Tomega

God sluit met Abraham en met Noach en met Mozes en met Israël verbonden. Hoe kun je een verbond sluiten, als je geen persoon bent?

God sluit met Abraham en met Noach en met Mozes en met Israël verbonden. Hoe kun je een verbond sluiten, als je geen persoon bent?

Dat zegt niets over een ander, maar wel over wat zich afspeelt in je hoofd.
 
Wetenschappelijke gemeenschap => Wat iets is, en hoe iets geplaatst moet worden, is in een meer wetenschappelijke omgeving geen zaak van horen en volgen, maar vooral een zaak van zelf ontdekken en zelf inzien. Lemmingen volgen. De mens onderzoekt, en bewaart daarvan wat waard is om in stand te houden.
Cruciaal en respect en met begrip praten over een onderwerp => Waar je over spreekt, is een onderwerp, niet over een mens. Het is niet respectvol om over de gevangenneming te spreken op de binnenplaats van een gevangenis. Dus zul je eerst afstand nemen van de mensen die worden geraakt door je onderwerp. Hoewel die mensen er het meest aan hebben, en het meest betrokken zijn. Dus besluit je dan om toch met en bij die mensen te spreken, dan is nodig om jezelf de vraag te stellen of je als psycholoog rust en vrede wilt brengen in een hoofd van betrokkenen, of toch liever dat het onderwerp juist in die context de beste aandacht en bespreking krijgt. Een goede heelmeester levert en bezorgt pijn, en voorkomt stinkende wonden en de daarop volgende dood.
Gelijke rechten, inclusie, en schade voorkomen door ideologieën => Wat is, volgt lijnen van zijn. Wat niet is volgt lijnen van willen zijn wat niet is. Een ideologie brengt wat nog niet is, om te streven naar wat wordt gewenst. Een ideologie accepteert dus niet de realiteit van zijn, maar een ideologie zoekt de normatieve realiteit die er nog onvoldoende is. Daarmee is het anders voelen en het anders beschouwen dan wat fysiek voorhanden is, eerder een ideologie te noemen, dan het vragen om te accepteren wat de fysieke realiteit is. De ideologie om te accepteren wat de fysische realiteit is, wordt over het algemeen logica genoemd, of realiteitszin, of ook empirisch wetenschappelijk. En het dwars door de realiteit heen een andere realiteit zien, die afwijkt van de realiteit die zich openbaart, valt niet onder de empirische of natuurkundige wetenschappen, maar onder de geestelijke wetenschappen, Wat dan iets zegt of de staat van zijn van mens en mening en maatschappij, en de graad van vergeestelijking die daarbij optreedt, waar mensen en wetenschappers de geestelijke hoedanigheden als meer empirisch en meer fysiek beschouwen, dan de fysische hoedanigheden.
Seksuele oriëntatie en genderidentiteit => Een oriëntatie of een identificering is een zaak van de mens die kijkt naar zijn eigen lichaam, en daarvan vindt dat er afwijkingen kunnen zijn. Empirisch geeft dat geen beperking en geen foutdiagnose, maar een reëel erkennen dat er binnen de soort en binnen het fysisch zijn, emotionele of anders georiënteerde hoedanigheden kunnen zijn, die als meer leidend worden ervaren, dan wat zich fysisch aandient als reëel.
Denk na. Hier is niets loos. Want uit het gegeven dat je dat ervaart, kun je weten en leren, dat er binnen een soort iets kan zijn wat zich niet één op één identificeert met de eigen soort. Dat betekent heel eenvoudig dat dat verschijnsel zich ook zal voordoen bij die andere soort. Op het potje past een dekseltje.
Denk na. Het jezelf opleggen fysisch in eenheid te moeten zijn met wat je voelt, is een ideologie. Want niemand verbiedt je om te zijn wie je als geest bent, in het lichaam dat je fysiek bent. Dus is er ideologisch geen enkele drang en drijfveer om jezelf te verbouwen of anders voor te doen dan je bent. Want je bent al wie je bent door te doen zoals je bent. En dus heb je manvrouwen en vrouwmannen die weten dat ze zijn wat ze zijn en desalniettemin zich niet schamen om zich te voelen zoals ze zich voelen. 
Denk na. Heel de discussie over de alfabetgemeenschap is een discussie van ideologie. De ideologie is, dat de geest die in het lichaam woont, mag kunnen kiezen om het fysieke af te werpen en af te leggen, en in te ruilen voor wat de geest besluit dat meer gewenst is voor de geest die in dat lichaam woont. Dat is een ideologie waarin de geesten die het lichaam beheersen gaan heersen over de realiteit die er ondertussen gewoon is. De empirische wereld, wordt ingeruild voor een geestelijke wereld, en de realiteit is daar meer ballast dan dat het een norm geeft van zijn. In die zin is de alfabetideologie een lastering van de natuur en ook een lastering van de maker van de mens, Want de mens is gemaakt en de natuur is gemaakt, om zichzelf te zijn. Niet om dat wat is te laten beheersen door de geesten die er in gevaren zijn.
Denk na. Gelijkheid is er als de afwijkingen worden toegestaan binnen de soort. Maar ongelijkheid is, als wat niet is wordt gemaakt, om de geesten te faciliteren die willen en eisen en opleggen dat het fysieke zich aanpast. Het lichaam dat is wordt gedwongen zichzelf te laten mutileren tot eer en verheerlijking van de geesten die erin wonen. Maar dat lichaam is de drager en dat lichaam is de leven gever en dat lichaam is de schepping waarin de geest mag leven. Dus die geest zou een toontje lager moeten zingen, en meer respect moeten tonen voor wat het fysiek is.
Denk na. Als de maker had gewild dat de geesten geen lichaam hadden, maar zich als licht zich vrij konden mengen met duisternis en met God en met elkaar, dan had de maker geen schepping gemaakt, maar een hemel met engelen. Dan was de schepping licht geweest, en was een aarde van duisternis genoeg geweest om dat licht te faciliteren geestelijk zichzelf te kunnen zijn in vrije verheerlijking wat het zichzelf geestelijk voorstelt. Nu de aarde aarde is met schepselen, dienen de geesten zich te confronteren met de schepping, om daarin zichzelf dienstbaar te maken aan wat is. Daarvan afwijken, is moedwillig de schepping kapot maken. 
Denk na. Als werkelijk de oriëntatie zich losmaakt van wat is, dan is er geen enkele reden om de fysieke hoedanigheden die er niet zijn, te maken en te zien en te doen alsof ze er zijn. Dat is een ideologie van denken in mannetje en vrouwtje, die krampachtig miskent dat wat voor de geest is of niet is, afhangt van de plaats en de tijd en de omstandigheden van het moment. Het vastleggen in fysieke uitgekristalliseerde definitiefheden is als het plaatsen van een brandmerk of tattoo: de geest van het moment, legt zijn heerschappij op van het moment, aan het lichaam dat over tien jaar mogelijk totaal een andere geest of voorkeur van geesten kan hebben. Dat is ziek en dat is geestelijke terreur.
Denk na. Kinderen denken dat de geest die in hun is, gelijk is aan wat het lichaam is. Hier het kind leren om het lichaam te verloochenen ten bate van wat de geest wil, is een generatie kapot maken. Want een gezond mens is een geest die zich identificeert met zijn eigen lichaam. Niet een geest die zijn eigen lichaam haat. Een ziek mens is een geest die zijn lichaam dwingt om zich te veranderen tot wat de geest wil. Want het fysieke is niet geestelijk, en kan dat ook niet zijn. En pas waar de geest erkent dat het fysieke fysiek feitelijk genoeg is om fysiek genoemd te kunnen worden, kan er een begin komen van respect voor wat is en het met de tengels afblijven van wat is. Een gezond mens is een geest die zichzelf dwingt om zijn "eigen" lichaam te respecteren en te accepteren. Want de geest kan zich sowieso geestelijk verplaatsen in alles wat de geest verzint. Daar heeft een geest geen aanpassing van de realiteit voor nodig. En dat gebeurt ook al van ouds af. De ideologie om dat vrije in de geest op te leggen aan het fysieke dat niet voor zichzelf spreken mag en kan, valt in termen van maatschappij-typeringen onder decadentie, en het van God los zijn.

De bijbel biedt meer wetenschap dan de wetenschap. En de wetenschap vraagt meer geloof dan de bijbel.

Je hebt helemaal gelijk. Is aangepast.  Excuus.

Einstein vond het idee van fundamentele onzekerheid moeilijk te aanvaarden. En daarom schreef hij in een brief van 1926, gericht aan zijn collega Max Born, de volgende passage: ‘De theorie levert veel op, maar brengt ons nauwelijks dichter bij het geheim van God. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat hij niet dobbelt.’

Een voorzichtig schuivelende man in het pikkedonker, weet dat zijn opties ruimer zijn dan hem ter beschikking staan, toch belet hem dat niet om al tastend een weg van zekerheid te gaan. Hoewel al in de voorstelling hinderlijk misleidend ingeslopen is, dat de obstakels tastbaar zijn en slechts op voet en handhoogte. Dus grijpt hij dankbaar elke aangereikte hand, die dan weer kan blijken de hand van een afgrondhanger te zijn. En zo kiezen we onze zekerheden, zorgvuldig wegend op de schaal van wat we zeker weten, welk weten ad ultimo altijd een geloof is. Waarop dan zullen wij ons geloof bouwen? Op pijlers die in der eeuwigheid gegrondvest zijn. Dat is vanzelfsprekend, voor wie geloof in, en verwaterend verval tot, dwaasheden wil uitsluiten. Dat is de kortste weg naar het vaste punt, die ongelooflijk moeizaam is te gaan; reden waarom zij smal wordt genoemd. De rechte lijn blijkt gemakkelijker getrokken, dan gedaan.

Jouw maker heiligt een dag. Hij zet die dag apart van de andere dagen. Jij houdt van hem en je eert hem als maker en je weet dat niets iets kan zijn zonder hem. Toch stel jij die dag niet apart, want dan had dat maar als wet aan jou opgelegd moeten worden. Maar, dat het doen van iets in waarneembaarheid uitsluitend betekenis heeft in de schepping die materieel is, en ten overstaan van de mens die materieel is plus geest, dat mis je. 
Wat rammelt aan dit verhaal? Dat jij niet in het paradijs bent en niet paradijselijk denkt. Jij betoont je in jouw stellIngname geen kind van het heilige, maar een kind van het onheilige..
De wet komt daartoe, om de liefde terug in herinnering te brengen, en de zonde nadrukkelijker te bevestigen zondig te zijn. En waar de liefde terug in ere is, daar is de wet niet meer nodig, om ons te leren wat liefde is, en wat niet. De wet is een slap aftreksel van de liefde, want zij is niet hartelijk en niet barmhartig. Maar wie die hartelijkheid niet heeft, aan diegene is de wet ook niet besteed. De wet doet dus niets goeds, voor wie niet in de liefde is. Maar wie wel in de liefde is, die houdt van de wet. Want, zo zegt ook de wet: wie haar houdt heeft Christus niet nodig, en die wordt gered door die wet. Dat bewijst dat de wet goed is, en waardig om te onderhouden. Maar de mens is niet fit genoeg om de wet te houden. Maar wel om hem lief te hebben. Waarom dan haten moderne christenen de wet? Omdat zij geen kinderen zijn van degene die de wet liefhad. De emotie kan alle kanten op. Maar de waarheid is als de eeuwigheid zelf: zij blijft onveranderlijk onveranderd.
Je bent een kind, als je één in geest wilt zijn met je meerdere. Je kunt dus niet blijven wie je bent. God houdt van jou zoals je bent, zegt men dan Maar de liefde liefhebben is een harde eis. Want zonder dat, is er niets geestelijks. Niets goddelijks. Niets menselijks. Niets waardevols. Niets blijvends.
Als dat waar is, leggen de christenen zichzelf een last op. En als waar is dat zij de rust in Christus al hebben, dan hebben zij geen toekostige rust meer nodig. Hun verwerping van de sabbat als schaduw van wat komen moet, is ten diepste de verwerping van de opstanding. Christenen zijn dus van het ene uiterste onder de farizeeërs overgegaan tot het andere van de sadduceeërs. Waar zijn dan de kinderen van David gebleven? Was David ook niet de leerweg en profeet en voorganger voor Chrustus? Was David niet een man naar Gods hart? Was Christus dan geen kind van David? Waarom voelen wij ons dan te goed om nog kinderen van David te willen zijn?

Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de dochter van Lot trouwt haar vader. Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de man pleegt echtbreuk om zijn eenzaamheid te doorbreken. Het is niet goed dat de nens alleen zij. En de zeevaarder zoekt zijn schatje in elk ander stadje. Het is niet goed dat de mens alleen zij. En de pastoor zoekt het bij de kinderen. Het is niet goed dat de mens in begeerte brandt. En dus wordt de zondige begeerte als geheiligd beschouwd.
Nee, maar de mens is gehouden om te blijven in zijn roeping en bestemming. Dat is waarom in Nederland op het huwelijk en echtscheiding levenslang staat.
Elke bestemming is afzien van de begeerte en afzien van het branden. Wie daar geen afstand van doet, die heeft geen bestemming en geen duurzaamheid en geen intrinsieke waardevastheid. Maar hij is een blad emotie in de winden van begeerte en overweldigingen. Want hij meent dat God niet wil dat hij ongelukkig is, en hij meent dat God niet wil dat hij in moeite is. Maar hij meent fout. God vraagt om je bestemming te zien en te volgen en om op de weg daarin en daarheen los te komen van de trekkingen in het vlees.
Liefde is iets dat niets te naken heeft met het lichaam en het branden. De liefde tussen twee mannen en tussen twee vrouwen is daardoor zuiverder. Niet vertroebeld door de op zichzelf gerichte begeerte. Maar om in de liefde een hogere waarde toe te te kennen aan de begeerte van het vlees, is liefdeloos. De partijen zijn machteloos. En het vlees heerst. De machteloze onmacht wint. En de duivel heerst.
Daarom wordt het branden een veilige plek toegewezen binnen het raamwerk van Gods wet. Maar nog steeds is het branden vol van zonde als het is gericht op iets wat niet tot bestemming van dat branden is gegeven. Dat is iets begeren wat niet aan jou gegeven is om te begeren.

Iemand die moreel van het padje is, leeft in een paradijs zoals Pinokkio op pleasure island leefde. Tot de rekening wordt gepresenteerd, en de vraag opkomt of het paradijs gaat over welbevinden of weldoen. Dat is als de vraag of breed aangenamer is dan smal. Een gemiddeld mens zou daar een strikvraag in zien. En jij?

Zeker. Alle oorlogen tegen Israël hadden die functie. En pas als het volk roept om uitkomst, en verlangt naar God en naar uitkomst, komt God en komt er uitkomst. Maar toen Saul aan Samuëls mantel trok was hij al tot inzicht gekomen, en toen Mozes werd gestraft, had hij al inzicht en was hij al berouwvol. Ook toen Paulus was bekeerd was hij ook berouwvol, en dat zegt hij ook met zoveel woorden. Niettemin volgt de straf. Want de wet is niet geschreven in het hart, maar aan de oppervlakte, en wordt uitgevoerd naar de oppervlakte van schending van Gods heilige wet. Ook in de normale rechtspraak is inzicht geen excuus voor strafopheffing. En de wet in het hart, die moedwilligheid vraagt voor strafoplegging, die gaat nog verder dan dat. Niet minder ver. Daarom is ook Christus' hulp nodig. Uit de wet, kennen wij de ellende. En de dankbaarheid. Voor de rijkdom van de verlossing.
Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden; Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs, dat de tegenstanders zal verslinden. Als iemand de wet van Mozes heeft te niet gedaan, die sterft zonder barmhartigheid, onder twee of drie getuigen;  Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?

mee eens.

Prima om de rechters erbij te nemen. Het gaat om de moraal. De overheid is gezet om het land te besturen en dat is ook haar eigen belang. De kwaden worden ook door de rechter gestraft, niet de goeden. Ongehoorzaamheid wordt bestraft, niet gehoorzaamheid. Die moraal geldt ook voor de overheden. En wat daarvan afwijkt, snijdt zichzelf in de vingers.
Jezus was niet de getuige en aanklager. Dat waren degenen die de vrouw aanbrachten. De eerste getuige is degene zonder die zonde, dat is het slachtoffer. Het slachtoffer heeft recht op genoegdoening van de wet. Maar bij gebreke van slachtoffer gaat het niet meer om het slachtoffer, maar om de aanklagers. Zij moeten dan de eerste steen gooien, en de wet van Mozes zegt op dat punt dat de oudste van de getuigen/aanklagers de eerste steen moet werpen. [nog toegevoegd: En in dit geval komt daarbij, dat heel de aanklacht in scène was gezet, en er absoluut geen daadwerkelijke moraal of wil was om de vrouw te doden. Die zonde, van wetverachting en wetmisbruik, is nadrukkelijk aan de oppervlakte. De wet is heilig.]
En als zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op, en zeide tot hen: Die van ulieden zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar. En wederom nederbukkende, schreef Hij in de aarde. Maar zij, dit horende, en van hun geweten overtuigd zijnde, gingen uit, de een na den andere, beginnende van de oudsten tot de laatsten;

Jezelf presenteren te zijn en een ander opleggen te accepteren als zijn,
wat tussen je oren zit, is een vorm van geestelijke verkrachting.

Want die ander heeft tussen de oren wat anders dan jij.
En die ander krijgt van wat jij tussen de oren hebt,
alleen mee wat je bent.
Niemand hoeft zich te voelen wat hij is.
Er is geen gebod om je anders te voelen dan je je voelt.
Maar het gevoel verheffen als werkelijkheid van zijn,
is een vorm gevoelsterreur.
Want die ander voelt wat anders dan jij.
en ook al voelt hij even hetzelfde,
jouw gevoel kan veranderen,
net als het gevoel van die ander.
Wees dus wie je bent,
of leer daarmee omgaan.
Want wie omgaat,
is minder zichzelf.
Hij schikt zich.
De geesten die in de mens komen,
laten zich door niets en niemand schikken,
als ze worden onderdrukt, vechten ze terug,
of ze geven op en trekken weg.
De ziel die zich laat leiden door de geesten die in hem komen,
die staat voor keuzes van zijn en doen en willen zijn en willen doen.
Als hij zich laat leiden, dan wordt hij als een blad in de wind.
Als hij kiest en zelf leiding geeft en zich laat bedienen,
dan is hij één geworden met de geest die in hem is.
Die geest is dan leidend, en het lichaam dienstbaar:
het lichaam (h)erkent zichzelf in zichzelf niet meer.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is de waarheid aan die andere kant?
Is wat je daarin spiegelt wie je bent, of ben je wat de spiegel jou dicteert?
Is de spiegel de baas over jou, of jijzelf?

En het blijkt, dat onze tijdgeesten de macht hebben gegrepen
over ons lichaam, en zo doende ook over onze ziel.
Wij zijn baas over eigen lichaam,
en maken zelf wel wie wij zijn.

Dat zijn de geesten die revolutie plegen tegen de levenden,
en zo doende ook tegen hun maker.

Ik kijk goed, en ik zie dat het bewuste traineren en verzieken niet komt van degenen die al jaren een stabiele factor zijn, zoals Hussein en Assat en Ghadaffi, maar van de halve Amerikaanse zolen die radicale maatregelen nemen met regime changes en waar mogelijk voortdurend puppets inbrengen, zonder verstand, zonder begrip, en zonder ook maar enige benul wat er voor terug komt, behalve dan een geest van schijnheilig klinkende ellende die zijzelf bewerkstelligen en met zich mee brengen, en waar ze zich op beroemen ook.
Lees gerust daar andere booswichten dan die mondiaal erkend zijn, en andere schijnheilige rotterds met andere puppets
dan ingebracht door de machtbeluste professionele leugenaars uit de wereldpolitiek.

Dat principe deel ik niet, en die praktijk begeer ik geen onderdeel van uit te maken,
en ook de wet zegt dat je van een ander gehalte moet zijn, dan die ander.|
Als je werkelijk meent dat je kwaad met kwaad kunt overwinnen en
als je werkelijk meent het goede te kunnen doen steunen met slecht,
ben je zelf een brenger en instandhouder van het kwaad.
Vooral ook, omdat het jouw inleggingen zijn,
die de ander mogelijk ten onrechte bestempelen tot kwaad.
Dat is dan extra toegevoegd kwaad van jouw kant,
ten laste van de onschuldige die de schijn tegen heeft.

Want een heilige die zich misgaat. is een ernstiger zondaar, dan de gedoodverfde zondaar.
De kwade behoeft geen tuchtiging, want hij bewijst zichzelf voldoende kwaad, en het goede goed te zijn. 
En zo ziet God dat ook, want hij begint het oordeel bij zijn eigen kinderen en bij de kerk.
Johannes 15:3 al wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage.

Dan heb ik niets gezegd, en kan ik als forumlid slechts aan de zo onbevangen optredende vragensteller adviseren om actief op het forum te worden, dan bouwt hij vanzelf brede schouders en een dikke huid op en een binding met deze of gene of geeneen of meer.

Dan heb ik niets gezegd, en kan ik als forumlid slechts aan de zo onbevangen optredende vragensteller adviseren om actief op het forum te worden, dan bouwt hij vanzelf brede schouders en een dikke huid op en een binding met deze of gene of geeneen of meer.

Lijkt me treffend juist geformuleerd.

Ik denk dat Adam en Eva uitgingen van de liefde van God. Ze hebben het gebod van niet te eten als een liefdevolle waarschuwing opgevat, maar omdat ze het kwaad nog niet kenden en God alleen als Goedheid kenden,  vergaten ze de waarschuwing even. Dat gebeurt meestal zo bij adviezen waarvan wij de ernst nog niet inzien. Een kind dat zijn vingers in de open haard steekt ondanks de waarschuwingen van papa en mama doet dat niet om ongehoorzaam te zijn maar omdat hij de ernst en de grond van de waarschuwing nog niet (her)kent. De waarschuwing was theorie voor hen en nog geen ervaring.

Pak ik dan de bijbel erbij dan lees ik in Efeziërs 3: 18-19 dat het de bestemming van de mens is om de diepte van de liefde van God te leren kennen. 

Efeziërs 3: 14-19 
14 Daarom buig ik mijn knieën voor de Vader, 15 die de vader is van elke gemeenschap in de hemelsferen en op aarde. 16 Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijke wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, 17 zodat door uw geloof Christus kan gaan wonen in uw hart, en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. 18 Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, 19 ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.

Ik denk dat ze de diepte van de liefde van God dus nog niet kenden. Om die diepte te leren kennen (Efeziërs 3: 18-19) moesten ze eerst vallen.  Al voor de oorsprong van het heelal heeft God dit voorzien, je zou ook kunnen zeggen “heeft God hierin voorzien” en tot de oplossing heeft Hij toen, dus al voor de oorsprong van het heelal (want wat met wereld is vertaald betekent vaak heelal)  al besloten.   Voordat het heelal geschapen werd was een van de eerste besluiten van God, de redding  van verloren mensen.
1 Petrus 1:20
Al voor de grondvesting van de wereld is hij door God uitgekozen, en nu is hij, aan het einde van de tijd, verschenen omwille van u.

Een weldenkend mens beschouwt zijn zienswijze als een correcte versie. Want bij gebleken incorrectheid, kiest hij voor de correcte versie. Een andere benadering kiezen, waarbij je er van uit gaat dat anderen geen oprecht weldenkende keuzes maken, is in mijn optiek gewoon zelf een van die anderen zijn: jouw interpretatie is de enige juiste. 
Dat zou ook normaal moeten zijn, en dat is juist waarom je in gesprek zou kunnen zijn: om te bezien wat het is dat die ander overtuigd doet zijn van zijn interpretatie of inzicht. En de kinderen van de waarheid, volgen die waarheid, ongeacht waartoe die hen leidt. De kinderen van het recht volgen het recht, ongeacht waar die hen toe leidt. Kinderen van zuiverheid volgen zuivere wegen, ongeacht wat ze aan kortere binnenwegen tegenkomen. Kinderen van Christus volgen Christus, ongeacht de hoge bergen en de diepe dalen, tot zelfs in de dood.
Elk door God gegeven Schriftwoord is nuttig tot lering en onderwijzing. Er zijn vele geloofsgetuigenissen. Er zijn belijdenisgeschriften opgesteld. Wat is het dat jij daartoe meer inbrengt als religie-overstijgende waarheid of wijsheid?
Dat laatste is altijd een issue, want de machten van deze aarde willen hun invloed houden en hun zegje doen, en als ze die niet krijgen, dan is het snel korte metten met de gelovigen, zoals de eerste gemeente zag en bijna al haar apostelen verloor.
De oplossing is tegelijk het probleem. Door zelf God te zijn. Want de mens als goddelijk geschapen en geworden wezen, dient zich heel ongoddellijk te gedragen als een kind, dat in alles doet naar de wil van de vader, die af en toe niet hetzelfde zoekt en wil als het kind. Het kind dient zich te onderwerpen, en juist te abstraheren van de gedachte dat God hem wel zal begrijpen en zich zal aanpassen aan wat het kind doet. Want dat kind heeft zichzelf daarmee vanuit zijn hoedanigheid van Kind, tot Vader of tot Gelijke gemaakt van God. Revolutie en wanorde is dan het resultaat, waar God een God is van orde en gezag.
Vanzelfsprekend beantwoord ik jouw vraag vanuit mijn perspectief over wat jij inbrengt.
Pas als jij antwoordt, weet ik waar jij staat. 

Fijn voor jou hoe jij jezelf op afstand houdt, en anderen op afstand zet zonder je eigen standpunt inhoudelijk te brengen, en zonder je te verwaardigen om de ander op zijn standpunten inhoudelijk te beproeven. Dat klinkt inderdaad naar wat ik zei, namelijk met het gooien van bakstenen vanuit een veilige bescherming. Op de schaal van open en oprecht, valt dat zelfs buiten de schaalverdeling. En je motivatie en onderbouwing is dan dat je het risico niet wilt lopen dat je het gesprek bij voorbaat doodslaat. Volgens mij is dat gewoon lichtelijk achterbaks, als je daarbij in dat proces van niet doodslaan, andere inbreng doodslaat op het argument dat jij persoonlijke dat geen waardige inbreng vindt.
Ik zou het bijna met je eens zijn. ware het niet, dat de wet ook is naar de raad van God. Daarom is een tegenstelling creëren of zien, tussen de wet en de raad van God niet zuiver. Als God zegt, laat de wet nu maar los, want ik zie wel dat je lief bent voor elkaar, dan is dat niets anders dan een directe zonde.
Dus de vraag is hier waarom jij een tegenstelling zou willen maken tussen de wet van God, en de raad van God. De mens die in de liefde is, wordt niet meer geoordeeld naar de wet, maar naar de liefde. En in het theoretische geval dat die liefde volmaakt is, dan is ook de wet weg. Maar dat is geen reden en dat geeft geen pas, om die wet dan als afdankbaar nutteloos en als overtollige ballast verachtelijk opzij te werpen.  
Dat ondertussen jij inbrengt dat God geen verbod heeft ingesteld, maar slechts Adam en Eva waarschuwt voor de gevolgen die het zou hebben, als ze Zijn raad zouden negeren, vindt nergens steun. God roept Adam en Eva ter verantwoording en God stuurt ze uit het paradijs en God bepaalt de maat van het lijden van man en vrouw en aarde, en van de slang en van de tegenstand die zal blijven, maar niet de ziel van de kinderen van de vrouw zal afnemen, maar wel de hiel.
Dat is dan wel onder de gordel, als jijzelf je niet bloot geeft. Ingewikkeld maak jij het door je op een TTC-niveau te begeven waarvan je zelfs de treshhold niet haalt. Volgens mij ben jij het dan die letterlijk voldoet aan wat je de ander verwijt, en word je terecht beproeft of je überhaupt wel iets inhoudelijks brengt.
Wat je hier zegt, vind ik afdoen aan je waarde als inbrenger. Dat inleggen van hoe het is volgens jou en dat inleggen hoe het volgens jou bij anderen is, maakt dat je zondigt tegen de instructie om de ander uitnemender te achten dan jezelf. Niet reageren staat je geheel vrij, maar je blinkt juist uit in het wel reageren in diskwalificerende termen. Het staat je vrij om te zijn wie je bent, maar als je dat doet vanuit de hoogte, en je jezelf niet verwaardigt om te onderbouwen, ben je wat mij betreft als partij een lege huls, en inhoudelijk een losse flodder.
Tegelijk heb je het wel over een elementair onderwerp en begrip van het evangelie: 
Ik denk dat je hier gelijk hebt. Ongelijk dat mens niet wilde luisteren, want dat wilden Adam en Eva wel. Ongelijk dat God buiten de zonde staat, want God gaf de mogelijkheid om aan de mensen de ruimte en de vrijheid te bieden om als God te willen zijn, met ook een doodstrafaankondiging als de mens zich op het niveau van God wil gaan begeven met de vruchten van de boom der kennis van goed en kwaad.
Maar je hebt gelijk, dat de mens geschapen is om te luisteren naar de raad die van God komt. God geeft altijd een weg van zijn Woord, dat redding biedt, hoewel de mens ook zonder dat Woord uit de natuur van de schepping het licht zou moeten kunnen zien dat er daadwerkelijk in is. Maar de schepping begreep dat licht niet, zodat de mens aangewezen werd op het Woord, als reddende navelstreng.
Eerst was dat vrijheid onder het Woord om iets niet te doen, en een beproeving om niet aan God gelijk te worden: kennis van maten van goed en kwaad heeft God wel, en de mens niet.
Daarna was dat de verlorenheid met daarin de nog altijd geldende vrijheid en de beproeving van het lijden en sterven om zo in natuurlijke groei van inzicht tot wasdom te komen in kennis en in wijsheid van goed en kwaad. Geloof was toen geen issue, want iedereen kende God en had honderden jaren om te groeien in wijsheid. Maar bandeloosheid en vrijheid was de issue. Eigenlijk al direct de afstandschepping met God door te beginnen met de naam van God aan te roepen, alsof God niet reeds in alles in allen zou moeten zijn. Daarna vernietigde God de oude aarde en de geesten die daar krachten hadden en verkorte Hij de levensduur, en stelde een verbond op waarin Hij voorziet in een weg van gehoorzaamheid en verzoening en reinigende zuiverheid voor een geheel volk. Daarna vervulde God het belofteverbond en deed Christus komen, en ontsloot het verbond opnieuw in de termen van voor de zondvloed: leven in vrijheid om te doen naar eigen wil, maar nu met de wet als raad van God hoe te handelen in dit leven. Nee; dat is niet herstel van de oude wet, die immers ook doodt, maar dat is de nieuwe versie van de wet in het hart geschreven hebben. Die vraag was ook onder de oude bedeling geldend, maar dat nam niet de gelding en de vloek en de straf weg van de wet. Maar in de nieuwe wet, die in het hart geschreven is, geldt niet de maat van het doen, maar de maat van het willen en het daarin zoeken van de eenheid met God. Maar het is nog steeds dezelfde wet naar de geest van de wet zoals de bergrede die ook formuleert in Mattheüs 5.
Dus; zo beredeneerd, is de wet nog onverkort van kracht. Maar nu als regel der dankbaarheid, zoals de belijdenisgeschriften verklaren, en zoals ook een gezang spreekt: Och of wij uw geboden volbrachten, genade oh hoogste Majesteit, Gun door 't geloof in Christus krachten, om die te doen uit dankbaarheid. 
Daarover kun je van mening verschillen, en dat doen moderne gelovigen ook subiet; lees maar op Refoweb, waar staat, ik citeer ds. Simons:
Maar dat ga ik jou niet toedichten, als je het niet zegt. Wat je wel wilt zeggen, heb je voorlopig nog onder je pet, dus we mogen raden. En in algemene zin is de Heidelbergse Catechismus mans genoeg om de trits ellende, verlossing, en dankbaarheid, genoegzaam overeind te houden, tegenover de niet aflatende stroom van wetverachtende geestelijke vernieuwingen. Waar jij staat, hoor ik graag. Het is uiteindelijk waarom je deze draad begon.

Wat is het dan dat je interpreterend begrijpt? Heb je dat al gezegd?

Elke geest wordt in een verkeerd lichaam geboren, want het lichaam luistert niet naar de wil en begint eigenlijk gelijk al met afsterven. En dat zie je bij doodzieke mensen, van wie de geest leeft, of leven wil, maar van wie het lichaam gewoon het bijltje erbij neergooit.
Het zijn van mens, is in wezen het zijn van ziel of geest die wordt geplaatst en gebonden en veroordeeld met een lichaam en omstandigheden en afkomst en bestemming naar Gods keuze.
Die geest kan kiezen. Maar alleen Gods keuze respecteren en accepteren, brengt de mens in harmonie met de schepping. En zo met God.
Vrijheid om anders te doen dan wat is, die is er altijd al. In de geest is de geest altijd vrij om buiten de natuur en buiten de wet te gaan. En dat heet ook fantasierijk of onwettig of onnatuurlijk. Maar het geestelijke opleggen als iets fysieks, is een vorm van heerschappij en zelfs tirannie  van de geesten, over de werkelijkheid die zich anders manifesteert, of die door anderen anders wordt ervaren. En in de wereld van fysiekloos ervaren, is het fysieke geestelijk geduid, en verwordt de werkelijkheid tot absolute chaos. Want niets fysieks is meer wat het fysiek voorstelt. En op dat punt en dat moment, hebben de geesten gewonnen van de schepping; die is teruggedraaid en zinloos gemaakt.

Toen Luther in gevecht kwam met de duivel, was niet aanstonds helder wie wie bevocht. Toen Jacob worstelde met God was niet aanstonds helder wie wie bevocht. Vraag je niet af wie de slechteriken zijn, maar wie de goede kant in jezelf is. Want als het slechte in ons allen is, is er meer goeds in wat mensen slecht noemen, dan jij denkt. En de moraal is niet om de mens weg te zuiveren, maar om de geesten te beproeven en daarbij te ontdekken wie wie is en waarin. Om daarin de zuivere woorden en waarden te laten doorklinken en bezinken. Want God heeft ons iets te zeggen. Denk je niet?