Wanneer is iemand een 'Christen'?

[Taquoriaan 0]

Ik open dit topic naar aanleiding van het topic over een relatie hebben met een Jehova's Getuige, omdat dit daarvoor wel een belangrijk thema is.

Het lijkt een eenvoudige vraag, maar het antwoord is wat lastiger. \"Wanneer is iemand een Christen?\" en wat mij vooral ook interesseert is een theologische onderbouwing daarvoor. Iedereen kan heel makkelijk van alles roepen, maar ik vind het 'waarom' achter het antwoord meestal interessanter dan het antwoord zelf.

Voor mijzelf is iemand een Christen wanneer hij/zij de Christelijke doop heeft ontvangen. Het kan zijn dat diegene op het moment niets met dat geloof doet, maar toch heeft diegene het teken en zegel van de doop ontvangen en is daarom een Christen, met de daarbij behorende verantwoordelijkheden.

Wat vinden jullie?

[Michie23 0]

Als je Jezus persoonlijk kent.

[JoostG 27]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:39:28 schreef Michie23 het volgende: Als je Jezus persoonlijk kent.

Onzin.

[Liset 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:35:07 schreef Taquoriaan het volgende: Iedereen kan heel makkelijk van alles roepen, maar ik vind het 'waarom' achter het antwoord meestal interessanter dan het antwoord zelf.

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:39:28 schreef Michie23 het volgende: Als je Jezus persoonlijk kent.

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:41:04 schreef JoostG het volgende: [...] Onzin.

Want?

Zoals ik al zei, vind ik "als je Jezus persoonlijk kent" een mooie uitspraak, alleen kun je dat op zoveel manieren invullen dat ongeveer iedereen dan Christen zou kunnen zijn. Dus misschien dat wat meer uitgewerkt kunnen worden: "Wanneer kent iemand Jezus persoonlijk?". Ik zou kunnen zeggen dat ik Jezus afgelopen zondag nog ontmoet heb in de Eucharistieviering en door ter Communie te gaan kent een katholiek Jezus persoonlijk. Ik heb alleen het vermoeden dat dit niet bedoeld wordt.

Als dat "Als je Jezus persoonlijk kent" onzin is, zou ik het wel fijn vinden om te weten te komen waarom dat onzin is.

[Michie23 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:41:04 schreef JoostG het volgende: [...] Onzin.

Niet volgens Jezus:

Matteüs 7: 21-23

21 Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is. 22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en in uw naam boze geesten uitgedreven en in uw naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid.

[Taquoriaan 0]

Leuke quote, maar ik zou het accent ergens anders leggen:

Niet volgens Jezus:

Matteüs 7: 21-23

21 Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is. 22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en in uw naam boze geesten uitgedreven en in uw naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid.

Dus kennelijk kun je al in de hemel komen door alleen de wil van God de Vader te doen.

[Michie23 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:50:55 schreef Taquoriaan het volgende: Leuke quote, maar ik zou het accent ergens anders leggen: Niet volgens Jezus: Matteüs 7: 21-23 21 Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is. 22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en in uw naam boze geesten uitgedreven en in uw naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid. Dus kennelijk kun je al in de hemel komen door alleen de wil van God de Vader te doen.

En wat is de wil van de Vader? Hem lief hebben met heel je hart, ziel en verstand. Nou volgens mij kan dat alleen maar door een relatie te hebben.

[Sacerdos 0]

Men wordt al zo als Christen geboren dus is men Christen,en opgenomen voor eeuwig door het Heilig Doopsel.

Dan zal men moeten komen tot de ware kennis van Hem en weten dat het Levendschenkend Kruis onze enige hoop is.Dit alles is in een woord samen te vatten BEKERING.

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:54:52 schreef Michie23 het volgende: [...] En wat is de wil van de Vader? Hem lief hebben met heel je hart, ziel en verstand. Nou volgens mij kan dat alleen maar door een relatie te hebben.

Dat is jouw interpretatie van dat stuk, Jezus zegt dat er niet bij. En als ik de context lees, krijg ik ook niet het idee dat Hij dat ermee bedoelt. Ik denk dat je 'Gods wil doen' wel breder mag zien.

En nu even concreet: hoe heb jij een relatie met Jezus dan? Je ziet Hem elke dag?

[Michiel 14]

Iemand is een Christen, als deze gedoopt is in naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest en daarbij actief een geloofsrelatie aangaat met God. Daarbij onderschrijven Christenen een aantal concillies, die heel kort en krachtig de kern van dat geloof weergeven.

[Trotse-Moslim 0]

Als een persoon niet weet dat deze doop inhoudt (en ook niet hiermee wel of niet kan instemmen) doordat deze persoon bijv. te jong is. Vind ik dat zoiets niet rechtsgeldig is.

In de islaam is een niet-moslim pas écht moslim als deze de getuigenis uitspreekt MAAR weet wat deze getuigenis inhoudt en ernaar probeert te leven. Zo heeft de profeet iets van eerste 13 jaar van zijn profeetschap alleen maar uitgelegd wat de getuigenis inhoudt en wie God is in de breedste zin van het woord. incl. alle toeters en bellen. En dat is eigenlijk het eerste wat een moslim dient te weten.

[Raido 0]

Ik denk dat je met dit soort vragen wat voorzichtig moet omspringen. In onze gezindte (gereformeerde gezindte) is het gebruikelijk om onderscheid te maken in christenen en Christenen. Andere benamingen zijn er ook..

Naam-christen tegenover waar christen. Hoe je het ook wend of keert, het komt altijd neer op het 'ingeplant zijn in Christus'.. Daarmee bedoelen gereformeerden of je door een waar geloof Jezus Christus als jou Zaligmaker hebt leren kennen en dat dit door de Heilige Geest is gewerkt.

Zoals al aangegeven in dit onderwerp spreekt de Bijbel zelf over mensen die zeggen christen te zijn, maar niet in zullen gaan in het Koninkrijk der Hemelen, omdat ze de wil van de Vader niet gedaan hebben. Dit is echter ook weer een enorme, complexe situatie omdat de Bijbel ons leert dat de mens geen goed doet, God en zijn naaste haat.

Door de wedergeboorte (werk van de Heilige Geest) is iemand niet opeens zondeloos, hij is niet spontaan beter, doet nog zonden, zelfs zijn wil is niet stantepede veranderd, hij zoekt niet alleen de dingen die van God zijn. Paulus beschrijft dat gevoel heel treffend.. 'Het goede dat ik wil, dat doe ik niet en het kwade dat ik niet wil dat doe ik'..

Christen zijn is dus vooral het kruis in navolging van Christus dragen. Niet (alleen) aan een kettinkje, gemaakt van glimmend goud.. Maar een ruw kruis, op je rug (geestelijk gesproken).

---

Samengevoegd:

Quote:

In de islaam is een niet-moslim pas écht moslim als deze de getuigenis uitspreekt MAAR weet wat deze getuigenis inhoudt en ernaar probeert te leven. Zo heeft de profeet iets van eerste 13 jaar van zijn profeetschap alleen maar uitgelegd wat de getuigenis inhoudt en wie God is in de breedste zin van het woord. incl. alle toeters en bellen. En dat is eigenlijk het eerste wat een moslim dient te weten.

Dat is denk ik ook een wezenlijk verschil tussen het Christendom (misschien vooral het gereformeerde christendom hoor, die leggen daar veel meer de nadruk op dan andere stromingen)..

Ik bedoel vooral.. Binnen het christendom is het God die de eerste stap zet, ook in wat wij 'de bekering' of 'de wedergeboorte' noemen. De doop is daar een teken van (protestantisme) het is een symbool wat heenwijst naar de mogelijkheid die er is.

Christenen worden niet gered door God omdat ze 'goede werken' doen, ze doen 'goede werken' omdat ze gered/vergeven/gewassen/wedergeboren zijn.

[The Black Mathematician 82]

Volgens Nietzsche stierf de laatste christen aan het kruis...

Een uitspraak die volgens mij meer zegt over christenen dan over Christus zelf.

[JoostG 27]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 13:13:10 schreef Michiel het volgende: Iemand is een Christen, als deze gedoopt is in naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest en daarbij actief een geloofsrelatie aangaat met God. Daarbij onderschrijven Christenen een aantal concillies, die heel kort en krachtig de kern van dat geloof weergeven.

Met andere woorden: iemand die gelooft maar niet is gedoopt is geen christen?

Daarbij: waar moet je dan in geloven? En wat als je de concillies en/of volledige belijdenissen niet volledig onderschrijft, ben je dan ook geen christen?

Het lijkt me dat je christen bent als je erkent en belijdt dat Jezus je heer is. Dit hoeft niet d.m.v. een 'persoonlijke relatie' te gaan en Jezus hoeft ook niet bij je op visite te komen (vandaar mijn wat summiere 'onzin') maar ik vind het ook vreemd om het christen-zijn van iemand te koppelen aan concillies en alles wat daaruit voortkomt.

Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. Rom 10:9

De Geest van God herkent u hieraan: iedere geest die belijdt dat Jezus Christus als mens gekomen is, komt van God. 1 joh 4:2

Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God. 1 Joh 4:15

[Propje 0]

mja opzich met JoostG eens alleen denk ik dat christen-zijn niet geheel vrijblijvend is.

Het is niet alleen acceptatie van geloof in God de Vader, Zoon en Heilige Geest maar dat moet ook blijken uit je acties en levenswandel.. dat is namelijk een direct gevolg van het belijden van de drie-eenheid..

[Iggi 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:35:07 schreef Taquoriaan het volgende: Ik open dit topic naar aanleiding van het topic over een relatie hebben met een Jehova's Getuige, omdat dit daarvoor wel een belangrijk thema is. Het lijkt een eenvoudige vraag, maar het antwoord is wat lastiger. \"Wanneer is iemand een Christen?\" en wat mij vooral ook interesseert is een theologische onderbouwing daarvoor. Iedereen kan heel makkelijk van alles roepen, maar ik vind het 'waarom' achter het antwoord meestal interessanter dan het antwoord zelf. Voor mijzelf is iemand een Christen wanneer hij/zij de Christelijke doop heeft ontvangen. Het kan zijn dat diegene op het moment niets met dat geloof doet, maar toch heeft diegene het teken en zegel van de doop ontvangen en is daarom een Christen, met de daarbij behorende verantwoordelijkheden. Wat vinden jullie?

Wat ik vind? Eigenlijk helemaal niets. En daarmee bedoel ik dat je via allerlei regelgeving van uit de Bijbel o.i.a. van alles kunt beweren en vandaaruit een etiketje kunt/wilt plakken op een mens met het label 'christen'. Het zegt me niets meer.

Het zegt me meer hoe iemand leeft in het dagelijks leven. Hoe hij/zij is als mens-zijnde. Niet meer en niet minder.

[JoostG 27]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 14:13:18 schreef Jude het volgende: mja opzich met JoostG eens alleen denk ik dat christen-zijn niet geheel vrijblijvend is. Het is niet alleen acceptatie van geloof in God de Vader, Zoon en Heilige Geest maar dat moet ook blijken uit je acties en levenswandel.. dat is namelijk een direct gevolg van het belijden van de drie-eenheid..

Enerzijds ben ik geneigd om hierop te zeggen dat dat automatisch komt, anderzijds blijft een mens een mens, met al zijn of haar tekortkomingen. Je gaat dan al snel weer een groep mensen uitsluiten van christelijkheid omdat ze niet aan jouw (in het algemeen) maatstaven voldoen.

Voorbeeldje: ik heb een collega die zichzelf christen noemt. Hij gaat regelmatig naar TRIN en deelt stukjes Heilige Geest uit aan mensen die dan vallen en zo.

Probleempje met hem is echter dat hij in het dagelijks leven snel opgefokt is en zich als zodanig niet echt christelijk gedraagt. Verder neemt hij het niet zo nauw met (bijvoorbeeld) het delicate thema 'seks voor het huwelijk'.

Mijn teammanager (getrouwd) is voorganger in een evangelische gemeente en die heeft z'n twijfels bij dit uitdelen van de Geest. Als teammanager moet hij soms beslissingen nemen die niet altijd stroken met het christelijke leven (maar wel geld opleveren) en hij is in het dagelijkse leven over het algemeen heel rustig en praat vol liefde over God.

Nogal verschillende persoonlijkheden met verschillende gedachten.

Wie is er nu christelijk en wie niet?

[Think 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:35:07 schreef Taquoriaan het volgende: Voor mijzelf is iemand een Christen wanneer hij/zij de Christelijke doop heeft ontvangen. Het kan zijn dat diegene op het moment niets met dat geloof doet, maar toch heeft diegene het teken en zegel van de doop ontvangen en is daarom een Christen, met de daarbij behorende verantwoordelijkheden.

HO! Als mijn ouders besloten mij te laten dopen voordat ik er enige notie van had van wat de doop, een christus of zelfs de woordjes 'de' en 'een' betekenen, betekent dat voor mij geen ene ****. Zo'n kind christen te noemen, is kindermishandeling, meent Dawkins zelfs: je noemt een baby toch ook niet 'liberaal' of 'socialist' of (sic!) 'atheïst'!

Om christen te zijn, is het van belang het christelijk geloof te geloven, hoe dan ook gedefinieerd. Zelfs al ben je op latere leeftijd bewust gedoopt, als je je geloof verliest dan ben je geen christen meer. Over wat het christelijk geloof definieert, daar valt over te discussiëren, maar het christendom is een geloof, dus een mentale status die kan wijzigen (net als atheïsme ).

Ook al ben ik gedoopt, mijn hersenen weigeren in het christendom te geloven. Het druist in tegen mijn gevoel voor logica, mijn kennis van de wereld en mijn morele overtuigingen, dus ik ben GEEN christen, ook al heb ik die plens water gehad en heb ik grote delen van mijn leven me als lid van de katholieke kerk beschouwd. Niet meer. Het is een vrije keuze. De doop dwingt nergens toe en geeft mij geen verantwoordelijkheden.

[Iggi 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 14:27:49 schreef Think het volgende: [...] HO! Als mijn ouders besloten mij te laten dopen voordat ik er enige notie van had van wat de doop, een christus of zelfs de woordjes 'de' en 'een' betekenen, betekent dat voor mij geen ene ****. Zo'n kind christen te noemen, is kindermishandeling, meent Dawkins zelfs: je noemt een baby toch ook niet 'liberaal' of 'socialist' of (sic!) 'atheïst'! Om christen te zijn, is het van belang het christelijk geloof te geloven, hoe dan ook gedefinieerd. Zelfs al ben je op latere leeftijd bewust gedoopt, als je je geloof verliest dan ben je geen christen meer. Over wat het christelijk geloof definieert, daar valt over te discussiëren , maar het christendom is een geloof , dus een mentale status die kan wijzigen (net als atheïsme ). Ook al ben ik gedoopt, mijn hersenen weigeren in het christendom te geloven. Het druist in tegen mijn gevoel voor logica, mijn kennis van de wereld en mijn morele overtuigingen, dus ik ben GEEN christen, ook al heb ik die plens water gehad en heb ik grote delen van mijn leven me als lid van de katholieke kerk beschouwd. Niet meer. Het is een vrije keuze. De doop dwingt nergens toe en geeft mij geen verantwoordelijkheden.

Klopt, omdat God liefde is.. en liefde nooit dwingend kan zijn of afgedwongen kan worden, kan iemand die gedoopt is er heel goed bewust voor kiezen geen christen te willen zijn.

Kortom, in dat opzicht zegt de ook doop niets. Het maakt je nog geen christen.

[dialoog_zoeker 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 12:54:52 schreef Michie23 het volgende: [...] En wat is de wil van de Vader? Hem lief hebben met heel je hart, ziel en verstand. Nou volgens mij kan dat alleen maar door een relatie te hebben.

De wil van God is in een nutshel dat we Hem alleen aanbidden en zijn geboden naleven. En dat geldt voor ieder mens.

Pred 12,13

Alles wat je hebt gehoord komt hierop neer: heb ontzag voor God en leef zijn geboden na. Dat geldt voor ieder mens,

Joh 4,23

Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden,

Mat 5,19

Wie dus ook maar een van de kleinste van deze geboden afschaft en aan anderen leert datzelfde te doen, zal als de kleinste worden beschouwd in het koninkrijk van de hemel. Maar wie ze onderhoudt en dat aan anderen leert, zal in het koninkrijk van de hemel in hoog aanzien staan.

[Trotse-Moslim 0]

Als kanttekening wil ik erbij zeggen dat 'aanbidden' niet alleen maar knielen betekent. Aanbidden dienen we in het breedste betekenis van het woord te zien, nl. dat we al hetgeen doen om het welbehagen van onze Heer te krijgen. Maw. door goede daden te verrichten en van de slechte daden af te zien is ook aanbidding.

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 15:20:49 schreef Trotse-Moslim het volgende: Als kanttekening wil ik erbij zeggen dat 'aanbidden' niet alleen maar knielen betekent. Aanbidden dienen we in het breedste betekenis van het woord te zien, nl. dat we al hetgeen doen om het welbehagen van onze Heer te krijgen. Maw. door goede daden te verrichten en van de slechte daden af te zien is ook aanbidding.

Dat is inderdaad de katholieke definitie van aanbidding. Geheel mee eensch.

[Ds Dre 0]

Oorspronkelijk werd het woord christen gebruikt voor mensen die de weg van christus volgen. Voor mij is dus een ieder die de weg van Christus wil volgen een Christen.

[Propje 0]

Quote:

Op maandag 04 augustus 2008 14:19:09 schreef JoostG het volgende: [...] Enerzijds ben ik geneigd om hierop te zeggen dat dat automatisch komt, anderzijds blijft een mens een mens, met al zijn of haar tekortkomingen. Je gaat dan al snel weer een groep mensen uitsluiten van christelijkheid omdat ze niet aan jouw (in het algemeen) maatstaven voldoen. Voorbeeldje: ik heb een collega die zichzelf christen noemt. Hij gaat regelmatig naar TRIN en deelt stukjes Heilige Geest uit aan mensen die dan vallen en zo. Probleempje met hem is echter dat hij in het dagelijks leven snel opgefokt is en zich als zodanig niet echt christelijk gedraagt. Verder neemt hij het niet zo nauw met (bijvoorbeeld) het delicate thema 'seks voor het huwelijk'. Mijn teammanager (getrouwd) is voorganger in een evangelische gemeente en die heeft z'n twijfels bij dit uitdelen van de Geest. Als teammanager moet hij soms beslissingen nemen die niet altijd stroken met het christelijke leven (maar wel geld opleveren) en hij is in het dagelijkse leven over het algemeen heel rustig en praat vol liefde over God. Nogal verschillende persoonlijkheden met verschillende gedachten. Wie is er nu christelijk en wie niet?

mensen veroordelen is sowieso verkeerd denk ik.. dus oordelen dat iemand niet-een-echte-christen is is gewoon fout.

Daarentegen moet je ook oppassen om te makkelijk er mee om te gaan. het is niet zo simpel dat als je het bestaan van jezus accepteert je klaar bent.. nee bij die acceptatie hoort ook een levensstijl.. en daar mag je de ander ook op wijzen denk ik.