou het de enige geloofsrichting zijn waar ik een broertje dood aan zou hebben.

Quote:

Het is juist nìet beton. Geloof is een gave, een talent, en dat dien je tot ontwikkeling te brengen, getuige wonderschone woorden als 'geloofsverdieping'.

Geloof is inderdaad een gave, maar niet een talent als hoe wij talenten in ons taalgebruik gebruiken. Het talent in de Bijbel was geld, van waarde. In de gelijkenis die later wordt aangehaald komt dat duidelijk naarvoren. Dat geloof in een gave (ook niet een gave zoals in ons taalgebruik, maar het Bijbelse taalgebruikt, een genadegift van God). We moeten woekeren met dat wat God ons geeft, dus ook met Het Geloof wat Hij ons wil schenken, dat noemen wij 'geloven' en het doen van goede gaven ofwel het dragen van vruchten.

Quote:

Sacredos Het Geloof is niet meer dan een onverdiende Genade voor zondaren die alleen gered kunnen worden door het Heilig Bloed van het Lam,Hij gaat niet voor niets komen in het vlees. Het Geloof wat een zeker weten zal moeten worden is niet los verkrijgbaar van het Levendschenkend Kruis.Het Christelijk Geloof is exclusief.De goede werken zijn daar vruchten van en meer niet.

Nu heb je weer wat meer credits bij mij

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Uitnodigen opent een deur, en geeft de ander de keuze er doorheen te gaan. Instorten opent een deur, en duwt je er doorheen, graag of niet.

We dwalen af, CvW. Jullie hebben het over storten van geloof, ik zeg dat ik hierbij aan beton denk. Ik vind het niet nodig op jouw verzoek een andere term te bedenken, aangezien het me a) niet boeit, en ik het niet nodig vind een term te bedenken voor iets waarvan jij zegt dat er geen sprake van is bij de doop. Er bestaat al een term voor blijkbaar, en ik vind die term prima eerlijk gezegd. De term doet me alleen denken aan beton storten, dat is alles.

Quote:

Instorten opent een deur, en duwt je er doorheen, graag of niet.

Lijkt me geen goed idee.

Quote:

Wil je iets bespreken, dan heb je daar woorden voor nodig. Het al dan niet bestaan van het besprokene lijkt me geen enkel argument voor het wel of niet beschikbaar hebben van woorden.

Taal verwijst ten diepste niet naar bestaan in de stoffelijke wereld, maar bestaan in de psychologische wereld, de wereld in je hoofd. Taal verwijst naar concepten, zelfs naar netwerken van concepten en nooit naar één concept, en niet naar fenomen, objecten, enz. (concreet: het woord "boom" verwijst naar het concept dat de spreker heeft van "boom" en naar alles wat dit niet is, naar alle vergelijkingsmateriaal, niet naar alleen maar het object "boom" in de ruimte). Althans, deze taalfilosofische school hang ik aan. Ik denk dat het bestaan van het besproken concept wel een voorwaarde is. Als jij nu het volgende bedoelt: Het hoeft niet zo te zijn dat het geloof bij de doop wordt ingestort, dus dat het niet zo is als feit, object in de ruimte. Maar, het zou wel kunnen, het concept bestaat in jouw of in wiens hoofd dan ook en daarom moeten we een term hebben om ernaar te verwijzen, naar het concept. Als je dat bedoelt, dan kan ik het met je eens zijn en is het vruchtbaar om een vocabulaire te ontwikkelen. Al vraag ik me wel af hoeveel zin het heeft, als iedereen het er zo ongeveer over eens is dat de mens zo niet tot geloof komt.

Verder heb ik nog steeds nergens gezegd dat de bestaande term mij niet bevalt of anders moet, alleen dat het me aan beton doet denken. Dit is dus een vrij nutteloze discussie en m.i. zonde van mijn tijd.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 12:07:24 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Bespaar je het gal spuwen verder maar.

Reageren we niet meer inhoudelijk?

[Gast Anon_phpbb]

-

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op maandag 22 december 2008 23:32:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Het geloof wordt niet ingestort bij de doop hoor. Afgelopen zondag nog een meisje van 4 maanden gedoopt, die geloofde echt niet ineens iets anders dan voor de doop.

Sterker nog: toen ik op mijn 21e met Pinksteren gedoopt werd, geloofde ik voor het moment dat ik gedoopt werd niet opeens iets anders dan nadien. Ik heb altijd een 'katholieke' doopopvatting gehad, maar daar hoorde nooit bij dat het 'geloof' gegeven werd door de doop. (Om het woord 'instorten' maar even te vermijden).

Dit lijkt me weer een typisch voorbeeld van een protestantse karikatuur. Het Doopsel mag dan wel 'geloof bewerken', in die zin dat een Sacrament een 'vehicel van genade is', maar dat betekent niet dat je samen met het water geloof over je heen gegoten krijgt o.i.d.

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 14:24:27 schreef Taquoriaan het volgende: Sterker nog: toen ik op mijn 21e met Pinksteren gedoopt werd, geloofde ik voor het moment dat ik gedoopt werd niet opeens iets anders dan nadien. Ik heb altijd een 'katholieke' doopopvatting gehad, maar daar hoorde nooit bij dat het 'geloof' gegeven werd door de doop. (Om het woord 'instorten' maar even te vermijden).

En een "katholieke doopopvatting" houdt in?

Quote:

Dit lijkt me weer een typisch voorbeeld van een protestantse karikatuur. Het Doopsel mag dan wel 'geloof bewerken', in die zin dat een Sacrament een 'vehicel van genade is', maar dat betekent niet dat je samen met het water geloof over je heen gegoten krijgt o.i.d.

Als je nu even goed leest, dan zul je zien dat Harm-Jan werkt vanuit zijn paradigma, zoals hij het beziet. CvW corrigeert hem daarin en klaar. Ik snap dan niet waarom jij het dan moet afdoen als "protestante karikatuur", als iemand een gedachte weergeeft. Werk jezelf dan niet met karikaturen?

[Gast Anon_phpbb]

-

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 14:49:44 schreef Michiel het volgende: Als je nu even goed leest, dan zul je zien dat Harm-Jan werkt vanuit zijn paradigma, zoals hij het beziet. CvW corrigeert hem daarin en klaar. Ik snap dan niet waarom jij het dan moet afdoen als "protestante karikatuur", als iemand een gedachte weergeeft. Werk jezelf dan niet met karikaturen?

Claimen dat katholieken iets geloven, waar dit feitelijk niet zo is, is niet werken vanuit een ander paradigma, maar dan geeft je andermans visie op een karikaturale manier weer.

Ik hoop dat ik in staat ben om de gereformeerde visie (althans de vrijgemaakte) goed weer te geven en probeer karikaturen te vermijden. Meestal lukt dit goed en mocht ik ergens de plank misslaan, dan hoor ik dit vanzelf wel.

Sowieso vind ik het altijd gevaarlijk om bijv. de katholieke opvatting op te vragen bij niet-katholieken. Toen ik nog gereformeerd was, gebruikte ik bij voorkeur katholieke boeken om de katholieke leer te verifieren en evangelische boeken om evangelische paradigma's te verifieren. Mijn ervaring leert dat katholieke leerstukken bestuderen in gereformeerde literatuur vanzelf karikaturen in het leven roept... Helaas.

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 17:58:09 schreef Taquoriaan het volgende: Claimen dat katholieken iets geloven, waar dit feitelijk niet zo is, is niet werken vanuit een ander paradigma, maar dan geeft je andermans visie op een karikaturale manier weer.

Harm-Jan claimt helemaal niets. Hij geeft een gedachte weer en dat zegt hij ook nog een paars posts later. Waarschijnlijk had je dan het volgende niet gelezen:

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 10:59:33 schreef Harm-Jan het volgende: Ik typte alleen maar iets wat ik dacht (en dus niet goed gedacht had)

Ik heb een beetje het idee dat je het een en ander te breed trekt en direct projecteert op alle protestanten en dat als maatstaf hanteert.

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 18:52:03 schreef Michiel het volgende: [...]Harm-Jan claimt helemaal niets. Hij geeft een gedachte weer en dat zegt hij ook nog een paars posts later. Waarschijnlijk had je dan het volgende niet gelezen:

Dat had ik inderdaad niet gelezen. Misschien gebruik ik het woord 'claimt' ook te sterk. Ik bedoel daarmee aan te geven dat iemand iets beweert/zegt zonder dat vantevoren geverifieerd te hebben.

* Taquoriaan moet beter opletten bij het typen van posts in een andere taal dan haar moedertaal, vooral als ze moe is.

Quote:

Ik heb een beetje het idee dat je het een en ander te breed trekt en direct projecteert op alle protestanten en dat als maatstaf hanteert.

Nou, ik ben tien jaar vrijgemaakt geweest, en het idee wat Harm-Jan hier neerschrijft hoor je heel vaak binnen protestantse kringen. En vaker heb ik meegemaakt dat, wanneer er informatie gezocht werd over andere spiritualiteiten, dit gebeurde door boekjes van eigen dominees te lezen. Ikzelf heb nog een boekje over de Islam van ds. De Graaff in de kast staan. Later ontdekte ik dat je dan per definitie een gekleurde visie voorgeschoteld krijgt. Voor mijzelf heb ik toen besloten om informatie over andere stromingen te halen bij die stromingen zelf. Ik zie het dus vaker gebeuren, heb dat vroeger ook zelf gedaan, vandaar dat ik weet dat dit vaak gebeurt.

---

Samengevoegd:

Ondertussen zie ik nog steeds niet echt waar het verschil tussen de Rooms-Katholieke visie t.o.v. genade en/of goede werken zit en die van Harm-Jan.

[vrijeFreddy 0]

Quote:

Op maandag 22 december 2008 10:20:19 schreef Harm-Jan het volgende: Tot aan Mozes is de wet (slechts) in de harten van de mensen geweest (valt nog het een en ander te zeggen over het verschil tussen de volkeren en het volk Israel). Later komt dit ook terug bij Paulus en is het idee dat de wet van God niet slechts op de stenen is gebeiteld, maar ook in de harten van de kinderen van God (Israël en de Volkeren).

Maar je bedoelt hiermee toch ook dat de wet geschreven staat in de harten van de mensen die God niet kennen?

[Raido 0]

Quote:

Op donderdag 01 januari 2009 15:45:27 schreef vrijeFreddy het volgende: [...]Maar je bedoelt hiermee toch ook dat de wet geschreven staat in de harten van de mensen die God niet kennen?

Ja.

[vrijeFreddy 0]

Iedereen heeft dus genade nodig. We leven door genade. God's genade.

Paulus spreekt over werken der wet en hij probeert uit te leggen dat je met wettische werken anderen vervolgt. Dat is niet de bedoeling van de wet. Alleen degene die zich aan de wet gehouden heeft, heeft recht om ermee te oordelen. In dit hele verhaal is dat God.

Jakobus spreekt over de geloofswerken. Geloofswerken zijn de gedragingen die je tot uiting brengt waaruit blijkt dat je van God genade hebt ontvangen. God oordeelt ons nu niet meer bij zijn wet, maar volgens een heel ander nivo. Sterker zelfs: Iedere mens veroordeelt zichzelf nu, want God heeft zijn werk bekend gemaakt in Jezus en door hem is zelfs verkondigt dat het aangename jaar des Heren in vervulling is gegaan.

Dat wil zeggen dat de genade tijd van start is gegaan.

Als je de wet tegen een ander gebruikt, dan veroordeelt men zichzelf. Als men ziet dat een broeder zondigt en hij krijgt spijt, dan kun je je geloofswerk tonen door je zondige broeder te troosten. Anderen vergeven zoals we zelf ook door God vergeven zijn.

Door bij anderen te doen wat God bij ons gedaan heeft, tonen we een stukje van God en wordt hij groot gemaakt. Al spreken we niet eens over God, het blijft een principe-kwestie, de goede mensen zullen altijd waardering hebben als wij bij hun doen wat God bij ons doet. En als zij ons waarderen, dan waarderen zij ook God die in ons woont.

En tot geloof komen, kunnen ze altijd nog. Ze gaan heus niet verloren omdat ze niet onmiddelijk begrijpen wie Jezus is, maar ze worden veeleer behouden door hun waardering voor (God in) ons.

Maar als we de werken der wet doen, dan doen we het verkeerde. Paulus heeft het er ook ergens over dat we door ons geloof op Jezus beginnen te bouwen. Jezus symboliseert hij als het fundament. Je kunt bouwen door het fundament te bewerken met goud en allerlei goeds, maar je kunt het ook bewerken met stoppels (zoals hij het benoemt).

En het werk van iedere gelovige zal met vuur beproefd worden op de dag des oordeels, maar hoe je ook bouwt (goed of slecht), de gelovige zál behouden worden en niet veroordeeld worden door God. Maar wie slecht bouwt, die schendt God's eer en wie God's eer schendt, zal zelf ook in zijn eer geschonden worden door God (met andere woorden: Je staat als gelovige dan voor schut op die oordeelsdag).

Iedere mens kan voor zichzelf weten wanneer hij het verkeerde doet, want God ziet zichzelf in de mensen dus als je de mensen onteert, onteer je God.

[pietjebell 0]

Quote:

Op woensdag 17 december 2008 16:01:11 schreef Mipe het volgende: Paulus schrijft over het leven vanuit genade. Jakobus over het doen van goede werken. Wat is het volgens jullie.. Of het één of het ander?/ En het één en het ander? Ben benieuwd!

Beiden, maar als eerste geloof.

Oprecht Geloof daaruit volgen gedachten, daaruit volgen plannen en daaruit volgen daden.

Dus wie echt gelooft in Jezus Christus, zal zijn naaste en vijand proberen lief te hebben en er ook steeds beter in worden.

Hij zal hem/haar niet veroordelen en de dingen uitzoeken die hij gelooft en de waarheid, wat dat ook is, op elk gebied, erkennen en zeggen wanneer het van belang is, ondanks wat de mensen om hem heen van hem vinden.

Oh ja VrijeFreddy, ik ben het helemaal met je eens.

[vrijeFreddy 0]

Quote:

Op zondag 04 januari 2009 13:53:20 schreef pietjebell het volgende: Dus wie echt gelooft in Jezus Christus, zal zijn naaste en vijand proberen lief te hebben en er ook steeds beter in worden.

Hee Pietje man! Gast

Even een vraag hè.

Stel dat een broeder een dusdanig karakter heeft waardoor ik hem gewoonweg niet graag mag of zelfs een hekel aan hem (zijn karakter) heb, wat moet ik dan doen?

Hem toch proberen lief te hebben en mijn emoties negeren?

En wat als mijn emoties steeds sterker worden?

Wat bedoel je met 'proberen' lief te hebben?

Liefhebben dóe je of dat doe je niet.

Als je mij zegt dat ik moet proberen lief te hebben, zeg je eigenlijk dat ik mijn gevoelens moet wegstoppen op het moment dat ik simpelweg geen klik voel.

Vind je het dan voldoende als ik dergelijke broeders niet veroordeel en mezelf vergeef voor het feit dat ik boos ben op hun?

Of moet ik mijn gevoel opkroppen en mezelf in een tijdbom veranderen, die vroeg of laat toch wel een keer uitbarst?

Johannes heeft het over het haten en liefhebben van broeders.

Wanneer haat je?

Ik heb bijvoorbeeld een gruwelijke hekel aan de overheid in het algemeen, maar mijn wrok is meer gericht op de organisatie zelf en alle organisaties die zich aan de overheid koppelen. Mijn wrok is niet zozeer gericht op de leden van de organisaties, want ik denk dat, als ik ze persoonlijk zou leren kennen, ik sommigen van hun misschien wel graag mag.

Hoe komt dit toch?

Vanwaar al deze spanningen?

Ligt het nou aan mij en ben ik verwaand?

Of aan wie ligt het?

[pietjebell 0]

Hey fred, hoe is ie?

Wanneer je vijandige emoties voelt naar iemand, dan zijn er dingen niet gezegd, die onderhuids spelen.

Dat betekent dat voorzover het jou aangaat, je moet leren je gevoelens onder woorden te brengen, en het die persoon te zeggen.

schrijf het eerst op als het te moeilijk is en daarna kun je het proberen te vertellen.

Luistert die ander niet, begrijpt hij je niet of doet hij zich geen moeite, is het dan wel verstandig om met hem om te gaan?

Denk aan Abraham en Lot. Lot ging links en Abraham rechts, maar beiden geloofden in God. dat heb ik met een zekere broeder ook gedaan, ik denk dat je weet wie...)

Ik denk dat de spanningen bij ons ( ik heb ze soms ook ) vooral te maken hebben met verkeerd onderricht dat ons leerde onszelf niet te accepteren, maar alle ( in wettische zin ) zonden uit te delgen.

God neemt je zoals je bent, en Hij verandert jou.

Leer jezelf kennen en wandel in de Geest: leef gewoon en geniet van de dingen die God je geeft.

Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen liefde als gevoel en als daad:

Je zei zelf eens tegen me dat je de liefde niet moet prikkelen voordat het haar behaagt, daar heb je helemaal gelijk in.

Echter je hebt 3 soorten liefde:

Liefde ( naastenliefde ) is een keuze,

maar Liefde ( voor vrienden of verkering ) is een gevoel.

de keuze maak je zelf, de gevoelens overkomen je.

Ik mag sommige mensen niet, maar daarom kan ik ze wel respecteren als mens en hen liefhebben.

Het is niet zo dat ik met mensen die mij niet liggen, relaties opbouw.

Dat is niet alleen onnatuurlijk maar ook onverstandig.

Leef gewoon en laat God je veranderen. Probeer het niet zelf te doen, met allerlei regels ontspan je en neem wat rust, en doe dan kleine dingen die je leuk vindt.

Wacht op de momenten dat je je gelukkig voelt en God je vanbinnenuit verandert.

leef en verwacht de rest van God. als je weet dat je iets moet doen dan weet je het vanzelf wel.

onthoud deze tekst:

Zo is er dan nu GEEN veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet in het vlees wandelen maar door de Geest leven

( dat is: Zichzelf zijn )

Bijna alles wat het tegenspreekt daarvan kan ik in jouw geval voorlopig zeggen dat het niet van God is, ook al zeggen broeders anders en hebben mensen steeds iets tegen je.God heeft ons geaccepteerd, ook al doen wij onszelf niet altijd accepteren of doen broeders dat niet altijd.

blijf wel openstaan om je te laten vertellen, wanneer je iemand per ongeluk verkeerd behandelt, maar pas op voor de gedachte dat je moet presteren.

[vrijeFreddy 0]

Ja je hebt gelijk, het uiten van emoties is bij mij inderdaad een moeilijkheid. Maar ja, je weet ook hoe ik ben en dat ik bepaalde emoties niet uit om ruzies of verdere stribbelingen te voorkomen.

Te vaak ben ik bang dat iemand mij een vervelende, bijdehandte reactie geeft op de uiting van mijn emotie en als het zover zou komen, krijg ik vrij losse handen met allerlei neigingen en gevolgen. Om die reden uit ik bepaalde emoties maar niet, zodat ik mezelf die ellende kan besparen. En eigenlijk zie ik het ook als een kans die ik iemand geef, omdat hij van mij de gelegenheid krijgt om ongestraft weg te komen met dat hij me onder de huid kroop. Maar als het goed is, weet je ook van mij dat ik niemand wil straffen en dat àls ik tot geweld overga, dat het dan eerder een opwelling is waarin ik alle emoties eruit gooi.

Maar ik denk dat je wel gelijk hebt en dat ik moet leren mijn gevoelens meer op een verbale manier te uiten. Maar mijn probleem is dat ik pis neidig word als mensen daar wat slapjes mee omgaan en er dan ook nog een bijdehandte reactie op geven, waarmee ze me eigenlijk meteen weer onder de huid kruipen. Je hebt gelijk als je bedoelt dat ik op dat moment meteen weer moet aangeven dat ze alweer over mijn grens heen gaan en ik me voel uitgedaagd om een gevecht aan te gaan, maar dat liever niet wil omdat het die ander belasten kan. Ik hoop soms dat ze dan toch willen vechten, omdat ik er zoveel moeite voor deed om verbaal mijn emoties te uiten en dat ze zouden zeggen van kom maar op, sla maar!

Diep van binnen weet ik dat ik niet vecht om te straffen, maar omdat ik gewoon alleen maar een plaats in deze maatschappij wil hebben en omdat ik bang ben dat ik niet begrepen word.

Ik weet dat ik behouden ben en dat mijn toekomst verzegeld is in de liefde van Jezus, maar al mijn naasten liefhebben? nee, ik geloof dat ik het niet doe. Ik zou wel graag willen dat ik het deed, maar het lukt me niet omdat ik me daartoe onmachtig voel. Ik kies er dan wel voor dat ik wou dat ik dat kon. Vaak twijfel ik dan aan mezelf dat ik me afvraag of het nu werkelijk aan mij ligt, maar als mensen me dan vervolgens weer gaan veroordelen, kom ik geen stap verder, want dat verfoei ik. En daar twijfel ik weer totaal niet aan, want van oordelen weet ik zeker dat het niet deugt, omdat al die veroordelingen hebben gemaakt dat ik geworden ben wie ik nu ben. En ik wil niets liever dan weg uit deze wereld, omdat ik geen enkele mogelijkheid zie om hier iets zinnigs op te bouwen. Ik word moe van mezelf omdat ik tekort schiet in liefde.

Ik weet dat wij gemaakt zijn om samen te zijn en dat weet ik maar al te goed op de momenten die ik in eenzaamheid door breng.

Maar zodra mensen eenmaal samen zijn, loopt het altijd mis en gaat het knallen, waardoor je haast zou denken dat de mens niet gemaakt is om samen te zijn.

Ik ben gaan denken dat het een kwestie is van zoeken naar een manier om met elkaar om te kunnen gaan en dat wij hiertoe gemaakt zijn.

En dit leerproces kan alleen maar goed blijven gaan mits we vergeving als het hoofdzakelijke uitgangspunt bij het hele verhaal betrekken en veroordeling er uit weg proberen te wissen.

Kijk! En iedereen vergeven kan ik wel. Maar heb ik dan ook iedereen lief? Dat vind ik zo moeilijk om te begrijpen. Ik wil iedereen vergeven en heb op die manier zelfs een bevooroordeelde instelling, want het maakt niet uit wat iemand voor een kwaad gedaan heeft. Maar toch heb ik niet het gevoel dat ik al mijn naasten lief heb, want bepaalde mensen kunnen niet laten blijken dat ze te vertrouwen zijn, waardoor ik wat meer op afstand blijf en het onmogelijk is dat we iets aan elkaar hebben.

Als je elkaar lief hebt, dan heb je toch iets aan elkaar?

Ik bedoel... een vergeven zondaar heeft er iets aan als hij naast mij een plaats in deze maatschappij krijgt om daar ongestraft verder te mogen leven.

De meeste mensen vertrouw ik niet omdat ik ze al voor een deel heb leren kennen, maar in de liefde heb je toch meer aan elkaar behalve dat je mekaar op een afstand laat verder leven?

Liefhebben doe je toch alleen bij de mensen die een rol meespelen in je leefwereld?

[pietjebell 0]

Quote:

Op zondag 04 januari 2009 18:39:41 schreef vrijeFreddy het volgende: Ja je hebt gelijk, het uiten van emoties is bij mij inderdaad een moeilijkheid. Maar ja, je weet ook hoe ik ben en dat ik bepaalde emoties niet uit om ruzies of verdere stribbelingen te voorkomen. Te vaak ben ik bang dat iemand mij een vervelende, bijdehandte reactie geeft op de uiting van mijn emotie en als het zover zou komen, krijg ik vrij losse handen met allerlei neigingen en gevolgen. Om die reden uit ik bepaalde emoties maar niet, zodat ik mezelf die ellende kan besparen.

Dat is nu precies waar ik ook moeite mee had.

het niet durven zeggen waar ik mee zat.

het bang zijn voor een confrontatie met degene die jouw grens niet respecteert of niet ziet.

Soms is het wijs om niets te zeggen maar als je er zo onder lijdt, kun je beter de mond opendoen, of weggaan bij de mensen die je zo kwetsen.

Het is niet leuk als je woorden hebt, maar je moet soms woorden hebben met mensen om jezelf te kunnen zijn.

Ik zie het als in het verhaal van de Profeet Nehemia.

Hij bouwde Jeruzalem opnieuw op, maar begon met de muren en de poorten. Hij bouwde met het zwaard om zijn middel.

De Arabieren bedreigden hem omdat hij die muur bouwde en werden jaloers.

Ik zie het zo: Mijn geest is Jeruzalem, Nehemia is mijn wil, het zwaard is Gods Geest en de muren die hij bouwt zijn de grenzen die bij mij horen.

De Arabieren zijn "in geestelijke zin" ( Arabs no offense ) mensen die mijn grenzen niet kennen of niet erkennen.

Soms moet je "vechten" omdat de Arabieren aanvallen.

maar vecht met de mond en niet met de handen.

werkt dat niet, blijf dan alsjeblieft uit de buurt van die mensen, want met een halve stadsmuur kun je niet winnen...

blijf voorlopig uit de buurt van broeders die veel warrige teksten citeren...die verwarren je alleen maar, hoe goed ze het ook bedoelen.

met dat gezwam kom je niets verder.

Quote:

En eigenlijk zie ik het ook als een kans die ik iemand geef, omdat hij van mij de gelegenheid krijgt om ongestraft weg te komen met dat hij me onder de huid kroop. Maar als het goed is, weet je ook van mij dat ik niemand wil straffen en dat als ik tot geweld overga, dat het dan eerder een opwelling is waarin ik alle emoties eruit gooi. Maar ik denk dat je wel gelijk hebt en dat ik moet leren mijn gevoelens meer op een verbale manier te uiten. Maar mijn probleem is dat ik pis nijdig word als mensen daar wat slapjes mee omgaan en er dan ook nog een bijdehante reactie op geven, waarmee ze me eigenlijk meteen weer onder de huid kruipen. Je hebt gelijk als je bedoelt dat ik op dat moment meteen weer moet aangeven dat ze alweer over mijn grens heen gaan en ik me voel uitgedaagd om een gevecht aan te gaan, maar dat liever niet wil omdat het die ander belasten kan. Ik hoop soms dat ze dan toch willen vechten, omdat ik er zoveel moeite voor deed om verbaal mijn emoties te uiten en dat ze zouden zeggen van kom maar op, sla maar!

daar kan ik inkomen, mijn woede naar bepaalde daden is ook niet mals en soms word ik ook ( in mezelf gekeerd ) agressief, en wetend dat de gevolgen mij nog bozer maken dan ik al ben, doe ik vaak mijn woede inhouden.

Wat ikzelf probeer te leren is

( of het voor jou werkt, moet je zelf ff kijken ) situaties en personen waar teveel aan me getrokken wordt, niet op te zoeken, of mezelf daar niet meer te laten zien.

Als ik een werkomgeving met smeerlappen heb, neem ik ontslag , ookal moet ik op de bank zitten.

Ik zoek me een andere baan.

Als ik bij broeders ben die Christus niet begrijpen, dan ga ik er weg. Ik heb geen zin om in het beklaagden bankje te zitten bij hypocriete aanklagers.

Als ik een vervelende buurman heb, laat ik hem lopen, en dan vind ik het niet leuk dat hij me beledigt, maar ik weet dat ik het hebben kan, liever een paar beledigingen vangen dan een poppenkast met mensen waar niet mee valt te praten. Ik pak daarna vrije tijd wanneer ik tijd nodig heb om stoom af te blazen.

Elke situatie is weer anders en dat is ook het moeilijke eraan, vooral als je zoveel opgekropt hebt dat je een tikkende tijdbom bent.

het kan ook geen kwaad om je eens flink uit te kuren op een stootzak in de sportschool ofzo...

Geloof me Freddy, ik ben ook zo geweest...en ik merk helaas dat dat nu terugkomt, omdat ik weer teveel heb geslikt.

Daarom ga ik met bepaalde mensen niet om, die over mijn grenzen paradeerden alsof het de straat is.

Quote:

Diep van binnen weet ik dat ik niet vecht om te straffen, maar omdat ik gewoon alleen maar een plaats in deze maatschappij wil hebben en omdat ik bang ben dat ik niet begrepen word.

zo denk ik er ook over.

Helaas is het zo dat je soms moet "vechten" om een plaats te bemachtigen.

Echter wanneer je bang bent, straal je dat ook uit en roep je dat waar je bang voor bent onbewust op.

Mensen zien dat aan je.

het pleit voor je dat je in elk geval eerlijk ernaar kijkt.

dat is een goede houding.

Quote:

Ik weet dat ik behouden ben en dat mijn toekomst verzegeld is in de liefde van Jezus, maar al mijn naasten liefhebben? nee, ik geloof dat ik het niet doe. Ik zou wel graag willen dat ik het deed, maar het lukt me niet omdat ik me daartoe onmachtig voel. Ik kies er dan wel voor dat ik wou dat ik dat kon. Vaak twijfel ik dan aan mezelf dat ik me afvraag of het nu werkelijk aan mij ligt, maar als mensen me dan vervolgens weer gaan veroordelen, kom ik geen stap verder, want dat verfoei ik. En daar twijfel ik weer totaal niet aan, want van oordelen weet ik zeker dat het niet deugt, omdat al die veroordelingen hebben gemaakt dat ik geworden ben wie ik nu ben. En ik wil niets liever dan weg uit deze wereld, omdat ik geen enkele mogelijkheid zie om hier iets zinnigs op te bouwen. Ik word moe van mezelf omdat ik tekort schiet in liefde.

Ik herken dat wel...

Ik probeerde ook jaren lang lief te hebben, en werd daardoor de grootste hypocriet die God onder de zon heeft.

Liefde is een keuze die je maakt, maar je doet het of je doet het niet.

Ik zelf merkte dat wanneer ik ophield allemaal rare wetjes te volgen, die ik mezelf oplegde( heb lief, doe dit doe dat ) ik vrij werd, en vanzelf weer ging liefhebben.

Mijn persoonlijke ervaring is: ik ben vrij om te doen wat ik wil.

Mijn keuze is om gewoon te zijn wie ik ben, ongeacht wat mensen of een irritant "stemmetje" dat me steeds veroordeelt, er van vinden.( dat leg ik het zwijgen op met die tekst uit Romeinen onder aan mijn posts) .

Ik heb geleerd de dingen op me af te laten komen en verder gewoon te leven.

ik ben blij met elke dag die ik heb en ik geniet ervan.

Op goede dagen met tegenslagen en zegeningen erbij,

maar op een slechte dag , tja dat weet je zelf misschien nog beter als ik.

Quote:

Ik weet dat wij gemaakt zijn om samen te zijn en dat weet ik maar al te goed op de momenten die ik in eenzaamheid door breng. Maar zodra mensen eenmaal samen zijn, loopt het altijd mis en gaat het knallen, waardoor je haast zou denken dat de mens niet gemaakt is om samen te zijn. Ik ben gaan denken dat het een kwestie is van zoeken naar een manier om met elkaar om te kunnen gaan en dat wij hiertoe gemaakt zijn. En dit leerproces kan alleen maar goed blijven gaan mits we vergeving als het hoofdzakelijke uitgangspunt bij het hele verhaal betrekken en veroordeling er uit weg proberen te wissen.

vergeving is 1 ding, maar heb je de geestelijke schade ook verwerkt van al dat onrecht?

Neem tijd voor jezelf Fred, VEEL tijd. Jaren!

dat is voor ons allemaal erg belangrijk.

doe eens wat leuks met Maikel en de jongens daar, geniet van het leven, meer kunnen we nu nog niet, en dat moeten we accepteren.

Ik ga ook niet meer naar een kerk, want die leer verwart mij alleen maar en is niet altijd zuiver.

Ik raad je aan om NIET te gaan kerken, mocht je dit van plan zijn. verdedig dit ook als je broeders tegenkomt die je

(overigens vaak met de beste bedoelingen ) erin willen kletsen...laat dat je eerste stadsmuur zijn want

aan een misplaatste preek, van mensen die je niet kennen, heb jij niks en ik ook niet. daar word je alleen maar van...

Quote:

Kijk! En iedereen vergeven kan ik wel. Maar heb ik dan ook iedereen lief? Dat vind ik zo moeilijk om te begrijpen. Ik wil iedereen vergeven en heb op die manier zelfs een bevooroordeelde instelling, want het maakt niet uit wat iemand voor een kwaad gedaan heeft. Maar toch heb ik niet het gevoel dat ik al mijn naasten lief heb, want bepaalde mensen kunnen niet laten blijken dat ze te vertrouwen zijn, waardoor ik wat meer op afstand blijf en het onmogelijk is dat we iets aan elkaar hebben. Als je elkaar lief hebt, dan heb je toch iets aan elkaar? Ik bedoel... een vergeven zondaar heeft er iets aan als hij naast mij een plaats in deze maatschappij krijgt om daar ongestraft verder te mogen leven. De meeste mensen vertrouw ik niet omdat ik ze al voor een deel heb leren kennen, maar in de liefde heb je toch meer aan elkaar behalve dat je mekaar op een afstand laat verder leven? Liefhebben doe je toch alleen bij de mensen die een rol meespelen in je leefwereld?

de vragen stellen is ze beantwoorden denk ik...je hebt zover ik het zie gewoon gelijk...

---

Samengevoegd:

vergeven oke, Fred, maar soms moet je echt afstand nemen van bepaalde figuren, die jou niet respecteren.

ik zat daar ook mee.

Je kunt niet denken dat je van God iedereen moet liefhebben en dat als excuus gebruiken om je door jan en alleman als een pispaal en vuilnisvat te laten gebruiken.

Dat wil ik niet hebben, begrepen! dat is geen zuivere leer!

dat doet jou en mij als vriend van je teveel pijn...ik wil niet dat je jezelf zo kwelt.

---

Samengevoegd:

Algemeen voor de rest:

Quote:

Op dinsdag 23 december 2008 17:58:09 schreef Taquoriaan het volgende: [...] Claimen dat katholieken iets geloven, waar dit feitelijk niet zo is, is niet werken vanuit een ander paradigma, maar dan geeft je andermans visie op een karikaturale manier weer. Ik hoop dat ik in staat ben om de gereformeerde visie (althans de vrijgemaakte) goed weer te geven en probeer karikaturen te vermijden. Meestal lukt dit goed en mocht ik ergens de plank misslaan, dan hoor ik dit vanzelf wel. Sowieso vind ik het altijd gevaarlijk om bijv. de katholieke opvatting op te vragen bij niet-katholieken.

Taquoriaan heeft gelijk...

Ga altijd bij de praktisch succesvolle experts van het vakgebied kijken...

is iemand mislukt op zijn vakgebied, of weet hij er geen reet vanaf maar heeft hij wel zijn mening klaar, dan is het niet de moeite waard aandacht aan die mening te besteden. die is altijd negatief, en helpt je bij voorbaat al niets verder.

Quote:

Toen ik nog gereformeerd was, gebruikte ik bij voorkeur katholieke boeken om de katholieke leer te verifieren en evangelische boeken om evangelische paradigma's te verifieren. Mijn ervaring leert dat katholieke leerstukken bestuderen in gereformeerde literatuur vanzelf karikaturen in het leven roept... Helaas.

je hebt weer gelijk... Gereformeerde literatuur is meestal nogal negatief over katholieke leer, omdat men het in gereformeerde kringen vaak niet begrijpt.

Ik als "ex-gereformeerd" Christen kan het weten...ben behoorlijk wat liberaler geworden na onderzoek bij "de experts".

[vrijeFreddy 0]

Maar even concreet nu hè...

Moet ik nu wel of niet 'proberen' lief te hebben?

Of leg eens uit wat je bedoelt met 'proberen' lief te hebben!

[rlb 0]

maar wat is genade als je er nog wat moet voor doen? dan is het toch geen genade meer? owke het is goed om goede werken te doen, maar ik geloof niet echt dat dat iets helpt aan je eeuwigheid. als is het toch wel een beetje suf dat Jezus voor al onze zonden is gestorven als je daar boven op nog allelei dingen zou moeten doen.

en daarnaast gaat het toch ook niet om je zonden te rechtvaardigen want die zijn al gerechtvaardigd door Jezus. en dat is juist het gave van geande dat je daardoor rechtvaardig bent en dat je niet meer geoordeeld zult worden. (Joh 3:17) tof toch dat je God nu abba vader mag noemen en dat als je hierdoor relatie met God krijg en de Heilige Geest waardoor je vanzelf (nou ja met wat moeite ) goede dingen gaar doen.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zaterdag 10 januari 2009 21:34:17 schreef rlb het volgende: maar wat is genade als je er nog wat moet voor doen?

Maar ik denk dat we wel met de Genade mee mogen en zelfs moeten werken. Zonder dat heeft onze bekering weinig zin, dan zitten we een beetje op onze luie reet bekeerd te wezen. Daar heeft God niks aan, en de mensheid ook niet. Als de mensheid als geheel niet aan de Genade mee zou willen of kunnen werken, kan God niets uitrichten (gesteld dat wij Zijn Geest kunnen negeren, wat eenvoudigweg niet kan, getuige hoe krachtig de Geest ons aanspoort om dóór de Genade heen mee te werken áán de Genade). God heeft ons de vrijheid gegeven om aan de Genade mee te kunnen werken, of dat niet te doen. Dat is onze bijdrage aan het grote en heerlijke verbond tussen God en mensen.

"Gods ingestorte liefde is vrucht van Zijn genade, maar de mens moet er wel aan meewerken dat de genade zijn deel wordt. Er wordt van hem een krachtige actie verwacht. Maar uiteindelijk is het menselijk streven gebaseerd op de goddelijke vonk die God in de mens ontsteekt. Het initiatief ligt ten diepste bij God."

Hans Wilbrink zegt het hier beter dan ik, in een interview over zijn proefschrift 'Amplexio Dei. De omarming Gods: Vergelijkend onderzoek van de mysticologische en sociologische profielen van Hildegard van Bingen en Hadewijch van Brabant'. Artikel uit het RD ook hier (aangezien de site van het RD op zondag rusten moet): link

---

Samengevoegd:

Quote:

Op donderdag 08 januari 2009 17:04:46 schreef vrijeFreddy het volgende: Moet ik nu wel of niet 'proberen' lief te hebben?

JA! Dat is althans wel zo handig denk ik.

[Gast Anon_phpbb]

-