jolanda2412

Hallo Wijngaard, in de bijbel staat in Deuteronomium 18: 9-14 hier een tekst over. Kort samengevat: het is een no-go. 
Je bent duidelijk dat dit geen dealbreaker voor je is. Je kunt voor haar bidden dat ze Jezus mag vinden en dat ze daar al haar kracht uit put. En zelf het goede voorbeeld geven  

Mijn gedachten draaien niet zoveel om dit soort onderwerpen of zij in beginsel goed of slecht zijn. Ik stel meer belang in wat het met jou en jullie doet. De gevolgen voor de verschillende mensen van wat er gaande is, is mi. dus wel van belang. Of het nu geloof is in wat er gezegd wordt en daarnaar misschien gehandeld, of als het feit alleen al onvrede of zelfs een conflict zou kunnen uitlokken.
Ook al hou je nog zoveel van elkaar, er zijn zoveel aspecten binnen een leven samen, dat er altijd wel verschil van meningen en overtuigingen zullen zijn. Een punt is wel, dat sommige dingen, zoals een geloof, daar zo'n belangrijk deel in vormen. Voor beiden.
Ik denk, dat het heel belangrijk is ieder zijn geloof en overtuiging te respecteren. Leef vlg. je eigen geloof en overtuigingen en ben een voorbeeld. Daar hoef je niet over te zwijgen, maar kun je gewoon een keer bespreken zonder daarover in discussie te gaan. Vraag aan elkaar daar aan te denken en dat ook in elkaar te geloven en ook te helpen alleen voor jezelf te spreken..
Eenmaal moet voldoende zijn, dan leer je elkaar daarin kennen. Je steeds weer druk maken om wat de ander gelooft, legt een ongelofelijke zware druk op het samenleven van twee unieke mensen.
Het zal best wel heel moeilijk zijn, want je vrouw is een heel eigen persoonlijkheid, net als jij dat bent.  Je hoeft niet elkaars leven te leiden. Leef naast elkaar en volg voor jezelf je overtuiging. Dat heeft meer effect, dan de ander te vertellen wat zij zouden moeten geloven en doen volgens jou.
Ik wens je veel sterkte en positief vertrouwen.
Amen.

Lastige situatie, maar misschien hoef je van jezelf niet te verwachten dat je er een mening over hebt. Respect en liefdevol met elkaar omgaan is in ieder geloof belangrijk. Mijn familie heeft ook een mix van allerlei. We bespreken het geloof vaak, dan zonder te oordelen. Kan heel fijn zijn om er open over te praten en elkaars beweegreden te ontdekken. Ieder heeft denk ik zijn eigen zoektocht naar een zinvol bestaan, maar liefde voor jezelf en je medemens is volgens mij altijd een belangrijk ijkpunt.  
Maar ik bezit de waarheid ook niet, bovenstaand is alleen mijn opvatting  

Ik wil graag nog enkele foto's toevoegen.

(Foto boven) De flat in Voronezh (Rusland) waar ik als kind opgroeide.

AZC Grootegast

Interieur van de orthodoxe parochie in Groningen

Parochie in Eindhoven. Het is de kerkdienst van de Goddelijke Liturgie (of eucharistieviering) met de bisschop. Ik ben hier ook aanwezig als altaardienaar (of acoliet) in het wit aan de rechterkant van de bisschop met een soort kroon.

De zusters van het klooster in Asten en ik. 
 
Het klooster Karakalou op de berg Athos waar ik gewoond heb.

De broeders van het klooster. Onderaan zitten de novicen gehurkt.

En dit is de enige Nederlander (van Surinaamse afkomst) broeder Pahomios die daar nog woont.
https://www.youtube.com/watch?v=B8ptME8aO-Y 
En dit een interview met zuster Maria, die voor mij zo veel goeds had gedaan. Moge haar ziel in vrede rusten.

Mijn man en ik hebben hetzelfde: getrouwd maar geen kinderwens. Ik ben van mening dat ik 'moeder' kan zijn van veel dingen: dieren, kinderen van anderen, de natuur, een eigen bedrijf, kunst etc. Ik denk dat je een betekenisvol voor God kunt leven zonder zelf een kind op de wereld te zetten. Of mijn mening de juiste is weet ik niet, maar voor nu voelt dit goed.  

Wat ik persoonlijk er van vind? Prima hoor, ik heb er niet veel van te vinden hoe twee volwassenen hun leven samen inrichten. Als het twee mannen of twee vrouwen, gelovig of niet geweest waren heb je het zelfde antwoord van me.
Het gaat er om wat de ander, jezelf en hoe je het samen ziet. Hoe je kijkt tegen wat dat samen en huwelijk voor je/jullie betekent. Die personen zullen er samen vast goed over nagedacht hebben en redenen hebben om wel/niet aan kinderen te beginnen, toch?