Chartreuse

Min of meer de leer van de Katholieke Kerk!
 
Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?  Hij had ons echt niet nodig, omdat Zijn bestaan voledig is in zichzelf, in de eenheid van de Drie-Eenheid, een totale eenheid van macht, kennis en liefde. 
In het eeuwige zelf beschouwen brengtt de Vader zijn gedachte (Zoon) voort in zijn eigen natuur, en die gedachte (Zoon) is de voledige opsomming van al kennis en houdt daarom ook in alle mogelijke schepsels buiten Zijn eigen natuur.  De schepping is daarom zijn buitenatuurlijke zoon en alles in de schepping van de hoogste engel tot het kleinste korreltje zand is de weerspiegeling van God, in zo ver als het niets-zijn het oneindige kan weerspiegelen.
Maar omdat de schepping maar een weerspiegeling is buiten Gods natuur, heeft de schepping maar een afhankelijk bestaan en heeft het alleen maar mening als het God weerspiegelt.  God heeft de schepping daarom gemaakt zodat zij Hem (het hoogste Goed) kan weerspiegelen.  Weerspiegelen betekent dat God in de spiegel is, op dezelfde manier dat de grote zon in een klein spegeltje kan zijn.
Dus, ofschoon een spiegel maar een beetje stof is, heeft het het potentieel de zon te ontvangen en bij wijzen van spreken, deel van de grote zon te zijn.  De spiegel neemt dan de natuur van de zon aan en ziet er zelf uit als de zon.
Het doel van de schepping is daarom dat God zichzelf zou uitdrukken als Zoon, niet alleen in Zijn eigen natuur, maar ook buiten zijn eigen natuur.  Het niets-zijn kreeg daarom de mogelijkheid de Vader te ontvangen en dus Zoon te worden.  De bedoeling van de schepping is daarom de vereninging met de Zoon.
Engelen en de mens waren geschapen als volmaakte spiegels en hadden daarom met de aanwezigheid van God in hun geest (heiligmakende genade).  Zonder heilgmakende genade hebben geesten (engelen en mensen) alleen maar hun eigen natuur en zijn zij als spiegels zonder een beeld, en heeft hun bestaan geen mening en zijn zij dood.
Zonder heiligmakende genade hebben wij alleen maar onze eigen natuur, en dat betekent dat God de mens alleen maar lief kan hebben als een minder wezen, zoals wij bijvoorbeeld een kat lief hebben, niet als een gelijkwaardig wezen.  Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.  Je kan het vergelijken met adoptie, waardoor men een vreemd kind aanneemt als je eigen kind zodat het je eigen leven kan delen.
Dus geeft Hij de mens de mogelijkheid in het God-zijn deel te nemen, door de heiligmakende genade te ontvangen, waardoor de Heilige Drie-Eenheid in die mens komt te leven als het levensbeginsel.  Je kan het vergelijken als electriciteit in een lamp.  In zichzelf kan een lamp niets doen, is het dood.  Maar het heeft het potentieel om te ‘leven”, door de electriesche stroom aan te nemen.  De lamp zelf kan niets doen om licht en warmte te geven, maar het kan toe laten dat de stroom het in leven brengt.  Dat was de houding van Onze Lieve Vrouw, die met haar “Fiat mihi voluntas tuas”  (laat Uw wil aan mij geschiede) zich overgaf aan de stroom van Gods liefde.  Omdat zij onbevlekt ontvangen was, kon zij zich totaal aan Gods liefde geven en vond Zijn liefde geen enkele tegenstand in Maria.  Zij is daarom ook “vervuld van genade”. dwz  totaal van Gods liefde doortrokken.
Hoewel God de mens het bovennatuurlijk leven geeft, kan je ook zeggen dat in een zekere zin de mens het leven aan God geeft, door Hem in de ziel te ontvangen.  In een zekere zin wordt de mens moeder van God.  Johannes Tauler heeft hier het een en ander over geschreven.  Men kan dan ook begrijpen waarom de mens een fantastiesche waarde heeft en waarom God hem zo veel lief heeft.  Hij kan God leven geven! 

 

Jezus zelf noemde God zijn Vader.  Zouden wij het nu echt beter weten?
 
Helemaal niet  Ik volg gewoon de leer van de Katholieke Kerk.. De heilige Paus Johannes Paulus II heeft er veel over geschreven en hij is dan ook een van mijn bronnen.:
 
De Heilige Drie-eenheid
DESCRIPTION
A series of General Audience Addresses given by His Holiness Pope John Paul II on the Holy Trinity. The talks extend from January 19, 2000 through September 20, 2000.
PUBLISHER & DATE
Vatican, January 19, 2000 - September 20, 2000
The Trinity: Fountain of Love and Light
Trinity Is Mysteriously Present in Creation
Glory of the Trinity Is Revealed in History
Incarnation Reveals Glory of the Trinity
Holy Trinity Is Revealed at Jesus' Baptism
The Promise of Tabor Is Fulfilled at Easter
Christ's Passion Reveals Glory of the Trinity
Trinity Is Present in Christ's Resurrection
Glory of the Trinity in Christ's Ascension
Pentecost Involves the Three Divine Persons
Presence of the Trinity in Human Life
The Trinity In the Life of the Church
Glory of the Trinity in the Heavenly Jerusalem
God Always Goes in Search of Man
God Satisfies Our Longing for His Presence
The Decisive Meeting with Christ, the Word Made Flesh
Jesus Is Supreme Encounter of God and Man
God Continually Calls Man To Repentance
The Way Taught by Christ Is Demanding
Holy Spirit Gives Life and Freedom to Christians
Gift of Spirit Makes Us "Sons in the Son"
 
Ik heb de eerste les vertaald:
Beste broeders en zusters,
1.                    “O superessentiële Drie-eenheid, oneindig goddelijk en goed, bewaker van de goddelijke wijsheid van christenen, leid ons voorbij al het licht en alles wat onbekend is naar de hoogste top van de mystieke Geschriften, waar de eenvoudige, absolute en onvergankelijke mysteries van de theologie worden geopenbaard in de lichtgevende duisternis van de stilte".
Met dit gebed van Dionysius de Areopagiet, een oosterse theoloog (Theologia mystica, I, 1), beginnen we aan een moeilijke maar fascinerende reis om het mysterie van God te overdenken. Nadat we de afgelopen jaren hebben nagedacht over elk van de drie goddelijke personen – de Zoon, de Geest en de Vader – zijn we van plan om in dit Jubeljaar een alomvattende blik te werpen op de glorie die gemeenschappelijk is voor de Drie die één God zijn ‘niet in de eenheid van één enkele persoon, maar in de Drie-eenheid van één substantie” (Voorwoord bij het Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid). Deze keuze komt overeen met wat werd gesuggereerd in de apostolische brief Tertio millennio adveniente, waarin stond dat tijdens de vieringsfase van het Grote Jubileum het doel zou zijn ‘om eer te geven aan de Drie-eenheid, van wie alles in de wereld en in de geschiedenis voortkomt en aan wie alles terugkeert” (nr. 55).
2. Door ons te laten inspireren door een beeld dat wordt geboden door het boek Openbaring (vgl. 22:1), zouden we deze reis kunnen vergelijken met een pelgrimstocht langs de oevers van Gods rivier, dat wil zeggen van zijn aanwezigheid en openbaring in de menselijke geschiedenis.
Als korte schets van deze reis zullen we vandaag stilstaan bij de twee uiteinden van die rivier: de bron en de monding, die ze samenbrengen in één enkele horizon. De goddelijke Drie-eenheid staat in feite aan de oorsprong van het bestaan en de geschiedenis en is aanwezig in hun uiteindelijke doel. Het vormt het begin en het einde van de heilsgeschiedenis. Tussen de twee uiteinden, de tuin van Eden (vgl. Gn 2) en de levensboom in het hemelse Jeruzalem (vgl. Apk 22), stroomt een lange geschiedenis getekend door duisternis en licht, door zonde en genade. De zonde heeft ons gescheiden van de pracht van Gods paradijs; de verlossing brengt ons terug naar de glorie van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar ‘de dood niet meer zal zijn, noch zal er rouw, noch gehuil, noch pijn meer zijn’ (ibid., 21:4).
3. Een eerste blik op deze horizon wordt geboden door de eerste pagina van de Heilige Schrift, die het moment aangeeft waarop Gods scheppende kracht de wereld uit het niets maakt: "In het begin schiep God de hemel en de aarde" (Gn 1: 1 ). Deze zienswijze wordt verdiept in het Nieuwe Testament en gaat terug tot de kern van het goddelijk leven, wanneer Johannes aan het begin van zijn evangelie verkondigt: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. " (Joh 1: 1). Vóór de schepping en als fundament ervan laat de openbaring ons nadenken over het mysterie van de ene God in de drie-eenheid van personen: de Vader en zijn Woord verenigd in de Geest.
De bijbelschrijver die de scheppingstekst schreef, kon de diepte van dit mysterie niet vermoeden. Nog minder had louter filosofische reflectie dit kunnen bereiken, aangezien de Drie-eenheid het vermogen van ons begrip te boven gaat en alleen door openbaring gekend kan worden.
Niettemin is dit mysterie, dat ons oneindig overstijgt, ook de werkelijkheid die ons het dichtst bij staat, omdat het de bron zelf is van ons wezen. Want in God “leven en bewegen wij en hebben wij ons wezen” (Handelingen 17, 28), en wat Sint-Augustinus over God zegt moet op alle drie de goddelijke personen worden toegepast: hij is “intimior intimo meo” (Conf., 3, 6 , 11). In de diepten van ons wezen, waar zelfs onze blik niet kan doordringen, zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, één God in drie personen, aanwezig door genade. Het mysterie van de Drie-eenheid is verre van een droge intellectuele waarheid, maar het leven dat in ons woont en ons in stand houdt.
3. Een eerste blik op deze horizon wordt geboden door de eerste pagina van de Heilige Schrift, die het moment aangeeft waarop Gods scheppende kracht de wereld uit het niets maakt: "In het begin schiep God de hemel en de aarde" (Gn 1: 1 ). Deze zienswijze wordt verdiept in het Nieuwe Testament en gaat terug tot de kern van het goddelijk leven, wanneer Johannes aan het begin van zijn evangelie verkondigt: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. " (Joh 1: 1). Vóór de schepping en als fundament ervan laat de openbaring ons nadenken over het mysterie van de ene God in de drie-eenheid van personen: de Vader en zijn Woord verenigd in de Geest.
De bijbelschrijver die de scheppingstekst schreef, kon de diepte van dit mysterie niet vermoeden. Nog minder had louter filosofische reflectie dit kunnen bereiken, aangezien de Drie-eenheid het vermogen van ons begrip te boven gaat en alleen door openbaring gekend kan worden.
Niettemin is dit mysterie, dat ons oneindig overstijgt, ook de werkelijkheid die ons het dichtst bij staat, omdat het de bron zelf is van ons wezen. Want in God “leven en bewegen wij en hebben wij ons wezen” (Handelingen 17, 28), en wat Sint-Augustinus over God zegt moet op alle drie de goddelijke personen worden toegepast: hij is “intimior intimo meo” (Conf., 3, 6 , 11). In de diepten van ons wezen, waar zelfs onze blik niet kan doordringen, zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, één God in drie personen, aanwezig door genade. Het mysterie van de Drie-eenheid is verre van een droge intellectuele waarheid, maar het leven dat in ons woont en ons in stand houdt.
4. Onze reflectie in dit Jubeljaar zal de thema's ontlenen aan dit Trinitaire leven, dat aan de schepping voorafgaat en de grondslag ervan vormt. Het mysterie van de oorsprong waaruit alle dingen voortkomen: God verschijnt ons als Degene die de volheid van het zijn is en het zijn communiceert, als het licht dat “elke mens verlicht” (vgl. Joh 1, 9), als de Levende en gever van leven. Hij verschijnt ons vooral als Liefde, volgens de prachtige definitie in de Eerste Brief van Johannes (vgl. 1 Joh. 4, 8). Hij is liefde in zijn innerlijk leven, waar de trinitaire dynamiek de uitdrukking is van de eeuwige liefde waarmee de Vader de Zoon verwekt en beiden zichzelf aan elkaar geven in de Heilige Geest. Hij is liefde in zijn relatie tot de wereld, aangezien de vrije beslissing om deze uit het niets te maken de vrucht is van deze oneindige liefde die uitstraalt naar de sfeer van de schepping. Als de ogen van ons hart, verlicht door openbaring, zuiver en doordringend genoeg worden, kunnen ze door het geloof dit mysterie tegenkomen waarin alles wat bestaat zijn wortel en fundament heeft.
5. Maar zoals we in het begin zeiden, ligt het mysterie van de Drie-eenheid ook voor ons als het doel waarop de geschiedenis zich richt, als het thuisland waarnaar we verlangen. Onze reflectie op de Drie-eenheid, op de verschillende terreinen van de schepping en de geschiedenis, zal naar dit doel kijken, waarnaar het boek Openbaring zeer krachtig verwijst als het zegel van de geschiedenis.
Dit is het tweede en laatste deel van Gods rivier, waar we zojuist naar verwezen. In het hemelse Jeruzalem komen begin en einde weer samen. Want God de Vader, die op de troon zit, verschijnt en zegt: "Zie, Ik maak alle dingen nieuw" (Openbaring 21, 5). Aan zijn zijde staat het Lam, d.w.z. Christus, op zijn troon, met zijn licht, met het boek des levens dat de namen van de verlosten bevat (vgl. ibid., 21: 23, 27; 22: 1, 3). En zie: aan het eind zegt de Geest, die in ons en met de Kerk, de Bruid van het Lam, in een zachte en intense dialoog bidt: "Kom, Heer Jezus" (vgl. ibid., 22: 17, 20 ).
Laten we aan het einde van deze eerste schets van onze lange pelgrimstocht naar het mysterie van God terugkeren naar het gebed van Dionysius de Areopagiet, die ons herinnert aan de noodzaak van contemplatie: ‘Het is werkelijk in stilte dat we de geheimen leren kennen van deze duisternis... die straalt met verblindend licht... Hoewel ze volkomen ongrijpbaar en onzichtbaar blijft, vervult ze geesten die weten hoe ze hun ogen moeten sluiten met de mooiste pracht" (Theologia mystica, I, 1).
🙂
By the way:  Ik heb nu mijn avataar, dank zei jouw uitleg.  In de woorden van Frans:
Vrede en alle goeds
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
;
 

God is een Geest en heeft helemaal geen geslacht.  Het word Vader is daarom gebrekkelijk, maar beter hebben wij niet.  Christus zelf heeft dat woord gebruikt en het is dus het beste wat wij met menselijke taal kunnen doen.  God zelf, in zijun essentie is onmogelijk te beschrijven.  Daarom kunnen wij absoluut geen beeld van God maken.
God is het ZIJN, (Ik Ben)  Als Geest heeft Hij zelfbewustzijn en beschouwt Hij zichzelf.  Hij kent zichzelf totaal, een oneindig begrip van zichzelf.  Het begrip is een totaal perfect copie van zichzelf, end us een copie van het Zijn end us ook het ZIJN.  Zijn gedachte komt voort van zijn verstand, Zijn bewustzijn ,en is dus de uitdrukking van zichzelf, Zijn Woord, of in Joods gebruik, Zijn Zoon.  Tussen  de Denker en Zijn Gedachte bestaat een samenvloeing van liefde. De Geest van liefde, oftewel de Heilge Geest.  Dus heb je Een Wezen, die Verstand (Denker) is, die zichzelf kent en dus een uitdrukking voort brengt, Zijn Gedachte, Woord of Zoon.  Tussen de twee is er een oneindige liefde, de Heilige Geest.  Dus hebben wij drie personen in Een wezen, de Heilige Drie Eenheid.
De mens is in Gods beeld en gelijknis geschapen, dus wij hebben ook bewustzijn en intellect en zelflefde.  (Heb uw naaste lief als uw zelf)  Maar omdat wij uit niets zijn geschapen, zijn wij maar een weerspiegeling van God en hebben wij maar een afhankelijk bestaan.  Wij zijn daarom niet drie personen, maar Een persoon met drie facetten.
Maar wij zijn in Gods beeld en gelijknis geschapen, in het beeld van het oneindig Zijn.  Maar de mens is niet louter geest, zoals de engelen, maar geest en vlees.  Het vlees moet daarom ook God verbeelden end us warden wij geschapen als drie vuldige wezens, man, vrouw en de liefdesbond tussen hen, het kind.
 Zogenaamde bijbelwetenschappers zijn er bij de miljoen en velen van hen brengen alleen maar onenigheid en verwarring.  Iedereen heeft hun eigen uitleg en niemand kan zeggen dat zij verkeerd zijn, want zij beroepen zich allemaal op de bijbel, die zij op zijn eigen houtje uitleggen.  Immers:  Sola Scriptura!
Jij hebt vele vragen fantastiesch beatwooord en ik ben daar erg dankbaar voor.  maar hier zou ik iets willen toevoegen.  Theoretiesch gezien heb je gelijk.  Maar als God ons zo maar zou vergeven, zouden wij altijd nog schuldig voelen, want dan hebben wij niets gedaan om onze schuld goed te maken.  Hij heeft ons de kans gegeven om zelf onze schuld echt weg te halen en het nog beter te maken!  Een schepje boven op, een echte verzoening.  Daarom is Hij zelf mens geworden, zodat door Zijn gehoorzaamheid en liefde, Hij een volmaakte verzoening zou brengen, met nog een schepje bovenop.  God laat kwaad toe omdat Hij het kwaad kan gebruiken om er nog iets beter van te maken.  Hij heeft van de zonde van Adam en dus het onze, gebruikt om een verlosser te brengen die zelf God was.  Zijn verzoening was dus oneindig volmaakt, veel beter dan de originele gerechtigheid van Adam. 
Wij ontvangen die oneindige verzoening gewoon door het te aanvaarden.  Wij verdienen dat niet, maar het wordt gewoon aan ons aangeboden...Het enigste wat wij moeten doen is het te aanvaarden en dat doen wij door het doopsel, waar wij ingelijfd worden met het lichaam van Christus. Nu kunnen wij door Christus, God een oneindige verzoening opofferen.  Daarom zegt de Kerk in het “Exultet” (een lofgezang) :  O waarlijk noodzakelijke zonde van Adam, volledig vernietigd door de dood van Christus! O gelukkige fout die voor ons zo'n grote, zo'n heerlijke Verlosser verdiende!

Goed ingezien!  Hoe krijg ik een plaatje van een Karthuizer (in mijn profiel) op een bijdrage???
Genesis leert ons dat de mens door God geschapen is en noemt het eerste echtpaar als Adam (van de aarde) en Eva (moeder van allen).  Zij waren geschapen in het beeld en gelijknis van God, als man en vrouw, en leefden dus in volmaakte onschuldigheid en liefde  in een intieme verhouding met God  Die intieme verhouding was de bron van hun geluk en dat is de diepste mening van het “Aarts Paradijs”.  Het paradijs was in hun hart.
Toen Adam en Eva zondigden, verloren zij hun speciale verhouding met God en was hun geest verduisterd.  Door dat verlies van oorspronkelijke onschuld, verloor het hele menselijke ras hun intieme verhouding met God en leefde in een toestand van die wij erfzonde noemen.  De erfzonde is een moeilijk begrip die ik hier niet verder zal uitleggen, maar mischien later in een aparte bijdrage. 
Als een resultaat van de erfzonde verliet de mensheid de nabijheid van God en  verloor het heel spoedig het begrip van de ene God.  Het is alsof een mens een warme kamer verlaat in een koude winter.  Heel vlug verliest hij de warmte van de kamer en na een tijdje is hij zo koud dat de warmte maar een vage herinnering is.  De kennis van de ware God verviel heel vlug en in plaats daarvan was er maar een vage herinnering van een opperwezen, die de mens begon te verbeelden in zijn eigen evenbeeld en gelijknis, dus een totale verdraaing van de waarheid.  In plaats van de ene God begon de mensheid in een hele gemeenschap van natuurgoden te geloven, beiden mannelijk en vrouwlijk en hadden zij erg materialistiesche en primitieve ideen over Goden.
Ooit gevraagd waarom de mensheid zo lang moest wachten voor dat Christus kwam?  Omdat de mensheid eerst voorbereid moest worden voor de volle openbaring.  Net zoals een klein kind niet klaar is op wiskunde te leren, zo moest de mensheid langzaam opgroeien en voorbereid worden, tot de “volheid der tijd”, voordat het de openbaring van  Christus kon ontvangen.
Voor ons is het vanzelfsprekend is dat er maar een God is, maar dat was niet het geval voor het komen van Christus, behalve in de Joodse godsdienst.  De reden voor dat is dat de mens het moeilijk vindt een God voor te stellen die helemaal alleen is. Wat doet ie de hele dag, zo op zijn eentje?  Wie heeft Hij lief.  Zichzelf?  Is Hij dan een enorme egotist?
Zo'n wezen is on-menselijk omdat mensen iemand moeten lief hebben om het leven mening te geven.  Een God op zijn eentje was onbegrijpelijk en on-menselijk.  Erg logiesch eigenlijk.  Ook het Joodse volk vond het daarom voor een lange tijd bijna onmogelijk om in een God te geloven en viel de hele tijd terug in afgoderij.
Abraham (eerst een aanbidder van de maan god) was door God geroepen om de ware God te vereren, maar voor een lange tijd had het Joodse volk maar een tamelijk primitief idee over God.  Hij was meestal gezien als een stam of oorlogs God. Alleen het Joodse volk had het geloof in de ene God en dat was omdat het een speciale roeping had van God, een roeping om het licht van de mensheid te worden. 
Over een lange tijds periode onderging het Joodse geloof een verdieping en verbreding.  Bij de tijd van Christus geboorte hadden zij een zeer ontwikkeld en geestelijk idee van het Goddelijk wezen.
In het Oude Testament hadden de Joden voorstrekt geen idee dat God een Drie-Eenheid was en de hele geschiedenis van het Joodse volk was dat zij moesten leren dat er maar een God is.  Dit is het hart van Judaisme, de Shema:
Sh'ma Yisrael Adonai Elohaynu Adonai Echad.
Hoor, Israel, de Heer is onze God, de Heer is een.
Maar God als een een-zaam wezen was moeilijk te begrijpen.  Zo’n God was iemand die men alleen maar van verre kon bewonderen en aanbidden, een “vreselijke” God, met wien de gewone mens geen intieme relatie kon hebben, zeker niet als Abba, Vadertje.  De Joden hadden daarom een geweldig eerbied en ontzag voor God, wiens naam maar een keer per jaar uitgesproken mocht worden door de Hoog Priester.
Daarom was Christus zo geheimzinnig over wie Hij was.  Als Hij meteen had gezegd dat Hij God was, hadden de disciepelen zich plat op de grond gegooid uit eerbied en angst en hadden ze nooit meer opgestaan.  Dus liet Hij hun maar heel langzaam tot de beseffing komen dat Hij een heel speciaal persoon was.  De hele tijd was hun vraag, “Wie is die man?”,  “Hij laat lammen weer lopen, drijft uit duivels, de wind en de golven gehoorzamen hem”.
Uiteindelijk kreeg Petrus de genade van de Vader te weten wie Jezus  was “ Gij bent de Zoon of God”.
Wat betekent dat?
Om het heel beknopt uitteleggen, betekent het dat er maar Een God is, maar dat in de Goddelijke natuur (wat Hij is) er Drie Personen zijn.  Een mooie definitie, maar moeilijk te begrijpen.  De Kerk heeft er ongeveer 10 eeuwen over nagedacht, voordat zij het helemaal klaar had.  Dat process begon al met de Apostelen.
Johannes: In het begin was het Woord, en het woord was bij God, en het Woord was God.  Het was in het begin bij God. (Joh 1,1)
Paulus: Hij is de afstraling van Gods heerlijkheid en het evenbeeld van zijn wezen, (Hebrews 1,3)
Dus Johannes noemt Jezus, de Zoon van God, het Woord (uitdrukking) van God de Vader, die zelf ook God is.  Paulus heeft het zelfde idee, maar noemt het afstraling en het evenbeeld (dus ook God).  De Zoon is daarom begrepen als de uitdrukking (Woord) en  weerspiegeling (evenbeeld) van God in de Goddelijke natuur.
De Kerk legt het zo uit:  God is het eeuwige Intellect, die zich zelf Jahweh noemt, (Ik ben wie ik ben), het Eeuwig “Zijn”.   Hij kent (beschouwt) zichzelf totaal, in één Gedachte/Idee (Wijsheid, Woord, Uitstraling).  Die Gedachte/Idee/Woord is een compleet evenbeeld van zijn wezen, (ZIJN) dus ook voledig God en ook een Goddelijk persoon.
Het eeuwige Intellect, de  Eerste Persoon, De Denker, brengt voort zijn Gedachte, de Tweede Persoon.  De Eerste Persoon is daarom de Vader van zijn Gedachte. De Gedachte wordt Zoon genoemd, omdat Hij uit de Vader voortkomt en zijn perfect evenbeeld is.
Wordt vervolgd

De draad “eniggeboren” heeft een paar interessante ideen opgebracht.  Maar het is ook duidelijk dat er veel verwarring is hoe men de Triniteit moet  begrijpen, of zelfs of het waar is. Ik zal proberen er een lichtje op te schijnen zodat de gewone mens er iets van kan begrijpen, zo ver dat mogelijk is.  Ik ben geen theoloog en heb geen Hollands gesproken voor meer dan 60 jaren. Dus mijn taal gebruik is niet wat je noemt vloeiend.  Maar ja, zo lang je begrijpt wat ik bedoel.
De Heilige Drie-Eenheid is het grootste en mooiste mysterie van het Katholieke geloof,  Maar hoewel het het grootste en mooiste waarheid van het geloof is, is het ook het moeilijkste om te begrijpen.  Het is een enorm onderwerp en er zijn veel theologiesche boeken over geschreven, die het echter vaak niet gemakkelijker maken om het te begrijpen.
Het geloof in de Triniteit absoluut fundamenteel was voor ons begrip van God.  Triniteit zijn betekent dat God niet leeft als een enig en eenzaam persoon,
Dat is natuurlijk ook de essentie van ons leven.  Wij leven altijd in een gemeenschap, in verhouding.  Wij woren geboren en leven in een gezin en als wij opgroeien trouwen wij en vormen wij ook weer een gezin.  Overal leven wij in gemeenschappen, clubs, werkgroepen enz en als wij niemand hebben die ons lief heeft voelen wij ellendig en bedroefd.  De zwaarste straf die iemand kan ondergaan is dan ook “solitary confinement”  (eenzame opsluiting) en de moeilijkste Order in de Kerk zijn de Karthuizers die hun hele leven als kluisternaars leven.  Maar zelfs zij leven in een gemeenschap!
Toch schijnt dat de leer over de Heilige Drie-Eenheid mensen niet grijpt, waarschijnlijk omdat het een moeilijk onderwerp is, maar misschien ook omdat ze niet zien wat dat met hun dagelijks leven te maken heeft.  In tegenstel is de leer over Christus en Maria altijd erg interessant omdat, hoewel Christus God was, Hij ook mens was en als mens wij Hem  kunnen begrijpen.  (Dat is natuurlijk een van de reden dat God mens werd).
Maar de Goddelijke Drie-Eenheid???  Een is drie en drie is een???  Wat praktiesch resultaat kunnen wij daarvan krijgen?  Wat betekent dat voor ons?  Is het belangrijk?
Als wij Europeanen misschien een grote fout hebben in deze eeuw, is het dat wij te materialistiesch zijn, ook in onze Godsdienst.  Wij willen aktie, niet contemplatie!
De Drie-Eenheid is een moeilijk onderwerp.  De Kerk debateerde  eeuwen voordat het  precies kon zeggen wat het allemaal betekende, en vandaag noch hebben de Orthodoxe kerken een klein meningverschil met de Katholieken.
Mijn ideen komen van de leer van de Katholieke Kerk en ook van Paus Johannes Paulus boek over de Theologie van het Lichaam.  Feedback is welkom.  Uiteraard is alles wat ik zeg ondergeschikt aan de leer van de Kerk.
De Drie-Eenheid deelt met het innerlijk leven van God, het innigste liefde-leven van God, zoals Hij dat aan ons heeft geopenbaard en zover dat wij het met de leiding van de Kerk kunnen begrijpen.
Waarom is het innerlijk leven van God voor ons belangrijk?  Wat verschil zou dat eigenlijk maken?  Het schijnt zo ver van ons dagelijks leven te zijn.  Zelfs priesters vinden het vaak heel moeilijk om dat uitteleggen.
Het antwoord is dat het belangrijk is omdat wij in Gods beeld en gelijknis geschapen zijn. Wij zijn dus godde-lijk.  Beter kan het niet.  Dat is het grootst mogelijke compliment voor de mens.  Er is iets in ons dat godde-lijk is, iets dat dus buitengewoon mooi is.  Dus, om goed te begrijpen wie en wat wij echt zijn, is het belangrijk te weten wie en wat God echt is.   Dat betekent ook dat als wij naar God kijken, wij ons ideale voorbeeld  zien.  Wij moeten dus zijn zoals Hij is en wij moeten dus leven zoals Hij leeft en doen wat Hij doet.  Hij is ons model.  In Zijn leven is God  oneindig gelukkig en als wij kunnen leven zoals Hij, zullen wij ook oneindig gelukkig zijn.
Alles, ons heel bestaan en leven,  komt oorspronkelijk van de Heilige Drie-Eenheid en komt uiteindelijk daar op terug.  Hij is de Alpha en Omega.  Als wij het mysterie van Drie-Eenheid goed begrijpen, wordt het ook gemakkelijk de hele leer van de Kerk te begrijpen, ook de leer op gebieden die men gewoonlijk heel moeilijk vindt, zoals sexualiteit en de kwesties van abortus, contraceptie ,vrouwen priesters, homoseksualiteit, enz. 
Eerst een paar “domme” vragen.  Domme vragen zijn soms de beste vragen omdat men veronderstelt dat zij dom zijn omdat iedereen de antwoorden al weet.  Maar het is een beetje zoals de vraag wat de tijd is.  Iedereen zal dat weten, maar als men dan vraagt wat tijd eigenlijk is, dan begint het plotseling moeilijk te worden. Vraag Einstein maar.
Waarom is God Vader, niet Moeder?
Waarom zijn er eigenlijk drie Goddelijke personen, niet twee of vier of meer?
Waarom is er een Zoon, niet een Dochter?
Waarom is er een Vader en Zoon, niet een Moeder en Dochter?
Waarom werd God mens als een man en niet als een vrouw?
Waarom werd de Zoon mens en niet de Vader of de Heilige Geest?
Waarom word God de Heilige Geest zo genoemd?
Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?
Ik hoop dat het allemaal duidelijk zal worden.  Het is een moeilijk onderwerp, maar absoluut de moeite waard.  Het is het grootste mysterie van het geloof, God zichzelf!  Om met het uitleggen te beginnen zal ik eerst gaan naar Genesis gaan, waar in mythiese taal de oorsprong van de mensheid wordt verkondigt. 
 

Beste Barnabas
Mag ik jou van hartefeliciteren dat je de moed heb opgebracht om jouw levensverhaal te  vertellen.  Dat vereist veel nederigheid omdat je jouw onmachtigheid en problemen erkent. Dat is werkelijk moeilijk!
Ik heb veel te doen gehad met mensen die mentale problemen hebben en ik weet hoe vreselijk zwaar hun leve kan zijn.  Jij hebt daarom mijn volle steun en waardering.  Het grootste problem met schizofrenie is dat je contact verliest met de realiteit.  Medicijnen kunnen zeker helpen, en zijn vaak nodig maar het is best mogelijk met de hulp van Gods genade om geheel beter te worden.  Hoe zo? 
Het grootste problem in de modern wereld is dat de gemeenschap de kluts kwijt is geraakt.  Overal is er onenigheid en onzekerheid en veel mensen zijn zeer ongelukkig. Wat is het antwoord:  Christus!  Jij hebt Hem al gevonden en nu moet je gewoon doorgaan Hem beter te leren kennen.  Christus is de Waarheid, de Realiteit.  Hij is de rots waarop je je leven kan bouwen.
Blijf zoeken en je zal het zeker vinden.  Blijf kloppen en men zal de door zeker openmaken.
Een waarschuwing:  Een site zoals Credible is niet de beste plaats om persoonlijke verhalen te vertellen.  Lang niet iedereen is sympatiek en er is niet veel blijk van liefde.  Het is gemakkelijk om gekwets te worden door onsymphatieke en domme mensen.
Ik ben vandaag naar de heilige mis geweest en heb ernstig voor jou gebeden.  Gebeden worden altijd verhoord, dus geode moed!
Met vriendelijke groet

Beste Barnabas
Mag ik jou van hartefeliciteren dat je de moed heb opgebracht om jouw levensverhaal te  vertellen.  Dat vereist veel nederigheid omdat je jouw onmachtigheid en problemen erkent. Dat is werkelijk moeilijk!
Ik heb veel te doen gehad met mensen die mentale problemen hebben en ik weet hoe vreselijk zwaar hun leve kan zijn.  Jij hebt daarom mijn volle steun en waardering.  Het grootste problem met schizofrenie is dat je contact verliest met de realiteit.  Medicijnen kunnen zeker helpen, en zijn vaak nodig maar het is best mogelijk met de hulp van Gods genade om geheel beter te worden.  Hoe zo? 
Het grootste problem in de modern wereld is dat de gemeenschap de kluts kwijt is geraakt.  Overal is er onenigheid en onzekerheid en veel mensen zijn zeer ongelukkig. Wat is het antwoord:  Christus!  Jij hebt Hem al gevonden en nu moet je gewoon doorgaan Hem beter te leren kennen.  Christus is de Waarheid, de Realiteit.  Hij is de rots waarop je je leven kan bouwen.
Blijf zoeken en je zal het zeker vinden.  Blijf kloppen en men zal de door zeker openmaken.
Een waarschuwing:  Een site zoals Credible is niet de beste plaats om persoonlijke verhalen te vertellen.  Lang niet iedereen is sympatiek en er is niet veel blijk van liefde.  Het is gemakkelijk om gekwets te worden door onsymphatieke en domme mensen.
Ik ben vandaag naar de heilige mis geweest en heb ernstig voor jou gebeden.  Gebeden worden altijd verhoord, dus geode moed!
Met vriendelijke groet

Het verbaasd mij altijd dat protestanten zo veel op het Oude Testament terug vallen.  In het Nieuwe Testament staat het volgende:
Johannes 1:18 Niemand heeft ooit God gezien; de Eniggeboren Zoon, die in de schoot des Vaders is, Hij heeft Hem doen kennen. 
Timoteus14  bewaar dit gebod onbevlekt en ongerept tot de verschijning van onze Heer Jezus Christus,  15die God ons te rechter tijd zal doen aanschouwen, Hij, de gelukzalige, de enige heerser, de grote koning en de opperste heer,  16die alleen onsterfelijkheid bezit en woont in ongenaakbaar licht. Geen mens heeft Hem gezien of is in staat Hem te zien. Hem zij eer en eeuwige macht! Amen.  Amen. 
De Bijbel is en ingewikkeld boek met veel beeldspraak en daarom moet men naar de Kerk luisteren om het te begrijpen, anders heb je gewoon maar een opinie, meer niet.  Sola Scriptura is een recept voor verwarring, want dan ben je allemaal je eigen Paus!  God is niet een God van verwarring.  God in zichzelf is een Geest en geheel niet materieel.  Als Geest kunnen wij Hem niet zien want dat is buiten ons vermogen.  Als wij Hem zouden zien zou onze ziel meteen van ons lichaam gerukt zijn, vanwege Zijn Majesteit. 
Christus, als Tweede Persoon in de Heilge Drie Eenheid is mens geworden zodat wij door Hem God konden kennen.
Met vriendelijke groet

Zo ver ik het weet is dit een gedicht van de heilge Johannes van het Kruis  (John of the Cross), een van de grootste heiligen van de Katholike Kerk.  Wat betreft het innerlijke (mystieke) leven van mensen die geheel aan Christus willen horen, is hij de beste leidsman.  Niemand anders komt zelfs dicht bij.  Hij heeft drie boeken geschreven:    Bestijging van de Berg Karmel, Donkere Nacht, Levende Vlam van Liefde,  Als je Engels kan lezen kan je alles op het web lezen, kost je niets.  Zijn boeken zijn tamelijk zware kost, maar toch kan iedereen er veel uithalen.  Hij was een Spaanse priester die in de jaren 1550 leefde en samen met de heiigen St Teresa van Avila de geestelijke orde van de Carmelieten hervormde.  Echt een aanrader!
 
VERZUCHTING NAAR HET EEUWIG LEVEN
Ik leef, maar niet in mij,
en mijn hopen is zo hunkerend
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Ik leef reeds buiten mij
sinds ik van liefde sterf.
Want leven doe ik in de Heer,
die mij heeft gewild voor Zich.
Toen ik Hem mijn hart gaf,
plaatste Hij dit schild erin:
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Dit goddelijk gevang van
de liefde waarmee ik leef
heeft God mijn gevangene gemaakt
en vrij mijn hart.
En het doet mij zoveel leed
God te zien nu mijn gevangene:
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Ach, wat duurt dit leven lang!
En hoe hard die ballingschap!
Deze kerker, deze boeien,
waarin de ziel is opgesloten!
Alleen al 't wachten los te komen
geeft mij pijn zo vreselijk :
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Ach, hoe bitter is het leven
daar waar men de Heer niet smaakt !
Want zo de liefde zoet is,
het durend hunkeren is dit niet.
Mocht God mij deze last ontnemen,
drukkender dan staal :
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Enkel met het diep vertrouwen
eens te sterven, leef ik.
Want sterven dat is leven,
verzekert mij mijn hoop.
Dood, die 't leven doet bereiken,
talm niet langer, jou verwacht ik:
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Bedenk hoe sterk de liefde is;
leven, val mij niet meer lastig,
bedenk hoe enkel overblijft
om jou te winnen, je te verliezen.
Laat de zoete dood maar komen,
laat de dood snel komen:
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Dit leven van Hierboven
dat het ware leven is,
tot aan 't sterven van dit leven
smaakt men, al levend, niet.
Dood, wil mij dan niet ontvluchten;
laat, eerst stervend, mij toch leven:
dat ik sterf van niet te sterven.
 
Leven, hoe kan ik jou geven
aan mijn God die leeft in mij,
tenzij door je te verliezen
zó verdienend je te winnen?
Stervend wil ik jou verkrijgen
daar ik zozeer min mijn Liefste :
dat ik sterf van niet te sterven.
 
 
 

Credible schijnt geen plaats te hebben voor humor!  Althans, ik kon het niet vinden, dus heb ik het maar onder Godsdienst geplaatst, want godsdienst brengt vreugde en dan kan je lachen om je eigen fouten en die van anderen.  De moderator kan het veranderen natuurlijk.
Licht in de duisternis
Hoeveel charismaten zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Een, aangezien hun handen toch al in de lucht zijn.
Hoeveel calvinisten zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen?  Geen.God heeft voorbestemd wanneer de lichten aan zullen gaan.
Hoeveel fundamentalisten zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Vervangen?!!!
Hoeveel Pinkstermensen zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Tien.  Een om het te vervangen en 9 anderen om te bidden tegen de geest van de duisternis.
Hoeveel tv-evangelisten zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Een. Maar om de boodschap van hoop door te laten gaan, stuur vandaag nog uw donatie.
Hoeveel rooms-katholieken zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Geen: alleen kaarsen.
Hoeveel Amish heb je nodig om een gloeilamp te vervangen?  Wat is een gloeilamp?
Hoeveel polygame mormonen zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen?  Vijf. Een man om de lamp te vervangen, en vier vrouwen om hem te vertellen hoe het moet.
Hoeveel Jehova's Getuigen zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen?  Drie. Een om de lamp in te draaien en twee om op je deur te kloppen en je te vragen of je het licht hebt gezien!
Hoeveel Unitariërs zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen?
We kiezen ervoor om geen uitspraak te doen voor of tegen de noodzaak van een gloeilamp. Tijdens je eigen reis heb je echter ontdekt dat gloeilampen voor jou werken, en dat is prima. U wordt uitgenodigd om een gedicht te schrijven of een moderne dans te componeren over uw gloeilamp voor de volgende zondagse dienst, waarin we een aantal gloeilamptradities zullen onderzoeken, waaronder gloeilampen, fluorescerende, drieweg, langlevend en getint, allemaal waarvan even geldige paden naar luminescentie zijn.
🙂

Het is allemaal zo eenvoudig!
Zou er ooit een aarde zonder zonde zijn ? 
Deze aarde kan nooit zonder zonde zijn omdat de mens in Adam gezondigd heeft.  Als een resultaat zijn wij allemaal tot zonde geaard en zijn wij allemaal zondaars.
Of... is het niet mogelijk ? (Er was immers al oorlog in de hemel moet afvallige engelen).
De Joden hadden een begrip van drie hemels.  De eerste was gewoon de blauwe lucht  waar vogels vliegen en wolken zijn enz.  De tweede was het geestelijk gebied waar geestelijke wezens (engelen) zich bevonden.  Dat is waar”de oorlog” plaats vond. De derde hemel is het aanzien van God, dat heilige mensen na hun dood verkrijgen.  (Paulus had eem mystieke ervaring waar hij in de “derde” hemel was. Engelen waren lang voor de mens geschapen en werden volmaakt geschapen.  Het zijn geheel geestelijke wezens met enorme intelligentie en wil.  Zij bestaan in de aeveternity (een soort eeuwigheid) en zijn niet tijdgebonden.  “Tijd” bestaat voor hun niet.  Net zoals de mens waren zij geschapen met heiligmakende genade en dus volmaakt.  Hun volmaaktheid hield ook in dat zij vrij waren.  Net als de mens kregen zij de keuze tussen goed (God) en kwaad (zelf-niets). 
Net zoals de mens zijn zij op proef gesteld zodat zij hun liefde of hun afkeer van God aantonen.  Vrij zijn betekent niet dat je iets mag doen, maar dat je iets KAN doen.  Je moetgoed doen, maar je kan kwaad doen.Dat was de oorlog “in de hemel”  Sommige engelen vielen God af en kozen hun eigen zelf, waardoor zij in de “hel” bevinden.  Omdat  zij niet in de tijd bevinden, kunnen engelen niet op hun besluit terug komen.  Voor hun is er geen mogelijkhid voor berouw en vergevenis.  Door hun eigen wil zijn de afvallige engelen geheel kwaad geworden. 
Maar zeg nou.. dat God een hemel of aarde wil waar geen kwaad/zonde meer plaatsvindt.. kunnen mensen dan nog wel een vrije wil hebben ? 
Dat kon God niet doen.  God is totaal liefde en God heft de mens geschapen zodat zij een vrije keuze konden maken.  Liefde houdt in dat je kan kiezen, anders ben je gewoon een robot.  Terwijl wij vrije wil hebben, is het soms moeilijk het goede te kiezen.  Paulus schreef over zijn problemen met zijn wil.  Wij willen het goed, maar kiezen het kwaad.  In de hemel hebben wij die moeite niet meer.  Als je eenmaal God ziet gaan alle andere verlangens weg en dus leef je geheel in Gods liefde. 
Houdt een vrije wil in dat je ook kunt kiezen voor het kwade ?  
Je kan het wel, maar je mag het niet.  BV Je kan iemand vermoorden, maar je mag het niet.  Als je kiest voor het kwade betekent het dat je God verstoot.  Daar kan God niets aan doen, omdat wij onze vrije wil beoefenen, maar als gevolg zullen wij de eeuwigheid zonder Hem beleven end at is de hel van totale eenzaamheid.
Maar... als we alleen nog maar Goed willen zodra God dat wil.. waarom is er dan NU nog kwaad in de wereld ? Wil God het nog niet ?    
God is totaal goed, totale liefde.  In Hem is er geen duisternis.  Hij heeft engelen en de mens geschapen  om hun de kans te geven zonen van God te worden, door een vrijwillige keuze.  Om die keuze werkelijk vrijwillig te maken, heft God zich teruggetrokken als het ware, zodat er werkelijk een keuze was.  Omdat God de engelen en mensen als vrije wezens heeft geschapen, was het zeker dat sommige zouden vallen.  Daarom is er nu kwaad in de wereld en zal het er altijd zijn, tot het einde van deze wereld.  Dan gaan mensen naar de hemel of de hel.  Het is hun keuze.
 

Pauselijke onfeilbaarheid betekent niet dat de Paus niet kan zondigen of dat hij zo maar wilekeurig iets zou uitvinden.
Zo ver ik weet heeft een Paus pas twee keer een onfeilbaare uitspraak gemaakt, de eerste keer over de onbevkete ontvangenis van Onze Lieve Vrouw en de tweede keer over haar lichamelijke  opname in de hemel .  (Ik kan het verkeerd hebben)  
Christus instrueerde de kerk om alles te prediken wat hij leerde (Matt. 28:19–20) en beloofde de bescherming van de Heilige Geest om 'u in de volle waarheid te leiden' (Johannes 16:13). Dat mandaat en die belofte garanderen dat de Kerk nooit van zijn leer zal afwijken (Matt. 16:18, 1 Tim. 3:15), zelfs als individuele katholieken dat zouden kunnen. Toen christenen het leergezag van de kerk en het primaat van de paus beter begonnen te begrijpen, ontwikkelden ze een beter begrip van de onfeilbaarheid van de paus. Deze ontwikkeling van het begrip van de gelovigen begint duidelijk in de vroege kerk. Sint-Augustinus vatte de oude houding bondig samen toen hij opmerkte: “Rome heeft gesproken; de zaak is gesloten” (Preken 131, 10).
Trouwens, er zitten hier op dit site minstens 30 "pausen".  Iedereen is heilig overtuigd dat hij de waarheid heeft en komt met texten aanzwaaien om het te bewijzen.  Dat is het probleem met Sola Scripturs:  Leg het zelf maar uit.  Dat maakt iedereen zelf zijn eigen Paus en dan weet niemand wat de echte waarheid is.  Waarom zou Pietje's opinie beter zijn dan Jantje''s?   Het zijn maar opinies en hebben geen enkel gezag.  Nee, Christus heeft een Kerk gesticht en Zijn gezag aan de apostolen gegeven en diens opvolgers.  Christus heeft gegarandeerd dat de poorten van de hel Zijn Kerk nooit zouden overkomen.  Dus de leer van de Kerk is eeuwig en verabdert nooit.
 

Hier sla jij de nagel op de kop.  Het is indedaad de huidige tijdgeest dat het probleem is.  Mensen zijn het gellof in Christus geheel afgevallen, althans in het "rijke" westen.  Zij willen geen kinderen hebben en hebben liver een hond of een rijke "life style".  Als een resultaat heeft de hele rijke wereld een gebrek aan jonge mensen en vergrijst de bevolking.  Westerlijke landen inclusief Amerika, Canada, Australie beginnen uittesterven.  Hun plaats wordt genomen door buitenlanders van zeer arme landen, Maar zelfs landen zoals China, met hun enorme bevolking heeft nu een tekort aan kinderen.  Er zijn niet genoeg werkers en de bevolking is sterk vergrijsd.  Wie gaat dat betalen?  Het leven daar is zo ellendig en duur dat vrouwenngewoon hoogstens maar een kind willen hebben en dat is niet genoeg. Men moet tenminste 2.1 kinderen hebben per vrouw om niet uittesterven.  Hetzelfde is het geval in Italie.  Een zeer laag geboorte nummer met als resultaat meer en meer immigranten het gebrek opvullen, meestal van Afrika en heel vaak ook van Moslims.
Er zijn veel redenen waarom de samenleving totaal ontricht is en steeds erger wordt.  Als de beschaving de leer van Christys verwerpt duurt het niet lang voordat alles in een stort en dat zien wij nu overal.  Overal is er haat, en criminaliteir en onzekerheid.  Ongelukkige mensen beginnen dan met drugs, wat alles nof erger maakt. Nu is er een vreselijke orlog begonnen, met de mogelijke bedreiging van een atoom orlog.  Dat is uiteindelijk allemaal het result van de erfzonde en de afvalligheid van de "beschaafde" wereld.
Mag God ons barmhartig zijn en ons terug brengen tot een diep geloof en het aanvaarden van de waarheid van Christus.

Ik heb op het moment weing tijd om te schrijven en heb dus gedacht iets over dit onderwerp te plaatsen dat ik zo'n tien jaar geleden schreef.  Heb een paar kleine veranderingen gemaakt.
Hoe kan een God van liefde een mens eeuwig bestraffen in hel?  (Hello Sjako!)
Tegenwoordig hoor je nooit iets meer over hel.  Er wordt nooit over gepreekt, niets over geschreven en er wordt helemaal niet over gepraat.  Iedereen gaat schijnbaar naar de hemel, of je houdt gewoon op te bestaan.
Hel bestaat zeker  wel op aarde.  Denk aan de Holocaust, Hiroshima, Hitler, Stalin, Mao, Pol Pot, Idi Amin, Ruanda, Iraq, Beslan, enz.  Ook Aids, Covid 19, echtschijding, heroin, depressie, zelfmoord pornography enz.  En nu, Noord Korea, Iran, Rusland en een vreselijke orlog in Ukraine.
Maar juist nu gelooft haast niemand niet meer in hel.   Waarom?
1.         Ons idee van God is veranderd.  De Oude Testament God was iemand van wie je bang moest zijn.  De God van het Nieuwe Testament was veel meer een God van liefde.
Maar er waren nog veel waarschuwingen van straffen, hel en eeuwige dood en dat werd goed begrepen door een samenleving dat zelf erg wreed was.  In het nieuwe testament wwarsguwt Christus zelf over hel, in ongezouten taal.  Zo  ongeveer 16 keer!
Het Katholieke geloof had soms ook een erg verkrampt idee van God en in de jaren 1800 was er nog een probleem met Jansenism, dat God zag als een strenge rechter, die je zonden nauwkeurig neerschreef.
Het was eigenlijk niet tot dat St Therese van Lisieux haar leven openbaarde, dat Katholieke ideen begonnen te veranderen.  Nu zien wij God als vol van liefde.  Zoete Jesus, die niemand veroordeelt en iedereen vergeeft.   Een soort gulle Sinterklaas.  Ho Ho Ho.
2.         Ons idee van de mens is veranderd.   Wij begrijpen veel beter waarom mensen slechte dingen doen.  Niets is zomaar zwart of wit.  Misdadigers (zondaars) zijn vaak arme mensen, met veel problemen.  Wij zijn meer meedogend geworden. 
3.         Ons idee over hel is niet veranderd.  Wij denken nog steeds dat God de hel geschapen heeft zo dat zondaars daar nou goed gestraft konden worden, lekker gefoltert met vuur en vreselijke pijn, eeuwig.   Een verschrikkelijk wreed idee!
4.        Maar zelf doden wij mensen niet meer en zelfs de slechtste misdadigers worden heel menselijk behandeld.  Wij, zondige mensen, behandelen zelfs de grootste misdadigers met zorg en liefde, zeker niet met vuur en pijn.  Maar de God van liefde slingert zondaars in het eeuwige vuur, vol vreselijk pijn?  Kan toch niet!
Als een resultaat geloven meeste mensen eigenlijk niet meer in een hel en wordt het gezien als een ouderwets idee.
Maar wat zegt de Katholieke Kerk?
Het is de leer van de Kerk dat mensen door God geschapen in Zijn beeld en gelijknis, dus met een vrije wil en dat God niemand dwingt om hem lief te hebben.  (Dat zou een tegenstelling in termio zijn)  Ons leven op aarde geeft ons de mogelijkheid om een vrije keus te maken, want God verbergt (past aan) zijn aantrekkelijkheid, omdat wij anders geen vrije keuze zouden kunnen maken.  Daarom kunnen wij God niet "zien" in dit leven.  De verukking zou te groot zijn en de ziel zou van het lichaam verukt worde.  Dan zou je geen vrije keuze hebben.
Dat is precies de grote glorie van de mens, dat hij vrij is en vrijwillig kan besluiten God lief te hebben of niet.  Het is zijn keuze.
Het Woord is het ware licht dat iedereen verlicht. (Johannes 1,9)  Dat ware Licht verlicht ons geweten en het laat ons het verschil zien tussen goede en kwaad.  Elke dag maken wij kleine beslissingen voor of tegen ons geweten, voor of tegen het goed of het kwaad, voor of tegen God.
Maar is het echt mogelijk dat wij vrijwillig kwaad kiezen?  Kan een mens zo dom zijn?  Ja hoor, of heb jij nooit gezondigd?  Misschien zag het eerst niet als een zonde.  Jij zag het eerst als iets aantrekkelijk, hoewel je eigenlijk wist dat het verkeerd was. 
Of misschien was je toen nog zo trots en zelfrechtvaardig, dat je het nog niet eens als verkeerd zag.  Naderhand ben je misschien nederig geworden en erkende je dat je verkeerd had gedaan.
In ieder geval, bevestigen wijin ons leven onze vrjie keuze.  Dan, als wij sterven krijgen wij de keuze die wij in ons leven hebben gemaakt.  Nog voordat je ziel het lichaam verlaat, begin je God te zien.  Iemand die helemaal God gekozen heeft, begint dan God te zien in zijn hele aantrekkelijkheid en hij vliegt naar Hem toe, vol van vreugde en geluk.
Iemand die wel God heeft gekozen maar niet een 100 procent, ziet ook God’s aantrekkelijkheid en heeft God ontzaggelijk lief en is erg gelukkig, maar ervaart eerst vreselijke pijn omdat hij ziet dat hij nog zondige gewoontes heeft.  Dat is het vagevuur. 
Deze pijn is onvoorstelbaar groot.  Je kan het zo’n beetje vergelijken met iemand die door zijn eigen stommiteit zijn kind een ongeluk heeft laten overkomen, zodat het kind altijd kreupel zou zijn.  Zo iets doet ongelooflijk veel pijn en de meer je jouw kind  lief hebt, de meer pijn het doet.  En dat blijft totdat het zondeverband helemaal verbroken is.
De mens die tegen God heeft besloten, krijgt ook zijn keuze.  Hij ziet de aantrekkelijkheid van God, maar ziet Hem als een vernedering, een vernietiging van zijn eigen ego.  Hij heeft daarom een absolute afschuw van God en is vertrokken van haat. 
God heeft hem nog steeds lief, want God is liefde.  Hij kan niet anders! En dat is precies wat hel zo vreselijk maakt!  Niet het vuur enz., nee, het probleem is dat de ziel ziet dat God ontzaggelijk lief is en dat hij Hem ontzettend nodig heeft , maar ter zelfde tijd heeft hij een absolute haat en afschuw van God.  Hij wordt verscheurd in een innerlijke tegenstelling. Dat is het ware vuur van de hel.
Een voorbeeld is een heroin beslaafde die “cold turkey” gaat.  Hij wil van heroin af, maar zijn heel lichaam schreeuwt om heroin, een vreselijke ervaring.  Maar in de hel schreeuwt de ziel, zijn hele natuur, om God, en die pijn kan je niet beschrijven.  Maar hij  wil God niet .
De ziel realiseert dat zonder God het helemaal geen leven meer heeft, want leven betekent een relatie en die heeft hij niet .  Hij begrijpt dat hij helemaal en totaal alleen is, een eenzaamheid die alles te boven gaat.  zonder God en ook zonder vrienden, omdat hij iedereen en alles haat.  Hij heeft alleen maar zichzelf, en hij haat zichzelf ook, omdat zijn menselijke natuur God nodig heeft. Die ellende is gewoon te verschrikkelijk voor woorden.
Het is een zinloos leeg leven, een leven van wanhoop, dat alleen maar pijn heeft en waar geen einde aan komt.
Zo vreselijk is die pijn, dat de verloren ziel zo ver mogelijk weg van God wil gaan, weg van God’s licht, dat zo pijnlijk is.   Daarom vlucht hij naar hel, want dat is de plaats die God in zijn barmhartigheid heeft geschapen om de pijn van het verlies zoveel mogelijk minder te maken.
In de duisternis van de hel is het licht van God gematigd, zodat zijn pijn niet oneindig groot is.  Zijn pijn is niet oneidig groot, maar hij bestat nu in het hiernamaals, in de eeuwigheid.  Wat hij voelt is de negatieve pijn van het verlies, maar niet de positieve pijn van het licht.  Hij voelt de hitte maar niet de brandende zonneschijn.
Het pijn van verlies is de grootste pijn van de hel.  Alles anders is maar een klein biertje.  Maar toch is dat ook vreselijk:
De tweede pijn is dat van wroeging. Hij weet dat hij in hel is door zijn eigen daden. Hij heeft spijt (knarsen van tanden, wenen) over zijn daden die hem zo’n ontzettend einde heeft gebracht, maar hij heeft helemaal geen spijt over zijn schuld.  Hij heeft helemaal geen spijt en zou zijn zonden weer doen als hij de kans had.  In de eeuwigheid is er geen tijd zoals wij dat hier kunnen en men kan dus nooit veranderen.
De derde pijn is de aanwezigheid van de duivel.  De duivel is een engel, eenst het grootste wezen in de schepping, ongelooflijk groot in verstand en kracht, maar nu vol van sataniesch haat, die veel groter is dan menselijke haat.  Zijn aanwezigheid, soms door Heiligen ervaren, is zo ontzettend dat het moeilijk te voorstellen is. En hij heeft een zekere macht over de ziel die zijn dienaar is.
Deel van deze pijn is de aanwezigheid van andere demonen en verloren zielen, allemaal vol van haat voor God en elkaar.
De vierde pijn is het lichaamlijke pijn, de pijn van het “vuur”.  Theologen hebben altijd gezecht dat dit een echt soort vuur is.  Dat kan je zo indenken: Bij het laatste ordeel krijgen wij allemaal een ontsterfelijk lichaam, ook de verloren.  Ook komt er een nieuwe aarde, een nieuwe natuur, een nieuwe realiteit.
Voor de gelukzaligen geeft dat nog meer geluk.  Een heilige ziet een roos en ziet meteen de liefde van God.  De roos bloeit van Gods liefde en de reuk is hemels!  In de hemel is de hele natuur gedrenkt in God’s aanwezigheid.  Dit geeft de gelukzaligen enorm geluk, maar voor de verloren is dat uiterst pijnlijk.  De hele natuur doet hun verschrikkelijk pijn.   Het hele lichaam leeft in een natuur dat voor hun ongeschikt is en dat ervaren zij als een vurige pijn. 
Als je ooit een zware zonnebrand hebt gehad, dan weet je hoe pijnlijk dat is.  De geringste aanraking, of zefs een klein tochtje doet enorm pijn.  Op die manier is de natuur voor de verloren zien uiterst pijnlijk.
Er zijn eigenlijk geen mensen in de hel!!  Een verloren ziel is niet meer een mens.  Als een mens sterft gaat zijn leven weg.  Het stoffelijk overschot is niet meer een mens maar een lijk, iets dat ooit een mens was en dat begraven of verbrand moet worden.
Een verloren ziel heeft ook geen (Goddelijk) leven.  Het is daarom geen mens meer, maar een overschot, een geestelijk lijk en moet begraven of verbrand worden in de hel…….Het is niet een stoffelijk overschot maar een geestelijk overschot.  Er is geen menselijk of geestelijk leven in de hel.
Nu  kan je misschieneen beetje begrijpen waarom Onze Lieve Heer er zo vaak op waarschuwde.  Het is niet alsof hij mensen met plezier in de hel slingert.    Hij is gen beul!!!  Nee, zijn waarschuwing is dat als wij Hem niet lief hebben, wij eeuwig totaal alleen zullen zijn, verloren in onvoorstelbare en meest verschrikkelijke eenzaamheid.  Je leeft, maar je bent totaal dood.
Hoe veel  mensen gaan naar hel?  De opinie van theologen is altijd geweest dat de meerderheid van mensen naar de hel gaan.  (Veel zijn geroepen maar weinige zijn gekozen). 
Misschien heben zij het verkeerd.  Misschien gaat maar een derde naar de hel.  Dat is nog steeds ontzettend veel.  Zelfs EEN ziel is al veel te veel, als je denkt aan het afschuwlijk niet-bestaan in hel.  Iemand die zo gelukkig zou kunnen zijn geweest!  Maar zij wouden het niet.  Misschien je eigen zoon of dochter, voor wien jij alles hebt gedaan.  Maar ieder mens is Gods zoon en dochter.
Nu kan je ook indenken waarom OLH zo veel lijden aangenomen heeft in het Hof van Olijven en op Golgotha.  Voor Hem was het verlies van een kind in hel te vreselijk om aan te denken en Hij gaf zich zelf daarom aan het Kruis.  Om ons te laten zien hoe veel wij voor Hem betekenen en hoe ontzettend het is om van God weg te gaan.
God is liefde.  De hel is de tegen kant van liefde, de tegen kant van God.  Het is God wanneer je Hem verstoten hebt.
Sancta Maria, ora pro nobis pecatoribus….