Spring naar bijdragen

joon

Members
  • Aantal bijdragen

    2.532
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

Berichten geplaatst door joon

  1. Hej Allemaal,

    Telkens ik een nieuw topic start, dan gaat het steeds over hetzelfde. Dat komt omdat het op dit moment een zeer grote impact heeft op mijn leven en gedachten.

    Enkele weken terug, gingen ik en mijn niet-gelovige vriend uiteen doordat het verschil op geloofsvlak gewoon té hard ging door wegen op onze toekomst. (met gevoelens nog aanwezig langs beide kanten)

    Voor mij was dit Gods plan.. Maar ik blijf toch voor hem bidden opdat hij toch God mag vinden. Ook heb ik niets liever dat het opnieuw in orde komt tussen ons, op voorwaarde natuurlijk dat hij zou geloven.

    Ik heb hierom tot God gebeden, of dit inderdaad zou gebeuren. Ik heb al meermaals tekenen van Hem gekregen dat dit inderdaad zo is.

    Maar wanneer de twijfel er is, dan vraag ik me af of ik die tekenen niet heb ingebeeld, of God wel degelijk een atheïstisch persoon tot bekering kan brengen. En ik ben me ervan ook bewust, dat als ik fout ben in die tekenen zien, dat ik dan mijn hoop vestig op iets wat nooit zal plaatsvinden.

    Omdat ik die tekenen heb gekregen, ben ik er echt van overtuigd (als ik goede momenten heb) dat hij God gaat vinden. Maar dan komt de vraag: wanneer is dat? Binnen een week, een maand, pas binnen enkele jaren?

    Ik hoor hem nog geregeld, omdat we wel als goede vrienden uiteen zijn gegaan. En vaak begin ik dan over God, maar elke keer krijg ik dan een "slag" in mijn gezicht want dan zijt hij nog eens duidelijk dat hij echt zeker is dat God niet bestaat.

    En soms wil ik hem dan zeggen wat ik denk dat Gods plan is voor hem, maar ik durf het niet. (dit bedoel ik dus met God helpen?)

    Ik word er stilaan zot van. ik zie hem nog zo ontzettend graag. Waarom gelooft hij nu gewoon niet??

  2. Vroeger vooral metal.

    Heb lang naar HIM geluisterd, tijdje stilgelegen, nu nog soms een keer.

    COB, Sabaton (heerlijk), Alestorm, The Killers, muse, Epica, nightwish.

    Maar ook bart peeters

    nu heb ik niet echt meer de behoefde om die muziek te luisteren.

    Het lijkt alsof, als ik naar die muziekgenre luister, dat het minder met me gaat op geloofsvlak.

    De muziek van Reni en elisa kan ik echt wel smaken

  3. Tof dat je er nog Gods leiding in kunt zien. Maakt het vaak inderdaad wel een stuk makkelijker om met lastige dingen om te gaan. Pas wel op dat je jezelf er niet mee gaat overschreeuwen. Ik zeg absoluut niet dat je dat doet, maar die neiging krijg ik wel is in dat soort situaties. Dat je je zo gaat richten op het ene positieve puntje in een rottige situatie dat je weigert in te zien dat het ook gewoon vervelend is en pijn doet.

    En welkom hier! :)

    Je klinkt net zoals mijn ex-vriendje :)

    ik had hem dat ook gezegd dat ik het zal als Gods plan, en dat het zo moest zijn. Hij zei me ook van dat ik het echt wel moet verwerken, en niet moet laten varen in de zin dat het Gods plan was en dus meant-to-be.

    Het verlicht de pijn een beetje, maar het is toch ongelooflijk pijnlijk :)

  4. Ik vind het heel erg raar dat ik geen mailtje heb gekregen ivm jullie reactie.

    Waarom ik ervaar dat het Gods oplossing is?

    Ik had God steeds om een antwoord gebeden, maar zo precies half half. Tot enkele dagen voor de breuk, toen vroeg ik echt aan God voor een oplossing. Ik zat ook met mijn studiekeuze bezig, waardoor ik echt Gods plan wou zien. Ik had die vraag gesteld, maar ik was er niet zo hard mee bezig om de oplossing te zien. Totdat mijn vriend het uitmaakte, eerst besefte ik het nog niet. Toen hij me belde om langs te komen, wist ik direct waarvoor het was. Ik heb geen traan gelaten tijdens de rit naar hem. De emoties waren later op die avond gekomen.

    Toen ik naar huis ging, beiden jankend (wat bij hem was er ook pijn) herinnerde ik me het gebed dat ik had gedaan. En toen wist ik echt dat het God was die mijn vriend ertoe geleid had.

  5. En de Robertaan brult: WAAROM WERKT DAT DAN NIET; HIJ ZÉGT HET TOCH?! ;)

    Dat gebeurt echter allemaal niet, of slechts vrij incidenteel. Zo af en toe geneest er iemand wonderbaarlijk, overleeft iemand een te hoge val of boekt iemand succes met een ogenschijnlijk kansloze onderneming. Een wonder, zo roepen we dan. Maar álle gelovigen die zich in het WTC bevonden 11 september laten overleven, dát zou nog eens echt opzienbarend zijn. En er waren meer gelovigen daar dan zij die overleefden, dat weet ik wel zeker. Anders hebben wij allemaal een probleem.

    Er was enkele maanden terug een verhaal op cjp.nl over een persoon op een van de verdiepingen die geraakt werd door de vliegtuigen.

    Hij was ongelovig, maar hij stond voor het raam toen hij het vliegtuig zag afkomen. Op dat moment heeft hij tot God geroepen: God, help mij. Hij is de enige van heel dat verdiep dat het overleefd heeft, en is daardoor tot bekering gekomen.

    Je zei van alle christenen laten overleven in het WTC. Dat is haast niet mogelijk inderdaad. Je kunt ook, wat je zegt, veralgemenen, en dan zou geen enkele Christen mogen/kunnen sterven. Er komt een moment waarop God jou terug roept, en misschien was dat juist voor die christenen - die gestorven zijn door de aanslagen op het WTC - dat moment dat God hen riep.

    Het gebeurt eens heel af en toe, inderdaad. Maar zouden de mensen - die niet genezen - het wel waarlijk geloven dat ze kunnen genezen worden? Of denken ze: ik word toch niet genezen. Ik denk dan dat God dat niet veel zin heeft om hen te genezen, als ze het toch niet geloven.

  6. Als ik God bv. om hulp heb gebeden bij een examen, en ik merk dat het goed gegaan is, dan dank ik God daarvoor.

    Maar ik ga niet zeggen dat ik het nooit een keer vergeet. Er zijn, denk ik, wel dingetjes waar God voor zorgt bij jou, maar je niet echt beseft dat het door God gegeven is.

    Kan iemand mij snappen wat ik bedoel?

  7. Voor mij is dit inderdaad in de eerste plaats een soort van gelegenheid om je gedachten over je geloof te vertellen. Ikzelf ben een zeer verlegen persoon, ik durf niet echt over mijn geloof/gedachten/twijfels praten met mensen die ik ken, uit vrees om raar te worden bevonden. Wat denkt die nu weer?

    Daarom dat ik lid van dit forum ben geworden, omdat ik zo erover kan vertellen én ook kan zien met wat voor dingen anderen bezig zitten..

    Buiten het feit dat hier christenen zitten, kunnen hier ook perfect ongelovigen/anders-gelovigen zitten. Ik denk dat je steeds open moet staan voor andermans ideën/gedachten, met natuurlijk wel respect voor elkaar. Het is altijd fijn om de mening van een anders-gelovige te weten, voor mij persoonlijk toch

  8. Heel toepasselijk voor mij de laatste dagen..

    Er is een gebeurtenis geweest die mijn leven de laatste tijd op zijn kop heeft gezet.

    Mijn niet-gelovig vriendje en ik zijn uiteen (omwille van het verschil van geloof).

    Ook al zijn we uiteen, de bede van mijn hart is dat hij God moge vinden.

    Soms slaat de twijfel zo hard toe. Wat als God niet bestaat? Dan ben ik diegene die een relatie van 3jaar om zeep heeft geholpen. Wat als God niet bestaat? Dan geloof ik in een fictieve persoon die mijn vriendje nooit zal vinden, en het dus nooit meer goed komt tussen ons.

    Maar dan roep ik echt tot God (die roep mag je echt letterlijk nemen) en dan kalmeer ik terug. Dan is er altijd dat kleine dingetje dat gebeurt waardoor ik weet dat God bij mij is. Of dan denk ik terug aan de momenten waarom ik ben beginnen geloven: ik heb God ervaren, ik was toen toch niet mis? Je hebt je toch niets ingebeeld, dus waarom twijfel je dan?

    En sommige dingen zijn zo moeilijk te geloven, maar je moet er echt voor gaan. In de bijbel staat iets dat je tegen een berg kunt zeggen dat hij zich moet verplaatsen en hij zal dat ook doen. Soms probeer ik dat, als in: dat ik geloof: dat gaat nu gebeuren. Maar in jouw achterhoofd heb je toch al: nee, dat gebeurt toch niet, dat is haast niet mogelijk. En dan gebeurt het ook niet, omdat je het niet ten volle vertrouwd.

  9. Hej Lalala93,

    Ik vind niet direct terug of je gelovig bent of niet.

    Mocht je gelovig zijn, dan hoef je geen reden tot paniek te hebben. God zorgt ten alle tijd voor jou. Die paniekaanvallen of slechte gedachten komen niet van Hem, maar van Satan. Vraagt God, telkens weer, als die gedachten opkomen om ze gevangen te nemen. Satan wil jou schrik doen krijgen, en twijfelen, maar steek er een stokje voor.

    kan ze daar wat mee? denk het niet

    LaLaLa93, ga anders naar http://www.psycholoog.net/forum

    daar kunnen ze je beter helpen

    Als Christen kan je daar wel wat mee.

    Als ongelovige is dit misschien moeilijk te snappen of zeer raar, maar het helpt wel degelijk. toch bij mij

  10. Enkele bijdragen gaan mijn inziens regelrecht tegen de 12 artikelen (apostolische geloofsbelijdenis) in. Terwijl dat een fundament is van dit forumonderdeel. Onchristelijk anarchisme past beter in het onderdeel 'levensbeschouwing'.

    Vreemd. Ik ben alleen nog maar posts tegengekomen die niet in strijd zijn met de 12 artikelen.

    ik vraag me, met schrik af, of het over mijn post gaat. maar ik zou niet weten wat ik fout zou gezegd hebben

  11. Miesje, bij ons in de kerk/gemeente gebeurt dopen via onderdompeling. normaal vroeger in een gewoon bad, maar nu leggen ze de laatste hand aan een echte doopkuip. (er is bij ons een podium (dus verhoging) en ze hebben er een doopvont onder gebouwd).

    het is wel in Affligem (België)

    Ik denk trouwens niet dat er ergens in de Bijbel vermeld staat dat je je "moet" laten dopen in een gemeente. Er staat enkel dat je je "moet" laten dopen, waar maakt (denk ik) eerlijk gezegd niet uit. Zolang je het doet met volle wil en overtuiging.

    Net zoals hiernet iemand zei: in de rivier. bij ons in de gemeente in een gewoon bad...

  12. ik wist niet dat er hier al een topic over bestond.

    Gisteren dezelfde vraag gekregen van een (niet-gelovige) vriend, die vroeg of God echt vroeg om onze familie te haten. Ik heb het hem kunnen uitleggen, hoe dat ik dat zag. maar wat er hier stond werkte ook verrijkend. Thx!

  13. Hej Lalala93,

    Ik vind niet direct terug of je gelovig bent of niet.

    Mocht je gelovig zijn, dan hoef je geen reden tot paniek te hebben. God zorgt ten alle tijd voor jou. Die paniekaanvallen of slechte gedachten komen niet van Hem, maar van Satan. Vraagt God, telkens weer, als die gedachten opkomen om ze gevangen te nemen. Satan wil jou schrik doen krijgen, en twijfelen, maar steek er een stokje voor.

    Maar mocht je niet gelovig zijn, dan nog.. Ik kan perfect jouw paniekaanvallen snappen. Ik zit zelf in een woelige periode waardoor ik soms van die paniekaanvallen krijg, of enorme twijfels. Maar ze helpen jou niet vooruit, in tegendeel, zie maar naar jouw proefweek. Probeer ze te onderdrukken, niet negeren, maar er mee omgaan.

    Je zegt dat je bij positieve momenten, zeker weet dat je hetero bent. Schrijf dit anders voor jezelf op. En wanneer de angst terugkomt, grijp naar dit briefje. Dan herinner je je dat je dit wel degelijk hebt neergeschreven, dus dat je zeker weet dat je hetero bent. De twijfels zullen wel afnemen dan:)

    in ieder geval, veel sterkte

  14. Hej Allemaal,

    Ik ben een (christelijke) studente burgerlijk ingenieur-architect. Omdat ik graag later in Afrika wil gaan helpen voor de opbouw van scholen, huizen,... zou ik graag volgende zomer al enkele weken naar Afrika gaan voor te helpen.

    Kent er iemand projecten die zich daarmee bezig houden? (gewone ontwikkelingshulp mag ook)

    groetjes

    Joon

  15. Het liedje gaat over een kindje dat ze verloren hebben. Ik luister er deze dagen constant naar, omdat ik me erin kan vinden. Ik heb geen kindje verloren, maar mijn (atheistische) vriend en ik zijn na 3jaar uiteen gegaan, terwijl de liefde langs beide zijden niet wegwas. Maar het was Gods plan (ik vroeg Hem voor een oplossing voor onze relatie), zo ervaar ik het. Maar het doet verdomd pijn ook al weet je het dat het Zijn plan was en Hij er een reden voor heeft, enkel weet je niet dewelke.

    Reni en Elisa - alleen gelaten

    Je was zo’n prachtig kindje

    Zo lekker vrolijk en spontaan

    In mijn hand alleen een foto

    Jij bent bij mij weggegaan.

    Je lach klinkt niet meer door ons huis

    De herinnering doet zo’n pijn

    Hoe kon dit toch gebeuren

    Waarom heeft het niet zo mogen zijn.

    Hoe moet ik hiermee omgaan

    Ik begrijp het doel hier niet van

    God kunt U mij zeggen:

    “Was dit volgens Uw plan?â€

    Ik voel me zo gebroken

    Verscheurd door het verdriet

    En eigenlijk vraag ik me af

    Of U mijn pijn wel ziet.

    Mijn hart ligt hier in duizend stukjes

    ‘k Voel me kwaad, verraden en alleen

    Elk stukje lijkt te schreeuwen:

    “Help mij toch! Help mij hierdoor heen!!!â€

    Laat mij geloven dat ik op een dag

    Weer zal lachen, weer zal leven

    Dat er een tijd komt dat ik zal zien

    Hoe Uw liefde mij heeft omgeven.

    Hoe moet ik hiermee omgaan

    Ik begrijp het doel hier niet van

    God kunt U mij zeggen:

    “Was dit volgens Uw plan?â€

    Ik voel me zo gebroken

    Verscheurd door het verdriet

    Maar help mij God U te vertrouwen

    Al zegt mijn gevoel dat niet.

    Help mij God U te vertrouwen

    Ik weet dat U mij ziet.

  16. Ik had een vriend, 3jaar lang. Hij geloofde niet, hij was op en top atheïst (even zeggen: ik was met hem een relatie begonnen toen ik mijn geloof kwijt was). Op alle vlakken ging het perfect: leuke vakanties, samen lekker weggaan, maar op één vlak niet: het geloof. Eerst had hij ook altijd gezegd dat hij wou trouwen omwille dat ik het graag wou, maar enkele maanden terug is hij daarop teruggekomen. Je moet ook rekening houden (dat is toch zo in de gemeente waar ik ga) een voorganger (of hoe jullie dat ook noemen) gaat een gelovige en een ongelovige niet trouwen.

    Ik zag onze relatie niet goed komen, mar ik wou het ook niet uitmaken, maar ik vertrouwde op de Heer voor een oplossing. Ik wou ook niets liever dan mijn leven met hem delen én dat hij GOd leerde kennen.

    De oplossing is een week terug gevallen: we zijn uiteen gegaan. Mijn vriend heeft het de knoop doorgehakt, hij zag het net zoals mij niet goed komen op lange termijn. Is dit de oplossing waar ik God om vroeg? Zo zie ik het. MAar ik bid nog steeds voor hem, dat hij toch God mag vinden (en dan hopelijk terug met mij een relatie aangaat).

    Dat het Gods oplossing was maakt de pijn en verdriet dragelijker, maar het is tooch nog verdorie hard..

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid