Spring naar bijdragen

annzie

Members
  • Aantal bijdragen

    7.831
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

    Nooit

Berichten geplaatst door annzie

  1. Ik studeer archeologie (3e jaars) en heb 5 jaar bij het Archeon gewerkt, de officiële wetten en dergelijke zijn leuk en aardig, maar zegt vrij weinig over de praktijk. Een meisje was huwbaar als ze voor het eerst ongesteld was geweest. Ja, sommige meisjes werden op hun 12e voor het eerst ongesteld en daar mocht dan inderdaad mee getrouwd worden. Dat doet niks af aan het feit dat "de gemiddelde mens" 12 jaar nog steeds jong vond. Zeker aangezien de meeste meisjes dus pas rond 17 jaar huwbaar werden. Je hoeft mij dus niet te vertellen hoe men daar vroeger tegenaan keek. Dat bepaalde extremen worden vastgelegd in een wet wil niet zeggen dat die extremen ook tot de dagelijkse gang van zaken hoorde.

    Daarbij verwissel je iets essentieels in dit stukje:

    (In het Romeinse Rijk was het zo dat de meisjes met school stopten rond hun twaalfde om zich op hun huwelijk voor te bereiden.)

    Dat ze met 12 jaar stopten met school zegt niet dat ze ook met 12 jaar trouwden. Die voorbereiding op het huwelijk nam ook meerdere jaren in beslag, waardoor meisjes uiteindelijk op zijn vroegst rond hun 15e trouwden.

    Verder was die toestemming van de ouders later zelden een probleem hoor. Gezien de meesten in de middeleeuwen niet bepaald rijk waren betekende een getrouwde dochter een mond minder om te voeden. Was je dochter "rijp voor het huwelijk" en diende zich een geschikte kandidaat aan was het huwelijk zo geregeld. Maar die eerste ongesteldheid was tot voor kort (zeg, tot 100-150 jaar terug ongeveer, toen de gemiddelde leeftijd van de eerste ongesteldheid begon te dalen door betere voeding) bij alle culturen over de hele wereld een leidende gebeurtenis rond het vraagstuk of een meisje wel of niet mocht trouwen.

    Edit: ik ben de artikelen aan het opzoeken voor je, maar die zitten allemaal achter een paywall. Ik wil ze wel linken maar betwijfel of mensen zin hebben een paar tientjes neer te knallen voor een online discussie.

    Edit: een samenvatting van een relevant artikel met de belangrijkste info beschikbaar. Ik moet mijn info dus iets, aanpassen, die 17 jaar voor de eerste menstruatie geldt voor de late middeleeuwen ongeveer (van 1500-1800). In de romeinse tijd lag die leeftijd tussen de 14 en 15 jaar. Mijn argument blijft staan though. 12 jaar is nooit een 'normale' leeftijd geweest om op te trouwen.

    En ik studeer theologie (tweede jaar) (met een specialiteit in bijbelwetenschap en kerkgeschiedenis) en heb twee jaar geschiedenis gestudeerd (waar het huwelijk trouwens niet eens ter sprake kwam), als we dan toch met papieren willen gooien... Volgens prof. Lamberichts duurde de voorbereiding op het huwelijk ongeveer een jaar... En trouwden de meisjes rond hun dertiende...

    Ik zeg ook helemaal niets over het feit dat ze het jong vonden, ook vandaag vinden de meeste mensen zestien jaar jong om te trouwen, wat niet wegneemt dat men wettelijk gezien op zestien jaar kan trouwen, het verdraaien van de feiten doet daar helemaal niets aan af.

    Misschien moet je in je eigen veld blijven redeneren dan en niet met historische onzin aan komen zetten. Ik verdraai namelijk niets. Jij poneerde een stelling (waarbij je al dan niet per ongeluk verkeerde info gebruikt) en die weerleg ik door jou te wijzen op je foutieve info.

    Anyway, blijkbaar heb ik een punt gemaakt met mijn laatste post over polyamorie. Gezien daar door niemand meer iets op aan te merken valt (nee broer Konijn dat is geen uitnodiging jouw mening weten we).

  2. Ik studeer archeologie (3e jaars) en heb 5 jaar bij het Archeon gewerkt, de officiële wetten en dergelijke zijn leuk en aardig, maar zegt vrij weinig over de praktijk. Een meisje was huwbaar als ze voor het eerst ongesteld was geweest. Ja, sommige meisjes werden op hun 12e voor het eerst ongesteld en daar mocht dan inderdaad mee getrouwd worden. Dat doet niks af aan het feit dat "de gemiddelde mens" 12 jaar nog steeds jong vond. Zeker aangezien de meeste meisjes dus pas rond 17 jaar huwbaar werden. Je hoeft mij dus niet te vertellen hoe men daar vroeger tegenaan keek. Dat bepaalde extremen worden vastgelegd in een wet wil niet zeggen dat die extremen ook tot de dagelijkse gang van zaken hoorde.

    Daarbij verwissel je iets essentieels in dit stukje:

    (In het Romeinse Rijk was het zo dat de meisjes met school stopten rond hun twaalfde om zich op hun huwelijk voor te bereiden.)

    Dat ze met 12 jaar stopten met school zegt niet dat ze ook met 12 jaar trouwden. Die voorbereiding op het huwelijk nam ook meerdere jaren in beslag, waardoor meisjes uiteindelijk op zijn vroegst rond hun 15e trouwden.

    Verder was die toestemming van de ouders later zelden een probleem hoor. Gezien de meesten in de middeleeuwen niet bepaald rijk waren betekende een getrouwde dochter een mond minder om te voeden. Was je dochter "rijp voor het huwelijk" en diende zich een geschikte kandidaat aan was het huwelijk zo geregeld. Maar die eerste ongesteldheid was tot voor kort (zeg, tot 100-150 jaar terug ongeveer, toen de gemiddelde leeftijd van de eerste ongesteldheid begon te dalen door betere voeding) bij alle culturen over de hele wereld een leidende gebeurtenis rond het vraagstuk of een meisje wel of niet mocht trouwen.

    Edit: ik ben de artikelen aan het opzoeken voor je, maar die zitten allemaal achter een paywall. Ik wil ze wel linken maar betwijfel of mensen zin hebben een paar tientjes neer te knallen voor een online discussie.

    Edit: een samenvatting van een relevant artikel met de belangrijkste info beschikbaar. Ik moet mijn info dus iets, aanpassen, die 17 jaar voor de eerste menstruatie geldt voor de late middeleeuwen ongeveer (van 1500-1800). In de romeinse tijd lag die leeftijd tussen de 14 en 15 jaar. Mijn argument blijft staan though. 12 jaar is nooit een 'normale' leeftijd geweest om op te trouwen.

  3. Trouwens tweehonderd jaar geleden was het doodnormaal dat een meisje van dertien in het huwelijk stapte, dus toen was pedoseksualiteit doodnormaal, nu niet meer...

    Nopenopenopenope! Een meisje kon pas trouwen als ze voor het eerst ongesteld was geweest. De gemiddelde leeftijd daarvoor lag tot zo'n 100-150 jaar terug rond de 17 jaar. Dit is een hardnekkig misverstand dat de ronde doet. Een meisje van 13 was 200 jaar geleden werd nog net zo zeer als een kind gezien als wij een meisje van 13 als een kind zien. Mijn bron hiervoor is mijn cursus inleiding tot de fysische antropologie aan de UvA afgelopen zomer. Ik kan niet meer bij de powerpoints dus ik kan de naam van de professor helaas niet opzoeken, maar dat meisjes van 13 gewoon mochten trouwens is dus NIET waar.

    En ja, ik ben van mening dat pedofilie inderdaad een geaardheid zou kunnen zijn. Dat wil niet zeggen dat er naar gehandeld mag worden aangezien ik dus óók van mening ben dat seksualiteit altijd beleefd moet worden met beslisbevoegde personen die in staat zijn om in te stemmen met de handeling, en ook weten wat die handeling inhoudt en welke gevolgen het wel/niet uitvoeren van die handeling heeft op hun welbevinden en dat van een ander. Dat sluit kinderen automatisch uit. (informed consent heet dat in het Engels)

    Als iemand dat als voorbeeld geeft, hoeft dat dan ook niet te betekenen dat diegene, in dit geval, polyamorie even verwerpelijk vindt als pedofilie.

    Alleen weten we in dit geval wel dat broer Konijn het wel op die manier bedoelt. Aangezien hij het ook al meerdere keren in andere bewoordingen heeft aangehaald.

    @Broer Konijn: wat zijn je bronnen voor al die feiten? Je gooit met beweringen die je voordoet als feiten zonder ergens met een fatsoenlijke onderbouwing te komen (en nee, de Bijbel is geen wetenschappelijk werk waar je feiten uit kunt bewijzen).

    Trouwens als alle geaardheden afgestorven dienen te worden mag je ook niet trouwen. Hetero zijn is ook een geaardheid namelijk. Zouden we jouw leer volgen is het menselijk ras binnen enkele generaties uitgestorven. Verder blijf je in je argumentatie uitgaan van jouw gevoel en jouw geloof. We weten nu wel dat jij het niet christelijk vindt. Het geloof (danwel het bewuste ongeloof) blijft een mening, een interpretatie. Dan kan je honderdduizend keer zeggen dat wat ik vind zogenaamd feitelijk onjuist is (want jij presenteert jouw mening en jouw geloof als een feit) maar dat ís het niet. Het feit dat jij mijn wetenschappelijke onderzoeken (feiten dus!!) schaderapporten noemt en hiermee impliceert dat polyamoristen niet genoeg om hun kinderen geven getuigd mijns inziens (een mening) van extreme kortzichtigheid . Maargoed, omdat ik de beroerdste niet ben zal ik speciaal voor jou nog even benadrukken dat al die onderzoeken zijn uitgevoerd door monogame onderzoekers, die geen binding hebben met de polyamorische levensstijl (feit). Op basis van die feiten, heb ik mijn mening over polyamorie afgemeten aan de interpretatie van de Bijbel zoals ik die geleerd heb (weer een mening). Dusja, je kunt lullen wat je wil, maar ik geloof jou niet (mening) en ik voel me wel aangevallen, neergehaald, en uitgescholden (mening, gevoel). Ik zou het dus zeer op prijs stellen als je ook de ándere gedeelten van de Bijbel wat letterlijker neemt (gevoel), bijvoorbeeld de teksten over dat je een ander niet mag oordelen. (feit)

    En nu ik de gevoelens, meningen en feiten even voor je gescheiden heb, hoop ik dat je misschien de discussie op een volwassen en educatief opbouwend niveau kunt voeren in plaats van op een afbrekende, veroordelende manier.

  4. Nope, daarom dacht ik ook dat ik had geschreven dat ik het zie als een geaardheid. Kan zijn dat ik dat niet zorgvuldig geformuleerd had though. Maar het is een terugkerend fenomeen in poly-land dat men aangeeft al vroeg het gevoel te hebben dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in de pogingen een mono-relatie aan te gaan.

    Dat maakt het volgens mij echter niet meteen een geaardheid. Wat ik begrepen heb, is een geaardheid echt puur een hersending: de hersenen van bijvoorbeeld homo's zijn echt ietwat anders daarin dan die van hetero's. Het is iets waarmee je geboren wordt en wat je dan niet kan veranderen.

    Ik betwijfel daarom of een sterke voorkeur of gerichtheid ook meteen een geaardheid genoemd kan worden. Er zijn immers wel meer voorkeuren op het gebied van seksualiteit of liefde, die echter toch geen geaardheden zijn.

    Klopt, maar ook bij homoseksualiteit is nog niet bewezen welk deel in de hersenen er anders is. Er is een verband ontdekt tussen blootstelling aan bepaalde hormonen in de baarmoeder en kans op een homoseksueel kind, maar de exacte verandering in de hersenen is nog niet ontdekt. Dat geeft ons geen reden om te zeggen dat homoseksualiteit misschien wel geen geaardheid is. De overeenkomsten tussen homoseksualiteit en polyamorie zjn opvallend. Als je kijkt naar hoeveel mensen rapporteren al op vroege leeftijd te weten dat ze anders zijn en intern al de normen van de maatschappij bevragen op een leeftijd waarop je dat nog niet zou verwachten zie ik hier toch echt aanwijzingen in om te beweren dat het een geaardheid is.

    Voorlopig zullen we hier sowieso nog geen feiten over weten. Er is namelijk nog helemaal geen onderzoek gedaan naar hoe polyamorie ontstaat. De enige onderzoeken naar polyamorie zijn die die ik genoemd heb, over de invloed op kinderen. Via-via zijn er ook nog wel wat onderzoeken gedaan naar BDSM en polyamorie waar ook wat mogelijke conclusies over poly uit getrokken zouden kunnen worden, maar die onderzoeken zijn allemaal op basis van vrijwilligheid uitgevoerd en kunnen niet 1 op 1 doorgetrokken naar de poly-community. Zo zijn er studies die suggereren dat bdsm-ers gelukkig zijn en minder geestelijke problemen ervaren dan niet bdsm-ers, waarschijnlijk doordat er beter gecommuniceerd wordt. Dit suggereert dat hetzelfde van toepassing kan zijn op poly-mensen, alleen kan dit dus niet zomaar doorgetrokken worden. Check deze samenvatting van verschillende bronnen door een arts(alinea 30: een samenvatting van de gegevens die ik gebruikt heb voor dit stukje) En hier de directe bron.

    @MysticNetherlands: ik moest hard lachen om je grapje :D

  5. Annzie, even een vraagje: is het wetenschappelijk wel bewezen dat polyamorie een geaardheid is net zoals homoseksualiteit, en geen voorkeur?

    Nope, daarom dacht ik ook dat ik had geschreven dat ik het zie als een geaardheid. Kan zijn dat ik dat niet zorgvuldig geformuleerd had though. Maar het is een terugkerend fenomeen in poly-land dat men aangeeft al vroeg het gevoel te hebben dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in de pogingen een mono-relatie aan te gaan.

    @Broer konijn: je zegt "ik veroordeel jou niet" precies nadat je zei "jij bent immoreel bezig". Ik ga niet verder op je in, je beweert dat ik de Bijbel verkracht, maar je goochelt zelf nog meer met woorden dan ik ooit gezien heb (misschien is advocaat een goed beroep voor je? Kun je dik geld verdienen met je gegoochel.)

    Verder sluit ik me aan bij Quest.

  6. Leuk, opeens doet iedereen of monogamie en "het gezin" (man/vrouw/kinderen) door de eeuwen heen de standaard is geweest. Een simpel gebruik google kan je wat anders vertellen.

    Dat gezegd hebbende, het feit dat er polyamoureuze mensen zijn, wil niet zeggen dat iedereen daar dan maar aan mee moet doen, of zich prettig moet voelen. Als je perfect gelukkig bent met je ene partner is dat natuurlijk iets heel moois. Noch is polyamourie de oplossing voor een slechte relatie. Ik denk dat een relatie die al slecht is door polyamourie alleen maar verziekt wordt. En je stapt een polyamoureuze verhouding niet in met het idee dat JIJ lekker je gang kan gaan. De vrijheid begint met het gunnen van vrijheid aan je partner.

    Je slaat de spijker op de kop. Ik noemde poly al een geaardheid, net als homo, hetero of transgender zijn. Dat er mensen zijn die zich zo voelen en daartoe rekenen wil niet zeggen dat iedereen dan maar homo of transgender moet worden :) Het is inderdaad de bedoeling dat iederéén gelukkig is. Als twee mensen een koppel vormen en de ene is mono en de ander is poly (of twee poly's die allebei een totaal andere invulling geven aan poly) dan loopt dat op termijn zeker mis. En inderdaad, een slechte relatie kun je niet repareren door ineens de deuren open te gooien. Zo zijn er ook zeer veel mensen die denken dat hun relatie magisch beter wordt als ze trouwen. Not gonna happen. Elke relatie moet aan gewerkt worden, en polyrelaties misschien nog wel harder dan mono-relaties (want ja hoe meer mensen hoe belangrijker het wordt om helder te communiceren).

    Dit is overigens allemaal mening van mij. Misschien is polyamourie iets wat ik te romantisch inkleur en houden polyamouristen zichzelf en anderen voor de gek. Het kan, ik zit nog niet jarenlang in een dergelijke relatie, dus het zou kunnen dat het uiteindelijk niets blijkt te zijn.

    Voor sommige mensen blijkt het uiteindelijk niets te zijn. Anderen zijn jarenlang gelukkig. Wat dat betreft verschillen poly-relaties geen steek van mono-relaties.

    maar mensen gelijkstellen met pedo's, hoeren en weet ik wat al niet meer is niet bepaald christelijk. Iets met "alleen God kan oordelen" en een splinter en een balk enzo.

    Dat verbaast me nu van jou. Jij vraagt van een christen inlevingsvermogen in de positie van iemand die naar de letter rechtstreeks valt onder grove zondaren, en dan vervolgens vraag je aan diezelfde christenen om pedo's en hoeren en andere vormen die jij niet weet, tegelijk te veroordelen als niet bepaald christelijk. Waarom is een hoer niet bepaald christelijk als jij het wel bent? Waarom is een pedo niet bepaald christelijk? Als jij zo vaardig oordeelt over hen, hoe zou ik dan niet jou oordelen, met jouw oordeel over hun?

    Je leest mijn zin verkeerd. Ik heb het over het gelijktrekken met. Hoeren en pedo’s hangt nog altijd een maatschappelijk stigma rond, ongeacht je geloof. Iemand dus op die manier uitschelden is niet christelijk. Ik heb niks geoordeeld over of het wel of niet christelijk is. Wat jij overigens wél deed, door poly (dat volgens jou recht tegen het christendom ingaat) gelijk te trekken met hoererij en pedofilie. Jouw woorden, niet de mijne.

    Eerlijkheidshalve is daarom aan de orde dat als jij claimt jouw overspelvisie christelijk te zijn, die claim niet bij voorbaat niet toekomt aan een pedo of een hoer of weet jij veel welk andere vorm van beroep of samenlevingsvorm. Elk argument dat jij hanteert vindt toepassing ook bij hen, En ik meen te kunnen verdedigen bij hen met meer recht.

    Dit is dus irrelevant, gezien niet ik, maar jij degene bent die mensen veroordeelt.

    Ik insinueer dat jij aanspraak maakt op het eeuwige leven. En ik geef je handvatten om er ook dichtbij te kunnen komen. Ik kan dat verkeerd zien, maar ik beroep mij op de Bijbel, en meen dat elk woord dat ik spreek ook gefundeerd kan worden op de Bijbel. Waar baseer jij je op?

    Ik baseer mij net zo goed op de Bijbel. Wat in zekere zin geen argument is, want als ik zou willen zou ik zelfs met de Bijbel in de hand het vliegende spaghettimonster kunnen bewijzen. Jij zegt, als de Heilige Geest in de mens woont, zal die mens goed handelen. Wie zegt dat die niet in jou of mij woont? Er is nog steeds geen manier om te bewijzen wie wel de Geest heeft en wie niet. Op die manier kan er ook niet bewezen worden wie de juiste schriftinterpretatie hanteert en wie niet. Kon dat wel, dan hadden we geen tientallen verschillende denominaties gehad. Zo leeft iedere christen (en niet-christen) zijn leven zoals hij/zij denkt dat het goed is. En zo lang zij anderen daar niet mee schaden heb ik daar totaal geen problemen mee.

    Nu zou jij nog kunnen zeggen, “maar als polyamorist ben je niet alleen†maar niemand dwingt een ander poly te zijn. Iedereen kiest zelf zijn leven dus niemand doet bewust schade aan een ander.

    Ik leg God nergens woorden in de mond en ik zeg nergens dat God dit of dat zou moeten vinden. Ik zeg dat ík iets vind, in het licht van wat ík denk dat de kern van het Christendom is.

    Wat jij wilt en wat jij vindt, dat bepaal je zelf. Jij legt God geen woorden in de mond.

    Maar wordt het niet tijd om God de mond te gunnen, in wat Hij te Zeggen heeft??

    Die kans heeft God ruimschoots gehad bij mij. Er zijn redenen dat ik grotendeels van mijn geloof afgevallen ben. Redenen waar jij geen weet van hebt en die ik niet zo op een openbaar forum ga gooien. Dus ik zou het prettig vinden als je nu stopt met mij de weg “terug naar God†te laten zien. Ik weet waar de dichtstbijzijnde kerken zijn van de meeste denominaties en als ik het nodig vind daarheen te gaan doe ik dat. Daar heb ik geen veroordelende gristen voor nodig die mij met 100 jaar oude zwaar onleesbare bijbelteksten om de oren slaat.

    Leuk, opeens doet iedereen of monogamie en "het gezin" (man/vrouw/kinderen) door de eeuwen heen de standaard is geweest. Een simpel gebruik google kan je wat anders vertellen.

    http://en.m.wikipedia.org/wiki/Monogamy

    Simpel gebruik van Google doet mij iig vertellen dat monogamie wel de standaard door de eeuwen heen was.

    Dezelfde wikipedia vertelt ook dat polygamie een lange traditie heeft, in het speciaal in landen in midden Afrika. Het hangt af van je geografische positie welke huwelijksvorm de norm was, dus traditie is voor geen van beide huwelijksvormen een argument (of juist wel, hangt ervan af welk punt je wilt maken).

    http://en.wikipedia.org/wiki/Polygamy

    Dat het vanuit de katholieke leer gezien niet wordt goedgekeurd snap ik. De hele leer is gebaseerd op een relatie tussen twee personen. Poly is geen twee. Maar het katholicisme veroordeelt niemand. En zoals Robert al aangaf kan het op een ander niveau dus zeker wel bestaan, zelfs met goedkeuring van de katholieke leer. Wanneer drie of meer aseksuele (of celibataire) mensen een polyamoureuze relatie aan zouden gaan zou het ineens wel volgens de Bijbel verantwoord kunnen worden. Misschien zelfs als wenselijk ervaren kunnen worden. Want diezelfde waarden van gelijkwaardigheid, eerlijkheid en samenwerking blijven nog steeds van kracht. Ik zie dus niet in waarom die drie waarden ineens zondig zijn als er seks bij komt kijken.

    Omdat seksualiteit binnen de katholieke leer (en, laten we eerlijk zijn, ook in de bijbelse tijd) ook nog die ándere betekenis heeft, namelijk het openstaan voor vruchtbaarheid. Voortplanting dus. Liefde en vruchtbaarheid zijn binnen het katholieke huwelijk niet los van elkaar te koppelen.

    Natuurlijk moet men verantwoordelijk handelen omtrent het gewenste aantal kinderen (de huidige paus heeft dat laatst ook nog eens benadrukt), maar seksualiteit uitsluitend voor de liefde is niet compleet, net zoals overigens seksualiteit uitsluitend voor de vruchtbaarheid.

    En vanwege die vruchtbaarheid behoort seksualiteit dus binnen het huwelijk plaats te vinden. En dan komt mijn vorige uitgebreide post daarover dus weer in beeld.

    Die drie waarden zijn dus niet zondig, maar seksualiteit is binnen de katholieke (en ook orthodoxe en zeer traditioneel protestantse leer) dus méér dan het uitoefenen van die drie waarden.

    Nu begrijp ik dat jij denkt dat poly-relaties geen kinderen voortbrengen. Dat is niet per definitie waar. Maar als je naar vruchtbaarheid gaat kijken mag een mono-stel dat getrouwd is en nog geen kinderen heeft ook geen condoom gebruiken. In die zin verschilt een mono-relatie dus niet van een poly-relatie. Want ook poly-relaties brengen vaak zat kinderen voort.

  7. Laat mij dus liever gewoon jouw leer verketteren, voordat je nog eens in het dwaze denkbeeld mocht vervallen dat God dit alles ook welgevallig is. De liefde van God vraagt in de eerste plaats om gemeenschap met God. De mens en zijn geaardheid komt op de tweede plaats. Draai je dat om, dan ben je geen kind van God, maar van het vlees.

    Laat even 1 ding duidelijk zijn. Ik leg God nergens woorden in de mond en ik zeg nergens dat God dit of dat zou moeten vinden. Ik zeg dat ík iets vind, in het licht van wat ík denk dat de kern van het Christendom is. Iets wat ik geleerd heb op (geloof het of niet) zondagsschool. En ooit zelf ook aan andere kinderen heb geleerd toen ik ooit leidster was op zondagsschool. En wat ik leerde is dat God ons heeft opgedragen om lief te hebben. Dat jij het daar niet mee eens bent is jouw probleem, maar mensen gelijkstellen met pedo's, hoeren en weet ik wat al niet meer is niet bepaald christelijk. Iets met "alleen God kan oordelen" en een splinter en een balk enzo.

    Je zegt ook dat de mens NIET goed is zoals God ons gemaakt heeft. Ik heb een flauw vermoeden dat jij bent opgegroeid in een zwarte kousen grefo "we zijn allemaal zondaars en moeten gestraft worden"-kerk. Ik ben opgegroeid in de katholieke kerk en ging vervolgens naar een happy clappy evangelische gemeente. Ik vermoed dat hier ook het verschil in visie vandaan komt van wat het christendom is. Ik heb namelijk expliciet geleerd dat God elk mens perfect op de wereld zet. Dat verschil in mening mag er zijn. Ik vind het alleen niet tof als mensen mij vervolgens gaan veroordelen omdat ik het niet met ze eens ben. Ik zeg ook niet dat jij de boel verkeerd begrepen hebt en dat je naar de hel gaat omdat je anders denkt, iets wat jij door de constante vergelijking met sodom en gomorra wel insinueert over mij.

    Dat klopt. Want het begrip liefde wordt door jou seksueel geduid. Maar liefde heeft niets met begeerte naar seks te maken. Begeerte is er, en de liefde maakt het tot iets moois, of zelfs tot iets dat wordt opgeofferd. Want liefde is hoger van norm en hoedanigheid, dan begeerte.

    Liefde hééft ook niet perse met seks te maken. Jij doet alsof polyamorie niks meer is dan lekker in het rond neuken met mensen uit naam van de liefde. Polyamorie is veel méér dan dat. Polyamorie kan ook prima geleefd worden zonder seks. Dat het 9 van de 10 keer wel gebeurt wil niet zeggen dat het er een essentieel onderdeel van is.

    Tevens heb ik al meerdere keren zien passeren dat polyamorie slecht zou zijn voor de kinderen. Onderzoek heeft uitgewezen dat polyamorie nooit een slechtere invloed heeft dan de huidige norm van monogamie. In het slechtste geval is een kind in een poly-gezin dus net zo goed of slecht af als een kind in een mono-gezin. In het geval van een goedwerkend poly-gezin echter zijn er sterke aanwijzingen dat deze kinderen beter af zijn. Zijn krijgen meer zelfvertrouwen, zijn beter in staat om hun emoties te benoemen, er over te praten en er mee om te gaan en gaan over het algemeen een bredere sociaal-emotionele ontwikkeling aan (vanaf pagina 37).

    Het zal allemaal best dat het wetenschappelijk bewezen is dat dit allemaal 'goed' voor kinderen zou zijn, ik geloof er geen barst van en denk dat dit niet de realiteit is. Een kind zal heus niet staan te juichen hoor, als 'pappa vanavond niet bij mamma, maar bij zijn vriendin gaat slapen' sterker nog, een kind wordt vaak niets gevraagd over deze samenlevingsvorm en dient zich hier verplicht in aan te passen. Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken, dat het gewoon pure echoïsme van de ouders, die hun verlangens boven die van de kinderen stellen.

    Het onderzoek gaat om polyamorische gezinnen die samenwonen, dus 3 of meer ouders die samen onder 1 dak wonen. “pappa gaat bij zijn vriendin slapen†is dus geen voorkomende situatie. Ik stel voor dat je het onderzoek even léést voor je onzin gaat roepen. En ik hoop dat die val door de mand niet teveel zeer deed.

    Het zal allemaal best dat het wetenschappelijk bewezen is dat dit allemaal 'goed' voor kinderen zou zijn, ik geloof er geen barst van en denk dat dit niet de realiteit is.

    Wanneer ben je wel bereid het te geloven, als bewijs/professioneel onderzoek niet overtuigend is?

    Je kan je blind staren op een onderzoekje van een of andere universiteit, wat ik al zei, de realiteit zal anders zijn. Vraag een gemiddeld kind of zij het goed zouden vinden dat hun ouders een vriend of vriendin erop na houden, dan zullen de meeste kinderen dit niet leuk en normaal vinden. Als je kinderen hebt, dienen zij centraal te staan in een gezin, niet nog die vriend of vriendin van pap of mam ook nog eens. Maar goed dit zal wel weer ouderwets gevonden worden, ik acht het welzijn van een kind belangrijker dan de begeertes van de ouders.

    Het gemiddeld kind is dan ook opgevoed met de norm dat monogamie de enige wenselijke optie is. Elke kind is een product van zijn omgeving en dus nog niet in staat om een expliciete mening te hebben over zo’n complex onderwerp. Ik bedoel, vraag een kind in een neo-nazi gezin wat het van Joden vindt en het kopieert exact dat gedachtengoed dat zijn ouders erin hebben geplempt. Vraag een gemiddeld randstad kind wat ze van Joden vinden en ze vragen waarschijnlijk wat dat is, een Jood. Het hele feit dat kinderen voorop staan in een gezin (wat ze in een poly-gezin net zo goed staan als bij een mono-gezin) komt omdat kinderen nog niet voor zichzelf kunnen zorgen, weten wat het beste is voor zichzelf etc. Een kind vragen wat hij vindt van zijn huidige opvoedsituatie is dus onzinnig. Ik bedoel, de grootste “klacht†van kinderen in poly-gezinnen is dat er “teveel toezicht†is. Ga je dat serieus nemen om mee te schermen dat kinderen in een poly-gezin beter af zijn? Lijkt me niet. Want júist dat “teveel†aan toezicht zorgt er uiteindelijk voor dat ze zich beter ontwikkelen. (geloof het of niet).

    Ook voor de kinderen heeft dit voordelen: er zijn dan thuis maar twee mensen die werkelijk hen opvoeden en kunnen straffen of belonen en niet een hele groep volwassenen.

    Een kind moet niet teveel ouders of opvoeders hebben, want dat kan erg beklemmend werken.

    Dit klopt, dit is inderdaad een risico. Zoals hierboven vermeldt is dit ook 1 van de meest gemelde klachten door kinderen in poly-gezinnen. Echter dit heeft dus geen langdurige negatieve impact op die kinderen. Ja, uiteraard is het rot als je nooit ergens mee weg komt, maar uiteindelijk vormt het de kinderen tot evenwichtigere volwassenen en het leert ze dat de waarheid altijd uitkomt.

    Dat het vanuit de katholieke leer gezien niet wordt goedgekeurd snap ik. De hele leer is gebaseerd op een relatie tussen twee personen. Poly is geen twee. Maar het katholicisme veroordeelt niemand. En zoals Robert al aangaf kan het op een ander niveau dus zeker wel bestaan, zelfs met goedkeuring van de katholieke leer. Wanneer drie of meer aseksuele (of celibataire) mensen een polyamoureuze relatie aan zouden gaan zou het ineens wel volgens de Bijbel verantwoord kunnen worden. Misschien zelfs als wenselijk ervaren kunnen worden. Want diezelfde waarden van gelijkwaardigheid, eerlijkheid en samenwerking blijven nog steeds van kracht. Ik zie dus niet in waarom die drie waarden ineens zondig zijn als er seks bij komt kijken.

  8. @annzie: even 2 gedachten die in me opkomen over de praktijk:

    1) je spendeert nu eenmaal meer 1:1 tijd met één vaste partner dan met 3 andere partners. Je zult dus per definitie die éne ander beter leren kennen dan die 3 andere.

    Is een ander zeer goed kennen noodzakelijk om diegene lief te kunnen hebben? Een pasgeboren kind weet je ook nog niet van wat die leuk vindt, wat voor karakter die heeft etc. Houdt iemand daarom minder van dat kind?

    2) hoe ga je voor 3 tegelijkertijd ernstig zieke vrouwen zorgen? Ik vind het al best zwaar om naast werk etc etc voor 1 24/7 zieke vrouw te zorgen.

    Dat wordt inderdaad lastig inderdaad. (sowieso prefereer ik "partners" boven "vrouwen" omdat een vrouw net zo goed meerdere mannen kan hebben als een man meerdere vrouwen, en dan hebben we het nog niet over mogelijke homoseksuele relaties). Maar in zo'n geval zal er een keuze gemaakt moeten worden in de tijd inderdaad. Maar vergeet ook niet dat elk van die vrouwen ook weer familie en vrienden heeft die ook kunnen helpen. Polynetwerken (dus inclusief vrienden en familie (al dan niet gekozen) zijn vaak erg hecht, dus je hoeft het als partner in het midden écht niet allemaal alleen te doen. Verder is dit wel een beetje een slippery slope argument. "Wow jij hebt 4 kinderen hoe doe je dat als ze ziek zijn?". Dit zijn ook geen situaties waar je van te voren antwoord op kunt geven. Het enige dat daadwerkelijk in elke situatie van toepassing is, is "er met elkaar over praten". Overigens zullen de zieke partners er zeer waarschijnlijk niet extreem veel problemen mee hebben dat de gezonde partner op bezoek is bij een andere zieke partner, omdat de meesten polyamoristen een gevoel hebben dat in het Nederlands "jalief" wordt genoemd (compersion in het Engels, het tegenovergestelde van jaloers). Dit is een gevoel van genot en geluk dat je hebt als je ziet dat je partner gelukkig is met een andere partner. Waarbij "gelukkig is" heel breed getrokken kan worden, van diepe gesprekken midden in de nacht tot een goeie sekspartij tot ziekenbezoek. Nu is hier natuurlijk ook sprake van individuen en niet iedereen zal dit gevoel direct in dezelfde mate hebben, zeker als er moeilijke omstandigheden zijn zoals ernstige ziekte. Maar dit "jalief" gevoel ligt wel aan de basis van een polyamorisch hart. Iemand die heel vlug stikjaloers is zal heel moeilijk het jalief gevoel ervaren en dus zeer waarschijnlijk een monogame levensstijl prefereren.

    Om alleen al deze praktische voorbeelden ben ik geneigd, zonder er verder veel over nagedacht te hebben, om te zeggen dat monogamie verreweg te prefereren is.

    Wat vind jij?

    Dit is een persoonlijke overweging die je moet maken en als jij vanuit deze overweging kiest voor een monogame levensstijl valt dat alleen maar te prijzen. :) Zolang de keuze voor een monogame levensstijl bewust gemaakt is valt dat altijd te prijzen :)

  9. Het idee dat polyamorie meer geaccepteerd zou worden in deze samenleving en dat we dus als christenen daar ook aan moeten wennen, is volgens mij nergens op gebaseerd.

    Er is een verschil tussen dat iets meer geaccepteerd wordt en meer gepraktiseerd wordt. Dat jij het niet ziet in je omgeving wil niet zeggen dat het er is. Omdat polyamorie namelijk nog zéér vaak wordt veroordeeld (zie bijv. de post van broer Konijn) zullen de meeste polyamoristen er hard hun best voor doen om hun polyamorische relatie verborgen te houden voor de buitenwereld.

    En zelfs als het wel normaal zou worden in deze samenleving, is het niet iets wat je in mijn ogen moet omarmen. Het mooie van een huwelijk is dat je jezelf volledig aan de ander geeft. Dat je samen 1 wordt. Dat je een exclusieve band hebt die je niet met anderen hebt. Dat je je seksualiteit ook alleen met elkaar deelt en niet met anderen.

    Als je daar met allerlei ingewikkelde constructies anderen bij gaat betrekken, doe je mijns inziens ernstig afbreuk aan het huwelijk. Je kunt het nog zo gezellig hebben met zijn drieen, vieren, vijven, of weet ik veel met hoeveel je bent. Maar dat mooie van een huwelijk ben je dan kwijtgeraakt.

    Hier ben ik het dus niet mee eens. En wel omdat polyamoristen dit soort relaties, inclusief die diepe gevoelens, voor meerdere personen kunnen hebben.

    Iets dat ik absoluut niet terug zie komen hier en waar niemand aan lijkt te denken is dat polyamorie voor de meeste polyamoristen geen keuze is maar een geaardheid. De puberteit doorgaan en constant in gevecht zijn met jezelf omdat je verliefd bent op 3 verschillende mensen doen mensen niet voor de lol.

    De mensen die zeggen "het verliest zijn waarde" zouden eigenlijk moeten zeggen "het verliest zijn waarde voor mij". Feit blijft namelijk dat het overgrote deel van de wereldbevolking monogaam is ingesteld. Dat bijvoorbeeld het huwelijk voor de gemiddelde persoon minder waarde zou hebben als de relatie open zou zijn is gewoon waar voor sommige mensen. Maar voor polyamoureuze mensen betekent het openen van de relatie juist méér verdieping, méér liefde, óók naar de bestaande partner. Men twijfelt er ook nooit aan dat moeders hun kinderen allemaal evenveel liefhebben, waarom zou dat niet met partners kunnen?

    Ook blijven er mensen terugkomen op het feit dat men betwijfelt dat iedereen wel overal vanaf weet. Het is de essentie van polyamorie dat men eerlijk is naar elkaar. Is men dat niet dan kan de persoon wel polyamorisch zijn (in aanleg), maar de relatie is dat niet, net zo min als het gedrag. Zodra er 1 van de partners seks heeft met iemand anders en iemand weet dat niet (en er is geen toestemming voor gegeven, direct of indirect) is er gewoon sprake van vreemdgaan. Dat dat door de persoon in kwestie tóch polyamorie genoemd wordt kan. Er zijn ook mensen die zich christen noemen maar dat niet zijn, er zijn mensen die zich moslim noemen en dat niet zijn (vaak mensen met bommen trouwens) en er zijn Christian Grey's die hun relatie neerzetten als BDSM maar eigenlijk gewoon aan huiselijk geweld doen. Dat een naam verkeerd gebruikt wordt wil niet zeggen dat die verkeerde dingen daar dan ook bij horen. Hoe vaak in dit topic al niet genoemd is dat Mormonengeen christenen zijn, bijvoorbeeld. "Polyamorie" waarbij niet gecommuniceerd wordt en elkaars vertrouwen wordt beschadigd is geen polyamorie maar vreemdgaan.

    Een verklaring waarom DeThomas een schuldgevoel zou kunnen hebben is waarschijnlijk omdat hij opgevoed is met de norm dat het “verkeerd†is om met meerdere mensen naar bed te gaan. Veel beginnende polyamoristen (niet dat de DeThomas dat is) hebben deze gevoelens als ze er voor het eerst achter komen dat ze op meerdere mensen verliefd zijn, ze van meerdere mensen houden. Waarom heeft een homo-jongen die opgroeid in een streng christelijk gezin het zo moeilijk met zijn geaardheid? Omdat hij is opgevoed met het idee dat homoseksualiteit fout is. Polyamorie wordt ook nog steeds neergezet als duivels iets, dusja, daar kan men zich best naar over voelen. De post van broer Konijn is een goed voorbeeld van hoe polyamorie nog steeds verketterd wordt in de maatschappij.

    Ik koester echt niet de illusie dat ik een perfecte partner ben en ik vraag geen opofferingen van mijn partner.

    Dit is dan ook één van de gedachten van polyamorie. Niemand is perfect. Niemand kan al je behoeften vervullen. Het vrijzetten van je partner om die behoeften te vervullen met iemand anders is op die manier een daad van pure liefde en onzelfzuchtigheid. “If you love something, set it free, if it returns, it is yours. If it doesn’t it never was.†Ik persoonlijk vind dat dus juist wél heel erg christelijk. Om zo iets te kunnen doen moet je namelijk vrij zijn van jaloezie (tot op bepaalde hoogte), vrij zijn van onzekerheden over jezelf (jezelf zien zoals God je ziet, weten dat je goed bent zoals Hij je gemaakt heeft), vrij zijn van onzekerheden over de liefde van je partner (hij komt terug, hij houdt niet minder van mij). Wat je zaait, oogst je en als je liefde zaait, zul je liefde oogsten. Geloof (in God, in jezelf, in de ander), Hoop (op een betere toekomst, op God die jou ondersteunt, bijv door fijne mensen op je pad te brengen) en Liefde (moet ik dat nog uitleggen?)

  10. Oh dit nieuws raakt me echt ;( Zonder Credible had ik nu nooit gestaan in mijn leven waar ik nu ben. Indirect heb ik vrijwel mijn hele vriendengroep te danken aan Credible, zelfs mijn huidige verloving zou nooit geweest zijn zonder Credible, omdat ik hem dan nooit zou hebben leren kennen. Ik hoop toch echt wel dat het nog te redden valt, want ondanks dat ik bijna nooit meer post, kom hier ik soms toch nog ff lurken. Kijken wie er nog is, of er discussies zijn die mij nog aantrekken (hoewel dat véél minder is dan vroeger). Ja, het forum is veranderd inderdaad, maar ik ben ook veranderd. En die verandering in mij, was zonder Credible zeer waarschijnlijk héél anders gelopen. Dusja, dit is wel een beetje een stukje van mijn hart dat kapot gaat nu :(

    Edit: het is ook nog mijn credible-jaardag vandaag zie ik. 8 jaar lid nu, exact.

  11. Na jaren afwezigheid kom ik nu via google toch ineens een onderwerp tegen waarvan mijn vingers gaan jeuken om er mijn mening over te geven.

    Ik zal eerst voor de duidelijkheid even wat definities geven:

    polygamie: met meerdere mensen getrouwd zijn. polygynie en polyandrie zijn hier vormen van.

    polyamorie: met medeweten én goedkeuren van alle betrokkenen meerdere liefdesrelaties aangaan en onderhouden. Dit kan onder meer in de vorm van driehoekverhoudingen, twee stellen die samen zijn, 1 iemand die meerdere partners heeft etc. Dit zijn slechts een paar voorbeelden, er zijn ontelbaar veel vormen van polyamorie die lang niet allemaal een naam hebben.

    Ik merk ook dat polyamorie hier veel wordt afgekeurd op basis van het idee dat de liefde voor een andere partner 'minder' zou zijn. Dit is niet waar. In een gezonde polyamoureuze relatie komt niemand tekort en voelt niemand zich minder. Dit wordt bereikt door je te houden aan de kernwaarden van álle polyamoureuze vormen: namelijk openheid, eerlijkheid, samenwerken en communicatie.

    Tevens heb ik al meerdere keren zien passeren dat polyamorie slecht zou zijn voor de kinderen. Onderzoek heeft uitgewezen dat polyamorie nooit een slechtere invloed heeft dan de huidige norm van monogamie. In het slechtste geval is een kind in een poly-gezin dus net zo goed of slecht af als een kind in een mono-gezin. In het geval van een goedwerkend poly-gezin echter zijn er sterke aanwijzingen dat deze kinderen beter af zijn. Zijn krijgen meer zelfvertrouwen, zijn beter in staat om hun emoties te benoemen, er over te praten en er mee om te gaan en gaan over het algemeen een bredere sociaal-emotionele ontwikkeling aan (vanaf pagina 37). Vanuit deze gegevens gezien vind ik persoonlijk dat polyamorie zeker aansluit bij het christendom.

    Ik snap overigens wél dat het christendom an sich polyamorie sterk afwijst, inderdaad vanuit de metafoor van het huwelijk gezien. Maar als het gaat om (geestelijke) gezondheid en sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen, denk ik dat "heb de ander lief zoals uzelf en God boven alles" zéker van toepassing kan zijn in een polyamoureuze levensstijl.

    (even een beetje achtergrond info voor de mensen die mij kennen van heel-lang-geleden: ik ben niet meer zo christelijk als toen, ga niet meer naar de kerk en heb nu over het algemeen een zeer kritische houding voor alles dat iets veroordeeld of gebiedt vanuit "het geloof", welk geloof dat dan ook moge zijn. Ik probeer mijn leven echter wél te leven volgens "wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet", "heb een ander lief als uzelf" etc. In die zin zijn er mensen die mij nog intrinsiek christelijk noemen, ik noem mij alleen zelf niet meer zo.)

    Edit: In deze bron wordt op pagina 4 ook nog gemeld dat veel polyamoureuze mensen zich bevinden "in relatief stabiele relaties en lijken niet gedreven te worden door neurotische en pathologische behoeftes" (Peabody, 1982)" waarmee óók weerlegd wordt dat polyamorie bijvoorbeeld losbandig is en partners als optioneel of inwisselbaar zouden worden gezien.

  12. Ik ga mee met Lock&Stock. Ik heb vroeger zo vaak gebeden voor mijn genezing (van chronische vermoeidheid, depressie, etcetera). Ik heb momenten gehad dat ik écht dacht dat God bezig was, om een paar maanden later weer volledig terug te vallen. Ondertussen weet ik wat de oorzaak was van mijn depressie (en die heb ik weg kunnen nemen), maar ik ben nog steeds moe. Ondertussen al 12 jaar. Dus ik heb er een beetje hard hoofd in dat het écht het werk van God is. Maargoed, als zij wil dat het God is, is het voor háár God. Voor haar is het dus waarheid.

  13. Ik heb het punt niet gemist (zie mijn laatste alinea) maar wordt erg niet-blij van zulke negatieve stereotypes. Elke keer dat iemand zo'n stereotype gebruikt, wordt het versterkt en raakt het een stukje meer geworteld in de samenleving. Ongeacht of de intentie van de gebruiker goed of slecht is. Hoe minder mensen zich uiten in de vorm van (negatieve) stereotypes, hoe meer acceptatie er ontstaat in de samenleving tegenover álle mensen. Hoeveel amerikanen zijn er wel niet tegen homo's, omdat ze toen ze vroeger klein waren met de paplepel ingegoten kregen dat homo's kinderen verkrachten? Zulke ideeën praat je hen niet 1-2-3 uit het hoofd. Hetzelfde geldt voor het idee dat surinamers lui zouden zijn, of dat hippies alleen maar met andere hippies in de buurt willen wonen, etcetera enzovoort. En specifiek de negatieve stereotypen zijn het meest verwoestend, dus daarom probeer ik zoveel mogelijk het gebruik daarvan te vermijden. Ik heb dus ook niet zozeer kritiek op het punt dat Robert wil maken (want in essentie ben ik het volledig met hem eens) maar wel op de manier waarop. Dat had m.i. op een heel andere, waarschijnlijk voor de maatschappij positievere manier gekund.

  14. Wel een beetje een cynisch stuk dit. Met érg veel vooroordelen en stereotypen, die erg negatief overkomen op mij. Jammer. "Hippies" of, zoals de schrijver het stelt "newage-achtige geitenwollensokken typen" zijn in mijn ervaring namelijk lang niet zo veroordelend over dat wat anders is en denkt dan zij. Het ons-kent-ons-cultuurtje, met afwijzing van alles wat daar niet inpast, is in mijn ervaring absoluut niet aanwezig in die kringen. De katholieke kluizenaar uit het stuk zou dus prima kunnen wonen in zo'n huis. Zeker aangezien het hier gaat om woningen van een woningstichting, zal er absoluut geen woongemeenschap-kibboetsj idee mogen ontstaan. De stichting zal bepalen wie er gaat wonen, niet de buren. Dat de buren hier toevallig hetzelfde gedachtengoed en dezelfde hobby's delen, maakt dat ze vanzelf naar elkaar toe trekken. Ik vind dit een artikel dat duidelijk geschreven is door iemand die geen ervaring heeft met "het cultuurtje" en het daarom maar niets vindt. Want ja, onbekend maakt onbemind en waar kennis ontbreekt wordt geïnterpreteerd en ingevuld, waardoor er foutieve (en soms zelfs kwalijke) stereotypen en vooroordelen ontstaan.

    Het is goed dat het verschijnsel van kliekjesvorming en (onbewust) buitensluiten belicht en besproken wordt, maar dan graag op een manier waarop niet een complete groep mensen negatief belicht wordt, puur omdat de schrijver zich niet verder heeft verdiept in "het cultuurtje". Dus hoe zeer ik het ook met de laatste alinea eens ben, vind ik dit geen fijn stuk om te lezen.

  15. Sommige bestellingen (zoals studentenreisproduct) kunnen niet eeuwig blijven staan. Volgens mij heb je een maand de tijd om die op te halen. Ik neem ook aan dat je reizen op saldo via internet hebt aangevraagd. Als je in de week voor vertrekt nog even controleert hoe het ermee zit, kun je in het geval dat hij toch al verwijdert is wel nog op tijd opnieuw aanvragen :)

    En op aanraden van Eli7 ben ik toch maar weer eens een kijkje aan het nemen. En ik ben zo lang weg geweest dat ik weer een beetje verdwaalt ben enzo. Maar die "bedankjes" waren er nog niet toen ik nog actief was. Hoe zit het daarmee, hoe werkt het en waar is het voor? :P

  16. @annzie: Klopt inderdaad! Zoals je kan lezen in mijn verhaal heb ik er nu ook gewoon vrede mee. :) Maar ik denk toch dat ik hetero ben, eigenlijk. Misschien met een heel klein mini-beetje bi, maar dat noem ik hetero. :P

    Bischierig ;):P

    Mooi dat je die angst voor (les)bi zijn kwijt bent! Tis precies zo als je het zegt, waarschijnlijk ben je het toch niet, en als je het wel bent, kan je er ook niks aan veranderen. Das net als je vreselijk zorgen maken als je HIV hebt. Je weet dat je wat eerder doodgaat, en dan kan je je leven verpesten door er alsmaar over in te zitten, of je kan proberen alles eruit te halen wat er in zit! :D

  17. Goedgelovig.nl vind ik ontzettend irritant. Ik weet niet wat ze precies nu met Opwekking hebben gedaan. Maar als de Goedgelovigredactie weer zo heeft gereageerd op Opwekking zoals ze bij anderen ook doet, is het heel begrijpelijk dat Opwekking daar niet op ingaat.

    x2

    Ik ben het wel eens met de kritiek. Opwekking bevat best goede liederen, maar eenzijdig is het wel. Het gevolg is dat ik ook best vaak momenten heb dat ik me helemaal niet goed kan vinden in wat ik zing. Veruit de meeste liederen gaan over hoe God je positieve gevoelens heeft (blijdschap, vrede, genezing, enz.) terwijl ik me gewoon niet altijd blij, vredig, of genezen voel.

    Wat me ook stoort is dat de liederen zulke vrome teksten uitspreken. "Alles geef ik U", "Deze dag geef ik mezelf aan U", "U bent mijn doel, U bent mijn hartsverlangen", enz. Ik voel me soms nogal schijnheilig als ik dat zing. Want ik ben echt niet zo'n geweldige christen dat ik alles in mijn leven aan God geef, of dat God altijd mijn hartsverlangen is. Wat dat betreft zou ik soms wat meer liederen willen die God vragen om kracht, in plaats van dat je er vanuit gaat dat je die kracht al in je hebt om alles aan God te geven (een lied als 'Heer wijs mij uw weg' vind ik wat dat betreft bescheidener).

    En zelfs Opwekkingsliederen die wel over moeilijke tijden gaan, spreken toch van een groot geloof. Zoals 'Verberg mij nu': dit lied spreekt weliswaar over 'als de oceaan haar krachten toont', maar vervolgt meteen dat je met God zweeft boven de storm. Maar zo voelt het in mijn ervaring echt niet altijd.

    Overigens heb ik wel het idee dat Opwekking probeert meer liederen erin te brengen over negatieve gevoelens.

    Maar goed, ik hoop dus dat er nog eens een andere organisatie dan goedgelovig hiermee aan de slag gaat.

    Waarom moeten liederen dan in lijn zijn met je gevoel? Is het niet beter als liederen in lijn zijn met de Bijbel?

    En als een lied wel in lijn met de bijbel, maar niet geloofsopbouwend is op dat moment? Ik bedoel, je schijnheilig voelen draagt niet bij aan het verstevigen van het fundament. Terwijl ik in soms in twijfelliederen een grotere steun ervaar dan in "God is zo groot" liederen.

    Het valt me trouwens tegen dat opwekking 666 niet eens in achterstevoren versie op youtube staat.. Dat had ik wel verwacht eigenlijk :P

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid