Propje 0 Geplaatst 3 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 3 augustus 2008 Quote: Op zondag 03 augustus 2008 13:13:01 schreef Sacerdos het volgende: Met een vrouwelijk konijn om gaan is ook wel leuk. Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 3 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 3 augustus 2008 Quote: Op zondag 03 augustus 2008 16:14:02 schreef Light Jr. het volgende: Het is in hele goede, gelukkige huwelijken voorgekomen dat iemand een fout maakt en vreemdgaat. Vertrouwen is natuurlijk mooi, maar er zijn altijd grenzen. Is het ok als een man de hele avond bij een andere vrouw doorbrengt? Of er zelfs overnacht? In hetzelfde bed slaapt? Als ze beiden graag naakt slapen? Etc. etc. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat ik ook zo'n foutje kan maken, want ik kan van mezelf met zekerheid zeggen dat ik niet vreemd zal gaan. Reacties als "zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten" worden niet gewaardeerd. Verder heb ik het idee dat Thomas hier vooral op zoek is naar bevestiging van zijn eigen ideeen. De kans dat dat zijn verhaal beinvloed heeft, is vrij groot, enige subjectiviteit sluit ik zeker niet uit. Mattijs oordeelt natuurlijk veel te snel en denkt dat zijn huwelijk de maatstaf is voor heel Christelijk NL. Desondanks weet ik zeker dat hij ook grenzen stelt. Die hele verhalen, waarbij hij de vrouw van Thgomas bij voorbaat al veroordeelt als onredelijk, vind ik speculatie. Ik denk helemaal niet dat mijn huwelijk maatstaf is. Allesbehalve zelfs. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Maar als het gaan om een huwelijk. twee mensen die geTROUWD zijn, dan mag ik toch aannemen dat je elkaar toch vertrouwt? En ergens blijven slapen of naakt rondlopen is natuurlijk heel wat anders dan een avondje op de bank zitten praten over de dingen des levens. Ik vind het ronduit belachelijk dat er hier christenen rondlopen die enerzijds vreemdgaan, sex voor het huwelijk en weet ik wat al niet meer zei, zonder enige vorm van nuance veroordelen. Maar als een van de partners de ander wantrouwt, dan vinden we dat allemaal te verdedigen, sterker nog: We vinden het schijnbaar zelfs terecht, tenminste dat lees ik uit jullie reacties over dat er veel anderen ook vreemdgaan en dat dus het gevoel van wantrouwen terecht is. Wat een nonsens. Ik hoop dat jullie partners je ook kunnen bij brengen hoe belangrijk vertrouwen in een relatie is. je zegt het zelf: IK zou nooit vreemdgaan. Dan is het toch heel erg mocht jouw partner je daar zo van verdenken dat bij ieder contact dat je met iemand van het andere geslacht hebt, je vrouw flipt en boos wordt op jou dat je dat doet? Doe toch eens even allemaal normaal zeg.. pfffff... En wat betreft de grenzen die ik stel aan mijn vrouw? Het enige wat ik van mijn vrouw vraag is dat het een liefdevol vriendelijk mens is. Niet alleen naar mij, maar naar iedereen om haar heen. Vriendelijk zijn, beloften nakomen, klaarstaan voor een ander. That's it. We zijn dan ook getrouwd met de tekst van filipenzen 4. Verder laat ik haar lekker haarzelf zijn met haar eigen dingen. Net zoals zij dat andersom ook doet. En ik besef me hier eens te meer hoe ik het getroffen heb. Gezien het feit dat ik hier lees dat mensen het vreselijk normaal vinden om hun partner te mogen wantrouwen in een relatie/huwelijk... Link naar bericht Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb Geplaatst 3 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 3 augustus 2008 Het komt allemaal zo over van 'wij zijn geweldig en wij vertrouwen elkaar in alles en zo MOET elk huwelijk ook zijn en iedereen die anders denkt is een wantrouwige gek met een verwrongen beeld van de mensheid en moet hulp zoeken'. Er zijn gewoon mensen die dus anders denken, en die het niet fijn vinden als de partner ook diepe contacten heeft met andere vrouwen/mannen. Waarom is dat nu persé verkeerd? Je geeft nauwelijks argumenten, je zegt vooral keer op keer dat het zo moet zijn zoals jij het doet.. Maar er zijn , zoals ik al zei, in andere culturen en vroeger en zelfs nu heel veel mensen die het heel anders aanpakken en die ook een prima huwelijk hebben. Maar het probleem is nu dus dat er 2 gehuwden anders denken, elkaar proberen te begrijpen en een middenweg zoeken lijkt me dan het beste. Dan hoef je helemaal geen crisis te veroorzaken door perse je eigen mening door te douwen en die ander voor gek en wantrouwig te verslijten. Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 3 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 3 augustus 2008 Quote: "Mattijs" schreef het volgende: Ik denk helemaal niet dat mijn huwelijk maatstaf is. Allesbehalve zelfs. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Maar als het gaan om een huwelijk. twee mensen die geTROUWD zijn, dan mag ik toch aannemen dat je elkaar toch vertrouwt? En ergens blijven slapen of naakt rondlopen is natuurlijk heel wat anders dan een avondje op de bank zitten praten over de dingen des levens. Waarom? Vertrouwen is vertrouwen, toch? Wat nu als je vrouw heel veel ziet in het nudisten idee en dat met een andere man, die een goede vriend is van haar, zou willen delen? Als dat gevoel van vrijheid voor haar een van de mooie dingen is in het leven? Quote: "Mattijs" schreef het volgende: Ik vind het ronduit belachelijk dat er hier christenen rondlopen die enerzijds vreemdgaan, sex voor het huwelijk en weet ik wat al niet meer zei, zonder enige vorm van nuance veroordelen. Maar als een van de partners de ander wantrouwt, dan vinden we dat allemaal te verdedigen, sterker nog: We vinden het schijnbaar zelfs terecht, tenminste dat lees ik uit jullie reacties over dat er veel anderen ook vreemdgaan en dat dus het gevoel van wantrouwen terecht is. Wat een nonsens. Ik hoop dat jullie partners je ook kunnen bij brengen hoe belangrijk vertrouwen in een relatie is. Natuurlijk is vertrouwen belangrijk, maar je stelt altijd grenzen. Er zijn zo veel scenario's denkbaar, misschien is de vrouw van Thomas vroeger wel eens bedrogen geweest door een vriendje, is het haar ouders gebeurd die zijn gescheiden, of goede vrienden. Misschien heeft Thomas van nature een makkelijke, op het oog flirterige manier van omgaan met vrouwen. Legio mogelijkheden. Je ziet het gewoon veel te simpel. En zelfs al is die jaloezie niet rationeel te verklaren, moet je de gevoelens van je vrouw dan maar gewoon opzij schuiven? Je bent wel getrouwd he? Ik zeg niet dat je zo maar alles moet accepteren, maar in dit geval hoef je geen drastische aanpassingen te maken. Quote: "Mattijs" schreef het volgende: je zegt het zelf: IK zou nooit vreemdgaan. Dan is het toch heel erg mocht jouw partner je daar zo van verdenken dat bij ieder contact dat je met iemand van het andere geslacht hebt, je vrouw flipt en boos wordt op jou dat je dat doet? Doe toch eens even allemaal normaal zeg.. pfffff... Daar is geen sprake van. Thomas mag niet alleen een avondje naar een vriendin toe. Waarom zou ie ook, hij kan zijn vrouw toch gewoon meenemen? Als je zegt dat je liever niet hebt dat je vrouw erbij is, wekt dat wantrouwen op natuurlijk. Het is al talloze keren gebeurd dat er uit een vriendschap meer ontstaat, ook als het gaat om getrouwde mensen, ook bij getrouwde Christenen, dat is gewoon een feit. "Doe gewoon normaal" is zo kortzichtig als wat. Quote: "Mattijs" schreef het volgende: En wat betreft de grenzen die ik stel aan mijn vrouw? Het enige wat ik van mijn vrouw vraag is dat het een liefdevol vriendelijk mens is. Niet alleen naar mij, maar naar iedereen om haar heen. Vriendelijk zijn, beloften nakomen, klaarstaan voor een ander. That's it. We zijn dan ook getrouwd met de tekst van filipenzen 4. Verder laat ik haar lekker haarzelf zijn met haar eigen dingen. Net zoals zij dat andersom ook doet. En ik besef me hier eens te meer hoe ik het getroffen heb. Gezien het feit dat ik hier lees dat mensen het vreselijk normaal vinden om hun partner te mogen wantrouwen in een relatie/huwelijk... Vertrouwen heeft zijn grenzen. Als het je echt niet uitmaakt of je partner naakt knuffelt met een goede vriend of vriendin van het andere geslacht omdat daar toch geen erotische gevoelens bij zullen kijken, interesseert het je dan wel genoeg? Zelfs God is jaloers, zo beschrijft hij zichzelf. En denk ook aan het opbouwen van de Christelijke gemeente, als dat de standaard wordt en getrouwde mensen gaan vrijelijk op bezoek bij vrienden en vriendinnen van het andere geslacht, komen daar 's avonds weer de deur uit etc., is dat opbouwend? Hoe normaal is het trouwens om te zeggen dat je vrouw direct op kan zouten als ze het vervelend vindt als je alleen een avondje naar een vriendin gaat? Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 3 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 3 augustus 2008 1. Ik benadruk nogmaals dat dit helemaal niks te maken heeft met hoe het in mijn huwelijk gaat en dat het zo dus zou moeten. Ik geef alleen maar aan dat ik wantrouwen in een huwelijk heel raar vindt. En FYI: Jij doet het nu overkomen alsof twee andere mensen daar anders over denken. De hele essentie van dit topic is dat Thomas er een probleem mee heeft. Als hij zich prima zou voelen met een vrouw die 'm wantrouwt als het om andere vrouwen gaat, prima. Ik snap dat niet, maar ik ben dan ook niet met haar getrouwd. Ik bedoel, er zijn zo veel vrouwen waarmee ik niet zou trouwen omdat we nou eenmaal niet bij elkaar zouden passen. Niks aan de hand. Maar TS geeft aan hier juist moeite mee te hebben. En dat gezegd hebbende, dan kom je dus op het punt: hoe los je zoiets op. En vervolgens geef ik aan dat de oplossing niet bij hem maar bij haar gezocht moet worden. Om 1 heel logische reden: Wantrouwen past in mijn optiek niet binnen een huwelijk. Net als vreemdgaan niet binnen een huwelijk past. Waarom past het niet? Als je namelijk je partner wantrouwt in dingen, zonder dat hij daar enige reden toe gegeven heeft, dan dwing je je partner om op eieren te lopen. Die persoon moet namelijk bij ieder contact wat ie legt oppassen of het wel binnen de gevoelens en principes van zijn vrouw past. En zolang er van haar kant niet gedacht wordt over een oplossing in de sfeer van: leren dat je man gewoon te vertrouwen is in alle opzichten, dan blijft de man dus gewoon de rest van zijn leven op eieren lopen. Geloof me, da's niet wenselijk. hier geef ik volgens mij nogmaals heel duidelijk aan met duidelijke argumenten waarom ik vind wat ik vind. En ja, ik ben heel stellig in mijn mening, nogmaals, omdat ik vind dat wantrouwen binnen een huwelijk ECHT ECHT ECHT niet kan. En nu mag jij mij uitleggen waarom binnen een huwelijk, waarin 2 mensne elkaar trouw gezworen hebben, waarin 2 mensen elkaar beloofd hebben bij elkaar te blijven en de huwelijkse verplichtingen te zullen naleven, waarbij 2 mensen voor Gods aangezicht beloofd hebben elkaar als man en vrouw lief te hebben tot de dood hun scheidt. Waarom past daar volgens jou wantrouwen in?? Omdat 1 op de 4 relaties beeindigd wordt doordat een partner vreemdgaat? Dat vind ik zo'n onzin redenering. Dat is toch geen enkel argument waarom zij hem niet moet vertrouwen? Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Dat is volgens mij je enige argument: wantrouwen hoort niet thuis in een huwelijk. Je maakt een denkfout, je vertaalt jaloezie 1 op 1 naar wantrouwen. Dat is niet correct. Elke goede relatie kent in principe enige mate van jaloezie, dat kan zelfs bijdragen aan een goede relatie. Jaloezie wordt niet primair veroorzaakt door wantrouwen, maar door onzekerheid. Vrouwen hebben daar meer last van dan mannen, zeker nadat ze kinderen hebben gekregen kunnen ze zich erg onaantrekkelijk voelen. Niet iedereen staat wat dat betreft sterk in zijn of haar schoenen. Van nature zijn het verder met name de mannen die vreemdgaan, omdat zij een sterkere drive hebben om hun lineage (NLse woord is me ff ontschoten) voort te zetten. Hun genen te verspreiden. Imo heb je nauwelijks inlevingsvermogen in het gevoelsleven van de vrouw. Als dat in jouw huwelijk niet nodig is, mooi, maar ga mensen die proberen of overwegen begrip te tonen voor de gevoelens van hun vrouw dan niet voor gek verklaren. Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Dus jij vind het begrijpelijk dat mensen boos worden als je een vriendschappelijke band hebt met iemand van het andere geslacht. Nou ja, laat mij dan maar een gebrek aan empathie hebben richting de vrouw, maar ik blijf dat ongekend vinden. Ik vind dat binnen een huwelijksband dat soort dingen niet nodig zouden zijn. Zoals ook al eerder gezegd door iemand: Als ik met dat soort dingen te maken krijg, of je het nou jaloezie of wantrouwen noemt, of dat je vergeleken wordt met een kwart van de bevolking: Ik zou me ronduit beledigd voelen. Notabene door je eigen vrouw. Als jij dat wel kunt snappen en er mee om kunt/wil gaan, dan moet je dat zelf weten. Feit blijft, om het nog maar eens op TS te betrekken, dat TS aangeeft dat hij daar niet mee om kan gaan. En dan kun je wel vinden dat TS bepaalde relaties moet laten bekoelen, maar nogmaals: Dat lost in essentie het probleem niet op. De gevoelens van de vrouw blijven bestaan. Dus DAAR moet je ten diepste mee aan de slag. Link naar bericht Deel via andere websites
Nynthe 1 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Waar het in feite op neer komt is inderdaad vertrouwen zoals Mattijs zegt. Het maakt namelijk helemaal niet uit allemaal. Je kan je vriend verbieden vriendschappen aan te gaan met vrouwen, verbieden om een avondje alleen wat af te spreken maakt niet uit wat ze gaan doen, je kan telefoons controleren, e-mail checken en een avondklok instellen. Feit blijft: Iedereen kan vreemdgaan en als iemand dat echt wil kan je doen en laten wat je wilt maar dan gebeurt het toch. Doe je helemaal niets tegen. Heel flauw, maar zo is het wel. Helemaal lachen: Verbied je je man om te gaan met vrouwen, blijkt hij stiekem op mannen te vallen! Jaja, want volgens de statestieken gebeurt dat ook nog wel eens. Wat ga je dan doen? Omgang met mannen ook verbieden? En zoveel procent van de bevolking gaat ook nog eens vreemd op de werkvloer. Mag je partner dan ook geen baan meer hebben? Als je het leven op die manier gaat bekijken, krijg je volgens mij echt een rotleven. Dan lijkt me dat je beter je partner kan vertrouwen en een leuke tijd samen hebben, dan je tijd te vergallen met ruzie maken en wantrouwen. Link naar bericht Deel via andere websites
Michie23 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 10:58:10 schreef Mattijs het volgende: Dus DAAR moet je ten diepste mee aan de slag. En ja maar waarom leg je het dan volledig bij zijn vrouw? Je bent toch samen getrouwd dus ga je toch ook samen op zoek naar een oplossing? Voorlopig weten we helemaal niet waarom zijn vrouw er moeite mee heeft. Je kan het gelijk op wantrouwen gooien maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: "Mattijs" schreef het volgende: Dus jij vind het begrijpelijk dat mensen boos worden als je een vriendschappelijke band hebt met iemand van het andere geslacht. Dat hangt af van de omstandigheden, er zijn zeker omstandigheden denkbaar waarin dat begrijpelijk kan zijn. Ik geef er een aantal aan, waarop je niet inhoudelijk reageert. Quote: "Mattijs" schreef het volgende: Nou ja, laat mij dan maar een gebrek aan empathie hebben richting de vrouw, maar ik blijf dat ongekend vinden. Ik vind dat binnen een huwelijksband dat soort dingen niet nodig zouden zijn. Zoals ook al eerder gezegd door iemand: Als ik met dat soort dingen te maken krijg, of je het nou jaloezie of wantrouwen noemt, of dat je vergeleken wordt met een kwart van de bevolking: Ik zou me ronduit beledigd voelen. Notabene door je eigen vrouw. Als jij dat wel kunt snappen en er mee om kunt/wil gaan, dan moet je dat zelf weten. Eh lees je nou echt overal overheen? Je gaat op geen van de mogelijkheden in die ik aangeef en negeert elk argmument, blijft maar met hetzelfde verhaaltje komen over vertrouwen, terwijl, ik herhaal, het bij jaloezie in de meeste gevallen voornamelijk om onzekerheid draait. Je zou beledigd zijn uit onbegrip. Quote: "Mattijs" schreef het volgende: Feit blijft, om het nog maar eens op TS te betrekken, dat TS aangeeft dat hij daar niet mee om kan gaan. En dan kun je wel vinden dat TS bepaalde relaties moet laten bekoelen, maar nogmaals: Dat lost in essentie het probleem niet op. De gevoelens van de vrouw blijven bestaan. Dus DAAR moet je ten diepste mee aan de slag. Natuurlijk. Als het onzekerheid is, probeer dan uit te vogelen waar die vandaan komt en doe dan je best om die gevoelens weg te nemen. En hij mag niet alleen een avondje naar een vriendin. Is dat nou zo'n drama? Neem je vrouw dan gewoon mee. Als zijn vrouw erbij is, voelt hij zich weer beperkt mbt de onderwerpen waarover hij kan praten, maar ik vind het heel normaal dat je rekening houdt met andere personen wanneer je converseert. Het is wel je vrouw he? Niet iemand die je zo ff dumpt als ze iets doet wat je niet zint, maar iemand die je bij je volle verstand de beloft hebt gedaan om voortaan samen door het leven te gaan. Als ik trouw, weet ik ook dat ik vrienden minder zal zien. Dat is een van de offers die je maakt. En ja, ik zal indimmen mbt andere vrouwen, zo zal ik ook minder kijken naar mooie vrouwen die voorbij komen lopen als ik op een terras zit oid. Omdat ik rekening met haar gevoelens wil houden. Link naar bericht Deel via andere websites
vrijeFreddy 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Hahaha ja Nynthe, jij zegt het! Daar komt ook nog eens bij dat dat wantrouwen kan maken dat het uiteindelijk tot een scheiding komt. Zo is mijn moeder bijvoorbeeld iemand die allerlei vooroordelen over me heeft. Ze laat heel duidelijk merken dat ze mij niet vertrouwt. Ze maakt opmerkingen als: Jouw vrienden zijn altijd van die ongure types. En doordat ik aan mijn moeder zie dat ze mij niet vertrouwt, vertrouw ik haar automatisch ook niet. In feite gebruikt zij de fouten die ik in het verleden gemaakt heb tegen mij en gaat ze er bij voorbaat al van uit dat ik niet kan veranderen. Daarmee heeft ze mij voor mijn leven getekend of veroordeeld en dat maakt me zo moedeloos dat ik er eigenlijk geen zin meer in heb om nog confrontaties met haar aan te gaan. Ze heeft mijn vertrouwen inmiddels verspeeld en als ze dat wil terugwinnen dan zal ze zelf iets moeten doen om mij opnieuw te moeten overtuigen. Wantrouwen is gewoon erg vervelend, maar toch ben ik van mening dat we op een voorzichtige manier naar de vrouw van Thomas moeten kijken en erin mogen geloven dat het ook voor de vrouw van Thomas mogelijk kan zijn dat zij hem ooit gaat vertrouwen. Ik vind dat we haar daartoe alle kansen mogen geven. Link naar bericht Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 12:19:12 schreef Nynthe het volgende: Waar het in feite op neer komt is inderdaad vertrouwen zoals Mattijs zegt. Het maakt namelijk helemaal niet uit allemaal. Je kan je vriend verbieden vriendschappen aan te gaan met vrouwen, verbieden om een avondje alleen wat af te spreken maakt niet uit wat ze gaan doen, je kan telefoons controleren, e-mail checken en een avondklok instellen. Feit blijft: Iedereen kan vreemdgaan en als iemand dat echt wil kan je doen en laten wat je wilt maar dan gebeurt het toch. Doe je helemaal niets tegen. Heel flauw, maar zo is het wel. Helemaal lachen: Verbied je je man om te gaan met vrouwen, blijkt hij stiekem op mannen te vallen! Jaja, want volgens de statestieken gebeurt dat ook nog wel eens. Wat ga je dan doen? Omgang met mannen ook verbieden? En zoveel procent van de bevolking gaat ook nog eens vreemd op de werkvloer. Mag je partner dan ook geen baan meer hebben? Als je het leven op die manier gaat bekijken, krijg je volgens mij echt een rotleven. Dan lijkt me dat je beter je partner kan vertrouwen en een leuke tijd samen hebben, dan je tijd te vergallen met ruzie maken en wantrouwen. Als je allebei hetzelfde erover denkt, krijg je er geen ruzie over. Als iemand het echt wil, kan hij vreemdgaan ja.. maar ik denk niet dat veel mensen die vreemd gingen dachten; 'nou ik heb zin om vreemd te gaan, laat ik eens iemand opzoeken'. Zoiets gaat vanzelf, als je verliefd wordt op een ander, en daarvoor moet je dus wel eerst intensief contact hebben met een ander. Ik denk zeker wel dat het mogelijk is om het risico heel wat te verkleinen. Als een vrijgezel klaagt dat hij niemand kan vinden, zegt ook iedereen; ga uit, ga daar heen, ontmoet nieuwe mensen etc... want dan is de kans groter dat je iemand tegenkomt waar je verliefd op wordt. Dus waarom is het nou zo'n gek idee dat er minder kans is op vreemdgaan als je minder met andere mannen/vrouwen om gaat? Link naar bericht Deel via andere websites
Trotse-Moslim 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Het is nou eenmaal niet anders dat het blijkt dat vaak getrouwde stelletjes hechter zijn of beter kunnen opschieten of meer raakvlakken hebben met iemand buiten het huwelijk. Dit betekent niet gelijk dat ze verliefd worden op elkaar. Maar dit kan wel gebeuren. Zoiets gebeurt - wel of niet - zonder dat je het - wel of niet - wilt. Dat is niet iets wat we in de hand kunnen hebben. Wat we wel in de hand kunnen hebben is om hier preventief mee om te gaan. Met preventief bedoel ik dat we in eerste instantie ervoor dienen uit te kijken dat we niet met iemand van het andere geslacht hechter worden dan met onze echtgeno(o)t(e). Behalve onze familie dan ... maar zelfs daardoor maken stelletjes vaak ruzie. In onze (Abrahamistische) religie wordt het zwaar veroordeeld als er zelfs neigingen of aanleidingen gegeven kunnen worden om overspel te plegen. Zo noemt de islam en het christendom zelfs het aankijken van een vrouw met een begeerlijke blik al overspel/zina (met de oog). (zie Mat 5:28 ev.) In de koran staat er ook over: 'wa la taqraboe zina', wat betekent dat je zelfs niet in de buurt mag komen van zina. Dus al hetgeen wat daar aanleiding voor zou kunnen geven zoveel mogelijk proberen - voor zover je dat in je macht hebt - te vermijden. Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 @Light: Ik ga niet in op verschillende voorbeelden, omdat in mijn optiek het er niet toe doet: Als je getrouwd bent, dan hoort daar vertrouwen bij. Zoals Nynthe ook zegt: Je voorkomt jaloezie niet door maatregelen te nemen waardoor je geen mensen van het andere geslacht meer ontmoet. Je voorkomt jaloezie door 100% vertrouwen in je partner te hebben. En dus ligt het in die zin bij de partner van TS om daarmee aan de slag te gaan. Natuurlijk kan TS daarin bijstaan en haar ondersteunen, maar de essentie zal toch bij haar liggen. Je moet geen symptomen maar oorzaken bestrijden in zoiets. Dus je voorbeelden maken me niet uit. Ik ga binnen mijn huwelijk gewoon uit van 100% grenzeloos vertrouwen in elkaar. Toen mijn vrouw nog studeerde ging ze erg veel om met een jongen van de opleiding. Ging met hem stappen, bleef daar eten. Moet ik daar wat van vinden? Ze heeft tegen mij ja gezegd en ik ga op basis van haar jawoord ervan uit dat ze me niet bedriegt. Punt, klaar uit. Geen argumentatie over waarom ik in mijn recht zou staan jaloers te zijn. Want die argumentatie is er in mijn ogen niet. En ja, da's een mening, eenieder moet er over denken zoals hij dat wil. Maar voor mij is 1 ding duidelijk. Op het moment dat er een sfeer van jaloezie en wantrouwen binnen onze relatie ontstaat, dan is hoogstwaarschijnlijk de relatie binnen no time over. En nogmaals, dan maken al je verschillende situaties niet uit. Wat betreft dat wat je zegt over dat het geen drama is om minder met anderen om te gaan. Het is niet een opzichzelfstaand iets. Het gaat niet perse om die ene vriendschap met die ene persoon. Het gaat om de cultuur die je met elkaar binnen je huwelijk creeert. Een cultuur waarin je dus als partner, die heel onschuldig gewoon bepaalde vriendschappen heeft, de rest van je leven voorzichtig moet zijn en nadenken over wat je doet. Dat heet op eieren lopen en binnen je relatie moet je gewoon jezelf kunnen zijn vind ik. Dat geldt dus ook voor de vriendschappen die je aangaat. Ik zou me wel bijvoorbeeld kunnen voorstellen dat er sommige personen zijn die je beter kunt mijden in je huwelijk. Bijvoorbeeld dat mijn vrouw een vriendschappelijke relatie zou krijgen met mijn ex, met wie ik het hoogst mogelijke gedonder heb. Maar dat ligt dan niet aan sekse, maar dat ligt op het persoonlijk vlak. dat vind ik een andere situatie. Dus: Ja het is wel een drama!!! En nog maar een keer (ben blij dat bijv. Nynthe dat bevestigt) Het draait in je relatie allemaal om vertrouwen. Vertrouwen is dus de basis voor een relatie waarbij de hele wereld om je heen kan vreemdgaan en jij nog steeds niet de behoefte hebt om de telefoon van je man door te spitten of een avondklok in te stellen, of te bepalen met wie je partner wel en niet omgaat. Dat vertrouwen zorgt er ook voor dat je niet die onzekerheid waarover jij blijft spreken hoeft te hebben. want leg mij dan eens uit waar die onzekerheid vandaan komt? Waarom zou je vrezen dat je je partner kwijtraakt als je 'm volledig vertrouwt in wat hij je op je trouwdag beloofd heeft? Die onzekerheid moet dan toch juist uit een stuk wantrouwen naar je partner toe komen? Als je je partner vertrouwt = geen wantrouwen = geen onzekerheid. Niet zo heel ingewikkeld lijkt me. Mensen die niet in dat vertrouwen met elkaar kunnen leven? Vanuit mijn overtuiging zou ik die mensen waarschuwen om te gaan trouwen. Link naar bericht Deel via andere websites
Nynthe 1 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 13:18:53 schreef vrijeFreddy het volgende: Hahaha ja Nynthe, jij zegt het! Ha, denk dat ik na de laatste maanden wel een beetje kan meepraten over dit onderwerp En wat je daar zegt over wantrouwen klopt ook wel: Ik denk dat als iemand je fundamenteel niet vertrouwt, je op gegeven moment ook wat moedeloos wordt en dingen ook niet meer gaat bespreken met de ander. Omdat je dan denkt van 'ze hoort me wel, maar ze gelooft me toch niet.' of dergelijke Quote: Op maandag 04 augustus 2008 13:39:47 schreef Luxuria het volgende: ...maar ik denk niet dat veel mensen die vreemd gingen dachten; 'nou ik heb zin om vreemd te gaan, laat ik eens iemand opzoeken'. Zoiets gaat vanzelf, als je verliefd wordt op een ander, en daarvoor moet je dus wel eerst intensief contact hebben met een ander. Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Er zijn vrij weinig mensen die doelbewust op zoek gaan naar een affaire of slippertje. Mocht je daadwerkelijk een partner hebben die denkt: 'Zo, nu ga ik even lekker vreemd' dan moet heb überhaupt je partner niet zijn En verliefd worden gebeurt ook vanzelf, het overkomt je. Het is iets wat je vaak niet eens ziet aankomen, maar je beseft het opeens. Laten we echter vooral niet vergeten dat verliefdheid wel gevoed moet worden. En als jij een partner hebt die dan een keuze kan maken waardoor de verliefdheid niet gevoed wordt maar juist kan afsterven is er ook nog niets aan de hand. En ik geef het meteen toe, ik kan heel jaloers zijn. Maar meteen daarachteraan ook dat ik daar tot nu toe altijd hele goede redenen heb gehad. Als ik een vrouw niet in de buurt van mijn man wil hebben, heb ik daar goede redenen voor. Je houdt mij niet voor de gek, ik weet hoe vrouwen in elkaar steken en ik zie het meteen als je meer van hem wilt en daar werkt van gaat maken(niet om te pochen, maar tot nu toe hebben alle vrouwen achteraf via via toegegeven dat ze echt gek/verliefd op hem waren en kreeg ik dus gelijk. 6 tot nu toe) Echter is dat voor mij geen reden om te zeggen: Je mag geen vriendschappen aangaan met vrouwen in het algemeen. En dat is wel hetgene wat jij hier zegt: Quote: Op zaterdag 02 augustus 2008 18:55:02 schreef Luxuria het volgende: ..maar gewoon dat je allebei er op let niet te diepe vriendschappen aan te gaan met een andere man/vrouw en dat je geen avonden alleen bent met een andere man of vrouw. Want hoe kan je een niet-diepe vriendschap met iemand aangaan? Dan is het geen vriend maar een kennis. Daarnaast denk ik dat je jezelf en je partner heel wat ontzegt als je vriendschappen gaat selecteren op geslacht. Want hoeveel andere fijne potentieële vriendschappen laat je dan schieten omdat ze niet het juiste geslacht hebben? Daarbij is je partner niet je 'bezit' waarbij je kan zeggen 'dit mag je wel dit mag je niet.' Moet je bij mij eens proberen! De eerste de beste vent die het in zijn hoofd had gehaald om te zeggen dat ik geen vriendschappen met mannen meer mocht hebben had geen enkele kans bij mij gehad. Want ja, je hebt gelijk, volgens de statestieken gaat het vaak fout. Maar vergeet niet dat het ook heel vaak goed gaat. Sterker nog, volgens de statestieken gaat het vaker goed dan fout Wat betreft het geval van de TS zeg ik nogmaals: Waak ervoor dat je vrouw zich niet verwaarloost kan voelen. Je kan er misschien 5 avonden in de week ernaast zitten maar het is wel kwaliteit boven kwantiteit als ik voor mezelf spreek! Geef haar het gevoel dat zelfs als je met 1000 man in een ruimte staat, je haar ziet. Door inderdaad een knipoogje, haar te betrekken in een gesprek, even haar hand te pakken, haar voor te stellen aan je gesprekspartner enz. Zorg dat je de tijd met elkaar fijn besteed. En als het echt problematisch is, is het wellicht een idee om daarbij hulp te gaan zoeken. Want een relatie waarbij je het idee krijgt dat je partner je gewoon simpelweg niet vertrouwt, zou voor mij in ieder geval absoluut niet te doen zijn. Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Amen Nynthe Amen!!! Krijg bijna de neiging om verliefd op je te worden en vreemd te gaan!!!! Geintje natuurlijk!!!! Maar je hebt wel gelijk... Zie overigens net dat er een poll over dit onderwerp is. Ben benieuwd wat wat de uitslag is. Tot nu toe overweldigend... gelukkig maar... 3 uit 3 die zeggen dat de partner volledig vrij is omdat ze hem/haar vertrouwen.. gelukkig maar... Link naar bericht Deel via andere websites
Kluivertnr1 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 20:13:13 schreef Benedictus17 het volgende: Jaloezie is niet iets wat je expres doet. Is niet leuk om jaloers te zijn. En het kan een tijdje duren voordat die jaloezie weg is, maar dan moet je er wel aan werken natuurlijk. Onbewust is het logisch ( och, begin ik al weer met dat verduivelste woord. ) dat een mens ietwat jaloers ingesteld is. Want eigenlijk heeft iedereen wel dat hij jaloers is, alleen bij sommigen is het zo minimaal dat er van jaloers feitelijk geen sprake is. Link naar bericht Deel via andere websites
Kluivertnr1 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 21:15:12 schreef Benedictus17 het volgende: Jaloers houdt eigenlijk in dat je bang bent dat je iets te kort komt. En soms moet iemand je dan duizendmaal duidelijk maken dat dat niet zo is. Zoiets kan je niet forceren maar je moet er wel over praten. Maarja, praten in een relatie is sowieso noodzakelijk naar mijn idee. Dat eerste kan zo zijn, maar iemand kan ook zo jaloers zijn ingesteld dat hij in een situatie persé iemand anders zijn vrouw/haar man wil afpakken. Dan hoeft die persoon niet noodzakelijk bang te zijn. Dat laatste wat je zegt, staat als een paal boven water. Als iemand niet praat in zijn/haar relatie, zal het kort gaan duren, vrees ik. Link naar bericht Deel via andere websites
vrijeFreddy 0 Geplaatst 4 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 4 augustus 2008 Quote: Op maandag 04 augustus 2008 17:10:30 schreef Nynthe het volgende: [...] Ha, denk dat ik na de laatste maanden wel een beetje kan meepraten over dit onderwerp En wat je daar zegt over wantrouwen klopt ook wel: Ik denk dat als iemand je fundamenteel niet vertrouwt, je op gegeven moment ook wat moedeloos wordt en dingen ook niet meer gaat bespreken met de ander. Omdat je dan denkt van 'ze hoort me wel, maar ze gelooft me toch niet.' of dergelijke Ja precies, zo is het! Als iemand je zonder grondige reden wantrouwt, heeft het geen enkele zin om jezelf te veranderen. Het is eigenlijk hetzelfde principe als bij verdenking: Iemand is pas verdacht wanneer er bewijzen of getuigenverklaringen tegen aangevoerd kunnen worden. Wanneer er geen bewijzen of getuigen zijn en iemand verdenkt je dan toch nog, is het onmogelijk om jezelf daartegen te verdedigen en ben je als het ware gedoemd. Dat is ook wat Mattijs zegt: Zodra er binnen zijn huwelijk een sfeer van jaloezie en wantrouwen ontstaat, is zijn huwelijk binnen no time voorbij. Lijkt me dan ook het beste. Wanneer er geen reden tot wantrouwen is, kan hij zich aanpassen/veranderen/bewijzen/verbeteren tot hij een ons weegt, want dat wantrouwen kan toch elk moment uit de lucht gegrepen worden. Wat maakt het dan nog uit als je het tegendeel probeert te bewijzen? Dat zal je alleen maar moe maken en zodra je dat inziet, maak je alsnog een einde aan de relatie. Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Ik zeg het nog 1x: de hoofdoorzaak voor jaloezie is onzekerheid en niet wantrouwen. Vaak is jaloezie niet zo zeer rationeel, maar meer een onderbuikgevoel. Dit is een discussie die over wantrouwen gaat, dat dat niet goed is in een huwelijk, daar zijn we het vast allemaal over eens. Jullie vallen een stropop aan. Natuurlijk fikt een stropop wel lekkerder dan een redenering van vlees en bloed... Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Quote: Op dinsdag 05 augustus 2008 12:49:22 schreef Light Jr. het volgende: Ik zeg het nog 1x: de hoofdoorzaak voor jaloezie is onzekerheid en niet wantrouwen. Vaak is jaloezie niet zo zeer rationeel, maar meer een onderbuikgevoel. Dit is een discussie die over wantrouwen gaat, dat dat niet goed is in een huwelijk, daar zijn we het vast allemaal over eens. Jullie vallen een stropop aan. Natuurlijk fikt een stropop wel lekkerder dan een redenering van vlees en bloed... Dan zeg ik het ook nog 1x: Het is volgens mij omgekeerd. Onzekerheid komt vanuit Jaloezie en wantrouwen. Als jij je partner voor 100% vertrouwt dat hij trouw is en weloverwogen en in volle liefde met je getrouwd is, dan is er niks om onzeker over te zijn. En zelfs als je gelijk hebt (wat ik dus niet denk), dan nog ligt de oplossing van het probleem niet bij het bestrijden van gevolgen, maar bij het bestrijden van oorzaken. Ook al zou je gelijk hebben, TS geeft aan er moeite mee te hebben. Hoogstwaarschijnlijk mondt zoiets uit in een enorm drama als er niks mee gebeurt. Maar als je niet die onzekerheid/wantrouwen/jaloezie aanpakt bij de wortel, dan verandert er in essentie nooit wat. Voor dat ik op "posten" druk, heb ik eerst dit stukje nog eens doorgelezen. Zit volgens mij geen woord spaans bij. Dat jij het benadert vanuit een onzekerheid, dat weten we nu wel. Maar dat zegt nog niks over de oplossing, ongeacht of ik het met je eens ben of niet. Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Dat zegt mogelijk heel veel over de oplossing. Slaag je er in die onzekerheid weg te nemen, dan komen we ergens. En wat onzekerheid betreft, stel je voor, een vrouw krijgt kinderen, dat heeft gevolgen voor haar figuur. Alles wordt wat slapper, gaat hangen etc., hoewel manlief er niet over klaagt heeft ze het idee dat ie haar vroeger aantrekkelijk vond. Dat kan er mede door komen dat het seksleven normaal gesproken langzaam aan afneemt qua intensiteit na de eerste jaren. Als haar man dan fantastisch communiceert met een vriendin die nog geen kinderen heeft gekregen en naar de mening van die vrouw van alles heeft wat zij niet te bieden heeft, graag tijd alleen met haar doorbrengt zonder vrouw, hoe reageert ze dan? De meeste vrouwen bemerken dan gevoelens van jaloezie. Jaloezie is een soort angst, en angst is LANG niet altijd rationeel. Heb je zelf angsten die je niet goed kunt verklaren of wegnemen? Veel vrouwen zijn bang voor spinnen of muizen. Waarom? Die doen niets, kunnen niets doen ook. Als een vrouw reden heeft om haar man te wantrouwen, word ze ook sneller jaloers, ook dat lijkt me logisch. Die reden (zoals vreemdgaan) leidt behalve tot wantrouwen, ook tot onzekerheid. Wat hier wel eens de oplossing zou kunnen zijn, is om te werken aan het zelfbeeld van de vrouw van Mattijs. Link naar bericht Deel via andere websites
vrijeFreddy 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Dus als de oplossing hem ligt bij het begrip van de vrouw, dat die inziet dat ze wantrouwend is en dat daar dus een einde zou moeten komen, dan lijkt me dit niet gemakkelijk. Want ik ga er niet vanuit dat de vrouw er zomaar even mee ophoudt. De vraag is hoe je hier als slachtoffer zo goed mogelijk mee om kunt gaan. Want het kan een moeilijke weg zijn totdat je op het punt komt dat de agressor zijn gedrag inziet. Het kan ook nog eens zo zijn dat de agressor zijn gedrag ineens ziet, maar het vervolgens niet toegeeft. Een slachtoffer kan dan niet peilen dat de agressor het begrepen heeft. Dus daarnaast kun je je ook afvragen hoe ver je wilt gaan als slachtoffer. Misschien is het als slachtoffer beter dat je onmiddelijk opgeeft, want je staat machteloos. Mogelijk ook dat de agressor zijn gedrag eerder inziet, wanneer het slachtoffer zijn machteloosheid toont. Ik begin langzaam in te zien (door dit topic) dat het beter is om geen aandacht te schenken aan iemand die je zonder gegronde reden wantrouwt. Ik mocht dat soort mensen sowieso al nooit, maar ik voedde het idee altijd en dat pakt negatief uit. Maar als je pas later erachter komt dat iemand je wantrouwt, ligt het iets emotioneler, want intussen ben je van elkaar gaan houden. Link naar bericht Deel via andere websites
Mattijs 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Quote: Op dinsdag 05 augustus 2008 15:35:28 schreef Light Jr. het volgende: Dat zegt mogelijk heel veel over de oplossing. Slaag je er in die onzekerheid weg te nemen, dan komen we ergens. Die vrouw moet daarin het initiatief nemen, niet de man. ZIJ moet zich realiseren dat dit een probleem is en dat dat probleem vanuit haar gevoel of psyche komt. DAAR ligt de basis van een oplossing. Niet bij het bestrijden van slechts symptomen door de man. Maar ik geloof dat ik dat nu al 3 keer gezegd heb, maar je gaat er niet eens op in. Dus we blijven in cirkels praten op deze manier. Ik snap wel wat je bedoelt, maar je hebt in mijn optiek gewoon geen gelijk, omdat je de essentie van het probleem niet aanpakt als je de actie vanuit TS moet laten komen. Quote: En wat onzekerheid betreft, stel je voor, een vrouw krijgt kinderen, dat heeft gevolgen voor haar figuur. Alles wordt wat slapper, gaat hangen etc., hoewel manlief er niet over klaagt heeft ze het idee dat ie haar vroeger aantrekkelijk vond. Dat kan er mede door komen dat het seksleven normaal gesproken langzaam aan afneemt qua intensiteit na de eerste jaren. Als haar man dan fantastisch communiceert met een vriendin die nog geen kinderen heeft gekregen en naar de mening van die vrouw van alles heeft wat zij niet te bieden heeft, graag tijd alleen met haar doorbrengt zonder vrouw, hoe reageert ze dan? De meeste vrouwen bemerken dan gevoelens van jaloezie. dus toch jaloezie? interessant. En ook hier geldt: Zolang de man haar liefdevol en goed behandelt, een goede echtgenoot is, dan is ook hier weer er geen enkele reden voor om die gevoelens te hebben. Wederom: ook hier liggen die gevoelens dan verankerd in de psyche van de vrouw, waardoor een oplossing voor dat probleem enkel hier gevonden kan worden. Je kunt als man dit best ondersteunen door liefdevol haar te behandelen en door haar te vertellen en te laten merken dat je nog steeds van haar houdt en haar nog steeds je perfecte partner vindt, maar de oplossing van het daadwerkelijke probleem ligt daar niet. En dus los je het niet op door alle andere vrouwen maar op een afstand te houden, want vroeg of laat komen die gevoelens van de vrouw toch wel aan de oppervlakte, alleen dan vanuit een andere invalshoek wellicht. En dan heb je nog steeds niks opgelost. Sterker nog, als je op die manier blijft handelen, trek je jezelf en je partner alleen maar meer in dat web van ongenoegen, jaloezie en onzekerheid. Zonder dat het ooit iets zal oplossen. Quote: Jaloezie is een soort angst, en angst is LANG niet altijd rationeel. Heb je zelf angsten die je niet goed kunt verklaren of wegnemen? Veel vrouwen zijn bang voor spinnen of muizen. Waarom? Die doen niets, kunnen niets doen ook. [/qoute] Jaloezie een soort angst? Da's natuurlijk grote onzin om dat zo 1 op 1 aan elkaar te koppelen. Jaloezie kan ook vanuit hebzucht ontstaan, zonder dat dat ook maar 1 moment met angst te maken heeft. Ik wil in deze situatie van TS absoluut niet stellen dat DAT nou hier de waarheid is, maar de kort door de bocht visie die jij er hier op na houdt is allerminst zomaar van toepassing. En de angst voor muizen is natuurlijk van een volledig andere orde. Daarvan is de noodzaak ook minder om die aan te pakken, omdat deze angst bijvoorbeeld je huwelijk niet aantast. Maar zodra angst zorgt voor negatieve effecten op aspecten van je leven, dan zul je er toch wat mee moeten. Heb je vliegangst, maar wil je wel perse naar je stervende moeder in Australie, dan zul je ook een manier moeten vinden om je vliegangst te overwinnen. Om maar eens een heel ander voorbeeld te noemen. De angst van partner van TS, kan uiteindelijk verregaande gevolgen hebben voor hun huwelijk. Daarom zul je deze MOETEN aanpakken en zul je als partner dus ermee aan het werk moeten. Door bijv. via professionele hulp te achterhalen waar de angst vandaan komt en deze vervolgens proberen weg te nemen. Als een vrouw reden heeft om haar man te wantrouwen, word ze ook sneller jaloers, ook dat lijkt me logisch. Die reden (zoals vreemdgaan) leidt behalve tot wantrouwen, ook tot onzekerheid. Als een vrouw reden heeft tot wantrouwen dan klopt dat. Maar daar praten we hier JUIST niet over. We praten juist over een TS die aangeeft geen enkel kwaad in de zin te hebben mbt die andere vrouwen. En kom dan niet aan met zo'n slap argument als; "ja, maar het blijft wel een vrouw waarmee hij mee omgaat, dus loop je een risico" In de huidige maatschappij loop je ook een risico als het om een man gaat. Ik wil ze de kost niet geven, al die getrouwde kerels die stiekum het Amsterdamse bos in gaan en ik weet niet wat doen met andere mannen. Dus we hebben het er juist over dat vrouw van TS helemaal geen enkele reden heeft om haar partner te wantrouwen. Quote: Wat hier wel eens de oplossing zou kunnen zijn, is om te werken aan het zelfbeeld van de vrouw van Mattijs. Als het zelfbeeld van partner het probleem is... Ja, dan klopt dat. Maar ook hier zal die partner eerst zelf haar bewustzijn daarover op de rij moeten hebben en ook echt daar wat mee WILLEN doen. Ervan doordrongen zijn dat het probleem in deze dus bij haar ligt. (dan praat ik niet over schuld, maar gewoon simpelweg dat door HAAR zelfbeeld, het probleem aan HAAR kant ligt). Vervolgens zal zij daarin stappen moeten ondernemen. Wat de man kan doen is dat dan ondersteunen. Maar ook hier weer, niet door het bestrijden van gevolgen. Maar door je te focussen op het probleem. Als je dan al die gevolgen denkt te moeten aanpakken, dan in zeer goed overleg van TIJDELIJKE aard. Dit om slechts het proces voor de partner in deze wat te verlichten! Link naar bericht Deel via andere websites
Light Jr. 0 Geplaatst 5 augustus 2008 Rapport Share Geplaatst 5 augustus 2008 Ehm Freddy, ik denk dat je nogal doordraaft jongen. "Agressor", "slachtoffer", veel te sterke termen voor dit probleem. En sowieso (offtopic), hoe weet je dat iemand je zonder gegronde reden wantrouwt? Stel dat een vrouw 6x is verkracht, daar niets over wil zeggen en jou wantrouwt hoewel je haar nooit hebt gezien, wat dan? Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten